| วัยเด็กวัยเล่น | |
| ทูเร นิทานัง อดีตกาล.................ครั้งหนึ่งนานจริงแท้แต่หนหลัง | |
| ประมาณปีเก้าหนึ่งซึ่งเรายัง..........เป็นเด็กตั้งต่อเล่นมิเป็นการ | |
| สักห้าขวบเช้ามาหาไม่เห็น...........แสนยากเข็ญอยู่เหย้าเขาเล่าขาน | |
| โน่นเข้าวัดช่วยพระปัดกวาดลาน...แค่คิดอ่านเล่มเกมผองเพื่อนมี | |
| มะค่าแต้เก็บไว้เต็มกระเป๋า...........เพื่อนก็เอามาเล่นเป็นวิถี | |
| แข่งโยนแตกเอาหมากสนุกดี........มาเพื่อนซี้แข่งขันพนันมือ | |
| จะเล่นหมาก ห้าเจ็ดเก้าเท่าไรหนอ..รอตกลงกันได้แน่แหละหรือ | |
| วางหมากกองตรงกลางจัดแถวคือ..กำแพงชื่อตีแตกแถวกระดาน | |
| เล่นตาห้าคนแรกเรียงห้าเม็ด........เสร็จคนสองวางต่อรอประสาน | |
| คนที่สามถัดไปเป็นเสร็จการ........ขีดเส้นด้านหน้าแถวสักหนึ่งวา | |
| ถัดไปอีกสองวาขีดอีกเส้น..........พวกลงเล่นตรงนี้ยืนชิดหน้า | |
| มิล้ำเส้นมองไปแถวมะค่า...........ปั่นลูกหาแถวนั่นเป้าโยนกัน | |
| สองนิ้วชี้คีบเคยลองปั่นคุณ.........ให้ลูกหมุนติ้วติ้วดีนักสรรพ์ | |
| หมุ่นเก่งแล้วลองโยนไปแถวพลัน.ลูกเคยมันโดนแถวได้ยิ่งดี | |
| ล้มเท่าไรเก็บไปเป็นของเรา.........ต่อไปเขาโยนมั่งตามวิถี | |
| ลูกใครชิดโยนอีกรอบสองมี.........จากตรงที่ลูกตกนั่นปะไร | |
| ครบทุกคนรอบแรกจบลงแล้ว.......ตรงแถวมีเม็ดเหลือทำไฉน | |
| จัดเรียงอีกรอบสองแข่งกันไป......จนหมดได้ลูกมะค่าก็จบลง | |
| จะเล่นใหม่ถามไหม่เท่าไรหนอ.....บางคนขอตาสิบตามประสงค์ | |
| สิบก็สิบสามคนยังมั่นคง.............วงมะค่าเดิมพันสนุกดี | |
| เข้าประถมยังเล่นไม่ยอมหยุด.......แต่เปลี่ยนชุดลูกใหญ่มิหน่ายหนี | |
| มะค่าโมงลูกโตเล่นครานี้............ต้องไปที่ลานวัดสะอาดพลัน | |
| ทั้งโล่งกว้างวางหมากสะดวกยิ่ง...โยนก็กลิ้งหมุนติ้วปลิวชวนขัน | |
| กระทบแถวแตกกระจายสนุกกัน....มันจนลืมทานข้าวก็เคยมี | |
| รำลึกถึงความหลังครั้งเยาว์วัย......ประมาณได้สิบขวบตามวิถี | |
| ๒ | ไปเรียนเจอวันเด็ก |
| ยังมิเกิดวันเด็กยังไม่มี................เรียนอยู่ที่โนนสังวิทยา | |
| ปีสองสี่เก้าแปดเรียนมอหนึ่ง........ยังตราตรึงเหตุการณ์นานนักหนา | |
| ปีสองสี่เก้าเก้าค่อยมีมา..............เขาเรียกว่าวันเด็กยังงุนงง | |
| ครูสั่งเข้าแถวเพลินเดินขบวน.......ประกาศชวนที่ว่าการจุดประสงค์ | |
| ไปพบนายอำเภอเป็นมั่นคง.........จำได้ธงเขียวเหลืองของโรงเรียน | |
| เขาถือคู่ธงชาตินำขบวน.............มิเรรวนเรียบร้อยสถิตเสถียร | |
| ยืนนิ่งฟังโอวาทนับจำเนียร..........บ้างก็เพียรยืนหลับคำนับไป | |
| โดนมะเหงกเคาะหัวกลัวก็ตื่น........กลับมายืนตรงบ้างยังสงสัย | |
| เขกหัวกูอยากรู้มันเป็นใคร............ข้าเองใหญ่พอตัวไม่กลัวมึง | |
| เสียงคุณครูประจำชั้นเพื่อนหัวร่อ...จำต้องหงอเงียบไปไม่กล้าอึง | |
| โดนอีกทีสามคราเพื่อฮาตึง.........แถมโดนดึงหูเจ็บนี่กระไร | |
| นานสักครึ่งชั่วโมงโอวาทจบ........ก็ถึงพบอิสระทำไฉน | |
| ครูเขาปล่อยตามสบายชวนกันไป..กลับบ้านไงเจ็ดกิโลโถสุดเพลิน | |
| มีทางลัดตัดตรงไปถึงบ้าน...........ลัดเลาะผ่านป่าไม้ดังเขาเขิน | |
| พวกป่าไผ่เต็งรังมันเจริญ.............รกชัฏเกินชอบบุกสนุกดี | |
| คล้องกะปอมตลอดทางช่างขยัน...เล่นติดพันชอบใจในวิถี | |
| จนบ่ายคล้อยหิวข้าวทำไงดี.........ก่อไฟซีย่างกะปอมมากินกัน | |
| เปิดห่อข้าวแจ่วบองของมีครบ......เป็นระบบมีประจำนำมาสรรพ์ | |
| ผักกระโดนสะเม็ดเด็ดมาพลัน.......ฝาดรสมันอร่อยลิ้นกินคนเดียว | |
| อิ่มบุกป่าล่าพร้อมกระปอมจับ......จวนค่ำกลับถึงบ้านพาลนึกเสียว | |
| กลัวแม่ดุไถลกันทั้งวันเชียว.........แม่ยิ่งเฮี้ยวดุเก่งทำปากดี | |
| พอดุเสร็จข้าวปลาหารพร้อม........แม่มิยอมให้หิวอย่ากลัวหนี | |
| ดุด่าเสร็จได้กินเป็นทุกที.............มิเคยตีหวดลมข่มให้ดู | |
| ช่วงเข้าเรียนมอหนึ่งที่โนนสัง......ไปพักยั้งบ้านยายอายอดสู | |
| ยากปรับตัวทำไฉนมิใครรู้............มิมีครูสอนให้เด็กในเมือง | |
| ต้องหาบน้ำใส่ตุ่มกลุ้มจริงนัก.......เดินไปตักสองกิโลโถนึกเคือง | |
| ทำกิจบ้านการเรีอนมิได้เรื่อง........เขาว่าเปลืองข้าวน้ำช้ำนึกอาย | |
| ๓ | ชอบเล่นเกมหมากฮอส |
| เก่งแต่เล่นเลิกเรียนมันเมามั่ว.......ชอบทำตัวไร้สาระมันกระหาย | |
| ชอบเล่นหมากเกมกระดานดูวุ่นวาย..คุณผู้ชายในตลาดชอบเล่นกัน | |
| เลิกเรียนผ่านยืนดูจนรู้หมด..........ฉลาดกฏกติกาจนน่าขัน | |
| พอเขาว่างลองเล่นจนติดมัน........จึงติดพันอยากเล่นเป็นเจ้าครอง | |
| เอาชนะผู้ใหญ่เกมหมากฮอร์ส.......มันสุดยอดลุงชอบตอบสนอง | |
| เจอหน้าชวนเล่นหมากอยากจับจอง..แพ้เด็กต้องแก้มือเขาถือกัน | |
| เลยต้องช่วยลุงแก้กันบ่อยบ่อย......เจ้าเด็กน้อยมีชื่อลือเล่าขัน | |
| แพ้เจ้าเด็กมอหนึ่งนี่สำคัญ...........แต่เด็กมันเอาจริงไม่เบามือ | |
| บางร้านยังยอมแพ้ไม่แก้แล้ว........โดนเพื่อนแซวกลัวเด็กมิกล้าหือ | |
| เล่นจนเขาให้นามว่าเด็กดื้อ.........จนได้ชื่อแก่แดดรู้ทั่วกัน | |
| เป็นเด็กบ้านเศรษฐีไม่ดีนัก..........มิรู้จักกิจบ้านงานเสกสรรพ์ | |
| โดนบ่นว่านานาสาระพัน.............มินานวันต้องลามาเดินเรียน | |
| เจ็ดกอมอไกลหน่อยพอทนไหว....เช้ามืดไปเดินเดี่ยวเทียวอ่านเขียน | |
| เดินอยู่สองสามเทอมมีเพื่อนเพียร..รุ่นน้องเปลี่ยนชื่อเขาร่วมทางเดิน | |
| ๔ | เป็นเด็กวัดรู้จักทำงานบ้าง |
| ขึ้นมอสองชวนกันไปอยู่วัด.........พ่อก็จัดฝากให้มิได้เขิน | |
| เป็นศิษย์วัดทุ่งสว่างทางดำเนิน....ดีเหลือเกินฝึกงานได้มากมาย | |
| ทั้งหลวงพี่หลวงพ่อท่านเรียกใช้...ตักน้ำใส่ตุ่มเต็มสนุกหลาย | |
| ไปหาบน้ำถึงไกลไม่วุ่นวาย.........ชอบกรีดกรายอวดสาวผิวขาวนวล | |
| ที่บ่อน้ำรอคิวช่วยตักให้..............ส่งทรามวัยเรียบร้อยค่อยเหหวน | |
| ตักของตัวเร็วไวไม่เรรวน............พรรคพวกชวนหาบน้ำกลับวัดไป | |
| ทำวัตรเช้าจัดการสถานที่............ตามหลวงพี่ทำวัตรขัดนิสัย | |
| เตรียมบาตรส่งมือท่านชาญชอบใจ..ท่านจักได้โปรดสัตว์วัตรประจำ | |
| กลับมากวาดลานวัดกำจัดขยะ......มินานกะไปรับบาตรนึกขำ | |
| พระท่านเสร็จรับบาตรอุ้มเดินนำ....ไปจัดทำที่ตักบาตรบนศาลา | |
| ตอนเช้าเช้าโยมเขาจะตักบาตร.....ค่อยจัดถาดสำรับกับข้าวหนา | |
| เจ็ดโมงเศษพระขึ้นรีบเข้ามา........จัดน้ำท่าถวายก่อนรอรับงาน | |
| เขาเรียกให้ไปยกของถวาย..........มิวุ่นวายปกติเชิญเรียกขาน | |
| พวกเด็กวัดเราขยันทุกกิจการ........ดังลูกหลานตายายท่านเมตตา | |
| พระฉันเสร็จสำรับยกกลับให้.........คุณยายได้จัดการเรียบร้อยหนา | |
| ส่งถ้วยชามถาดเปล่าให้เรามา.......ยกไปท่าสระน้ำล้างให้ดี | |
| จัดใส่เข่งยกไปได้ผึ่งแห้ง.............คุณยายแจงสำรับตามวิถี | |
| แบ่งให้เด็กวัดมาท่านปราณี..........มิรอรียกไปได้ทานกัน | |
| สิบเอ็ดคนเด็กวัดยายจัดให้...........เสร็จจักได้ทำกิจอื่นพร้อมสรรพ์ | |
| แปดโมงต้องไปเรียนนี่สำคัญ........มีบางวันไปสายมีหวายรอ | |
| ครูมองหน้าไม่ถามไม่ต้องสอบ.....รู้คำตอบเด็กวัดสายอีกหนอ | |
| คนละสามไม้เรียวตีแค่พอ...........ระเบียบขอเบาเบาครูเข้าใจ | |
| มิได้สายเพราะชอบจะเตร็ดเตร่.....มัวโอ้เอ้ชักช้ามาสายไฉน | |
| แต่กิจวัดบางครามาสายไป..........ต้องรับใช้วัดก่อนค่อยมาเรียน | |
| ๕ | เรียนมัธยมต้นที่โนนสัง |
| อยู่มอหนึ่งสองสามที่โนนสัง........ตอนนั้นยังแห่งเดียวสอนอ่านเขียน | |
| เอกชนท่านจัดมาจำเนียร............ได้พากเพียรศึกษาวิชชาการ | |
| เขาสอนเป็นชั่วโมงแปลกใจนัก.....ได้รู้จักคุณครูสอนประสาน | |
| ครูละเรื่องวิชาตามเชี่ยวชาญ........ครูบางท่านสอนคณิตวิทยสังคม | |
| เรียนประวัติเรขาภาษาไทย..........บางคาบได้เรียนอังกฤษประสิทธิ์สม | |
| คัดเขียนไทยเรียงความค่านิยม.....คุณครูชมผ่านเกณฑ์การประเมิน | |
| ปลายปีสอบเลื่อนชั้นเรียกสอบไล่.ต้องสอบได้เปลี่ยนชั้นน่าสรรเสริญ | |
| ญาติพี่น้องยินดีพ่อจำเริญ...........หากตกเกินเจ็บอกกว่าตกตาล | |
| ต้องซ้ำขั้นหนึ่งปีมันเจ็บปวด........สมัยทวดเขาประเมินจัดสอบสาน | |
| เราสอบได้ที่หนึ่งมานับนาน.........ประถมผ่านที่หนึ่งมาสี่ปี | |
| มัธยมเป็นหนึ่งยึดไว้ได้...............สบายใจเรื่องเรียนเพียรวิถี | |
| เขาจัดเรียนกวดวิชาเรามิมี..........ค่าเรียนชี้แพงไปไม่มีเงิน | |
| แต่ผลสอบที่หนึ่งประจำเสมอ.......พวกเพื่อนเกลอมันล้อจนนึกเขิน | |
| มึงรู้จักข้อสอบดีเหลือเกิน...........ที่หนึ่งเพลินทุกทีบักหมีดำ | |
| ความจริงเรืองเรียนดีเคยมีชื่อ......นามระบือสอบปอสี่นี่น่าขำ | |
| คะแนนสูงที่หนึ่งยังจดจำ............ที่อำเภอกมลาไสยชนะมา | |
| เขาให้สิทธิ์เรียนต่อหกปีครบ........เรียนจนจบมัธยมกิจศึกษา | |
| แต่ก็พลาดครอบครัวย้ายอำลา......สืบเสาะหาที่ทำกินย้ายถิ่นเดิม | |
