โตเกียวแห่งความหลัง เพจ 2

ดูโรงเรียนระดับมัธยมศึกษา ไตโตกุเรียวเซ็งที่หมายมั่น โรงเรียนชั้นมอหนึ่งจึงเฉลียว จักตั้งใจดูทุกสิ่งจริงทีเดียว มิเสียเที่ยวครานี้คงดีจริง เห็นโรงเรียนสถานที่เขาคับแคบ เขาว่าแบบเช่นนี้มีชายหญิง เป็นคุณครูสามสิบงานทุกสิ่ง มิเคยนิ่งสอนศิษย์ให้วิชชา อาคารเรียนห้าหลังฟังเขาบอก งามในนอกสำคัญช่างสรรค์หา เป็นสัดส่วนจัดสวยสำรวยตา ยิ่งรักษาสะอาดดีนี่ควรชม มีห้องเรียนสิบเจ็ดเบ็ดเสร็จสรรพ ห้องสำหรับสอนพิเศษก็สวยสม สิบสองห้องดูมาน่านิยม เสียงระงมยามอ่านขานบทเรียน สอบถามว่าสอนกันอันใดบ้าง คุณครูอ้างบอกมาว่าสอนเขียน คำญี่ปุ่นเขียนยากต้องพากเพียร ต้องลอกเลียนได้หมดกำหนดมี อีกสังคมคณะแลวิทย์ด้วย พละช่วยพลังแกร่งจัดแบ่งสี เป็นกลุ่มกลุ่มแข่งขันกันเข้าที ฝึกดนตรีให้เรียนเพียรชำนาญ อีกศีลธรรมจรรยามารยาท เด็กฉลาดน่ารักสมัครสมาน อนามัยสดชื่นระรื่นบาน เล่นสราญแสนสนุกทุกเวลา เข้มระบียบเรียบร้อยงามช้อยชด มันงามงดทุกสิ่งจริงเจียวหนา สั่งสอนศิษย์ได้ดีมิวิชชา ทั้งรักษาประเพณีดีเหลือเกิน เขาพาชมห้องเรียนเด็กเขียนอ่าน บ้างทำงานผึกหัดมิขัดเขิน เล่นดนตรีฟังเพราะเสนาะเพลิน เขาพาเดินชวนชมกันสมใจ พี.ที.เอ.สมาคมน่าชมยิ่ง เขาช่วยจริงจัดงานการไหนไหน โรงเรียนขาดเขินขัดจัดทันใด หามาให้ช่วยกันสรรสร้างดี ลาโรงเรียนเลยไปในตลาด งามพิลาสบอนไซไม้หลากสี แหล่งเขาขายหลายหลากมันมากมี เขียวขจีดื่นดาดกลาดเกลื่อนตา ดูป้ายบอกแพงไว้มิใช่น้อย ต้นละร้อยถึงพันนั่นแลหนา ต้นละหมื่นก็มีที่ชมมา เห็นราคาคงแค่ดูมิสู้แพง มิอยากซื้อลำบากยากหอบหิ้ว ตะวันลิ่วลาลับจะอับแสง ลายูโกะหน้ามนคนแก้มแดง โชคมันแกล้งจากกันทุกวันไป เยี่ยมสถานทูตไทย คณะเราไปบ้านสถานทูต ฟังท่านพูดทักทายหายสงสัย อยู่ห่างบ้านสถานที่พึงพักใจ ดังร่มไม้สถานทูตเย็นฤดี เลี้ยงอาหารเหล้าเบียร์ต้องโฉลก นับเป็นโชคได้พบประสบศรี เป็นมงคลแก่คณะถ้อยพาที มากไมตรีดังญาติมิอาจเลือน เลขาทูตพาเพลินดำเนินต่อ บ้านผมพอเหล้ายาหาใดเหมือน พักคนเดียวคนไทยได้มาเยือน ก็ดุจเพื่อนดังพี่มีบุญญา ตัวท่านขยันงานกิจการบ้าน ทำอาหารกับแกล้มเข้าใจหา พวกคอเบียร์คอเหล้าเมากันมา ชาวพาราเราสนุกทุกผู้คน จนดึกดื่นค่อนคืนค่อยลาลับ ตอนจะกลับที่พักชักสับสน เดินเซซ้ายเซขวาน่ากังวล หากผู้คนจ้องมาคงน่าอาย ขึ้นรถไฟใต้ดินได้ยินเสียง สรรพสำเนียงสาวดังฟังใจหาย นึกว่าเหล้าทำเรื่องเคืองแทบตาย เรื่องกลับกลายเป็นสาวเบียดคุณตา สาวเบียดข้างแลหลังทั้งด้านซ้าย อกโฉมฉายทิ่มแทงแกล้งกันหวา คนแก่ร้องตกใจเลยได้ฮา คงเพราะพากันแกล้งแสร้งเบียดเอา ถึงที่พักชักอ่อนต่างนอนหลับ ตัวเรากลับยังชื่นคนอื่นเขา ร่ำสุราพาเพลินจนเกินเมา มาถึงเข้าห้องหลับคอพับไป คุณทรงวุฒิฉุดมือถือขนม หิวข้าวต้มบะหมี่มีบ้างไหม มีหลายห่อล่อกันมันถึงใจ จากมาไกลลองลิ้มจิ้มแจ่วบอง ชมทีวีสนุกกันพลันลืมง่วง จนเลยล่วงราตรีดูตีสอง หลับตาฝันเห็นแต่แม่เนื้อทอง พรุ่งนี้ท่องโตเกียวเทียวด้วยกัน ชมโรงงานแคนนอนกันตอนเช้า ละครเขาว่าดีหลากสีสัน ชมตอนสายได้สนุกทุกสิ่งอัน พิพิธภัณธฑ์แห่งชาติอาจต้องไป สามโมงเช้าโฉมยงเจ้านงลักษณ์ สาวล่ามทักมั่นคงมิสงสัย บัสโฮทส์เธอโค้งงามนะทรามวัย สาวรถใยดูพริ้งจำเริญตา อูอิโน่โคมิย่าก็มาด้วย มีสาวสวยพาไปไร้กังขา สุนกแน่รีบจรรอนแรมมา