ทักทายรายเดือนมีนาคม

ไปดูหลานชาย นัฐพล เดชไทย รายงานตัวเข้าเรียนอัสสัมชัญศรีราชา ว่างก็พากันมาเที่ยว

สวนเสือศรีราชา  ในภาพ ขวามือสาวิตรี ศรีประจง ยืนซ้ายศศิธร เดชไทย และศิริกัญญา เดชไทย

ส่วนคำร้อยกรองเพจนี้เป็นทักทายรายวัน เดือนมีนาคม จนครบสามสิบเอ็ดวัน กลายเป็นรายเดือนมีนาคม ๒๕๖๒  เอามาเก็บไว้บนเนต หาง่ายครับ

แนะนำตัว

                                                                     ขุนทอง ศรีประจง 
                                                      ปธ.๔ . พ.ม..กศบ.(เกียรตินิยม). ศศ.ม.

	กลอนแปด
	ที่สิบสี่มีนาน่าตระหนก	เฟซหยิบยกโพสเราเขาสอบสวน
	มิรู้เรื่องสงสัยในกระบวน	มีสิ่งชวนกังขาหรือว่าไร
	รอมินานโพสดูรู้ผ่านลง	ก็ยังงงสอบเห็นเป็นไฉน
	นามศรีทองแสงทองนี่คือใคร	ก็ขอไขออกแสดงแจ้งข้อมูล
	ตัวจริงชื่อขุนทองศรีประจง	บ้านเกิดคงกมลาไสยไม่สิ้นศูนย์
	เมืองคนดีกาฬสินธุ์ถิ่นไพบูลย์a	เจิดจำรูญบ้านแกแดนธัญญา
	จบประถมบ้านแกส่งเสริมวิทย์a	มิอยากคิดสองสี่เก้าแปดหนา
	จบมอต้นโนนสังวิทยาa	ย้ายเขตมาสังกัดเมืองอุดร
	เดียวนี้เป็นหนองบัวลำถูอ้าง	ปีนั้นช่างวุ่นวายให้ทอดถอน
	เป็นไทครัวแปลกถิ่นเราแรมรอน	ครอบครัวจรอพยพมาอยู่ไกล
	หนองลุมพุกนามบ้านย่านหนองเรือ	ดังดงเสือป่าทึบทึมไฉน
	ป่าเต็งรังแดงดู่เรียงรายไป	เรียกพงไพรเหมาะดีมีเรื่องราว
	ทางทิศเหนือภูเก้าเราเพิ่งเห็น	ใยมิเป็นอย่างที่เรียนนึกสืบสาว
	ภูมิศาสตร์แผนที่บอกเรื่องยาว	สีดำราวตัวบุ้งภูเขามี
	เพิ่งเคยเห็นของจริงเป็นครั้งแรก	ยังแปลกจิตคิดฉงนจ้องดูสี
	ออกดังฟ้าทึมเทายืดยาวดี	ทอดยาวทีทางเหนือคงมิไกล
	จากหมู่บ้านเดินไปสองชั่วโมง	หากทางโล่งหน้าแล้งมิสงสัย
	หน้าฝนเพิ่มหนึ่งชั่วโมงคงพอได้	ว่างค่อยไปชมดูภูเก้ากัน
	อพยพมาอยู่ป่าภูเขา	นานนักเราค่อยปรับได้ให้นึกขัน
	ต้องศึกษาปรับตัวเอาให้ทัน	เพื่อนบ้านมันหลายคนคอยเอาใจ
	ตื่นเช้ามากันแล้วจะเที่ยวป่า	เขาสั่งว่าห่อข้าวมัดเอวไหน
	พลุหนึ่งลำกำลูกดอกสักสิบได้	มาไวไวท่องป่าหาสัตว์กัน