| กาฬสินธุ์ถิ่นเก่ากมลาไสย...........เก้าแปดได้ย้ายมาศึกษาเสริม | |
| มัธยมโนนสังเรียนต่อเติม...........ตอนนี้เริ่มเป็นคนเมืองอุดร | |
| ๖ | สอบเข้าเรียนเกษตรได้ที่ ๓๙ |
| สามปีจบมอสามตามที่หมาย.......พ่อให้ย้ายเรียนเกษตรอนุสสรณ์ | |
| สองพันห้าร้อยหนึ่งจึงต้องจร.......แบบกินนอนเด็กประจำกระทำการ | |
| เขารับเด็กสองห้องเก้าสิบคน.......ห้องแรกผลจากคัดตามที่ขาน | |
| นักเรียนทุนเรียนดีคัดคนชาญ.......จังหวัดผ่านแผนเขตเกษตรกรรม | |
| เหลือสอบเลือกทั่วไปสี่สิบห้า.......พ่อเราพาไปสอบยังนึกขำ | |
| ได้ที่สามสิบเก้ายังจดจำ..............เจ็บใจซ้ำมิเคยโหล่โง่หรือเรา | |
| แต่นั้นมาตั้งใจใฝ่ศึกษา...............อ่านตำรามากมายให้หายเขลา | |
| ห้องสมุดโรงเรียนก็มิเบา.............อ่านจบเอาแทบทุกเล่มสบายสบาย | |
| เว้นเฉพาะภาษาต่างประเทศ........มันมีเหตุอ่านมิออกยากเหลือหลาย | |
| ภาษาไทยอ่านได้มีมากมาย........จนกลับกลายเป็นหนอนแทะตำรา | |
| ห้องสมุดโรงเรียนหมดสนุก.........อ่านทุกเล่มอ่านไวด้วยเชียวหนา | |
| ห้าร้อยหน้าต่อวันคืออัตรา...........ฝึกปรือมาต้องทำประจำวัน | |
| พวกการตูนนิยายช่วยได้มาก........มิลำบากห้าร้อยยังนึกขัน | |
| หนังสือภาพเปิดดูนับหน้ากัน........ห้าร้อยนั่นน้อยไปไม่ยากเย็น | |
| พอสอบไล่แปลกดีได้ที่หนึ่ง.........แถมยังตรึงเอาไว้ให้ได้เห็น | |
| คนเรียนเก่งของจริงต้องเรียนเป็น..ดูเปอร์เซ็นต์แปดสิบบวกทุกเทอมไป | |
| ๗ | ตกงานเพราะเขารับคนจบสูงกว่า |
| สามปีจบเกษตรได้ที่หนึ่ง............แต่ก็ถึงตอนจบเหตุไฉน | |
| ปีสองห้าศูนย์สามเขารับให้.........มีสิทธิ์ได้สอบรับราชการ | |
| ครูมอหกประถมรุ่นสุดท้าย...........อีกมากมายเพื่อนเราเขาประสาน | |
| พวกเกษตรตำบลคนทำงาน.........ขาดคนท่านรับเพิ่มมอหกไป | |
| เสียดายเราอายุต่ำกว่าเกณฑ์.......แค่รู้เห็นมิมีสิทธิ์ทำไฉน | |
| ยังมิขึ้นทะเบียนทหารไง.............สิบแปดไซร้เขารับเข้าทำงาน | |
| ต้องรออีกสองปีถึงมีสิทธิ์............แต่เขาปิดรับแล้วฟังว่าขาน | |
| เลิกรับครูมอหกประจำการ...........จะต้องผ่านปอกอศอประกาศมี | |
| พวกเกษตรตำบลรับสูงขึ้น...........จนชักมึนทำไฉนในวิถี | |
| เคยวาดหวังเอาไว้สิบแปดปี.........คงเปรมปรีดิ์ได้สอบระบอบการ | |
| เป็นอันจบไม่มีที่ให้สอบ..............ถึงมิชอบอยู่เรือนเพื่อนเขาขาน | |
| ถามอยู่เรื่อยเมื่อไรจะได้งาน........อายนะท่านเรียนจบว่างวันวัน | |
| สาระพัดสำเนียงเสียงติฉิน...........ยินเขาว่าเรียนไปไม่สร้างสรรค์ | |
| เสียเงินทองมากมายนับหมื่นพัน...งานสักอันก็ไม่มีไม่สมควร | |
| มิอยากยินก็ต้องฟังพลังตก..........ยากจักยกใจสู้ดูน่าสรวล | |
| คงเป็นช่วงตกอับกลับนึกชวน......ให้ทบทวนชีวิตอนิจจัง | |
| ๙ | ลูกผู้ชายฝึกถักทอและจักสาน........ |
| งานถักถอฟั่นเชือกเลือกทำได้......ปอปลูกไว้เต็มสวนควรเสาะหา | |
| เล็นเชือกป่านสานแหฝึกปรือมา....หนักหน่อยถ้าเชื่อกล่ามผูกวัวควาย | |
| ฟั่นเชือกคร่าวเส้นใหญ่ไถคราดขึง.วัวลากตึงเหนี่ยวแน่นมิขาดหาย | |
| ต้องฟั่นเองทั้งนั้นมันวุ่นวาย........ล้วนสบายฝึกได้ไม่ยากเย็น | |
| งานจักสานสนุกเราเอาทุกอย่าง...พ่อเป็นช่างชั้นดีตามที่เห็น | |
| พี่ชายยิ่งชอบช่างทุกอย่างเป็น.....มาเคี่ยวเข็นให้ฝึกลองตรึกตรอง | |
| แรกให้สานลายขัดตอกแข็งแข็ง...นี่มาแกล้งหรือไฉนได้ลายสอง | |
| ท้ายก็เป็นตะแกรงร่อนรำกรอง.....พี่สาวมองบอก"เขิง"ไว้ร่อนรำ | |
| สานกระด้งกระจ่อพอทำได้........จะสานไซถักลอบชอบนึกขำ | |
| งานไม้ไผ่มิง่ายหลายกิจกรรม......ฝึกกระทำมากมายสบายดี | |
| หนักสานฝาลายคุบสี่ปล้องยั้ง.....ห้าปล้องผังทางยาวตามวิถี | |
| เปลี่ยนฝาบ้านของเก่านานหลายปี.ควรจักมีฝาใหม่ไว้เปลี่ยนกัน | |
| เปลี่ยนสามด้านเจ็ดแผ่นช่วยกันทำ..จักตอกนำไม้ไผ่ลำใหญ่สรรพ์ | |
| ไผ่ตงบ้านเหนียวดีนี่สำคัญ..........พ่อตัดมันมาไว้ให้ฝึกปรือ | |
| แจกมีดให้ลับคมชมว่าขลัง.........ลับระวังเบาเบาคนเขาถือ | |
| ลับบ่คมละเหี่ยมันเสียชื่อ............ลับต่อคือสองข้างลับเบาเบา | |
| จนไม่เห็นสันคมแหละใช้ได้........นำมาใช้จักตอกตัดผ่าเหลา | |
| สะดวกงานระวังมือจะบาดเอา......โดนบาดเราได้แผลเป็นประจำ | |
| จักตอกเสร็จก็สานผ่านยากหน่อย..แต่เรียบร้อยคนขยันมันน่าขำ | |
| มีโอกาสฝึกงานจักสานทำ .........ของใช้นำมาบอกเหมือนหลอกกัน | |
| ชิ้นแรกสานฝาแตะตบตั๊กแตน......อย่าดูแคลนมิง่ายขายหน้าสรรพ์ | |
| สุดฝีมือฝึกไปได้สามอัน.............ก็น่าขันสานยากเอาเรื่องเชียว | |
| สานพัดบ้างกระด้งแลกระจ่อ........ยังมิพองานละเอียดยากแหลเหลียว | |
| สานกระเช้าครุตะกร้าเรียงมาเชียว.ทำงานเดี่ยวครูปล่อยไม่ลอยนวล | |
| เสร็จนำส่งพ่อพี่มีคนตรวจ...........ชอบมากกวดสานครุจนนึกสรวล | |
| ตอกกลมกลมเหลี่ยมๆตามกระบวน..สานแล้วชวนชันยาทาให้ดี | |
| ต้องขังน้ำไม่รั่วแหละใช้ได้..........เขาเอาไปตัดน้ำตามวิถี | |
| ครุกะแป๋งมิรู้ยังมิมี.....................สังกะสีป๋องนมเพิ่งเกิดมา | |
| เก่งมากขึ้นลอบไซสานยากเข็ญ...ทำยากเย็นครูฝึกเรียกหา | |
| เตรียมเครื่องมือมากมายไว้จัับปลา..ยากนักหนาจักสานมิขาดมือ | |
| ลอบไซเผียกถักไว้มิได้ว่าง..........ฝนมาช่างพอดียามนี้หรือ | |
| จะทำต้อนทำต่งนั่นแหละคือ........มิต้องซื้อหาใครได้ใช้การ | |
| ๑๐ | ฝึกงานไม้ ทำเครื่องมือทำนาไร่........ |
| พี่ชายชวนเข้าป่าหาถากเสา.........เอามาสร้างกระท่อมนาตามว่าขาน | |
| กระท่อมเดิมปลูกมานับช้านาน.....ถึงถึงกาลรื้อถอนทำใหม่กัน | |
| พาไปดูต้องใช้อะไรบ้าง.............จะเป็นช่างดูไว้ให้พร้อมสรรพ์ | |
| เสาหกต้นหกศอกที่นำคัญ...........เครื่องบนนั้นหัวเสาสามคู่มี | |
| ติดตั้งจั่วเอาไว้พาดระแนง...........หลังแปแต่งควบคู่ดูวิถี | |
| พาดห่างกันสักศอกบอกพอดี.......ตรงนั้นชี้พาดกลอนลำดับงาม | |
| ตับหญ้าคามัดติดกลอนนั่นแหละ...แน่นยากแกะมัดดีพาทีถาม | |
| มีแป้นเกล็ด สังกะสีดีทุกยาม........ฝนตกตามแดดกล้าหลังคาดี | |
| มิกังวลกันได้ทั้งแดดฝน..............ด้านล่างคนอาศัยได้หลบหนี | |
| ยามฝนตกแดดออกบอกมาซี.......หลบในนี้แสนสบายคลายกังวล | |
| สรุปงานต้องทำสร้างกระท่อม......บ้านหลังย่อมดีดีมิสับสน | |
| กระทำได้ย่อมง่ายสร้างเรือนตน....หนึ่งเริ่มต้นที่เสาสำรวจงาน | |
| ป่าหัวไร่ปลายนานเขาแผ้วถาง......เขาทิ้งขว้างต้นใหญ่ไฟเผาผลาญ | |
| ยังมิไหม้ขอเขาไม่ต้องการ..........เชิญจัดการลากหนีให้ทีคุณ | |
| เลือกขนาดพอดีทำเสาบ้าน.........ห้าศอกผ่านหกท่อนมิหันหุน | |
| กลับไปบ้านขับล้อเทียมควายรุน...ลากไปปุนแปลงเสาที่นาตน | |
| ถึงกระท่อมทิ้งไม้กองไว้ก่อน........ว่างจักจรถากเสามิสับสน | |
| เร่มสี่เหลี่ยมดัดตรงดูชอบกล........อีกรอบมนได้เสาแปดเหลี่ยมงาม | |
| ขวานเราใช้ขวานหอนตอนถากเสา...จ้วงฟันเอาเย็นใจใครอย่าถาม | |
| วันละต้นหกศอกที่เคยตาม...........กลมกลึงยามทำเสร็จเด็ดฝีมือ | |
| รอบที่สองคานตงอย่างละสาม.....เลือกไม้งามหกศอกเศษเขาถือ | |
| เผื่อไว้เกินยามสอดเสาแหละขื่อ...จักได้ซื่อจำนงตงและคาน | |
| ถากสี่เหลี่ยมผืนผ้ารวมหกท่อน.....ครบแล้วท่อนตัวใหญ่ได้สืบสาน | |
| ส่วนเครื่องบนไม้ไผ่ตัดไว้นาน......แช่น้ำผ่านมอดไม้มิไต่ตอม | |
| ทำหน้าจั้วสามเหลี่ยมฐานหกศอก.สูงสองศอกเศษหน่อยค่อยถนอม | |
| ตาปูย้ำหวานรัดแน่นไม่ยอม........เตรียมให้พร้อมตรึงแน่นจั่วสามอัน | |
| คุณพ่อตามอบที่ให้หนึ่งแปลง......ตามที่แจ้งเตรียมที่ไว้พร้อมสรรพ์ | |
| ปรับที่แล้วขุดหลุมลึกสำคัญ........หกสิบนั้นนับเซ็นต์ลึกพอดี | |
| เจาะเสาไว้สอดคานทั้งหกต้น......ปลานส่วนบนบากร่องขื่อวิภี | |
| พาดหน้าจั่วใช้ขื่อฐานย่อมมี........สะดวกนี่กระท่อมสบายสบาย | |
| เครื่องบนมีไม้ไผ่มัดติดตรึง.........ขนาดดึงมิโยกตลอดสาย | |
| เหลือแต่มุงหลังคามิกลับกลาย.....ตับหญ้าขายอยู่ไหนไปหามา | |
| ตงไม้ไผ่ปูฟากสักสองชั้น............ตรึงให้มั่นดีหน่อยค่อยสรรหา | |
| จะนั่งนอนก็เกษมเปรมปรีดา........ส่วนเป็นฝาก็ฟากมิยากเย็น | |
| ทำประตูหน้าต่างไม้ไผ่ช่วย..........เสร็จก็สวยไม่เบาใครเขาเห็น | |
| ทำเรือนหอยังได้เรือนไผ่เป็น........ทำเล่นเล่นน่าอยู่ก็ดูดี | |
| มีคำถามสับฟากทำแบบไหน........ก็ไม้ไผ่ลำโตโตหาดูถี | |
| พวกไผ่ตงไผ่ซางถามากมี...........ตัดมาซีทำฟากมิยากเย็น | |
| ตัดหัวท้ายตามยาวที่ประสงค์.......เลาะข้อตรงเรียดีตามที่เห็น | |
| ถามอีโต้คมกริบลับให้เป็น...........สับเล่นเล่นได้ฟากมาใช้งาน | |
| เคยเห็นเขาใช้รถตักดินช่วย..........ลานดินสวยเรียเรียงเคียงประสาน | |
| ไผ่โดนเหยียบก็แตกแทบแหลกราน.แต่บันดาลเป็นฟากหลากใจเชียว | |
| มีดคมคมตกแต่งเป็นแผ่นยาก.......เลยมิยากเสร็จไวได้แลเหลียว | |