สุดหรรษาลืมดินถิ่นไทแลนด์ ชมโรงงานแคนนอน ถึงโรงงานแคนนอนในตอนนั้น ชักงงงันแบบนี้ดีเหลือแสน ทำกล้องขายส่งไปในต่างแดน อย่าดูแคลนแขกฝรั่งยังต้องอาย คนญี่ปุ่นขยันกันมิน้อย งานเรียบร้อยทุกอันทำทันขาย สินค้าดีน่าใช้ไม่กลับกลาย ฟังบรรยายระบบดีที่เขาทำ ชมคนงานเรียบร้อยงามช้อยชด แลงามงดทุกนามล้วนงามขำ เฝ้าเครื่อจักรชมเพลินเขาเดินนำ มิมีซ้ำแบบกันทุกอันไป บ้างขัดเลนซ์ทำกล้องดูคล่องแคล่ว มันล้วนแล้วเครื่องกลฉงนไฉน คนคอยโยกบังคับสับสายไฟ เครื่องทำให้ทุกอย่างช่างเยี่ยมจริง แผนกหนึ่งขายล้วนควรการหนัก บ้างเธอผลักเครื่องกลึงดึงกรุ๋งกริ๋ง ทำเครื่องอัดสำเนาย่อมเยายิ่ง ถ่ายสรรพสิ่งสดสีมีให้ชม เดินไปทั่วโรงงานได้พานพบ ดูงานครบดีกระไรทำได้สม เขาเจริญทุกอย่างช่างน่าชม แต่ชักขมขื่นใจบ้านไทยเรา เมื่อไรหนอจักเจริญเดินรุดหน้า ได้เทียมบ่าเทียมไหล่ใกล้แบบเขา วัตถุดิบมีมากหลากมิเบา ยากคนเอามาทำมันช้ำทรวง ผ่านไปชมมิวเซี่ยมก็เยี่ยมยอด เปิดตลอดชมได้เขาไม่หวง กะเหรี่ยงเดินตามหลังเพื่อนทั้งปวง สองพุ่มพวงช้อยชดระทดระทวย ชมพิพิธภัณฑ์สถาน มิวเซียมเขาฟังว่าค่านับล้าน แลตระการโอ่อ่าสง่าสวย บุปผชาติชวนถวิลกลิ่นระรวย จนงงงวยงามยิ่งเสียจริงเจียว อาคารแรกแปลกใจได้มาเห็น งามล้วนเป็นเทพยดากายาเขียว ทั้งรูปหล่อรูปปั้นนั่นเลยเชียว ตะลึงเหลียวแลจ้องจนต้องงง เทพญี่ปุ่นเทพแขกแปลกฝรั่ง ยืนแลนั่งชุมกันพิศวง ช่างสรรหามาจัดบรรเจิดบรรจง ดังเดินตรงชมสวรรค์ชั้นวิมาน อีกหลังหนึ่งพึงใจอันใดเล่า พวกของเก่าแผ่นดินถิ่นสถาน บรรพบุรุษเก่าแก่แต่โบราณ ใช้มานานเก็บไว้ให้คนชม มีมีดพร้าหอกดาบกษาปณ์เหรียญ เขาพากเพียรสืบแสวงแสดงสม ทั้งเสื้อผ้าอาภรณ์ก้อนกลมกลม เสียบมวยผมชื่ออันใดไม่รู้มัน มีครบครันเครื่องเคราเหล่านักรบ โล่เขนจบเสื้อเกราะเหมาะสีสัน เขียวขาวแดงแต่งเกราะเหมาะทุกอัน แต่งทุกวันออกรบประสบชัย หลังที่สามงามเลิศประเสริฐยิ่ง เพชรพลอยพริ้งเพริศพราวแวววาวไฉน ทั้งพวกหยกงามดีศิวิไลซ์ หามาไว้มากมวลชวนน่าดุ ชมกันเหนื่อยเมื่อยขาขอลาลับ รถจะกลับยินเสียงสำเนียงหนู โฮสท์บัสสาวแจ๋วแจ๋วแว่วโฉมตรู ยอดพธูสาวรถชวนบทจร ไปเที่ยววัดขอโชคดีไหมคะ ได้ซิจ๊ะคนดีศรีสมร ไปถึงวัดหลวงพ่อจะขอพร นามกรโกกุไซวัดใหญ่โต เขายื่นธูปเทียนทองเจ้าหยิบให้ นำเดินไปที่กระถางอย่างกับโถ ขนาดโอ่งมังกรร้อนโอ้โฮ คนเฮโลแย่งกันอาบควันไฟ โยนธูปเทียนลงกระถางเขาช่างสรรค์ แค่กลิ่นควันธูปเทียนน่าเอียนไฉน สาวพาอาบสำลักชักแปลบใจ กลัวเหม็นไหม้หมดเสนียดมิเบียดเบียน เรื่องความเชื่อเหลือเกินมันแตกต่าง ก็ปล่อยวางความวุ่นมิหุนเหียน ไปล้างหน้าอีกครั้งยังมีเทียน จุดแล้วเวียนวางช่องปล่องเขามี อธิษฐานยังไงเขาไม่ห้าม เลยแกล้งถามบอกหน่อยนะยาหยี อธิษฐานแบบไหนจึงจักดี มิรู้ซีไม่บอกอย่าหลอกเลย คุณเล่าคะตั้งใจไฉนบ้าง แกล้งบอกนางวางหน้าทำท่าเฉย ฉันอยากให้ได้พบเธอดังเคย คงเสบยบัสโฮสท์งามแบบเธอไง สาวเธอว่าคนไทยก็เจ้าชู้ พวกเรารู้ห่างเมียเสียนิสัย มิต่างกันนิปปอนหรือคนไทย จะบอกให้รู้ทันฉันปล่อยวาง คุยกันเพลินรถไปถึงไหนแล้ว เขาบอกแนวละครโป้โชว์อย่าขวาง ชมละครโอเปร่าโตเกียว จะไปส่งโรงละครวอนอย่าคราง จนตาค้างพรุ่งนี้ยังมีงาน โรงละครใหญ่โตงามโอ่อ่า ดูงามตาตกแต่งแห่งสถาน ไฟประดับระยับระยิบกระพริบลาน งดงามปานปราสาทชักตื่นตา