	เจ้าทองใสทองใบสามกับเรา	หมาพรานเขาสองตัววิ่งนำขัน
	ออกเขตบ้านเป็นป่าไม้สูงชัน	เรียกโสกนั้นห้วยโจดแนวพงไพร
	เสียงหมาของสองสหายวิ่งนำก่อน	เสียงรุ่มร้อนตามมาชักสงสัย
	พากันล้อมต้นรังเห็นแต่ใบ	หมาเห่าใหญ่จ้องดูบนต้นรัง
	ตามไปทันมันว่าหมาไล่บ่าง	แลไม้ต่างสูงใหญ่ไม่อยากหวัง
	คงยากไล่ตามได้ไม้มุงบัง	เงียบเสียงดังถอดใจเลิกไล่กัน
	เพื่อนพาเดินไปต่อฝ่าพงรก	สักครูตกใจตื่นเพื่อนขบขัน
	ได้เวลาแมลงส่งเสียงพลัน	จั๊กจั่นนับหมื่นตื่นตกใจ
	แถมเยี่ยวรดหูหัวน่ากลัวมาก	แต่ลำบากจักหนีณที่ไหน
	เสียงมันอยู่รอบตัวน่ากลัวกระไร	เพื่อนบอกให้จั๊กจั่นมิต้องกล้ว
	เป็นแมลงกินได้ให้ลองจับ	เคี้ยวหยับหยับแปลกใจจึงได้หัว
	ลองดูบ้างรสแปลกลองหนึ่งตัว	หลับตามั่วกินดูอร่อยดี
	เหมือนกุ้งสดรสอร่อยเพื่อยค่อยบอก	ใช่จะหลอกลาบอร่อยแท้ดีหลี
	สักสามสิบทำลาบมะม่วงมี	ต่อมาที่เดินป่าเพื่อนพาลอง
	ไปเจอเห็นเต็มขอนท่อนไม้ใหญ่	เห็ดอะไรเพื่อนสั่งระวังของ
	ค่อยค่อยเก็บคอยดูกูรับรอง	เราจะต้องได้อิ่มลองชิมกัน
	ไปพักเถียงก่อไฟได้ทำเห็ด	ล้างดีเสร็จใส่เกลือผักพร้อมสรรพ์
	ห่อให้แน่นปิ้งไฟไม่นานพลัน	สุกเพื่อนมันบอกชิมอร่อยดี
	ในป่าดงของกินมันมีมาก	มิยุ่งยากรู้จักริมวิถี
	พวกยอดไม้ใบไม้กินได้มี	เพื่อนมันชี้สอนให้ได้รู้ความ
	หน่อไม้ซางโผล่ดินสักสองสอก	ตัดไม่ปอกเผาไฟไม่ต้องถาม
	จนกาบดูมันไหม้ก็มิปาน	ราดน้ำผ่านปอกเปลือกเอาทิ้งไป
	เนื้อสุกเหลืองน่ากินรออีกหน่อย	ปล่อยเพื่อนล้างน้ำเย็นอย่าสงสัย
	ล้างรสขมออกบ้างดีกระไร	ชิมหน่อไม้หอมหวานอร่อยดี
	ขูดเขี่ยนเส้นเหลืองอร่ามช่างงามตา	เพื่อนตัดมาเขาสับสลับสี
	แล้วทำก้อยหน่อไม้รสแซบมี	กลางป่ามีก้อยกินยินชอบใจ
	ได้เที่ยวป่าเดินดงฝ่าพงรก	ทางเดินวกเวียนวนจนสงสัย
	มีแต่ป่ามิหลงทางหรือไร	กูจำได้แถบนี้มาประจำ
	เพื่อนบอกเล่ารู้เรื่องมิเคืองขัด	เขาสันทัดแถบนี้ดีนึกขำ
	คงอีกนานกว่าตูจะรู้นำ	มากเรื่องพร่ำบ่นยากหลากวิธี
	หมดเวลาเที่ยวเล่นโรงเรียนเปิด	ช่างประเสริฐชอบใจไม่หลบหนี
	ได้เรียนต่อมัธยมสมใจดี	พ่อปรานีฝากฝังตั้งใจเรียน