| ฟากห้าสิบนับแผ่นเหยียบรอบเดียว..มิต้องเทียวหลายรอบชอบจริงจริง | |
| ๑๑ | ฝึกแปรรูปไม้ทำเครื่องเรือน........ |
| พี่ชายบอกเครื่องบนได้ไม้พลวง....อยู่นานล่วงหลายปีที่ชายหญิง | |
| สร้างเรือนหอเขาใช้ไม่ต้องติง......หลังคาทิ้งหญ้าเปื่อยเครื่องยังดี | |
| แต่ต้องหาไม้แก่นมาแปรผัน.........จะเสกสรรค์หลายอย่างต่างวิถี | |
| ไม้ระแนงตงคานได้มากมี............แปรรูปชี้ใช้การงานมากมาย | |
| ไม้หัวไร่หัวนาถ้ามีอยู่.................เทียวหาดูพอได้ไม่ต้องขาย | |
| เอามาจัดแปรรูปคุณกระจาย........พวกลูกชายช่วยกันขยันงาน | |
| เขามีเลื่อยอกตลกนัก................ตอนรู้จักใหม่ใหม่ได้ประสาน | |
| สองคนดึงคนละข้างต่างชำนาญ...ช่วยกันฝานท่อนไม้ให้เปลี่ียนแปร | |
| เป็นกระดานขื่อตงทำได้หมด........บ้างกำหนดไม้ฝาตามกระแส | |
| เหมือนโรงเลื่อยผลงานก่อนกาลแล..เคยฝึกแท้ทำได้ไม่ยากเย็น | |
| เลื่อยไม้ได้ตีค่าว่าคนเก่ง.............ใครก็เล็งลูกใครยามได้เห็น | |
| ไปจีบสาวข่าวเขาอยากให้เป็น......เขยเขาเน้นแบบนี้ที่พอใจ | |
| อีกงานพวกเครื่องมือทำนาสวน....พวกเราชวนเพื่อนกันขยันฉไน | |
| เข้าป่าดงเสาะหาฝ่าพงไพร..........หาหางไถหาคราดมิพลาดงาน | |
| ตอมะค่าประดูที่ดูสวย.................รูปทรงช่วยทำไถใส่หัวผาน | |
| รีบขุดเซาะเจาะเอากระทำการ.......สองวันผ่านค่อยได้หางไถมา | |
| ปีหนึ่งเตรียมสามชุดขุดมาไว้........สบายใจแตกหักจักแลหา | |
| เปลี่ยนซ่อมได้ไม่ต้องเสียเวลา.....มีปัญญาขยันนักรักการงาน | |
| สำหรับคราดมิยากถากไม้ตรง.......เป็นรูปทรงแม่คราดใจอาจหาญ | |
| สามชั่วโมงเรียบร้อยแม่คราดชาญ.ต่อไปการเจาะรูรู้เรื่องดี | |
| หลักสองคู่เสี้ยมฟันสอดใส่ไว้.......ปลายแหลมไม้ฟันสรรงามสี | |
| คันชักลากสองอันเจาะช่องมี........สอดตรึงที่สองข้างห่างพอควร | |
| ปลายด้ามผูกแอกไว้ใส่คอควาย....จะได้ช่วยลากไปอย่าได้สรวล | |
| ต้องแข็งแรงแน่นหนาแลนุ่มนวล...แล้วค่อยชวนควายลากลำบากมัน | |
| ๑๒ | ชีวิตชาวไร่ชาวนา |
| ยามไถดะไปแปรจะกว่านกล้า.......เรียกคราดมาสวมใส่คอควายสรรพ์ | |
| ให้มันช่วยลากคราดย่อยดินพลัน..คราดหญ้านั่นและขยะจะกวาดไป | |
| ช่วยเกลี่ยดินสม่ำเสมอดูดีด้วย.....คราดแหละช่วยเตรียมดินดูดีไฉน | |
| หว่านข้าวปลูกตกกล้าทำนาไว......ย่อมเข้าใจเครื่องมือแลใช้งาน | |
| อีกงานย่อยแต่สำคัญการฟั่นเชือก.ชาวเราเลือกป่านปอพอประสาน | |
| ปลูกเอาไว้ในสวนมานับนาน........พอใช้การตัดเลือกเปลือกทำปอ | |
| นิยมขูดเปลือกทิ้งใยตากแห้ง........เก็บไว้แปลงเป็นเชือกกันแหละหนอ | |
| หนึ่งฉีกเป็นเส้นย่อยมัดรวมพอ......บิดเกลียวต่อยืดยาวทำเชือกกัน | |
| สองเกลียวเชือกเส้นเล็กราวเส้นด้าย.ถักแหง่ายเทืองป่านงานเสกสรรค์ | |
| เอาไปใช้สานแหถักมองนั่น..........ยามเขาฟั่นเรียก"เล็น"เห็นอย่างง | |
| เริ่มฟั่นเชือกสองเกลียวเทียวปั่นขา..เกลียวเชือกมาสองอันพันมิหลง | |
| ยาวสักศอกพอแล้วเริ่มห้อยตรง.....ปลายเชือกคงห้อยมาคว้าจับมา | |
| สองนิ้วโป้งนิ้วชี้จับปลายเชือก......สองเส้นเลือกบิดเกลียวเหนียวแน่นหนา | |
| เชือกจักบิดเป็นเกลียวด้วยปัญญา..คนเขาพาสอนกันฟั่นให้เป็น | |
| เคยช่วยพ่อเล่นป่านสานแหห่าง....คำทานอ้างปลาชะโดตัวโตเห็น | |
| ฟันแหลมคมจับยากยามโลดเต้น...ขาดกระเด็นแหด้ายสบายมัน | |
| ต้องแหป่านสานมาตาห่างห่าง......จ้างชะโดเป็นฝูงมาพร้อมสรรพ์ | |
| ปลาลูกครอกตัวโตเท่าแขนั่น.......ยังผูกพันแม่ลูกมาเป็นแพ | |
| พวกด้ายพอหลบไปใช้ลำบาก......มิยุ่งยากเส้นป่าหากสานแห | |
| เจอชะโดเป็นฝูงทอดดีแม้...........มิเหลือแน่จับได้ไม่กังวล | |
| ต่อไปฟั่นเชือกเลือกเส้นใหญ่.......จัดกเอาไปล่ามวัวผูกควายสน | |
| ใช้ลากจูงคราดไถหนุ่มทุกคน.......ฝึกฟั่นจนชำนาญงานสามัญ | |
| นิยมเชือกสามเกลียวเที่ยวบิดเชือก..เล็กใหญ่เลือกเกลียวงามตามสร้างสรรค์ | |
| เกลียวสองหุนเชือกล่ามลากจูงกัน.ฟั่นออกมาห้าหุนกำลังดี | |
| รอบที่หนึ่งฟันไปได้สองเกลียว.....ย้อนกลับเที่ยวที่สองตรองวิถี | |
| เชือกงามเกลียวเรียบร้อยงดงามมี..ทำแบบนี้เชื่อล่ามงามน่าชม | |
| สนตะพายก็ใช้ขนาดนี้................กรรมวิธีบิดเกลียวเชือกเหมาะสม | |
| ม้วนพันกับก่างปอเขานิยม...........จะถักพรมเสื่อสาดฉลาดทำ | |
| ภารกิจงานช่างต่างฝึกฝน............ทุกผู้คนชาวบ้านนานฉนำ | |
| ฝึกลูกหลานกิจการงานประจำ.......ท่านแนะนำดีล้วนควรชื่นชม | |
| อีกเรื่องการหากินเป็นไฉน...........ทั้งผู้ใหญ่ต่างชิดสนิทสนม | |
| มีลูกหลานรักใคร่นัยนิยม............บอกอาคมวิทยามามากมาย | |
| ๑๓ | หากิน หามาได้ถึงได้กิน |
| เรื่องทำมาหากินกันนินแหละ........จะลองแกะสอนอะไรให้มากหมาย | |
| ตอนเช้าเช้าตื่นมาพาลงทุ่ง.........ไปเพราะมุ่งหากินมีหลายหลาย | |
| เอาเรื่องแรกแปลใจกองขี้ควาย.....มันเรียงรายอยู่กลางแกมตอซัง | |
| พี่สาวนั่งเสียมขุดเขียพลิกออก......มิรู้ดอกเก็บอะไรใส่ลงถัง | |
| ตัวดำดำอ้อกุดจี่นี่ระวัง................อย่าได้พลั้งสับมันดูไม่งาม | |
| หมดสองกองย้ายไปที่แปลงอื่น.....มีดาดดื่นตามไปไม่ต้องถาม | |
| เข้าใจแล้วล่วงหน้ามากอ่นยาม.....พบแล้วตามพี่สาวไปขุดกัน | |
| สักสิบกองพี่สาวบอกพอได้.........มากลับไปที่บ้านพาลนึกขัน | |
| แม่กับพี่เด็ดปีกเด็ดขามัน............บีบขี้รันล้างน้ำสะอาดมี | |
| หม้อดินเผาใบใหญ่ตั้งไฟรอง.......เสร็จแล้ขอใส่คั่วตามวิถี | |
| แม่มิลืมเกลือหน่อยอร่อยดี..........สุกแล้วชี้ให้ลองยอดเยี่ยมจริง | |
| อร่อยมากมันมันช่างสรรหา.........ได้มาคัวก็เด็ดเด็กชายหญิง | |
| ถือจานเปล่ามาขอมิต้องติง.........แล้ววิ่งไปนั่งทานอาหารกัน | |
| อร่อยเหลือนานานได้ทานที........ขอบแบบนี้หายากลำบากสรรค์ | |
| อยู่บ้านนอกคอกนาหาได้พลัน.....เรื่องสำคัญหากินอีกมากมี | |
| ๑๔ | ขัวหอย |
| มุมคันนาหัวหอยรอยคนหา..........ถือเสียมมาเซาะไปไม่หน่ายหนี | |
| ต้องขยันอดทนไว้แหละดี............ลองดูซีหอยขมจมมากมาย | |
| ทีละตัวเซาะพบมันหลบซ่อน........มุดดินก่อนโคลนแห้งแล้งเหลือหลาย | |
| ไปขุดเซาะได้มาหอยกลับกลาย....อ่อมหอยคล้ายเลิศรสปรากฏการณ์ | |
| พี่ชายบอกได้ปีเลียนเสียงกบ.......เป่าอ๊บอ๊บแปลกมากหลากใจหาญ | |
| พี่ขัวหอยเราเล่นหลอกกบงาน......วิ่งไปด้านขวายั้งฟังเสียงมัน | |
| ไม้แส้ชี้กบร้องจ้องตรงไหน..........แล้วเดินไปตรงเสียนยินนึกขัน | |
| เราพี่น้องสองคนต่างทิศกัน.........เดินชนนั่นแหละกบซ่อนในรู | |
| รีบค้นไปไม่นานก็พบถิ่น..............ตรงที่ยินเสียงกบพบด้วยหู | |
| จำสำเนียงทิศทางสองข้างดู........ตามจนอยู่จุดตัดจึงชัดเจน | |
| ครู่หนึ่งก็พบได้ไม้แหย่ลอง..........โดนกบต้องนิ่มนิ่มที่เคยเห็น | |
| เปลี่ยนเอาเบ็ดเกี่ยวดึงมิยากเย็น...ตัวเป็นเป็นจับได้ชอบใจกัน | |
| ก็มีบ้างบางครั้งก็ยังพลาด...........ตัวประหลาดงูเห่าเราดึงขัน | |
| หลุดออกมารีบหนีไปเร็วพลัน.......งูเองมันกลัวตายเตลิดไป | |
| คนหกล้มลืมลุกวิ่งกันใหญ่...........ว่ายบกได้อยู่กับที่หนีมิเป็น | |
| พี่มาจับลุกได้ค่อยหัวร่อ..............ด่าแม่พ่อมึงวิ่งแบบที่เห็น | |
| หากเป็นเสือตายแน่มิยากเย็น.......ล้อกันเล่นสุขสันต์ขันน้องชาย | |
| พี่สาวไปนาลุ่มโนนกกกอก..........บอกมีกบเขียดซ่อนตามหลืบหลาย | |
| หน้าฝนดินโคลนตมมากมาย........แล้งกลับกลายแตกระแหงมีร่องรอย | |
| ร่องนั้นแหละเรียกหลืบกบเขียดซ่อน..แบบละอ่อนเขืยดแอ๋แถมพวกหอย | |
| เขียดบักหมื่นขาคำหลบตามรอย....มิใช่น้อยจับมาหาเขียดกัน | |
| อีกอย่างขุดหลุมหลอกบอกที่เร้น...ภายในเย็นน่าหลบกบเขียดสรรพ์ | |
| หาที่เร้นพบหลุมมาชุมพลัน..........ใต้ฟางนั่นก้นหลุมเกาะกลุ่มมี | |
| ขุดเอาไว้ทุ่งนาห้าหกหลุ่ม...........เลือกตรงชุ่มดินเย็นดักทางหนี | |
| หาหลบซ่อนกลางวันพลันพบที่.....หลุมดักชี้ลงหลบกบเขียดมา | |
| หลุ่มหนึ่งหกเจ็ดตัวมิเคยขาด........มิเคยพลาดเช้าดูรู้แลหา | |
| จับเอาได้พอแกงกบเขียดนา.........เป็นตำราทำกินท้องถิ่นเรา | |
| ช่วงเดือนหกต้นปีมีฝนชุก............เหมือนไปปลุกกบเขียดเบียดเบียนเขา | |
| หลบจำศีลหน้าแล้งนับนานเนาว์....น้ำมากเมาลืมกลัวก็ออกมา | |
| จับคู้เต้นร้องรำทำเพลงรัก...........แหกปากทักทายกันขวัญยิหวา | |
| เป็นคู่คู่วางไข่ให้ปรีดา................คนก็หาตามจับปรับโทษแรง | |
| ตายทั้งนั้นปิ้งย่างลงกระทะ..........มิลดละประหารดังศาลแขวง | |
| โทษอะไรไม่รู้กูจะแกง................คงโทษแย่งจับคู่หนวกหูคน | |
| ผ่านไปสองสามเดือนพวกลูกอ๊อด.มีบ้างรอดตาสวิงตางูผล | |
| โตเป็นกบเขียดหนุ่มชุมอึงอล.......ส่งเสียงจนหนวกหูรู้ฝนพรำ | |
| ยามค่ำคืนไฟส่องย่องคันนา........โดนจับมามากมายคล้ายถลำ | |