ได้ที่นั่งเรียบร้อยคอยจดจ้อง เมื่อไรน้องนางละครจะออกหนา ไฟประดับบนราวพราวส่องมา จะทิ่มหน้าจนแสบแปลบเหลือเกิน ฉากที่หนึ่งยังงงพะวงจ้อง เป็นนวลน้องนางรำทำท่าเขิน ดนตรีแผ่วเบาเสนาะชวนเพราะเพลิน นวลก้าวเดินอ่าองค์ดังหงส์ทอง โผล่มาอีกยี่สิบนางสำอางยิ่ง ยอดเยี่ยมจริงแย้มยวนชวนสนอง กระบวดนิดบิดเอวหน่อยค่อยเมียงมอง นวลลอองมารยางามน่าดู โอเปร่าฉากสองล้วนต้องจิต ช่างชวนพิศพึงใจกระไรหนู แสดงเก่งกันจริงยิ่งพธู บทบาทชู้เชิงสวาทแทบขาดใจ ยามเปลี่ยนฉากรวบรัดเจนจัดยิ่ง ดังของจริงมั่นคงมิสงสัย สมค่าจ้างสามร้อยยังน้อยไป ดังได้ชมอัปสรเธอฟ้อนรำ เธอกรีดกรายยั่วยวนกระบวนฟ้อน ทุกบังอรอวบอิ่มพิมพ์งามขำ ยามย่างเยื้องเสน่ห์นางช่างน่าจำ เพลงเพราะพร่ำบรรเลงบรรเจิดจง ฉากที่สามงามซึ้งตะลึงจ้อง เห็นนวลน้องงามสง่าน่าไหลหลง อกอวบอ่อนอ้อนแอ้นเอวอนงค์ ดังนวลหงส์จากฟ้ามาสู่ดิน อาภรณ์บางแผ่พริ้วปลิวสะบัด งามอวบอัดหามีที่ติฉิน ค่อยค่อยปลดแลเปลื้องเครื่องยุพิน แทบไหลรินน้ำลายชายเหลือใจ คนชมจ้องเงียบเสียงสำเนียงพูด เข้าตรีทูตจังงังยังสงสัย ชมลีลาเร่าร้อนดังก้อนไฟ สุมหทัยผู้ชมจมโลกีย์ จบรายการหวานตาเจ้าลากลับ แทบลมจับเสียดายเธอย้ายหนี ละครจบแล้วหนาอย่ารอรี รอบหลังมีผู้ชมเขารอคอย รถมาส่งโรงแรมที่พำนัก ว่าจะพักหัวหน้าสั่งอย่าถอย ทูตทหารเชิญท่านพร้อมครูดอย ให้เรียบร้อยสิบนาทีจักไปกัน ท่านจัดเลี้ยงรับรองให้ที่บ้าน เป็นเมืองย่านเศรษฐีที่สร้างสรรค์ แลระเบียบเรียบร้อยทุกสิ่งอัน สะอาดนั้นมิต้องดูรู้แก่ใจ สงบเงียบยามเย็นเห็นรถน้อย เราก็คอยสังเกตนึกสงสัย บ้านก็สวยกำแพงสูงเรียงรายไป แปลกสายไฟโทรศัทพ์กลับไม่มี เขาบอกว่าเก็บไว้ใต้ดินหมด มิปรากฏรุงรังตามวิถี ก็คงใช่ไม่เห็นเย็นพอดี ถึงบ้านชี้หลังงามหลังนั้นแล ท่านรองว่าเป็นย่านคนมีเงิน ที่แพงเกินแค่ไหนไม่แยแส เป็นเจ้าของโรงงานผลิตปรุงแปร รวยของแท้แถบนี้มีมากมาย อยู่แกมเขาเหงานักมักไร้เพื่อน เห็นข่าวเยือนดูงานดีใจหลาย เคยรู้จักคุณครูเลยวุ่นวาย มาทักทายเชิญให้ไปเยี่ยมเยือน ดีใจครับชาวสยามติดตามข่าว ทราบเรื่องราวชอบใจหาใดเหมือน จัดข้าวปลาอาหารไว้ที่เรือน น้ำใจเพื่อนคนไทยในโตเกียว เยี่ยมบ้านท่านทูตทหาร อยู่สองคนจัดการเลี้ยงง่ายง่าย แขกหญิงชายยี่สิบได้แลเหลียว คุณผู้หญิงใจดีนานแล้วเชียว รับคนเที่ยวจากไทยไม่ค่อยมี งามทั้งกายงามใจน่าชมยิ่ง สรรพสิ่งดูมากแลหลากสี ทั้งกับแกล้มเหล้ายาอาหารดี วิสกี้ไวน์พอล่อกันนัว กินดื่มไปคุยกันก็หรรษา ยามพบหน้าคนไทยได้ชวนหัว สนุกกันดึกดื่นค่อยตื่นตัว เสียงลิ้นรัวอ้อแอ้ยักแย่ยักยัน กล่าวขอบคุณเจ้าภาพด้วยซาบซึ้ง ไมตรีตรึงตราจิตมิบิดผัน ขออำลาโชคดีมีสักวัน ได้สังสรรค์พบพานท่านทูตเรา รถมาส่งโรงแรมร่วมยามสาม มีสาวงามยืนคอยค่อยคลายเหงา สาวโปรยยิ้มพิมพ์ใจได้หายเมา เชิญให้เข้าห้องลิฟท์ลอยลิบไป ถึงห้องหลับรวดเดียวเที่ยวสนุก จนลืมทุกข์จวนแจ้งแสงทองไข ตื่นเช้าสาม มิ ยอ พอเข้าใจ เขาบอกให้เตรียมย้ายอย่ารีรอ จากปลาซ่าโฮเตลเย็นวันนี้ เข้าพักที่ปลาซ่าอ้าปากหวอ อะไรกันมันหวาพูดบ้าบอ เพื่อหัวร่อเอ็งเขลาเง่าตัวจริง ชื่อโรงแรมพ้องกันแค่นั้นดอก ใช่เขาหลอกถามดูพวกผู้หญิง เขารู้กันถ้วนหน้าอย่าประวิง จึงถูกติงแต่งของเจ้าน้องชาย สามโมงเช้าพร้อมกันแน่นคันรถ ครบแล้วบทจรไกลในตอนสาย