	เข้าโรงเรียนโนนสังวิทยา	ปีต่อมาแปลกนามตามเขาเขียน
	ศิริภูธรวิทยามาพากเพียร	ปีสามเวียนคืนกลับไปชื่อเดิม
	สามปีจบมอสามตามคาดหวัง	แต่ก็ยังอยากเพียรเรียนต่อเสริม
	สองพันห้าชัยภูมิเรียนต่อเติม	เกษตรเพิ่มเมืองพ่อพญาแล
	เกษตรกรรมชัยภูมินามโดดเด่น	สอบคัดเฟ้นสี่สิบห้าว่ากระแส
	แข่งกันมากภาคอีสานเป็นตัวแปร	มาสอบแท้สักร้อยห้าสิบคน
	ทุนเรียนดีมีแล้วห้ารายครบ	เอามาลบเหลือสี่สิบชักฉงน
	รอดไม่รอดสอบแข่งแรงกังวล	ประกาศผลสามสิบเก้าแทบใจวาย
	เป็นนักเรียนกินนอนอยู่หอพัก	ได้รู้จักชาวหอก็หลากหลาย
	กิจกรรมเด็กเกษตรมีมากมาย	เช้ามืดคล้ายตีห้ารีบตื่นคุณ
	เพียงสามสิบนาทีกิจส่วนตัว	พร้อมกันทั่วเข้าแถวแทบหัวหมุน
	มีการงานฝึกฝนเป็นต้นทุน	ฝึกจนวุ่นหลายหลากกิจกรรม
	งานบุกเบิกเจ็ดวันค่อยผัดเปลี่ยน	ครานี้เรียนเรื่องสวนก็ชวนขำ
	ต่อไปเรียนผลไม้สวนลองทำ	เปลี่ยนอีกนำเลี้ยงไก่อยู่เจ็ดวัน
	สนุกหน่วยเลี้ยงวัวเนื้อวัวนม	เลี้ยงหมูสมลุยคลองเด็ดผักขัน
	ยอดผักตบในคลองแย่งเด็ดกัน	เต็มถังนั้นล้างดีไปที่แปร
	เข้าเครื่องปั่นหั่นซอยเรียบร้อยแล้ว	ไปเทแถวโรงงานตามกระแส
	ภารโรงรอพอแล้วคลุกรำแล	เศษข้าวแน่ปนลงคลุกกันไป
	เสร็จแกตักลงถังส่งนักเรียน	เฝ้าพากเพียรหอบหิ้วจักไปไหน
	เลี้ยงคุณหมูเป็ดห่านย่านนั้นไง	เขาเรียกใช้แรงเด็กทำการงาน
	กะเช้าเย็นทำกันไร้วันหยุด	พืชสวนชุดรดน้ำครูเรียกขาน
	เสาร์อาทิตย์รดน้ำครูอาจารย์	มาตรวจผ่านดูงานการตรวจตรา
	พวกพืชไร่ไม้ผลก็มีเวร	เด็กถูกเกณฑ์เข้างานเป็นกลุ่มหนา
	มีเจ็ดคนต่อกลุ่มครูบัญชา	เช้าตีห้ารับงานไปทำกัน
	หกโมงครึ่งเลิกงานพักกันได้	โมงครึ่งให้ทานข้าวมาพร้อมสรรพ์
	แปดโมงครึ่งเข้าแถวเสาธงพลัน	เก้าโมงนั้นเริ่มเข้าไปห้องเรียน
	สี่โมงเย็นเลิกเรียนเริ่มรับงาน	ไปทำการเรียนรู้ครูเกษียน
	มีคำสั่งกำกับให้พากเพียร	นับจำเนียรสามปีเกษตรกรรม
	จบมอหกมีฉลองกันถ้วนหน้า	ถึงเวลาออกบินยินแล้วขำ
	มีประกาศรับคนเข้าประจำ	ทุกตำบลเจ้าหน้าที่ผู้ชาญการ
	ทางเกษตรมอหกคือคุณวุฒิ	วิเศษสุดเพื่อนเราเขาบอกขาน