| มิเกรงกลัวพวกยักย์มารกระทำ......เอาไปทำต้มแกงก็มากมาย | |
| บางคนสานกับดักเรียกชื่อแงบ......ดูปากแบบตะข้องตะกร้าหวาย | |
| ปากเสียบงามีช่องเปิดทางท้าย.....เหยื่อล่อหมายใส้เดือนวางด้านใน | |
| ผ้าขี้ริ้วห่อไว้แต่ได้กลิ่น..............ไปวางดินชุ่มน้ำดูตรงไหน | |
| กบเขียดชอบหากินวางดักไป........ตกเย็นได้ออกมาหากินกัน | |
| กลิ่นใส้เดือนเริ่มเน่าเขาชอบนัก....มันก็มักแห่มาเสาะหาสรรพ์ | |
| เลาะเรียบกับดักเราบ้างเข้าไป......งับเหยื่อได้จักกินแต่ยากเกิน | |
| เขามัดแน่นปากกัดฟัดให้ขาด.......กบฉลาดพากเพียรน่าสรรเสริญ | |
| เท่ากับชวนพวากพ้องมาครับเชิญ..ย่งกันเพลินสองสามสี่ห้าตัว | |
| บางคนใช้วางเบ็ดก็เสร็จสรรพ......ง่ายหนาจับเขียดกบพบชวนหัว | |
| เขาขุดดินลานโคลนทาให้ทั่ว.......หวังจักยั่วกบกบมาวางท่ากัน | |
| เห็นลานโลงชอบมาท่าดังแบบ.....ลานคับแคบเบียดแย่งดังแข่งขัน | |
| แถมมีเหยื่อใส้เดือนแย่งกินพลัน....เบ็ดแหละนั่นติดไปไม่หลุดเลย | |
| จับกบเขียนมากมายหลายวิธี........คนบาปมีความรู้ปู่สอนมา | |
| ๑๖ | เรียนการจับปลา |
| แล้วเรื่องปลาจับได้ตอนไหนเล่า...ชาวบ้านเขาหากินศิลป์ศึกษา | |
| เด็กประถมวันหยุดไปทุ่งนา........ตามพี่ป้าแม่พ่อก็ยินดี | |
| เราไปดูอ้ายชายเราเขาวางเบ็ด.....ปักจนเสร็จตามดูรู้วิถี | |
| ทำไฉนวางเบ็ดเสร็จมากมี........คนเป็นพี่เขาสอนกิจการงาน | |
| แปดสิบหลังพี่บอกเสร็จเรียบร้อย...เหยื่อหัวหอยจำมาพ่อว่าขาน | |
| จะได้ปลาตัวโตพ่อชำนาญ........ทำตามท่านบอกไว้ได้คอยดู | |
| ไปตรวจตราเบ็ดกันรอบที่หนึ่ง......หกโมงถึงตรวจไปได้ยินหู | |
| เสียงปลาตีตรงโน้นยังมิรู้........เดินถึงอยู่ปลาดุกติดเบ็ดเรา | |
| เหยื่อก็ล่อนเปลี่ยนไปก็หลายหลัง..บ้างก็ยังผ่านไปไม่ต้องเหงา | |
| ตีอีกแล้วครานี้แรงมิเบา........พี่จับเอาปลาช่อนตัวโตโต | |
| จนทุ่มหนึ่งกลับบ้านปลาสิบตัว......มิใช่ชั่วพ่อชมอพิโถ | |
| จับปลาเก่งพวกพึงอย่าคุยโว........รุ่งเช้าโผล่กู้เบ็ดกันอีกที | |
| ได้ปลานับสิบตัวปลาดุกหก........มันตลกปลาหมอสามตัวนี่ | |
| เป้นลูกมันขนาดนิ้วแหละพอดี......อวดมาตีติดเบ็ดเสร็จสามราย | |
| ส่วนอีกตัวปลาช่อนตัวใหญ่มาก....รอยมันลากเบ็ดไปไหนเบ็ดหาย | |
| ยินเสียงดิ้นอยู่ไกลไม่สบาย.........นึกว่าคล้ายหลุดเบ็ดแต่โชคดี | |
| พันกอข้าวดิ้นได้ก็ไม่หลุด...........พวกเรารุดตามไปอย่าได้หนี | |
| จับมาได้ตัวโตโอ้โชคมี..............เก่งนักพี่วางเบ็ดได้ปลากัน | |
| เคยได้ฝึกวางเบ็ดมาหลากหลาย...แบบมีสายยืดยาวเบ็ดราวสรรพ์ | |
| มีเชือกราวเบ็ดแขวนสักร้อยอัน....ฝึกมานั่นน้ำพองสะดวกดี | |
| ตามลำห้วยทุ่งนาก็พอได้...........มีหลักไม้ปักแน่นตามวิถี | |
| มัดราวเบ็ดปลายหลักปักมากมี.....ผู้เบ็ดถี่เมตรครึ่งกำลังงาม | |
| มีแบบจมเบ็ดหย่อนลงถึงพื้น........ปลาน้ำตื่นน้ำลึกมิต้องถาม | |
| เลือกเหยื่อถูกชนิดปลาเคยติดตาม..ดูพ่อยามวางเบ็ดพิเศษมี | |
| เหยื่อใส้เดือนนี่ครอบจักรวาล.......ปลามันรานรุกกินคงยินดี | |
| ทั้งปลาเล็กปลาน้อยหอยเร็วรี่.......ได้กลิ่นปรี่เข้าฮุบเร็วทันใจ | |
| ปลาดุกด้านปลาหมอปลาสลิด......ชอบประชิดฮุบเหยื่อมิสงสัย | |
| เหยื่อพวกนี้หมดง่ายถ่ายเร็วไว......จับปลาได้มากมายหลายแผกพันธุ์ | |
| แมงกะชอนจิ้งหรีดนี่ก็เริด............มันประเสริฐจริงนาอย่านึกขัน | |
| พวกปลาช่อนปลาดุกชอบฮุบกัน...เหยื่อปูนั่นปลาช่อนปลาบู่จอง | |
| เหยื่อใส่ไก่ใส้หมูหมักมีกลิ่น........เหม็นดังดินเน่านิดปลาทั้งผอง | |
| แย่งกันกินมากมายยายตามคลอก.จนแทบร้องเบือปลดปลาเบ็ดกัน | |
| พ่อทำต้อนจับปลามีฝาเผียก........รอยดินเปียกปลาตะกุยตะกายสรรพ์ | |
| คงจักข้ามคูคลองลองทำกัน........แผงเผียกกั้นเปิดปล่องลองดักไซ | |
| ด้านขวาลอบดักซุ่มคลุมด้วยหญ้า.เปิดช่องงาผ่านเข้าสบายสบาย | |
| ส่วนทางออกมิมีนี่กับดัก.............ปลาก็มักติดกันมีมากหลาย | |
| ทั้งกุ้งซิวปลากดหลดลวดลาย......มาตามสายน้ำไหลให้จับกัน | |
| เห็นพ่อขุดหลุมไว้ใหญ่กว้างศอก...ยาวก็บอกสักแขนแสนน่าขัน | |
| ลึกก็ศอกบอกว่าพวกปลามัน........ตกหลุมนั่นรอให้ไปจับเอา | |
| พ่อไปขุดโคลนหนองบึงมาใส่......ทาข้างให้กลินโคลนหลอกปลาเขลา | |
| นึกว่าหนองบึงใหญ่ได้กลินเมา......ตะกายเข้าจักถึงบึงใหญ่มี | |
| กลายเป็นหลุมดักปลาหมดท่าสิ้น..ยากจักดิ้นหลุดลงตรงวิถี | |
| แต่ละวันจับได้ดูแปลกดี.............ง่ายแบบนี้ทำต้อนตอนจับปลา | |
| จับด้วยตุ้มด้วยลอบก็ดูง่าย..........เขามีขายแล้วด้วยช่วยเสาะหา | |
| ซื้อมาใช้สะดวกดีมีราคา.............ถูกซื้อมาเอาไว้ใช้ดักดู | |
| เหยื่อรำอ่อนขนมปังล่อปลาน้อย..ไส้เป็ดคอยปลาใหญ่กระดูกหมู | |
| เอามาล่อปลาลอบและไซรู้.........เคยทำอยู่มากมีดีทีเดียว | |
| ๑๗ | ลอยเรือจับปลาที่เขื่อนอุบลรัตน์ |
| มีเวลาลงเขื่อนวางตาข่าย........สนุกหลายลอยเรือได้หวาดเสียว | |
| น้ำยี่สิบเมตรลึกน่ากลัวเชียว........ตัวเป็นเกลียววางเบ็ดเสร็จต่ออวน | |
| หกโมงเสร็จพายเรือไปที่ทับ........เพื่อนเขากลับมาก่อนนอนเสสรวล | |
| เสียงร้องรำทำเพลงเก่งกระบวน......ทั้งยั่วยวนเหล้าขาวออกฤทธิ์แรง | |
| หมดปลาเผาหลายไม้ไอ้พวกนี้.......ขยันดีเรื่องเหล้าเขาคอแข็ง | |
| ปลาเบ็ดเราเขารู้เราไม่แพง........มิต้องแย่งยกให้ใคร่กินปลา | |
| อยู่ที่เขื่อนหาง่ายสบายเพื่อน..........มิต้องเตือนมันเลือกจับเองหนา | |
| จะปิ้งย่างเผาเกลือเมื่อเรามา........เพื่อนมันหากินง่ายคลายกังวล | |
| ลอบขังปลาของเราเอาวางไว้........พิงตอไม้เพื่อนมาตรวจตราผล | |
| มีเยอะไหมจัดการเก่งทุกคน........มันเผาจนสุกดีสามสี่ตัว | |
| ไปตั้งแค้มป์หาปลาสองสามคืน.......เพื่อนเขายืนใช้อวนก็เพียงพอ | |
| ส่วนเราอวนก็มีห้าหกผืน........เบ็ดน้ำตื้นน้ำลึกครบครันหนอ | |
| เลยมีงานต้องทำมิต้องรอ........ค่ำมืดถ่อเรือลอยลำตรวจตรา | |
| สักสองทุ่มได้พักจักหลับนอน........ก็ถึงตอนทานข้าเราคนเดียว | |
| ได้ปลาเผาเพื่อนทำนำมากิน........จนหมดสิ้นอิ่มหนำสำราญใจ | |
| ตีสี่เศษตื่นมาหากู้เบ็ด........กว่าจะเสร็จจวนแจ้งแสงทองไข | |
| ถึงรอบกู้อวนข่ายหน่ายกระไร........มันติดได้ติดดีมีแต่ปลา | |
| อวนลึกถึงสี่ศวกเป็นเกลียวเชือก......ยากจักเลือกปลดได้ทำไงหนา | |
| สาวกองไว้ในเรือละลานตา........ตะเพียนมาเป็นเทือกเลือกยากเกิน | |
| มาถึงบ้านพี่สาวแม่มาช่วย........ปลดปลาด้วยฟังบ่นจนนึกเขิน | |
| มันติดได้ติดดีมีแต่เพลิน........ปลาบังเอิญติดอวนปลดไม่ทัน | |
| สองปีได้จับปลาหากินอยู่........ได้ความรู้มากมายหลายอย่างสรรค์ | |
| จับปลาเล็กปลาใหญ่ล้วนสำคัญ......เทคนิคนั้นมากมีวิธีการ | |
| จากพอศอสองห้าศูนย์สี่ครบ........มาบรรจบหนึ่ศูนย์มีคำขาน | |
| ควรมีเมียแล้วหนาบ้าแต่งาน........ดูนั่นหลานสาวครูเธอผู้ดี | |
| ช่างขยันนัขแข็งทำนาไร่........เธอทำได้เก่งนักสมศักดิ์ศรี | |
| กิริยามรรยาทงามเธอมี........คนแบบนี้เป็นสะใภ้ได้เยี่ยมเกิน | |
| เลยต้องแย้งแต่งยังมิได้ดอก..........จะขอบอมิบวชก็นึกเขิน | |
| เป็นคนดิบมิดีเลยถูกเชิญ........บวชจนเพลินเบ็ดเสร็จถึงเจ็ดปี | |
| ๑๘ | อนุชีวประวัติหลังจากได้บวช |
| ลุสองห้าหนึ่งศูนย์พูนสวัสดิ์........ชีพพิพัฒน์สังสารกาลวิถี | |
| บวชเป็นพระอยู่วัดก็หลายปี........หลายเรื่องมีแปลกต่างทางงดงาม | |
| ต้องทำวัตรสวดมนต์เช้าและเย็น......เลิกการเล่นทุกอย่างช่างน่าขาม | |
| คนชอบเล่นชอบสนุกมาทุกยาม......น่าติดตามเลิกได้หรือพ่อคุณ | |
| นั่นก็ผิดนี่ไม่งามตามแบบแผน........มันยากแสนศีลพระจะเกื้อหนุน | |
| ขัดเกลากายวาจาอ่อนละมุน........มุ่งหมายบุญสั่งกุศลผลมากมาย | |
| จะยืนเดินนั่งนอนสำรวมไว้........ระวังใจดีงามความมากหลาย | |
| ต้องศึกษาปฏิบัติวัตรแพรวพราย......มิใช่ง่ายเป็นพระจะจำเริญ | |
| ตื่นตี่สี่ทำวัตรที่ห้องนอน........จากนั้นจรทำวัตรมิขัดเขิน | |
| ตื่นแต่เช้าพร้อมกันกิจดำเนิน........เสร็จแล้วเชิญลานวัดปัดกวาดกัน | |
| ตีห้าครึ่งทำกิจส่วนตัวได้........เสร็จพร้อมไปบิณฑบาตรมิขาดสรรพ์ | |
| ทุกทุกเช้ากิจกรรมประจำวัน........จิตมุ่งมั่นสำรวมดำเนินไป | |
| พบญาติโยมทำบุญอบอุ่นจิต........แผ่ความคิดโมทนาจะหาไหน | |
| ท่านทำบุญเกิดกุศลผลเกริกไกร......ขอจงใด้ผลบุญจัตตุรพร | |
| อายุมั่นขวัญยื่นสดชื่นขวัญ........โสภาพรรณสุขสมสโมสร | |
| เพียบพลังจรูญจรัสวิวัฒน์บวร..........ทุกบทจรแผ่บุญกรุณใจ | |
| เจ็ดโมงครึ่งกลับวัดพักถิ่นมี........ยินเสียงตีระฆังเรียกมิสงสัย | |
| บนศาลาญาติโยมเรียกลงไป........รับไทยทานภัตตาตามเกิดมี | |
| พระเณรสิบนับดูก็ไม่มาก........แต่ลำบากชาวบ้านย่านวิถี | |
| ห่วงพระเณรจัดหาภัตตาดี........เลือกสรรที่เลิศค่ามาทำบุญ | |