บัสพาลิ่วปลิวไปใจสบาย คนมากมายริมทางหว่างมรรคา เจอผู้ชายมิต้องจ้องก็ได้ เจอสาวใยรีบมองปองฝันหา คนเขาสวยน่าชมเป็นขวัญตา บุษบายามยลก็ดูงาม รถพามุดอุโมงหลายโค้งคด คอยกำหนดรู้ไหมใครเขาถาม มันกี่แห่งเล่าครับเรานับตาม หนึ่งสองสามนับไปตั้งใจดี เห็นคนสวยผ่ามาตามัวจ้อง ลืมตัวมองถึงไหนลืมนับซี นับแล้วหลงลืมไปได้ทุกที ประมาณมีครึ่งร้อยมิน้อยเลย ไปอูระวา ไซตามะ ดูงานต่อ รถเข้าเขตอุระวาไซตาม่า พักปลาซ่าโฮเตลเห็นร้องอ๋อ เข้าใจได้ทันทีมิรีรอ ค่อยไปต่อเดินเล่นให้เย็นใจ อูระวาน่าชมสมสง่า ดูโอ่อ่าแห่งหนตำบลไหน เป็นระเบียบบ้านเมืองเรืองวิไล ปลูกต้นไม้แซมสลับระยับละออ ทางสะอาดปราศสิ่งสกปรก ขยะรกมิมีดีจริงหนอ ย่ำไปเรื่อยสวยงามเดินให้พอ จนเพื่อนขอรอหน่อยค่อยมาเดิน แลชมดูหมู่บ้านสถานถิ่น อุดมดินดียิ่งจริงเจียวหนา เห็นพืชผลงดงามตระการตา ผลิตผลว่าร่ำรวยช่วยมั่งมี มะเขือเทศมันเทศแถมเครื่องเทศ มีหลายเขตงามระยับสลับสี โรงเรือนสร้างเข้าท่าหลังคาดี ผ้ายางที่คลุ่มนั่นกันลมแรง บังคับเย็นร้อนได้สบายจิต สมใจคิดดูง่ายมิหน่ายแหนง จะปลูกถั่วปลูกงาหรือว่าแตง ลงทุนแพงแต่ทำได้สมใจปอง เกษตรกรเขาดีมีคนหนุน รัฐเจือจุนทำชอบตอบสนอง ผลผลิตมีขายไปได้เงินทอง พวกเขาต้องกำหนดกฏราคา พวกพ่อค้าคนกลางหาทางยาก แสนลำบากผู้ใดใครอิจฉา จะเอาเปรียบพวกเขาชาวพารา ยากเพราะว่าสหกรณ์มิหย่อนยาน ยิ่งกิจกรรมการเกษตรพิเศษยิ่ง เขาทำจริงพร้อมพรักสมัครสมาน จัดหาทุนมาช่วยช่วยยาวนาน ช่วยคิดอ่านแนะนำทำกำไร อุปกรณ์จัดหามาให้เช่า จะซื้อเอามิว่าค่าแบบไหน มันย่อมเยายิ่งนักชักชอบใจ เขาทำได้ช่วยกันมันย่อมดี ผ่านไปเที่ยวชมวัดเดินลัดเลาะ สร้างไว้เหมาะริมดงหรือโรงผี เงียบสงบสงัดจริงยิ่งเข้าที แต่มิมีหลวงตามาเฝ้าเลย ถามเขาใยวัดร้างห่างพระสงฆ์ เขาก็คงยากบอกกลอกตาเฉย พระหมดไปไม่เหลือเหมือนดังเคย เขามิเอ่ยคำออกบอกความจริง คุยกันเล่นเห็นเค้าพอเดาออก เพื่อนเดาบอกเรื่องนี้สีกาหญิง เป็นตัวการรานพระไม่ประวิง จนต้องทิ้งวัดวาห่างอาราม ท่านอยู่วัดโชคดีที่อยู่ได้ ชวนอยู่ใกล้ดงผีสีกาขาม นวลหลบหนีหลวงพี่ก็ต้องตาม เลยถึงยามวัดร้างห่างพระไป อาทิตย์อ่อนอัสดงเมื่อลงลับ จันทรากลับส่องแจ้งแสงสุกใส คิดถึงเมียอยู่บ้างยามห่างไกล จากจอมใจยังคะนึงถึงทุกวัน หรือเจ้ามัวเที่ยวชงวงรัมมี่ หรือเขามีไฮโลว์โอ้สบสันต์ พ่อมิอยู่สูเจ้าจะเมายัน ชวนให้ฝันถึงนักนะเทวี ยามเจ้าดุลูกน้อยละห้อยไห้ ยุ่งยากใจเด็กป่วนนวลฉวี มิเคยด่าห้าร้อยถ้อยพาที เจ้าใจดีน่าห่วงพวงพยอม กลับปลาซ่าโฮเตลก็เย็นค่ำ ชักชุ่มฉ่ำหัวใจได้กลิ่นหอม เจอสาวสวยเดือนดวงพวงพยอม เจ้ายืนพร้อมยิ้มรับประทับทรวง คืนนี้หลับสนิทในหทัยฝัน เห็นจอมขวัญน่าคะนึงชวนหึงหวง โฉมแฉล้มงามเหมือนชมเดือนดวง เจ้าพุ่มพวงเดินมาหาพี่ชาย กางกรกอดเอวกลมสมสนิท ได้เชยชิดงามพักตร์เจ้าผลักไส งามปทุมผุดผ่องเป็นยองใย งามละไมละมุนยิ่งเสียจริงเจียว สัมผัสน้องปองชมสมสวาท เกิดประหลาดเหลือล้นจนฉุนเฉียว เสียงโครมครามดังก้องลั่นห้องเชียว กลิ้งกลมเที่ยวตกเตียงแตกตื่นมา หัวหูโนโมโหโทโสยิ่ง มิแน่จริงหลอกให้เราใฝ่หา แค่ในฝันฉันใดยังมายา โฉมยุพาดีแต่ปัดสลัดชาย ตื่นซะแล้วเจ็บใจไร้โอกาส มันผิดพลาดเพราะฝันดะวันสาย เข้าห้องน้ำชำระสะสางกาย เขามิวายตักเตือนเพื่อนรอนาน สี่ มิ ยอ เดินหาอาหารเช้า