	ไปสอบกันบรรจุพนักงาน	ด้านเกษตรตำบลคนสำคัญ
	แต่กระผมเสียใจไม่มีสิทธิ์	อย่าเพิ่งคิดสอบเลยเพื่อนเขาขัน
	สิบหกขวบพอดีเลยอดกัน	สิบแปดนั้นเกณฑ์รับราชการ
	ต้องรออีกสองปีถึงจะได้	แต่ช้าไปสองปีมีคำขาน
	ยกเลิกหมดมอหกไม่รับงาน	เกณฑ์ต้องผ่านมอปลายจึงรับรอง
	ถึงคราวต้องตกงานมานานนัก	มันหักเหชีวิตเราทั้งผอง
	เริ่มต้นใหม่เรียนรู้ตามครรลอง	ชาวบ้านต้องทำการงานอันใด
	ใช้ชีวิตแบบคนชนบท	เรียนรู้กฎชาวบ้านเป็นไฉน
	จะทำมาหากินกันอย่างไร	ทำนาไร่เริ่มเรียนพากเพียรไป
	ลูกผู้ชายต่อไปต้องออกเรือน	ยังเลอะเลือนมิรู้เรื่องอันไหน
	เริ่มศึกษาฝึกฝนจนแจ้งใจ	เริ่มงานไม้จักสานการถักทอ
	หัดถากไม้เสากลมแลเสาเหลี่ยม	งานยอดเยี่ยมแปรรูปไม้สิหนอ
	หัดดึงเลื่อยสองคนอดทนพอ	ผลงานต่อเติมบ้านการจำเป็น
	เครื่องมือทำนาไร่พวกไถคราด	พึงฉลาดทำได้ก็ได้เห็น
	ลูกผู้ชายหลายหลากงานยากเย็น	ถึงยากเข็ญมิท้อขอฝ่าฟัน
	สามปีผ่านงานมาทำนาไร	จนเจ้าใจงานยากลำบากสรรพ์
	ประเมินผ่านระดับดีนี่สำคัญ	เข้ารู้กันชาวนามัธยม
	จบมอหกเกษตรวิเศษนัก	ย่อมรู้จักพัฒนาไร่นาสม
	จนเพื่อนบ้านชอบใจได้ชื่นชม	เข้าสังคมชาวบ้านสราญใจ
	ชีวิตอยู่บ้านนอกก็ราบรื่น	ผ่านวันคืนเจ็ดปีมิสงสัย
	เป็นชาวบ้านแถมขยันการใดใด	ค่อยเป็นไปพัฒนาน่าชื่นชม
	ปีสองห้าหนึ่งศูนย์พูนสวัสดิ์	ชีวิตผัดเปลี่ยไปได้เหมาะสม
	อายุควรบวชเรียนเพียรภิรมย์	อุปสมบทภิกขุพระขุนทอง
	ฉายาสุขุมาโลโหแปลกแปลก	เพราะแผกกับนิสัยไม่สนอง
	คนใจร้อนสุขุมได้คงไต่ตรอง	เราจักลองฝึกฝนตนให้ดี ฯ
	ลุสองห้าหนึ่งศูนย์พูนสวัสดิ์	ชีพพิพัฒน์สังสารกาลวิถี
	บวชเป็นพระอยู่วัดก็หลายปี	หลายเรื่องมีแปลกต่างทางงดงาม
	ต้องทำวัตรสวดมนต์เช้าและเย็น	เลิกการเล่นทุกอย่างช่างน่าขาม
	คนชอบเล่นชอบสนุกมาทุกยาม	น่าติดตามเลิกได้หรือพ่อคุณ
	นั่นก็ผิดนี่ไม่งามตามแบบแผน	มันยากแสนศีลพระจะเกื้อหนุน
	ขัดเกลากายวาจาอ่อนละมุน	มุ่งหมายบุญสั่งกุศลผลมากมาย
	จะยืนเดินนั่งนอนสำรวมไว้	ระวังใจดีงามความมากหลาย
	ต้องศึกษาปฏิบัติวัตรแพรวพราย	มิใช่ง่ายเป็นพระจะจำเริญ
	ตื่นตี่สี่ทำวัตรที่ห้องนอน	จากนั้นจรทำวัตรมิขัดเขิน
	ตื่นแต่เช้าพร้อมกันกิจดำเนิน	เสร็จแล้วเชิญลานวัดปัดกวาดกัน
	ตีห้าครึ่งทำกิจส่วนตัวได้	เสร็จพร้อมไปบิณฑบาตรมิขาดสรรพ์
	ทุกทุกเช้ากิจกรรมประจำวัน	จิตมุ่งมั่นสำรวมดำเนินไป
	พบญาติโยมทำบุญอบอุ่นจิต	แผ่ความคิดโมทนาจะหาไหน
	ท่านทำบุญเกิดกุศลผลเกริกไกร	ขอจงใด้ผลบุญจัตตุรพร
	อายุมั่นขวัญยื่นสดชื่นขวัญ	โสภาพรรณสุขสมสโมสร
	เพียบพลังจรูญจรัสวิวัฒน์บวร	ทุกบทจรแผ่บุญกรุณใจ
	เจ็ดโมงครึ่งกลับวัดพักถิ่นมี	ยินเสียงตีระฆังเรียกมิสงสัย
	บนศาลาญาติโยมเรียกลงไป	รับไทยทานภัตตาตามเกิดมี
	พระเณรสิบนับดูก็ไม่มาก	แต่ลำบากชาวบ้านย่านวิถี
	ห่วงพระเณรจัดหาภัตตาดี	เลือกสรรที่เลิศค่ามาทำบุญ
	จัดสำรับสิบที่มีคาวหวาน	ถวายทานนิมนต์คนเกื้อหนุน
	ถ้าวันพระเจริญไชยมงคลคุณ	ฟังเทศน์อุ่นอกใจไตรบำเพ็ญ
	ทานมัยสีลมัยได้ฟังเทศน์	ครบสามเขตกิริยาบุญที่เห็น
	แล้วค่อยฉันหลังเพื่อนมิยากเย็น	โยมจัดเป็นชุดพิเศษคนเทศน์มี
	บวชพร้อมกันหลายคนสนใจเรียน	ยากจักเพียรขาดครูรู้วิถี
	ถึงเวลาจัดส่งตรงบัญชี	นักธรรมมีรวมสิบใหม่แปดคน
	นักธรรมโทมีสองเคยบวชเณร	จึงเข้าเกณฑ์ชั้นโทมิสับสน
	ส่งบัญชีเรื่องเรียนยังกังวล	จนหลวงพ่อพระครูท่านแนะนำ
	วัดท่านห่างสองกอมอพอสอนได้	ส่งชื่อไปได้เลยเผยแล้วขำ
	ท่านก็สอนวัดท่านเป็นประจำ	กิจกรรมวัดเราเรียนสบาย
	มิต้องรอครูมาพากันเรียน	พวกเราเพียรไม่ท้อรอใจหาย
	อ่านหนังสือกันเองมิวุ่นวาย	เรียนสบายตามใจคนอยากเรียน
	ปีนั้นส่งเข้าสอบสี่รูปไป	สอบผ่านได้สองรูปผลอ่านเขียน
	ช่วยบันทึกไว้นามสำนักเรียน	มีคนเพียรสอบผ่านการประเมิน
	อยากเรียนต่อพอใจได้ศึกษา	เมื่อบวชมาเล่าเรียนมิขัดเขิน
	พึงพอใจศึกษาพาเจริญ	ทางดำเนินถูกต้องดำเนินการ
	ว่างจะออกแสวงหาที่อ่านเขียน	สำนักเรียนจริงจังหวังประสาน
	เรื่องเทศน์ธรรมสำคัญเกินประมาณ	ออกจากบ้านเที่ยวไปในตำบล
	จากโนนสังนากลางก็หลายวัด	หลายแห่งจัดนักธรรมคำสับสน
	แต่เลิกไปไม่มีครูบวชกังวล	หลายแห่งหนร้างราน่าเสียดาย