| จัดสำรับสิบที่มีคาวหวาน........ถวายทานนิมนต์คนเกื้อหนุน | |
| ถ้าวันพระเจริญไชยมงคลคุณ..........ฟังเทศน์อุ่นอกใจไตรบำเพ็ญ | |
| ทานมัยสีลมัยได้ฟังเทศน์........ครบสามเขตกิริยาบุญที่เห็น | |
| แล้วค่อยฉันหลังเพื่อนมิยากเย็น......โยมจัดเป็นชุดพิเศษคนเทศน์มี | |
| บวชพร้อมกันหลายคนสนใจเรียน....ยากจักเพียรขาดครูรู้วิถี | |
| ถึงเวลาจัดส่งตรงบัญชี........นักธรรมมีรวมสิบใหม่แปดคน | |
| นักธรรมโทมีสองเคยบวชเณร........จึงเข้าเกณฑ์ชั้นโทมิสับสน | |
| ส่งบัญชีเรื่องเรียนยังกังวล........จนหลวงพ่อพระครูท่านแนะนำ | |
| วัดท่านห่างสองกอมอพอสอนได้....ส่งชื่อไปได้เลยเผยแล้วขำ | |
| ท่านก็สอนวัดท่านเป็นประจำ........กิจกรรมวัดเราเรียนสบาย | |
| มิต้องรอครูมาพากันเรียน............พวกเราเพียรไม่ท้อรอใจหาย | |
| อ่านหนังสือกันเองมิวุ่นวาย..........เรียนสบายตามใจคนอยากเรียน | |
| ปีนั้นส่งเข้าสอบสี่รูปไป...............สอบผ่านได้สองรูปผลอ่านเขียน | |
| ช่วยบันทึกไว้นามสำนักเรียน........มีคนเพียรสอบผ่านการประเมิน | |
| อยากเรียนต่อพอใจได้ศึกษา........เมื่อบวชมาเล่าเรียนมิขัดเขิน | |
| พึงพอใจศึกษาพาเจริญ..............ทางดำเนินถูกต้องดำเนินการ | |
| ว่างจะออกแสวงหาที่อ่านเขียน.....สำนักเรียนจริงจังหวังประสาน | |
| เรื่องเทศน์ธรรมสำคัญเกินประมาณ..ออกจากบ้านเที่ยวไปในตำบล | |
| จากโนนสังนากลางก็หลายวัด......หลายแห่งจัดนักธรรมคำสับสน | |
| แต่เลิกไปไม่มีครูบวชกังวล..........หลายแห่งหนร้างราน่าเสียดาย | |
| วันต่อมากระนวนคือที่สอง...........ก็จำต้องพลาดหวังน่าใจหาย | |
| รับไว้เต็มจำนวนมีมากมาย...........เชิญท่านย้ายไปหาที่ใหม่ดู | |
| กลับมาที่น้ำพองหนองหานจาง.....แปลกอยู่บ้างยินข่าวมาเต็มหู | |
| พระปราชญ์ท่านเทศน์ธรรมชนเชิดชู..นามพ่อครูเหลาทองชื่อโด่งดัง | |
| ไปถึงวัดพบพานเจ้าอาวาส..........พระยังขาดรับได้ตามที่หวัง | |
| คุณคำภาถอนตัวจะกลับยัง..........สำนักหลังเคยอยู่แต่ก่อนมา | |
| สามรูปคงสมัครเรียนกันที่นี่..........หลวงพ่อมีการุณบุญนักหนา | |
| หลวงพ่อเสาร์อภินันโทบุญญา.....กราบท่านตราเป็นศิษย์สนิทใจ | |
| ท่านเป็นศิษย์ต้นเค้าท่านเหลาทอง.ภาระครองสำนักมิสงสัย | |
| ๑๙ | เรียนนักธรรมนักเทศน์และบาลี |
| สืบสถานศึกษามาเกริกไกร..........รักษาไว้สำนักเทศน์พิเศษคุณ | |
| ปีสองห้าหนึ่งหนึ่งเรียนบาลี..........แถมยังมีสอนเทศน์อาจารย์หนุน | |
| ส่วนนักธรรมเรียนโทต่อเป็นบุญ....เพื่อนมากอุ่นรัตนะคุณพระเณร | |
| สองปีผ่านสอบได้นักธรรมเอก......บาลีเสกประโยคสองสอบผ่านเห็น | |
| หกกระษัตริย์เทศน์ได้อาจารย์เป็น..ครูฝึกเข็นจนผ่านการประเมิน | |
| พาออกงานประมาณสักสิบครั้ง.....พอใจตั้งเป็นผู้นำมิขัดเขิน | |
| นำคณะสี่รูปออกดำเนิน..............ไปเจริญเทศนาเวสสันดร | |
| โยมนิมนต์สองธัมมาสน์ก็รับไว้.....เทศน์กันไปงานกฐินอุทาหรณ์ | |
| งานแจกข้าวสงกรานต์ชื่อขจร......เทียวแรมรอนเทศนาสุขารมณ์ | |
| ปีสองห้าหนึ่งสามตามพ่อครู........ย้ายมาอยู่เลยบุรีศรีสุขสม | |
| สอนนักธรรมบาลีค่านิยม............วิชาคมแก่กล้าน่ายินดี | |
| ปอธอสามที่ชอบก็สอบได้...........ยากยิ่งนัยพอกอศอมิหน่ายหนี | |
| สอบได้อีกสองโชคประโยคมี.......พลังชี้ชวนขยันสรรค์สร้างตน | |
| ล่วงเข้าปีสองห้าหนึ่งห้าเสร็จ.......กิจสำเร็จปอธอสี่มิสับสน | |
| สมัครสอบพอมอไม่กังวล...........จนสอบได้ครบชุดในปีเดียว | |
| พิลึกหน่อยได้ชุดวิทยาศาสตร์......ดูประหลาดลำบากยากหวาดเสียว | |
| พวกโยมไปอบรมไม่ผ่านเชียว......แรกสอบเทียวผ่านได้แบบไหนกัน | |
| ก็ยากบอกไม่รู้ดูหนังสือ..............สอบมีชื่อผ่านได้ให้งงฉัน | |
| มิรู้ดอกสอบไปก็งงงัน ...............ผ่านได้นั่นพอใจก็ยินดี | |
| โหอาตมามอหกโรงเรียนเกษตร....ยากพิเศษเรียนวิทย์ตามวิถี | |
| แยกสัตว์พืชลึกซึ้งตรึงตรามี.........พอได้ชี้คำตอบสอบผ่านกัน | |
| ได้วุฒิพอมอก็เหมาะสม..............ค่านิยมสอบบรรจุคุรุสรรพ์ | |
| ลาสิกขาสิบเอ็ดเมยอนั้น.............ไปสอบทันที่สนามจังหวัดเลย | |
| วุฒิอนุปริญญาวิชาครู................ลำดับอยู่ที่หนึ่งจึงนิ่งเฉย | |
| รายงานตัวเลือกโรงเรียนก็ตามเคย..เลือกก่อนเอ่ยออกนามตามพอใจ | |
| เลือกโรงเรียนศอสอวอพอประจักษ์..รู้สึกรักชื่นชมนิยมสมัย | |
| อยู่ทำการนานนักจนผ่านไป.........ถึงคราวได้โยกย้ายเข้าเมืองเลย | |
| เขาก่อตั้งสำนักงานสามัญศึกษา...วิชาการศูนย์กลางต่างเปิดเผย | |
| อยากให้เราช่วยประสานการดังเคย..มีคนเอ่ยปากชวนก็ยินดี | |
| ได้ทำงานส่วนกลางกิจประสาน.....วิชาการจังหวัดมิหน่ายหนี | |
| กระทำอยู่นับนานผ่านหลายปี.......จนวันที่ครบเกษียณราชการ | |
| สามสิบกันยายนคนเกษียณ.........นับจำเนียรสองห้าสี่เจ็ดขาน | |
| วันสิ้นสุดอำลามาจากงาน...........กลับมาบ้านพักผ่อนสบายใจ | |
| ขอบพระคุณทุกท่านที่เกี่ยวข้อง....ตามครรลองหัวหน้าอัชฌาสัย | |
| มากพระคุณกูลเกื้อเอื้อเฟื้อนัย......ส่งเสริมให้ทำการงานจำเริญ | |
| ขอบพระคุณเพื่อนพ้องทั้งน้องพี่...ต่างก็มีน้ำใจใคร่สรรเสริญ | |
| เคยช่วยเหลือเกื้อกูลกิจดำเนิน......พระคุณเกินกล่าวอ้างขอขอบคุณ | |
| สาธคุณไตรรัตน์จรัสจรูญ............พึงเกื้อกูลอวยชัยได้นำหนุน | |
| ขอทุกท่านสมหวังพลังบุญ..........กิจปองปุนพีงสัมฤทธิ์อดีตจีรัง | |
| ๒๐ | ช่วงปี ๒๕๑๐-๒๔๑๖ อุปสมบท........ |
| ขอย้อนเล่าเหตุการณ์งานจะบวช...ใช่จะอวดแค่คะนึงถึงเรื่องหลัง | |
| จบมอหกทำนาท่าจะดัง..............มีมนต์ขลังทำอะไรก็ดูดี | |
| แรกแรกถูกนินทาว่าด้อยค่า..........ร่ำเรียนมาตกงานน่าหน่ายหนี | |
| ก็จำทนพัฒนามานานปี...............เป็นหนุ่มมีความขยันมากหมั่นเพียร | |
| พัฒนาทักษะนานาชนิด..............ล้วนประสิทธิ์ทุกการเพราะอ่านเขียน | |
| ศึกษามามากมายมาอาเกียรณ์.....ชาญวิเชียรทำกิจสฤษดิ์คุณ | |
| ต้องประเมินกันใหม่ลูกใครหนอ.....เคยหัวร่อกลับมาท่าอยากหนุน | |
| อยากพูดคุยคบหาคงการุณ..........ถือเป็นบุญโลกธรรมจำขึ้นใจ | |
| ยามทำนาลงนาหลับนอนนั่น........พ่อแม่ขันแปลกคนเป็นไฉน | |
| เป็นหนุ่มแน่นดูแปลกแยกออกไป..นอนนาไรคนเดียวเปลี่ยวเอกา | |
| มีบักโหล่ยตัวเดียวนอนเป็นเพื่อน..รักมันเหมือนลูกชายเลยเชียวหนา | |
| ขอพี่สาวอีแดงตกลูกมา..............ฉีกเศษผ้าผูกคอหล่อมากแก | |
| จนมันโตเป็นหนุ่มติดกันมาก........ดูมันอยากไปด้วยมิแยแส | |
| ใครจะห้ามิฟังมิเปลี่ยนแปร..........ตามนายแน่อ้ายมอมมันตั้งใจ | |
| นอนในยามตามนายมันไม่เบื่อ.....มิอยากเชื่อชอบล่าเป็นนิสัย | |
| สามสีเดือนยังชอบติดตามไป......เที่ยวพงไพรกับนายมีหน่ายเลย | |
| วันหนึ่งไปถากไม้ทำหางไถ..........ริมป่าไม้หัวไร่ได้เปิดเผย | |
| ถึงนิสัยนักล่าหมาไม่เคย.............ลมพัดเชยบ่ายคล้อยจึงพักนอน | |
| สักครูพายุฝนดังมนต์ขลัง............ส่งเสียงดังอึงอลจนทอดถอน | |
| จะพักหน่อยกวนใจอ้าวพังพอน.....มันรีบร้องเข้าป่าทางทางเรา | |
| อ้ายมอมเห็นชอบใจวิ่งไล่กวด......มันเจ็บปวดเด็กไล่ผู้ใหญ่เขา | |
| หายลับไปในป่าบ้างยังเยาว์.........เดี๋ยวเป็นเป้าถูกล่าบักหมามอม | |
| เรียกให้กลับมิสนจนนานเนิ่น........ยินเสียงเดินโผล่มาน่าถนอม | |
| จับใส่ย่ามยามกลับหมาพรานปลอม...ดูมันพร้อมโผล่หน้าออกมามอง | |
| อยากลงวิ่งกวดไล่ในป่าอีก........จำต้องหลีกห่างไปไม่สนอง | |
| จนมันติดนิสัยใคร่อยากลอง........วิ่งตามช่องตามป่าแบบหมาพราน | |
| นอนกระท่อมสุมไฟไว้ใต้ถุน........มันนอนอุ่นข้างไฟไม่ต้องขาน | |
| ประเดี๋ยวหายลับไปจนเนิ่นนาน.....ค่อยค่อยคลานกลับมานักล่าเยาว์ | |
| ผ่านไปห้าหกเดือนโตแข็งแร็ง......ฝึกให้แกร่งการล่าอย่าขลาดเขลา | |
| พวกหนูนามาขุดจอมปลวกเรา......อ้ายมอมเห่าไล่ฟัดกันน่าดู | |
| หนูประมาทเห็นหมาว่าตัวเล็ก.......แบบหมาเด็กมิกลัวเชิญอ้ายหนู | |
| หลบที่รูขุดไหม่มอมไล่มัน...........เลยกัดกันร้องลั่นเอ๋งเอ๋งไป | |
| จนต้องตามดูมันขยันนัก.............มิรู้จักกลัวตายหรือไฉน | |
| ต้องช่วยจับหนูนามาย่างไฟ.........สุกแล้วให้มันกินตามสบาย | |
| แต่นั้นมามันล่านกหนูได้.............คาบมาให้รับรองต้องมิหาย | |
| จัดการให้สุกดีมีคลาคลาย...........อร่อยหลายบักมอมมันรู้ดี | |
| มิกินดิบเป็นนิสัยไม่ห่วงขัน..........นับแต่นั่นพัฒนาล่าวิถี | |
| ยิ่งนานวันแข็งแกร่งเจ้ามอมมี......พอใจชี้ชวนเที่ยวฝึกล่าเพลิน | |
| ที่กระท่อมแม่ไก่เราสองครอก.......มีลูกออกยังอ่อนนอนขัดเขิน | |
| ใช้สุ่มครอบหินทับใต้ถุนเพลิน.......พังพอนเดินมาใกล้หมาไล่ไป | |
| ตลกดีลูกหมากล้าไล่กัด..............พังพอนลัดลงรูหนูสงสัย | |
| มิกลัวมึงหมาน้อยมิเป็นไร...........มอมเห่าไล่ขุดรูตามพังพอน | |
| สักหกโมงรำคาญมันเห่าหอน........ตามไปตอนมันขุดรูหนูดี | |