ยากมิเบายามนั่งสั่งอาหาร คนขายเขาพูดจาน่ารำคาญ เพราะเพื่อนพาลส่ายหน้าอยู่ท่าเดียว ก็อังกฤษซักคำก็มิพูด วางท่าบูดโกรธาจนตาเขียว พูดด้วยมือมันเมื่อยเสียจริงเจียว สั่งของเปรี้ยวได้เค็มก็เต็มกลืน จำกล้อมแกล้มกินกันขันในจิต มิอยากคิดมากไปจำใจฝืน พอดูบิลจะเป็นลมล้มทั้งยืน ตกใจตื่นราคาห้าร้อยเยน ขนมเค็มกาแฟแลเนื้อหมัก แทบสำลักเค็มเหลือเมื่อแลเห็น คิดเสียแพงราคาช่างมาเป็น กะเหรี่ยงเต้นตีอกอยากชกเอา เพื่อคอยปรามบอกว่าอย่าเพื่อนอย่า ยามนี้มานั่งกินอยู่ถิ่นเขา จิบกาแฟใส่เกลืออย่าเบื่อเมา ใช่ดื่มเหล้าอย่าเก่งทำเบ่งเลย แหมนึกมาเจ็บใจยังไม่หาย เห็นเกลือกลายเป็นน้ำตาลพาลหยิบเฉย เหยาะกาแฟคงดีเหมือนที่เคย พิโธ่เอ๋ยเห็นหน้าอยากด่าตี ล่ามวาโกะโคมิยามาถามไถ่ เด็กรับใช้หลบหน้าพากันหนี เจ้าของร้านขานไขได้คดี บอกท่านพี่กินเองมิเกรงใจ เด็กเขาบอกว่าเกลือมิเชื่อเด็ก ขนมเค้กมิฟังสั่งแบบไหน เห็นชี้มาตรงนี้ทุกทีไป เลยหยิบให้เค็มน้อยไปหน่อยเดียว ชอบเค็มมากควรชี้ที่ตรงนั้น วาโกะขันแทบชักสักประเดี๋ยว กลับมาบอกฮาลั่นสนั่นเกรียว เราหน้าเซียวเสียท่าหลบมาพลัน คณะเราสายนี้ไปที่ไหน เขาบอกให้ตอนสายจักผายผัน เยี่ยมคารวะผู้ว่าการเขตไซตามะ จะไปเยี่ยมศาลาผู้ว่ากัน ตอนเที่ยงวันทานข้าวกับจ้าวนาย มิทันนานพร้อมกันแน่นคันรถ มาครบหมดเร็วรี่ถึงที่หมาย ตึกห้าชั้นคนหากมีมากมาย ปรากฏกายต้อนรับสะดับคดี ท่านผู้ว่ามีงานทางการสั่ง ผู้ช่วยรั้งรับพลันขมันขมี กล่าวต้อนรับพริ้งเพราะเสนาะวจี เอื้ออารีย์สัมพันธ์กันกับไทย เล่าประวัติของเมืองเลือลือลั่น เขารู้กันการศึกษาจะหาไหน มาเทียบเทียมลำบากยากกระไร จังหวัดไซตาม่าศึกษาเจริญ มีศูนย์ฝึกทุกด้านชำนาญกิจ เกษตรติดอันดับกับเครื่องเขิน ทำกระดาษก็มีดีเหลือเกิน ศึกษาเดินนำหน้าจึงมาดู คุยกันจบรับของเขาจ้องแจก ชมดูแปลกรูปร่างอย่างกับหมู ตัวป้อมป้อมงามเงาเขาทำรู แสบแก้วหูยามลั่นสนั่นดัง กระดิ่งแพะแกะดูถึงรู้เลศ คนในเขตเชื่อกันว่ามันขลัง อีกอย่างนั้นพึงใจกันสียจัง เขาเชิญนั่งทดลองจอกทองคำ รินสาเกเทลงตรงในจอก แล้วเชิญกรอกลงคอพอถลำ รินให้เรื่อยเกินพอก็ต้องจำ สุดกลืนกล้ำลงคอพอได้เมา อีกเครื่องลางของขลังเขายังแจก นี่ก็แปลกใหญ่โตโก้ของเขา รูปหัวใจลงยันต์ขันมิเบา แจกรับเอาย่อมดีมิเป็นไร ถึงเที่ยงวันเขตนั้นเชิญทานข้าว มากมายสาวเข้ามาน่าสงสัย จักประกวดโฉมงามหรืออย่างไร หรือจะให้ทานข้าวท่านจ้าวเมือง ได้เวลานารีเธอดีนัก เห็นรีบตักกับข้าวเขียวขาวเหลือง ทั้งปลาดิบปลาหมึกยังนึกเคือง พวกนี้เปลืองปลาดิบลองหยิบดู กับอันใดทั้งมวลชวนกินดอก ปลาดิบกรอกเข้าไปให้อดสู มันตุตุสาบสาบดังเนื้องู เคยกินปูดิบได้ไม่ยากกลืน วาโกะล่ามถามทานได้ไหมคะ ได้สิจ๊ะยอดเยี่ยมก็จำฝืน ดวดกาแฟเร็วพลันมันจักคืน ทำระรื่นบอกไปเอาใจเธอ ถึงยามบ่ายกลับมาที่ว่าการ พูดเรื่องงานกันต่อข้อเสนอ เยี่ยมชมโรงงานทำแทรคเตอร์โคมัสสึ จะไปดูกิจกรรมทำแทรกเตอร์ ยี่ห้อเบอร์โคมัตสุชื่อดุจริง โรงงานเขาใหญ่โตงามโอ่อ่า พบประชาสัมพันธ์นั้นเป็นหญิง พูดก็เพราะเสนาะหูดูยังพริ้ง เพื่อนเราชิงถามกันขันมิเบา ส่งภาษาเมื่อยมือดื้อไม่หยอก กะเหรี่ยงกรอกลูกตาอิจฉาเขา มิรู้เรื่องคุยกันฉันมิเอา เธอนำเราไปห้องต้องตามไป ห้องบรรยายฉายภาพชวนซาบซึ้ง บรรยายถึงกิจการเขาขานไข เขาบ่งบอกทุกอันแสนทันใจ สงครามใหญ่คล้อยหลังจึงตั้งมา มะริกันญี่ปุ่นร่วมทุนสร้าง งานทุกอย่างญี่ปุ่นเจือจุนหา งานเทคนิคมะกันเขาพรรณนา กิจการค้าเจริญไวใหญ่เหลือเกิน การทำงานเป็นระบบครบทุกส่วน ประมวลรวมจากย่อยมิขัดเขิน เป็นลำดับสัดส่วนชวนเพลิดเพลิน แล้วพาเดินมุ่งตรงชมโรงงาน บ้างเชคเครื่องเฟืองฟันมันทำยาก บ้างก็ลากล้อใส่ไวประสาน บ้างตัดเหล็กชุบเชื่อมช่างเชี่ยวชาญ เสร็จแล้วผ่านส่งให้เพื่อนได้รอ งานเขาเริ่มแซสซีมีตัวถัง ติดที่นั่งติดเครื่องฟันเฟืองหนอ ติดดุมเพลาเข้าไปใส่ให้พอ เติมกรอบล้อครบเครื่องเรื่องจักรกล กว่าจะเสร็จผ่านไปหลายสิบช่าง งานทุกอย่าประสานดีมิสับสน งานสัมพันธ์กันได้ไร้กังวล เป็นรถยนต์แทรกเตอร์ดังตั้งใจ วันละหลายสิบคันเขาทำออก ส่งขายนอกทั้งนั้นสำคัญไฉน วัตถุดิบจากนอกสั่งเข้าไป ทำเสร้จไวส่งนอกขายออกมา ตอนซื้อพวกเหล็กยางช่างแสนถูก เอามาปลูกผลิตผลคนสรรหา เป็นเครื่องยนต์กลไกใช้วิชชา สูงราคาได้ดีเพราะฝีมือ คนฉลาดรอบรู้อยู่ที่ไหน ทำสิ่งใดยอมรับเขานับถือ เก่งวิชชาล้ำลึกเฝ้าฝึกปรือ ให้เลื่องลือชำนาญกิจการทำ ได้เวลาสมควรชวนกันจาก ยามจักพรากห่างไปให้นึกขำ กลับบ้านไปครานี้เห็นทีกรรม ต้องจดจำไปเล่าให้เขาฟัง รถพาแล่นออกไปในท้องถิ่น ชมแดนดินห่างไกลในแผนผัง ชิชิบูฮังโนโอ้แรนซัง จำต้องนั่งรถนานผ่านหลายแดน ผ่านป่าไม้ทิวเขาดูยาวยืด ไม้มุงมืดมากมายนับหลายแสน ป่าสนทึบมากไม้ไม่ขาดแคลน นั่งรถแล่นผ่านเห็นเย็นอุรา วาโกะเล่าเขาแบ่งเป็นแปลงใหญ่ จัดสรรให้เอกชนคนรักษา ตัดแล้วปลูกทดแทนกันขึ้นมา มิให้ป่ารกร้างว่างพืชพันธุ์ ใครทำป่าไม้หมดก็อดตัด ทางการจัดแก้ไขภัยมหันต์ เร่งให้ปลูกทดแทนนี่สำคัญ มิฉะนั้นถูกปรับจับขังกรง มิน่าเล่าป่าไม้ไม่หมดสิ้น ยามได้ยินหลากจิตพิศวง เมืองญี่ปุ่นป่าไม้ก็มั่นคง รักษาดงได้ดีมิขาดเกิน ภูเขาโล้นขาดไม้มิมีหรอก เขาตัดออกรกไม้ในเขาเขิน ไม้มิดีเอาไว้ไม่จำเริญ น่าสรรเสริญสร้างใหม่มาใช้กัน ปลูกไม้สนโตไวแทนที่ตัด คอยเร่งรัดทุกทางอย่างแข็งข้น แลภูเขาปลูกป่ากันทั้งนั้น สนสูงชันละลิ่วเป็นทิวยาว จบคำล่ามแลไปให้นึกหวั่น หุบเหวชันเลียบไปใจนึกหนาว อากาศยิ่งเย็นนักพักชั่วคราว ปล่อยให้สาวหนุ่มน้อยเกี่ยวก้อยเดิน ชมก็ชมลำเนาเขายามบ่าย แลเรียงรายน่าดูหมู่เขาเขิน ยินเสียงนกสุดเสนาะเพราะเหลือเกิน บัสโฮสท์เชิญชมเล่นแลเย็นตา ลืมคำนึงถึงบ้านไปชั่วครู่ เพลินแลดูธรรมชาติวาสนา สองสาวสวยช่วยบรรยายเชิงวิชชา เรื่องปลูกป่าทดแทนนี่สำคัญ ผองคณะกระจายกันไปทั่ว บ้างก็มัวถ่ายภาพซาบซึ้งสรรพ์ บ้างลองดมดอกไม้ได้รำพัน ผ่อนคลายกันครู่หนึ่งจึงต่อทาง สาวโฮสท์ร้องเรียกเชิญมาขึ้นรถ บทจรต่อรีบไปใคร่สะสาง หวาดเสียวมากเลียบผาสูงยังมิจาง แทบวายวางรถไต่ค่อยค่อยไป เข้าที่พักแบบพื้นเมืองญี่ปุ่น เกือบค่ำแล้วค่อยถึงยังที่พัก ดูน่ารักคล้ายบ้านรีสอร์ทไฉน แบบญี่ปุ่นดูงามชักชอบใจ ออกแบบให้เป็นรีสอร์ทได้พักกัน ชื่อโตอังเตอิงามสง่า สาวงามตาต้อนรับครับพร้อมสรรพ์ พาไปส่งห้องพักก็สำคัญ เพราะเตียงนั้นมิมีเป็นฉันใด ล่ามเฉลยพักที่นี่แบบญี่ปุ่น ขอพวกคุณสังเกตเสื่อนั่นไหม ปูเต็มพื้นเต็มห้องนั่นอย่างไร เบาะสี่ใช้แทนเก้าอี้นั่งสบาย โต๊ะตัวเตี้ยกลางห้องดื่มน้ำชา ถึงเวลาหลับนอนน่าใจหาย มีผ้าห่มมีหมอนมิวุ่นวาย มีโฉมฉายจัดให้ใกล้เวลา นอนกับพื้นนิ่มนุ่มดังฟูกเบาะ  