| นึกสนุกหาเสียมมาเซาะช่วย.........มุดมิด้วยบักห่ามิยอมหนี | |
| ไฟฉายส่องขนหางแปลกแปลกมี...เสียมกดที่ลำตัวบีบคอมัน | |
| อ้าวพังพอนตัวใหญ่มอมไล่กัด......หลบทางรัดรูใหม่ให้นึกขัน | |
| รูตื้นตื้นเลยเสร็จมอนไล่ทัน..........นับแต่นั้นชอบมากอยากล่าเกิน | |
| ชีวิตแบบลูกทุ่งละล่วงวัย.............สมควรได้มีเมียเสียทีเขิน | |
| เสียงคุณแม่บอกกล่าวใช่บังเอิญ....สาวพินเพลินงามขำกัลยา | |
| ลูกสาวเจ้าของนาอยู่ติดกัน..........แม่จอมขวัญสาวรุ่นช่วนอุ่นทรวง | |
| รูปร่างเจ้าโตใหญ่ใช่แข็งแกร่ง.......ยิ่งเรี่ยวแร็งขวัญตาน่าหึงหวง | |
| แม่ฟันดินทำคันนาหนาพุ่มพ่วง......เช้าจนล่วงพระเพลมิเหนื่อเลย | |
| พ่อแม่เราได้เห็นคนขยัน..............เก็บไปฝันก้าวไกลได้เปิดเผย | |
| สะใภ้เราช่งงงามหนอทรามเชย . ผู้เฒ่าเผยมากค่ากว่าทองคำ | |
| สองเราก็คุ้นกันฉันท์พี่น้อง...........ตามครรลองนาใกล้ให้นึกขำ | |
| มิเคยคิดเกินเลยพิโถกรรม...........ผู้เฒ่านำไปฝันกันมากมาย | |
| บุญบั่งไฟบ้านเราเขามีบวช..........พวกหนุ่มกวดขันแข่งแย่งกันหลาย | |
| บวชก่อนเบียนนั่นหนาลูกผู้ชาย.....กองบวชคล้ายเต็มศาลาฉลองกัน | |
| คุณสนิทคุณสีคุณห่วยเลิศ...........คุณประเสริฐอีกคนจะบวชขัน | |
| คุณคำภาคุณอุทิศงานสำคัญ.......หกกองนั้นเฉลิมฉลองบวชมากมาย | |
| เราเข้านาคศึกษาหากฏเกณฑ์......ทองบทเล่นแคล่วคล่องสะดวกหลาย | |
| วันบวชจึงสวดได้สะดวกสบาย......มิวุ่นวายพระท่านต้องบอกนำ | |
| หลวงปู่ลีมีอยู่เจ้าอาวาส..............อายุคาดร้อยเกินเดินยากหลาย | |
| พื้นเพเดิมสุรินทร์สาธยาย............เวทมนต์คล้ายฤาษีบูชาไฟ | |
| ญาติโยมบรรทุกฟืนมาส่ง............กองวางตรงกุฏิท่านนานไฉน | |
| ต้องสุมลุกตลอดกาลไป.............ขาดมิได้สะสมกองฟืนมี | |
| พวกบวชใหม่ช่วยดูรู้ที่เขื่อน.........กองไม้เกลื่อนตัดลงตรงวิถี | |
| เขตหนองน้ำต้นไม้มิค่อยดี..........เขาตัดชี้ทำฟืนสะดวกดาย | |
| บ่ายลงเขื่อนเลือกฟืนให้หลวงปู่....ชาวบ้านรู้ล้อเกวียนมาเป็นสาย | |
| นำไปส่งที่วัดค่อสบาย...............ใช้กันหลายนับเดือนไม่หมดเลย | |
| กิจของวัดมอบให้พระบวชใหม่.....หลวงปู่ไม่อาจช่วยด้วยเปิดเผย | |
| กูแก่เกินเดินยากมิเหมือนเคย........หูตาเอ่ยมิค่อยดีมีกังวล | |
| ท่านสอนกิจควรทำอะไรบ้าง........แนะช่องทางกิจใดใดไม่สับสน | |
| พอเข้าใจทำได้ไม่กังวล..............ฝึกตัวตนเป็นนักบวชกวดจรรยา | |
| ตีสี่ครึ่งตื่นเช้าทำวัตรพระ.............ที่ห้องนะกายใจใฝ่ศึกษา | |
| กิจลำพังส่วนตนทำวัตรมา...........เสร็จออกหาพวกผองห้องพระกัน | |
| ทำวัตรเช้าพร้อมหน้าสถาผล........กิจสวดมนต์ทำวัตรจัดพร้อมสรรพ์ | |
| เสร็จค่อยลงลานวัดปัดกวาดพลัน..หกโมงนั่นบิณฑบาตจาริกไป | |
| เข้าหมู่บ้านจาริกตามถนน............พบผู้คนตักบาตรที่ตรงไหน | |
| แวะเข้าหาเปิดบาตรตักกันได้........สำรวมไว้ดวงจิตแผ่เมตตา | |
| เลาะเลียบไปสุดทางข้างถนน.......ถึงค่อยวนกลับวัดวางบาตรหนา | |
| สักครูมีชาวบ้านติดตามมา...........บนศาลาตักบาตรกันอีกที | |
| เจ็ดโมงครึ่งเขาจัดภัตตาหาร........เสียงกังวานระฆังดังเขาตี | |
| เรียกพระเณรลงศาลามาหลวงพี่....เรียบร้อยมีถวายภัตตาหารพลัน | |
| นิมนต์ครับรับมาอาหารเช้า...........ชาวบ้านเขาเรียกขานว่าจังหัน | |
| อิ่มยถาสัพพีติโยกัน...................ญาติโยมสรรพ์รับพรโมทนา | |
| มีเวลาส่วนตัวครึ่งชั่วโมง.............ก็จักโยงไปด้านการศึกษา | |
| ภาคเช้าสอนนักธรรมนักเรียนมา....ถึงเวลาฉันเพลก็เลิกไป | |
| บ่ายโมงครึ่งบาลีมีพร้อมสรรพ......พร้อมก็บรับสั่งสอนมิสงสัย | |
| จนสี่โมงเลิกเรียนพักครู่นัย...........ห้าโมงได้กิจวัตรปัดกวาดกัน | |
| หกโมงเย็นทำวัตรจัดประจำ ........สวดถ้อยคำบูชามาพร้อมสรรพ์ | |
| รีบลงโบสถ์ตรงเวลามาพร้อมพลัน.เสียงสนั่นสวดมนต์จนเคลิ้มใจ | |
| รำลึกคุณพระพุทธพระธรรมตรง....แลพระสงฆ์ผ่องผุดพิสุทธิ์ใส | |
| น้อมจิตลึกเป็นหนึ่งตรึงตรงนัย......คุณพระไตรรัตนาสถาพร | |
| เสร็จสวดมนต์จัดธรรมเสวนา........สากัจฉะเสกสมสโมสร | |
| เจ้าอาวาสทรงคุณอันสุนทร.........มักไหว้วอนประกาศโอวาทธรรม | |
| เคยถูกท่านไหว้วานช่วยฉันหน่อย..พูดซะบ่อยนานวันฉันก็ขำ | |
| พูดเรื่องเก่าเรื่องใหม่ไม่ค่อยจำ.....มันก็ซ้ำคนฟังจะเบื่อเอา | |
| ก็ได้ครับหลวงตาลองหาเรื่อง.......มิให้เคืองจดไว้มิได้เขลา | |
| ผ่านไปนานเดี๋ยวจักหลงลืมเรา.....ดูเรื่องเก่าฤๅใหม่ตรวจได้ดู | |
| เป็นพระใหม่เทศน์ได้ปฏิภาณ........จนชำนาญเทศน์ง่ายสบายหู | |
| โยมชอบฟังถามหาเรียกพระครู.....เพิ่งมาอยู่สามพรรษาเองนะคุณ | |
| วันหนึ่งหลวงตาเรียกมาพบ.........ฟังว่าจบ ม.ต้นหรือท่านขุน | |
| มาช่วยสอน กญ.เถิดเอาบุญ........ยากเลี่ยงลุ้นสอนเลขครูไม่มี | |
| ครูคณิตติดงานมามิได้...............หลวงพ่อให้สอนแทนแสนยากถี | |
| ก็พอไหวพื้นฐานเรียนมาดี...........พระเณรที่ร่ำเรียนก็ชอบใจ | |
| เลยเป็นครูสอนคณิตแทนครูเก่า....จนย่างเข้าเทอมสองมองทางไหน | |
| มิเห็นหาครูคณิตคนสอนใคร........คุณสอนได้สอนต่อหลวงพ่อวาน | |
| รำลึกถึงความหลังก็ยังขำ............กิจกรรมบวชเรียนจำเนียนสาร | |
| กระทำกิจนานามานับนาน...........ได้ช่วยงานวัดวาน่าชื่นใจ | |
| เช้าช่วยสอนนักธรรมตรีโทเอก.....บ่ายช่วยเสกบาลีดีไฉน | |
| เย็นยังช่วย กญ.สอนเลขไป........ว่างทำได้เลขาฯเจ้าอำเภอ | |
| ธุรการงานหนังสือคือเรื่องหลัก.....งานก็มักมีมานำเสนอ | |
| จากอาวาสตำบลต่างเคยเจอ........หนังสือเห่อมากมายสายทำบุญ | |
| ชวนสร้างพระสร้างวัดสร้างศาลา...แจกฎีกาผ่านอำเภอขอให้หนุน | |
| ทำความเห็นถึงหลวงพ่อท่านการุณ..ผ่านให้คุณจัดการงานมากมี | |
| ยุ่งหน่วยช่วงเตรียมสอบปริยัติ......บุญชีจัดตรวตราตามวิถี | |
| ส่งตามสายจังหวัดมิรอรี.............พระเณรมีร่วมพันเข้าสอบธรรม | |
| เสร็จนักธรรมบาลีจัดสอบด้วย......ก็ต้องช่วยตรวจตราจนน่าขำ | |
| มิค่อยว่างงานเข้ามาประจำ.........จนต้องนำล่วงเวลาบ่อยบ่อยไป | |
| พรรษาห้าหกสอบพอกอศอ.........ผ่านเรียนต่ออีกระดับจับตรงไหน | |
| ครู พอมอ สอบผ่านปีเดียวไง.......สี่ชุดได้ครบถ้วนกระบวนการ | |
| โยมเขาขอดูหน้าพระรูปไหน........วัดหลวงพ่อเจ้าคณะโยมเล่าขาน | |
| รูปไหนหนามิทราบอยากพบพาน...ที่แท้ท่านองค์ดำขำนั่นแล | |
| ปกติอยู่วัดทำแต่กิจ....................มิสนิทญาติโยมมิแยแส | |
| รูปไม่หล่อคุยมิเก่งแต่ของแท้.......นอกวัดแน่นักเทศน์ท่านขุนทอง | |
| เคยไปเทศน์ข้ามโขงท่านาแล้ว....โยมเขาแต่งการบุญคุณสนอง | |
| นิมนต์ไปแสดงธรรมนำครรลอง....แบบมีสองธัมมาสน์แสดงคุณ | |
| เล่าเรื่องฌาปนกิจสงเคราะห์ได้....โยมชอบใจกัณฑ์เทศพิเศษหนุน | |
| แบงค์ห้าร้อยแบงค์พันขอทำบุญ...ดูอบอุ่นคนลาวเขาใจดี | |
| เจ็ดพรรษาบวชเรียนเพียรสิกขา....สอบวิชาชุดครูรู้วิถี | |
| สอบบรรจุได้เป็นครู 1 พค.2516 | |
| สอบบรรจุคงได้เป็นไรมี........มิรอรีลาสิกขามาสอบพลัน | |
| ที่สิบเอ็ดเมษาปีหนึ่งหก........สงกรานต์ตกวันสอบยังนึกขัน | |
| อยากเล่นน้ำกับสาวสาวก็ปานนั้น..พอถึงวันสอบไปสอบทันที | |
| สอบเสร็จกลับมาเล่นสงกรานต์ต่อ.สาวยังรอถามไถ่ไปไหนพี่ | |
| อ้ายทิดเพลินสงกรานต์สนุกดี.......ผลสอบมีอันดับหนึ่งชวนซึ่งใจ | |
| บรรจุวันที่หนึ่งพฤษภา........หนึ่งหกมาโรงเรียนเวียนสงสัย | |
| มีคุณครูบางท่านสื่อสารไว........รับครูใหม่ ศอสอวอ ก็ยินดี | |
| นับแต่นั้นทำงานการศึกษา........ใช้วิชชามากมายหลายวิถี | |
| สอนศีลธรรมสืบต่อก็พอดี........ก่อนมานี่สอนธรรมประจำงาน | |
| สอนพระเณรสอนโยมก็ปานนั้น.....เป็นครูขันศีลธรรมนำประสาน | |
| ตามมาให้สอนอีกยากหลีกการ......เขาว่าท่านสอนธรรมนั่นแหละดี | |
| บุคลิกแบบมหาท่าทางให้........เลยยกให้ลำบากยาหลีกหนี | |
| รับผิดสอบสอนธรรมกันทั้งปี........หนึ่งแปดมีศึกษาต่อปริญญา | |
| กอศอบอสารคามเรียนเอกไทย.....จะจบได้สองปีนานนักหนา | |
| กลับโรงเรียนตารางเขาจัดมา.......ศีลธรรมจ้ายี่สิบคาบพ่อคุณ | |
| ภาษาไทยไปขอเขาให้สี่........พร้อมแถมมีหัวหน้าพาเกื้อหนุน | |
| หมวดวิชายกให้นำเป็นบุญ........ล้วนอบอุ่นน้องพี่มีน้ำใจ | |
| หัวหน้าหมวดวิชาพากอปรกิจ.......ผลสัมฤทธิ์ดูดีพิสุทธิ์ใส | |
| ติดตามผลสัมฤทธิ์ทุกชั้นไป.........ผ่านเกณฑ์ได้ทุกชั้นน่ายินดี | |
| ค่าเฉลี่ยทุกห้องต้องเกินครึ่ง.........นั่งแหละจึงพอใจในวิถี | |
| นักเรียนอ่อนไม่เกินห้าพอดี..........ร้อยละที่ยังอ่อนภาษาไทย | |
| สรุปผลรายงานประจำภาค...........ขยันมากหัวหน้าอย่าสงสัย | |
| กำลังบ้าสถิติแลวิจัย..................นิเทศได้ทุกระดับมิอับอาย | |
| สอบเสร็จหอบคะแนนมาพบหน้า.....ช่วยหน่อยค่าสถิติยากเหลือหลาย | |
| อยากสรุปผลงานดีมากมาย........วิเคราะห์ง่ายใช้คอมแจกตาราง | |
| ไปกรอกลงคะแนนเป็นรายห้อง........ลงชื่อจองเวลามาสะสาง | |
| จะสอนให้มากมายหลายหนุ่มนาง....หลายคนต่างอยากรู้ดูคะแนน | |
| แค่แนะนำทำเองนะน้องน้อง........ครั้งเดียวต้องเก่งได้ดีใจแสน | |
| เทอมต่อมาสบายใจไม่ดูแคลน..........เห็นยิ้มแป้นหอบผลมาให้ดู | |
| น้องทำถูกต้องไหมคะคุณพี่........โหทำดีมากมากยากนักหนู | |
| คงขยันมากมายเห็นก็รู้........เป็นคุณครูแบบอย่างได้ทีเดียว | |
| หายไปแวบกลับมาถือโอเลี้ยง..........วางไว้เคียงโต๊ะครูดูเฉลียว | |
| ติดสินบนหรือเปล่าเอาเรื่องเชียว......ตรวจหลายเที่ยวผลงานน่าชื่นชม | |
| ค่ามีนส์ เอกบาร์และเอสดี........ | |
| วันหนึ่งเจอหน้าครูคณิตศาสตร์........เธอประกาศหนูได้ไปอบรม | |
| เขาให้ทำวิเคราะห์ค่าระดม........หลายอย่างก้มศึกษาค่ามากมาย | |
| สถิติเอกซ์บาร์และเอสดี........เทียบเกณฑ์ที่หนึ่งศูนย์ดีเหลือหลาย | |
| วิเคราะห์ดูข้อสอบทีละราย........ตรวจดูหมายเหมาะสมเทียบกับเกณฑ์ | |
| ดูค่าพีค่าอาร์ มีนต้องถึง........เอสดีตรึงซักห้าตามที่เห็น | |
| คือสถิติรายห้องแสนยากเย็น........แบบสอบเฟ้นจุดห้าคือค่าพี | |
| ส่วนค่าอาร์อย่างน้อนต้องจุดสอง.....ตามครรลองวิทยากรบอกวิถี | |
| โรงเรียนเราเอาอย่างทำแบบนี้..........คงจักดีนะท่านหรืออย่างไร | |
| ครับฟังมาเข้าท่าน่าจะดี........แต่ยังมีงุนงงน่าสงสัย | |
| ค่าพีแบบทดสอบที่ว่าไว้........จุดห้าได้ยากง่ายขนาดกลาง | |
| เข้าใจครับแต่ไม่เหมาะกับการสอน...นึกดูตอนยุ่งยากหากสะสาง | |
| สอนให้เรียนถึงเกณฑ์จุดปลายทาง...สอนทุกอย่างเป้าหมายให้นักเรียน | |
| รู้ได้หมดเต็มร้อยที่ครูสอน........เป้าหมายตอนวางแผนเรื่องอ่านเขียน | |
| ต่ำกว่านั้นจักถือครูอาเกียรณ์........ไม่พากเพียรขยักไว้ไม่เต็มงาน | |
| เปิดดูแผนการสอนเกณฑ์ประเมิน.....ตั้งเป้าเพลินต่ำกว่าร้อยน้อยเรียกขาน | |
| ไม่เต็มใจสอนเด็กไม่ได้การ........คงไม่ผ่านเลื่อนขั้นระวังนา | |
| แบบทดสอบเลือกพีที่ห้าสิบ........เหมาะใช้หยิบสอบกันเลือกสรรหา | |
| เอามาสอบนักเรียนผ่านวิชชา........สมน้ำหน้าเด็กตกครึ่งกลุ่มกัน | |
| แบบสอบวัดสัมฤทธิ์ทางการเรียน.....เขาเขียนไว้แปดสิบเปอร์เซ็นต์สรรค์ | |
| หากรู้เรื่องเขาใจที่สอนพลัน........ระดับนั้นรับได้เข้าใจมี | |
| ต่ำกว่านั้นซ่อมเสริมเติมให้ด้วย........เรียกมาช่วยแนะให้ในวิถี | |
| การประเมินใช้เป็นเลือกให้ดี........จึงจักมีคุณค่าน่าชื่นชม | |
| พอแหละนะเรื่องเก่าเล่าความหลัง....นึกถึงครั้งก่อนมาพาขื่นขม | |
| กิจนิเทศยากนักมักน่าตรม........ดังยาดมฉุนเหลือน่าเบื่อเมา | |
| แผนการสอน........ | |
| อีกงานตรวจแผนงานกิจการสอน...ครูบ่นตอนถามหาฟังว่าเขา | |
| แผนมีอยู่ในหัวไม่กลัวเรา.............อยากเห็นเอามาดูเชิญครูมา | |
| หนึ่งชั่วโมงครูสอนอะไรบ้าง........หัวหน้ากางบันทึกจดไว้หนา | |
| อีกคนสุ่มเด็กหญิงจดสารา...........แล้วส่งมาที่ห้องวิชาการ | |
| เรียกบันทึกกิจกรรมที่ครูสอน........ทุกขั้นตอนเด็กเอามาเล่าขาน | |
| สองฉับยันกันยามสอบทาน.........ได้รู้งานครูสอนเป็นฉันใด | |
| กิจกรรมการอ่านให้เด็กจด...........คล้ายกันหมดหลายห้องเป็นไฉน | |
| ยามประชุมบอกเล่าให้เขาใจ........หวังคงได้ปรับปรุงมุ่งพัฒนา | |
| หลายคุณครูมีแผนส่งให้ตรวจ......บ้างเข้มงวดเชิญให้ไปศึกษา | |
| ช่วยสังเกตการสอนติดตามมา......ตามสัญญาบึนทึกเขียนรายงาน | |
| เอาไปช่วยแนบเรื่องกิจการสอน....ชื่นชมตอนครูใช้หลักประสาน | |
| ชื่นชมครูจิตวิทยาวิชาการ...........ขอบคุณท่านใส่ใจสิ่งกระทำ | |
| วันหลังมีคุณครูมาบอกให้............หนูเชิญไปดูด้วยช่วยงามขำ | |
| มิค่อยอายกันดีมีประจำ...............นิเทศนำประกอบผลวิชาการ | |
| ประเมินผลเลื่อนชั้นเลื่อนตำแหน่ง.เห็นลายแทงชอบใจใช้สื่อสาร | |
| มีควบคุมคุณภาพยามทำงาน.......บันทึกท่านผู้ช่วยด้วยรับรอง | |
| พวกศึกษานิเทศเห็นแค่ชื่อ..........คนตรวจคือผู้ช่วยด้วยสนอง | |
| ขลังดีนะลงนามท่านขุนทอง........งานทั้งผองมักผ่านการประเมิน | |
| ครูสอนไปวัดไปถึงถูกต้อง...........ทำให้คล่องสอนได้ไม่ขัดเขิน | |
| ส่งห้าคนสามวันไปกันเชิญ...........มาดำเนินพัฒนาวิชาการ | |
| คุณครูสาวน้องเราดูเอาเรื่อง........คงนึกเคืองยินมาเขาว่าขาน | |
| เรื่องการสอนวัดผลต้องทันงาน....สอนให้ชาญวัดพร้อมถึงจักดี | |
| สอนจบแล้วค่อยวัดช้าไปหน่อย....จักมิค่อยได้ประโยชน์ตามวิถี | |
| กลับมาฟ้องครูขาวัดแบบนี้..........ผิดหลักซีวัดบ้าประสาอะไร | |
| ใจเย็นเย็นนังหนูฟังครูเลา............ยามเมื่อเจ้าสอนเด็กอยากรู้ไหม | |
| สิ่งเจ้าสอน.เด็กเด็กมันเข้าใจ.......หรือว่าไม่นวลอนงค์เจ้าสงกา | |
| อ้ออยากทราบซิคะปกติ..............วิชาที่หนูสอนยากนักหนา | |
| สอนอังกฤษพวกเขาเข้าใจช้า.......ต้องถามหาเด็กเขาควรเข้าใจ | |
| สอนคำศัพท์เพิ่มใหม่ให้ทุกวัน......เนื้อหาสรรพ์ยากเย็นเป็นไฉน | |
| นักเรียนควรรู้ดูอย่างไร...............จึงต้องใช้สอบถามบ่อยบ่อยกัน | |
| หนูถามบ่อยไหมล่ะ....................ประมาณได้คาบหนึ่งนั้น | |
| สักกี่ครั้งที่ถามพวกเด็กมัน...........ยังนึกขันเธอบอกยี่สิบเกิน | |
| คาบหนึ่งเกณฑ์เวลา..................นับห้าสิบนามีเพลิน | |
| คงสอนสักสามสิบและประเมิน......ก็คงเดินทุกถามบ่อยเหมือนกัน | |
| ประมาณสามนาทีครั้ง.................ถามไม่ยั้งนะครูรู้คงขัน | |
| นั่นแหละคือประเมินที่หมายมั่น.....ตามผลพลันสอนเด็กให้เข้าใจ | |
| ที่เรียกสอนประเมินก็ควบคู่...........แค่นึกดูย่อมเห็นเป็นไฉน | |
| มันเกิดเองการประเมินที่ครูใช้.......สอบผลให้รู้ชัดวัดประเมิน | |
| บอกเนื้อหาเวลาสิบนาที.............จบก็มีสอบวัดมิขัดเขิน | |
| เข้าใจกันหมดแล้วหรือยังเชิญ......ยังขาดเกินให้ถามตามสบาย | |
| นี่แหละคือประเมินผลการสอน......พอจบตอนครูใช้กันหลากหลาย | |
| หาใช่เรื่องวัดผลจนวุ่นวาย...........วัดง่ายง่ายค่อสอนตอนต่อไป | |
| สมัยเป็นครูน้อยคอยสั่งสอน........รู้เด็กอ่อนชื่อเสียงสำเนียงไหน | |
| จดชื่อเอาในห้องสองสามคน........เครื่องกลการประเมินเกินง่ายดี | |
| สอบจบคาบทดสอบถามไถ่เขา.....ฟังนะเจ้าบอกมาหนานวลศรี | |
| ในคาบสอนครูสาธยายมี.............เนื้อหาที่สำคัญเรื่องอันใด | |
| มันตอบได้เชื่อถือคือทั้งห้อง........รู้หมดตรองเป็นจริงมิสงสัย | |
| ขนาดคนที่โง่ยังเข้าใจ................พวกเชาวน์ไวย่อมรู้เป็นธรรมดา | |
| การประเมินแบบนี้เป็นธรรมชาติ....มิประหลาดใครใครให้ศึกษา | |
| พฤติกรรมการสอนผ่านผ่านมา.....จะรู้ว่าคุณครูชอบประเมิน | |
| แต่จะอ้างหลักฐานชัดคงยาก........คงลำบากหัวหน้าน่าสรรเสริญ | |
| จักชวนไปนั่งดูที่ห้องเชิญ............ลำบากเกินจักว่างไปชื่นชม | |
| อยากให้รู้ครูสอนเป็นแบบไหน......ครูเคยใช้วัดประเมินเดินเหมาะสม | |
| ดูที่แผนการสอนก่อนร้อนอาคม....มิต้องงมเดารู้ครูทำงาน | |
| ดูขั้นตอนประจักษ์หลักการสอน....มีบทตอนกลยุทธสุดประสาน | |
| จิตวิทยาถ้ามีชี้หลักการ...............เมื่อดูผ่านแผนเห็นก็เย็นใจ | |
| มีโอกาสเยี่ยมชั้นวันครูสอน.........ชมขั้นตอนกิจกรรมทำไฉน | |
| นำเข้าสู๋บทเรียนเป็นอย่างไร........ถ่ายทอดให้สาระกิจกรรม | |
| สอดรับแผนการสอนขั้นตอนครบ..สอนได้จบน่าชมมากคมขำ | |
| การใช้สื่อประเมินวัดผลทำ..........ชำนาญเชี่ยวเชิงชาญน่าชื่นชม | |
| บันทึกลงที่แผนบอกเอาไว้..........ได้มาชมชั้นเรียนเพียรเหมาสม | |
| บรรยากาศชั้นเรียนน่านิยม...........น่าภิรมย์บรรยากาศจัดได้ดี | |
| วันหลังพบครูสาวมาต่อว่า...........ทำไมตานิเทศการสอนนี้ | |
| ห้องหนู่เล่ามิไปมิเห็นมี...............หนูสอนชี้หนูบ้างเป็นอย่างไร | |
| ก็หนูสอนอังกฤษฟังมิออก...........คงยากบอกอยากเห็นเป็นไฉน | |
| จำเยี่ยมห้องอังกฤษติดตามไป.....พอดูได้กิจกรรมที่ทำการ | |
| ดูการใช้สื่อประกอบกิจการสอน....ติดตามตอนหนูประเมินเพลินประสาน | |
| ครูอังกฤษพูดเก่งเร่งทำงาน.........มิค่อยชาญอุปกรณ์สอนก็มี | |
| บันทึกลงในแผนแล้วมอบให้........จะขัดใจก็ช่างต่างวิถี | |
| ประหลาดนักวันหลังมาพบพี่........ขอบคุณชี้ผลงานการสอนตรง | |
| มิเคยมีครูไหนกล้าชี้บอก.............หนูนึกหลอกตัวเองเก่งจนหลง | |
| พอได้อ่านบันทึกถึงได้ปลง.........พี่เจาะจงจุดเด่นมีมากมาย | |
| จุดอ่อนด้อยยังมีสองสามแห่ง......จะเปลี่ยนแปลงให้ดีมีหลากหลาย | |
| ไปเยี่ยมชั้นอบอุ่นมิวุนวาย...........สบายใจคุณครูหนูขอบคุณ | |
| เป็นหนุ่มธรรมดา ๆ บ้าง | |
| มีเสียงติข้างหูฟังดูหน่อย............กระซิบบ่อยครอบครัวเคยเกื้อหนุน | |
| มิค่อยพูดถึงเลยโปรดการุณ.........คงอบอุ่นครอบครัวเป็นอย่างไร | |