นึกหัวเราห้องน้ำอยู่ไหนหนา ห้องน้ำรวมสำหรับกิจธรรมดา พิเศษว่าอาบน้ำนี่สำคัญ สาวล่ามบอกประเพณีแบบญี่ปุ่น อาบน้ำอุ่นบ่อใหญ่ใช้พร้อมสรรพ์ แต่ต้องเปลือยนะคะเชิญอาบกัน เธอกับฉันอาบน้ำเปลือยจริงฤๅ เธอหัวร่อไม่ใช่คนละห้อง ชายหญิงต้องแยกกันคนเขาถือ พามาพักต้องลองอย่าเสียชื่อ  ให้เขาลือหนุ่มไทยใจถึงนา เสร็จเก็บของเครื่องใช้ไว้เสร็จสรรพ จับกลุ่มชวนอาบน้ำคงหรรษา อาบน้ำอุ่นนึกขันชวนกันมา ต่างบอกว่าจักลองคงต้องดี อ่างน้ำร้อนทรงกลมกลางห้องใหญ่ จุคนได้สามสิบสระสรงศรี พวกญี่ปุ่นอาบอยู่ซักเจ็ดมี เปลือยหมดซีลำบากอยากจะลอง โผล่มาแล้วเป็นไรก็เป็นกัน ยืนถอดมันโทงเทงกันทั้งผอง เสร็จก็ย่องลงอ่างตามทำนอง เขามิมองกันดอกตามที่ดู แช่อยู่นานคลายร้อนพอทนได้ อาบกันไปจนเบื่อขึ้นเถอะสู อาบน้ำเย็นล้างอีกมีสบู่ รู้สึกเบาแสนสบายคลายเนื้อตัว ไม่ลองคงไม่รู้อาบน้ำแร่ ลงอาบแช่เปลือยกายก็ชวนหัว เขาไม่ถือเราไม่ถือมิเมามัว เลยมิกลัวอาบน้ำสบายใจ เสร็จอาบน้ำสวมชุดยูกาตะ ยุ่งจริงนะรำคาญล่ามขานไข ทางโรงแรมรวบรัดเขาจัดให้ แต่งเอาไว้ใกล้เวลาอาหารเย็น ห้องอาหารคล้ายวัดจัดฉันข้าว ปูเสื่อยาวลาดไว้ได้แลเห็น เบาะรองนั่งวางพื้นสิลำเค็ญ ฉันข้าวเย็นหรือหนาท่านอาจารย์ เชิญเข้าที่เขาเสริ์ฟครบสำรับ มาพร้อมสรรพผู้ใหญ่จะไขขาน เสียงล้งเล้งดังจะถวายทาน กระซิบวานล่ามจ๋าช่วยพาที เธอว่าเป็นธรรมเนียมแต่โบราญ ก่อนทานข้าวทำใจให้ผ่องศรี วานผู้ใหญ่พูดเพราะหวานวจี พูดเรื่องมีมงคลให้คนฟัง กล่าวจบลงลงมือถือตะเกียบ จะใช้เสียบหรือบีบคีบเนื้อหนัง ก็ตามใจใครชอบแต่น่าชัง มันแทบคลั่งข้าวจ้าวเรามิเคย ตะเกียบคีบทีไรได้สองเม็ด จนชักเข็ดปลาดิบแกล้งหยิบเฉย เจอทุกทีทำได้คนไม่เคย ล่ามเธอเผยไขขานหวานจริงจริง ซาซิมินี้ยอดอาหารค่ะ เขารักนะจัดให้เชื่อใจหญิง เชื่อคำล่ามเถิดหนาอย่าประวิง ทุกสรรพสิ่งจัดให้ครูได้ดู คนญี่ปุ่นเขากินกันแบบนี้ ประหยัดดีนึกไปให้อดสู ข้าวนิดเดียวเจียวไข่ใส่ปลาทู ถ้ากินอยู่เมืองไทยไม่พอเชียว เขากินกับเปลืองมากหลากชนิด งามวิจิตรจัดดีผักสีเขียว ชุบแป้งทอดสองใบได้ผักเจียว กุ้งก็เคี่ยวชุบแป้งแบ่งให้มา อาหารหลักจัดมาคือปลาดิบ สวยน่าหยิบสี่ชิ้นกินมัจฉา เนื้อสดสดมัสตาดเติมน้ำปลา ซีอิ้วหาไว้ให้ได้จิ้มลอง สับผักสดใส่จานน้ำสลัด เขาช่างจัดชักชอบตอบสนอง หลังคาวหวานสามคำคือฟักทอง แช่อิ่มจ้องอีกทีเห็นมีเบียร์ สองคนขวดเชิญรินกินให้หมด กะเหรี่ยงซดเรียบร้อยค่อยหน้าเสีย เพื่อนเก็บขวดคืนไปใส่ไฟเชียร์ คิดถึงเมียมากต้องสองขวดคุณ ขวดสองหมดขวดสามตามมาอีก ยากจักหลีกจริงเจียวชักเฉียวฉุน เป็นธรรมเนียมการเสริฟเขาเจือจุน เติมให้อุ่นใจได้ไม่ขาดเบียร์ ขยันดื่มหมดไวจึงได้เพิ่ม เขาเลยเติมมาให้เข้าใจเสีย ดื่มช้าช้านานนานก็ไม่เพลีย บ้าเขาเชียร์ก็ต้องเมาเขาเติมลง จนดึกดื่นค่อยลาพากันจาก ชักลำบากเดินไปให้พิศวง โลกพลิกคว้ำหรือคุณชักงุนงง เพื่อนเขาตรงหอบหิ้วเดินลิ่วมา ถึงห้องพักที่นอนอ่อนนุ่มนิ่ม กองหลับพริ้มใฝ่ฝันก็หรรษา จนรุ่งแจ้งแสงสุรีย์วันใหม่มา ค่อยลืมตาตกใจยังไม่ตาย เห็นที่นอนสาวจัดให้สี่ที่ ก็แปลกดีจำเพาะเหมาะเหลือหลาย กลางห้องหัวชนกันเท้าชี้ปลาย ไปทางชายฝาห้องต้องธรรมเนียม แบบญี่ปุ่นอย่างนี้ที่เขาบอก คงมิหลอกแกล้งไอชาวไทยเสียม โรงงานทำซีเมนต์ส่งออก สามโมงเช้าเร่งรัดจัดของเตรียม