| ปีหนึ่งเก้าเป็นครูอยู่มินาน............เคยพบพานแม่ยายพ่อตาไข | |
| คือทายกทายิกาแต่ก่อนไซร้........เลยพบได้พูดจาแต่ก่อนกัน | |
| พักอยู่วัดเดินทางไปโรงเรียน….....นั่งรถเพียรจักรยานคนขยัน | |
| ไปต่อรถประจำทางที่ตรงนั่่น........เป็นสวนท่านพ่อตามานับนาน | |
| มีกระท่อมเล็กเล็กท่านพักอยู่........พอเห็นครูดีใจได้กล่าวขาน | |
| ฝากไว้นี่แหละครับจักรยาน.........เมื่อเลิกงานค่อยมารับเอากลับไป | |
| เลิกเรียนมารับจอคุณยาย............มีมากมายพืชพรรณสวนสงสัย | |
| ท่านชอบปลูกนานามวลมาลัย......มากดอกไว้ปลูกขายสบายดี | |
| เราก็เรียนเกษตรมานานเนิ่น.........เลยขอเดินดูสวนมวลวิถี | |
| เจอศัตรูพืชพันธุ์ทันบอกชี้...........กำจัดชี้ทำไฉนบอกคุณยาย | |
| นับนานวันคุ้นเคยวิสาสา.............ปรมาดังญาติดีเหลือหลาย | |
| ที่สุดเรื่องแปรผันมันกลับกลาย.....ดีมากมายเป็นเขยท่านจริงจริง | |
| ลูกสาวยายเป็นครูอยู่ต่างเขต.......สอนพิเศษเด็กประถมสมครูหญิง | |
| ภูกระดึงตั้งไกลใช่ประวิง.............มิทอดทิ้งทำงานบ้านห่างไกล | |
| หลายเดือนค่อยมาว่าเยี่ยมบ้าน.....พอพบพานกันบ้างต่างสงสัย | |
| พี่เป้นครูเป็นมหาอยู่วัดไง............สึกมาได้สอนเด็กมัธยม | |
| เธอเป็นครูสอนอยู่ภูกระดึง...........นานวันจึงเยี่ยมบ้านครูประถม | |
| แฟนก็มีคบหามานานนม.............น่าชื่นชมสมัยเรียนเพาะช่างนาน | |
| มีแม่สื่อทักถามท่านมหา.............ตอนนี้อายุมากอยากสื่อสาร | |
| ยี่สิบเก้าช้าแล้วเรื่องแต่งงาน........รีบจัดการดีกว่าช้าวอยู่ใย | |
| ดูแล้วล้วนแต่คนเคยรู้จัก............จึงถามทักสุขทุกข์เป็นไฉน | |
| ยังมิลืมวกกลับมาร่ำไป...............จะบอกให้เนื้อคู่ดูให้ฟรี | |
| เสาร์อาทิตย์พักอยู่ชายคาวัด........กิจถนัดทำสะอาดตามวิถี | |
| ดูลานวัดศาลาในโบสถ์มี.............ถึงตอนนี้ช่วยการงานแบบเณร | |
| จนผ่านไปหลายเดือนได้รู้จัก........คนเขามักจัดคู่ลูกหลานเหลน | |
| ก็ญาติโยมนั่นแหละเข้าหลักเกณฑ์...สุดท้ายเป็นเขยเขาจึงเลิกรา | |
| พ่อเธอเป็นท่านมัคคทายก...........คุณยายตกเวรวันจันทร์นั่นหนา | |
| เป็นผู้นำชาวคุ้มกลุ่มภัตตา..........เพลาเช้าและเพลเกณฑ์กระทำ | |
| แวะมาพบถามไถ่ท่านหล่วงพี่.......โรงครัวมีขาดอะไรให้นึกขำ | |
| พระเณรร้อยใยถามฉันประจำ........แท้ก็นำวิสาสะใคร่คุ้นเคย | |
| ทำบุญบ้านบุญสวนชวนไปชม......น่านิยมช่างขยันนักเฉลย | |
| ลูกหลายยายดูงามล้วนทรามเชย...สองปีเอ่ยบอกลาสิกขาไป | |
| สอบบรรจุเป็นครูยังอยู่วัด............แม่สื่อนัดเยี่ยมบ้านย่านไหนไหน | |
| มิค่อยว่างผัดผ่อนเรื่อยร่ำไป.........ที่สุดได้ไปบ้างสองสามคราว | |
| มีบ้านหนึงบอกเล่าลูกเป็นครู........ชวนไปดูถึงบ้านงามนักสาว | |
| ดูนิสัยวัยรุ่นเธอแพรวพราว...........สมเป็นชาวชนเมืองเรืองวิไล | |
| คงตามเขาไม่ทันเราบ้านนอก.......ก็ดูออกคนละชั้นสาวสมัย | |
| แวะเยี่ยมบ้านอีกสาวต่างกันไป.....ยังมิใช่แบบนิยมมิสนใจ | |
| ที่สุดข่าวเชิญไปงานบุญบ้าน.......ลูกชายท่านทายกที่ตรงไหน | |
| ภูกระดึงไร่พวยจึงแวะไป.............ทำบุญได้รู้จักญาติมิตรมวล | |
| ได้พบครูกาญจนาท่าทางแปลก...ได้แลกเปลี่ยนพูดจาก็น่าสรวล | |
| มีเพื่อนสาวสามครูดูเนื้อนวล........พูดจาชวนสนิทสนมภิรมย์ใจ | |
| ฟังว่ามีแฟนหนุ่มจากเมืองกรุง......เขามาดมุ่งตามมามิสงสัย | |
| เคยรู้จักมักคุ้นกันก่อนนัย............คงสมัยเพาะช่างแหละคุณครู | |
| ถึงเวลาเลี้ยงพระคนมาตาม.........คุณยายถามเห็นมหาไหมพวกหนู | |
| เชิญในบ้านตรวจงานเตรียมสวดดู.เครื่องบูชาครบครันเรียบร้อยดี | |
| พระมาแล้วสวดมนต์ให้เราจัด......กิจวัตรทำไฉนไม่หน่ายหนี | |
| นำไหว้พระรับศีลฟังเทศน์ชี้.........ถามหลวงพี่บอกได้อาราธนา | |
| จนเสร็จงานตอนเย็นพระปริต.......ภัตตกิจตอนเช้าเขาปรึกษา | |
| ทำแบบไหนแบบไหนได้พรรณนา..ตามตำราถูกต้องครรลองธรรม | |
| พวกผู้เฒ่าสนใจใครนะนั่น...........คนหนุ่มมันสวดได้ให้นึกขำ | |
| พอยายบอกคือมหาเลยเงียบทำ....เช้ายังจำทานข้าวสาวมากมาย | |
| มาร่วมวงทานด้วยสวยทั้งนั้น........แนะนำฉันคนนี้พี่โฉมฉาย | |
| นั่นน้องสาวคนใส่เสื้อลายลาย......ไม่วุ่นวายเสร็จงานกลับบ้านมา | |
| วันหนึ่งคุณยายเชิญทานข้าว........ได้พบสาวคนงามตามวาสนา | |
| ชื่อครูแก้วกลับบ้านเยี่ยมมารดา.....ยายนำพาพบกันฉันท์ไมตรี | |
| คุณยายเป็นแม่สื่อดูประหลาด.......เทียวประกาศลูกฉันน่ะนวลศรี | |
| จะจัดคู่เป็นมหาแน่ครานี้..............คงจักดีอย่าขวางทางคุณยาย | |
| เราก็ดูรู้จักตาและยาย.................ล้วนเป็นสายทางบุญอุ่นในทรวง | |
| ทางสะดวกพัฒนารวดเร็วนัก........เริ่มรู้จักพัฒนาน่าห่วงหวง | |
| คุณยายบอกหมันหมายกับพุ่มพวง..กิจทั้งปวงเตรียมพร้อมน้อมรับคำ | |
| หมั้นเสร็จสองสามเดือนก็ตกแต่ง...ยายจัดแจงเรียบร้อยได้งามขำ | |
| คุณครูแก้วภรรยามาคู่กรรม..........ครอบครัวนำสุขเกษมสภาพร | |
| หลายปีได้บุตรธิดามาตั้งสาม.......หนึ่งนงรามน้องนกศรีสมร | |
| ชื่อจริงกราบหลวงพ่อท่านให้พร....ศศิธรหลานพระครูศรีวิชัย | |
| คนที่สองลูกชายชื่อโฆษิต..........ท่านลิขิตผูกดวงทั้งปวงไข | |
| ลูกหลานพระเจริญศรีมีโชคชัย.....สุดท้ายได้ลูกสาวสาวิตรี | |
| ท่านพระครูผูกดวงให้ครันครบ......ขอน้อมนบมงคลถกลศรี | |
| ล้วนเติบใหญ่ถ้วนหน้ามาด้วยดี.....ทุกคนมีพัฒนาน่าชื่นชม | |
| ศศิธรเป็นครูมัธยม....................เอกอุดมอังกฤษประสิทธิสม | |
| โฆษิตเอกพืชไร่ใจนิยม..............วิชชาคมการเกษตรเอราวัณ | |
| บริษัทเอกชนคนเขาจ้าง.............ตำแหน่งวางห้วหน้าวิชชาสรรพ์ | |
| สาวิตรีลูกสาวก็สำคัญ................โปรแกรมมั่นเทคโนเชี่ยวเชิงชาญ | |
| สามลูกมีกิจการงานเป็นหลัก.......ได้พึ่งพักถ้วนหน้าปรีดาขาน | |
| สบายใจพวกเธอมีการงาน...........จงพบพานสุขเกษมสถาพร | |
| บรรจุเป็นเกษตรกร ชาวนา 2542 | |
| กล่าวถึงกิจการงานส่วนบุคคล......งานเริ่มต้นทำเกษตรเหตุครูสอน | |
| ปีสองห้าศูนย์สี่ที่จบตอน............แบบกินนอนเรียนเกษตรครบสามปี | |
| จากชัยภูมิกลับบ้านหนองลุมพุก...ช่วงตกทุกข์ลำบากยากวิถี | |
| อยากบรรจุอายุต่ำเกณฑ์มิดี.........เงินมิมีเรียนต่อก็ยากเย็น | |
| คนเขาเรียกตกงานจำอยู่บ้าน.......ต้องทำงานชาวนาว่ายากเข็ญ | |
| ช่วยครอบครัวทุกอย่างทำให้เป็น..ยากใช่เล่นงานหนักนะชาวนา | |
| ช่วงเดือนสี่วางแผนพร้อมทำงาน...รีบจัดการเครื่องมือเสาะสืบหา | |
| พวกคราดไถเชือกคร่าวจัดหามา...เดือนหกถ้าฝนดีได้เริ่มงาน | |
| วันดีงามจัดการเริ่มไถแฮก...........พ่อแม่แยกเครื่องบูชามาประสาน | |
| ที่ตาแฮกเลี้ยงเจ้าพ่อจัดการ........เสร็จเบิกบานเริ่มกิจชาวนาเรา | |
| ไถนาใช้แรงควายมิง่ายดอก........มีแอกปลอกสวมคอรอให้เขา | |
| ลากดึงไถดึงคราดฉลาดเชาวน์....บังคับเอาซ้ายขวาให้เดินจร | |
| รอยไถกว้างประมาณห้านิ้วเศษ....วนรอบเขตแปลงนาพ่อมาสอน | |
| ฝึกหลายวันทำได้ไถดะตอน........ตกกล้าก่อนเตรียมไว้ใช้ปักดำ | |
| ไถดะทั่วแปลงนากว่าหนึ่งเดือน....กล้างามเหมือนโตไวใช้พอดี | |
| เดือนเจ็ดเข้าฝนมากล้างามนัก.....พร้อมจะปักปลูกง่ายหลายวิถี | |
| เตรียมดินพร้อมไถแปรคราดปรับมี..เศษหญ้าชี้สองอย่างแตกต่างกัน | |
| บางอย่างซุกดินโคลนก็เปื่อยเน่า...บางอย่างเอาวางคันนาอย่านึกขัน | |
| มีรากหัวงอกงามเขียวเร็วพลัน.......อยู่ตรงนั่นไม่เบียดกอข้าวเรา | |
| เตรียมดินเสร็จถามหากล้ามาปัก....จับจีบจักสี่ต้นคำคนเขา | |
| แนะนำให้ปลูกกอพอดีเอา...........หรือห้าเหล่ากอข้าวพอดีงาม | |
| ระยะห่างดินดีสักหนึ่งศอก...........ดินจืดบอกถี่หน่อยสองปักสาม | |
| อุ้มมัดกล้าปักดำก็ทำตาม............เสร็จดูงามเรียบร้อยค่อยเปลี่ยนแปลง | |
| สองสามคนดำนาว่าเป็นเดือน......ฝนดีเหมือนน้ำทิพย์ชโลมลง | |
| ลงข้าวเบาสามเดือนก็ได้เกี่ยว......พรรษาเดี๋ยวข้าวเม่าใจประสงค์ | |
| ต้องให้ทันทำบุญจิตมั่งคง..........ทำได้ตรงตามวันบุญมากมี | |
| ข้าวหนักต้องอีกเดือนก็เริ่มเกี่ยว....เขาชวนเที่ยวปีใหม่ใคร่จักหนี | |
| เคยไปเที่ยวบ่อยบ่อยประจำปี.......สามหนึ่งชี้ธันวาน่าเสียดาย | |
| ข้าวกองเต็มลานอยู่ทำไฉน..........จะแอบไปเที่ยวงานกลัวเสียหาย | |
| โจรขโมยมีข่าวมันวุ่นวาย............มัดข้าวยายผึ่งแดดยังลักไป | |
| หลังปีใหม่เสร็จนาสบายหน่อย.....จากนั้นค่อยพักผ่อนนอนที่ไหน | |
| นอนอยู่นาตามเดิมนั่นยังไง.........สบายใจชอบสงบสงัดดี | |
| อันวิถีชีวิตในช่วงนั้น..................ผ่านคินวันมากมายจนหน่ายหนี | |
| จนไปบวชค่อยสงบจิตใจมี..........ปรับเปลี่ยนชี้อีกทางพิพัฒนา | |
| เรียนนักธรรมตรีโทและชั้นเอก.....สอบเทียบเทกตัวตนปรารถนา | |
| วิชาครูมากมายร่ำเรียนมา...........แกร่งวิชชาสอบผ่านการเป็นครู |