จะไปเยี่ยมโรงงานปูนซีเมนต์ ชิชิบูฮังโนคงโตใหญ่ รถแล่นไวเวียนวนจนได้เห็น กลางหุบเขาร่มรื่นสดชื่นเย็น น่าเดินเล่นโรงงานตระการตา แลหลายตึกปรากฏงามลดหลั่น สลับกันเรียงรายมากมายหนา ผู้จัดการรอรับกำชับมา เขาชวนพาไปห้องต้องบรรยาย ล่ามสามคนพวกเราทั้งหญิงชาย เข้าใจง่ายเขาพูดญี่ปุ่นกัน ฟังประวัติโต่ใหญ่มิใช่น้อย คนหลายร้อยผลิตปูนซีเมนต์สรรพ์ คอมพิวเตอร์ช่วยคุมงานสำคัญ หลายจุดนั่นลำบากหากใช้คน ผลผลิตหนึ่งในสามของประเทศ จัดเป็นเขตส่งนอกมิสับสน จำหน่ายได้ของดีมิกังวล ขายถูกจนเร่งผลิตประหลาดใจ เขาพาชมศูนย์ใหญ่คอมพิวเตอร์ นำเสนอจนตะลึงคำเขาไข ยี่สิบชุดแยกงานแจกแจงไป แค่สายไฟเกี่ยวพันดูกันเพลิน เขาว่ามันแทนคนได้สองร้อย ใช้คนน้อยสันทัดมิขัดเขิน ช่วยคุมเครื่องอีกทีก็ดีเกิน เพียงแค่เดินชมกันอย่าฝันเรา งานสำคัญคนคุมไม่มีดอก จากศูนย์ออกสั่งการสั่งงานเขา คอมสั่งเองทำเองเก่งมิเบา คนงานเอาหินส่งเข้าโรงงาน ส่งก้อนหินเข้าระบบจบเป็นเสร็จ ผลิตผลเผล็ดออกมาค่อยว่าขาน เป็นถุงปูนคนรับไปจัดการ เห็นชำนาญแคล่วคล่องล้วนว่องไว สิบเอ็ดโมงจากมาเวลาสาย มีโฉมฉายจ้องมาน่าสงสัย แถมยิ้มงามถามดูหนูทรามวัย เธอเป็นใครมายิ้มให้ครูดอย มิเอโกะคือหนูเป็นครูค่ะ อังกฤษนะฟังได้เราไม่ถอย สัมผัสมือคณะเราเธอมาคอย หนุ่มใจลอยครูสาวมานำชม ไปมิวเซี่ยมโฟล์คอาร์ทแมททีเรียล ดูเขาเพียรจัดสร้างอย่างสวยสม เก็บของเก่าโบราณแต่นานนม น่านิยมศิลปะประเพณี เครื่องแต่งกายยุคก่อนประวัติศาสตร์ เหล็กวิลาสมีดหอกถลอกสี ทั้งถ้วยโถโอชามงามมากมี ผ้าผ่อนที่คนเก่าเขาใช้กัน เครื่องจับสัตว์จับปลาสาระพัด ขวานขวายจัดมีมากหลากสีสัน เครื่องดินเผาลายครามงามอนันต์ ของสำคัญแน่ชัดเขาจัดมา เครื่องเย็บปักถักร้อยมิน้อยอย่าง เห็นจัดวางเรียงกันช่างสรรหา สืบเสาะได้จัดแสดงแต่งงามตา ได้ศึกษาเรื่องหลังครั้งก่อนกาล พอสมควรชวนกันรีบผันผาย ตะวันบ่ายชักฉิวหิวอาหาร ขึ้นรถไปพร้อมหน้าภัตตาคาร คนจัดชาญเชี่ยวนักชักสะบาย อาหารแบบญี่ปุ่นพระคุณเอ๋ย คนเขาเคยอิ่มไวน่าใจหาย เราเริ่มต้นเขาอิ่มยิ้มทุกราย ดูกินง่ายเหลือเกินชักเขินเรา วิทยาลัยเกษตร ชิชิบู เสร็จอาหารงานดูอยู่ข้างหน้า วิทยาลัยเกษตรในเขตเขา ชิชิบูเมืองนี้ดีมิเบา เพื่อนเล่นเอาแตรเพลงบรรเลงรอ ทั้งนักเรียนคุณครูอยู่ครบหน้า ตั้งแถวมารับกันขันจริงหนอ กะเหรี่ยงตื่นตัวสั่นตะครั่นตะครอ จะขึ้นวอคางคกตกใจกลัว คุณล่ามจ๋าเราว่าน่าประหลาด  งามพิลาสเกินไปให้นึกหัว พวกเราเพียงผู้น้อยจ้อยเหมือนจัว ใช่เจ้าสัวโตใหญ่ใจจะวาย เธอบอกว่าครานี้ดีใจยิ่ง จากใจจริงสัมพันธ์ด้วยมั่นหมาย ประเพณีสำหรับรับเจ้านาย ต้องไว้ลายรับแขกมาแปลกเมือง ผู้แทนครูชาวไทยได้มาเยี่ยม จึงจัดเตรียมขบวนยาวธงขาวเหลือง เห็นธงทิวแลอร่ามงามประเทือง ดนตรีเครื่องแตรวงแถวตรงคอย เขาชวนเดินผ่านแนวแถวต้อนรับ เขาคำนับนึกไปใคร่อยากถอย ศักดินาจริงนะกะเหรี่ยงดอย คนนับร้อยรอรับประทับใจ เสร็จต้อนรับเชิญเราเข้าไปห้อง เขารับรองเข้าทีกว่าที่ไหน ขนมปังกาแฟแน่กรไร ชอบตรงได้อิ่มท้องคอยจ้องดู ประธานใหญ่ไขขานกังวาลเสียง ยินสำเนียงพร้องเพราะเสนาะหู พูดญี่ปุ่นซะด้วยซวยละตู เลยมิรู้เรื่องกันขันเหลือเกิน วาโกะล่ามโคมิย่าพาทีบอก เธอแปลออกทุกอันน่าสรรเสริญ ค่อยรู้เรื่องกิจกรรมเขาจำเริญ เริ่มนานเนิ่นพันเก้าปีเขาทำ