	วันต่อมากระนวนคือที่สอง	ก็จำต้องพลาดหวังน่าใจหาย
	รับไว้เต็มจำนวนมีมากมาย	เชิญท่านย้ายไปหาที่ใหม่ดู
	กลับมาที่น้ำพองหนองหานจาง	แปลกอยู่บ้างยินข่าวมาเต็มหู
	พระปราชญ์ท่านเทศน์ธรรมชนเชิดชู	นามพ่อครูเหลาทองชื่อโด่งดัง
	ไปถึงวัดพบพานเจ้าอาวาส	พระยังขาดรับได้ตามที่หวัง
	คุณคำภาถอนตัวจะกลับยัง	สำนักหลังเคยอยู่แต่ก่อนมา
	สามรูปคงสมัครเรียนกันที่นี่	หลวงพ่อมีการุณบุญนักหนา
	หลวงพ่อเสาร์อภินันโทบุญญา	กราบท่านตราเป็นศิษย์สนิทใจ
	ท่านเป็นศิษย์ต้นเค้าท่านเหลาทอง	ภาระครองสำนักมิสงสัย
	สืบสถานศึกษามาเกริกไกร	รักษาไว้สำนักเทศน์พิเศษคุณ
	ปีสองห้าหนึ่งหนึ่งเรียนบาลี	แถมยังมีสอนเทศน์อาจารย์หนุน
	ส่วนนักธรรมเรียนโทต่อเป็นบุญ	เพื่อนมากอุ่นรัตนะคุณพระเณร
	สองปีผ่านสอบได้นักธรรมเอก	บาลีเสกประโยคสองสอบผ่านเห็น
	หกกระษัตริย์เทศน์ได้อาจารย์เป็น	ครูฝึกเข็นจนผ่านการประเมิน
	พาออกงานประมาณสักสิบครั้ง	พอใจตั้งเป็นผู้นำมิขัดเขิน
	นำคณะสี่รูปออกดำเนิน	ไปเจริญเทศนาเวสสันดร
	โยมนิมนต์สองธัมมาสน์ก็รับไว้	เทศน์กันไปงานกฐินอุทาหรณ์
	งานแจกข้าวสงกรานต์ชื่อขจร	เทียวแรมรอนเทศนาสุขารมณ์
	ปีสองห้าหนึ่งสามตามพ่อครู	ย้ายมาอยู่เลยบุรีศรีสุขสม
	สอนนักธรรมบาลีค่านิยม	วิชาคมแก่กล้าน่ายินดี
	ปอธอสามที่ชอบก็สอบได้	ยากยิ่งนัยพอกอศอมิหน่ายหนี
	สอบได้อีกสองโชคประโยคมี	พลังชี้ชวนขยันสรรค์สร้างตน
	ล่วงเข้าปีสองห้าหนึ่งห้าเสร็จ	กิจสำเร็จปอธอสี่มิสับสน
	สมัครสอบพอมอไม่กังวล	จนสอบได้ครบชุดในปีเดียว
	พิลึกหน่อยได้ชุดวิทยาศาสตร์	ดูประหลาดลำบากยากหวาดเสียว
	พวกโยมไปอบรมไม่ผ่านเชียว	แรกสอบเทียวผ่านได้แบบไหนกัน
	ก็ยากบอกไม่รู้ดูหนังสือ	สอบมีชื่อผ่านได้ให้งงฉัน
	มิรู้ดอกสอบไปก็งงงัน	ผ่านได้นั่นพอใจก็ยินดี
	โหอาตมามอหกโรงเรียนเกษตร	ยากพิเศษเรียนวิทย์ตามวิถี
	แยกสัตว์พืชลึกซึ้งตรึงตรามี	พอได้ชี้คำตอบสอบผ่านกัน
	ได้วุฒิพอมอก็เหมาะสม	ค่านิยมสอบบรรจุคุรุสรรพ์
	ลาสิกขาสิบเอ็ดเมยอนั้น	ไปสอบทันที่สนามจังหวัดเลย
	วุฒิอนุปริญญาวิชาครู	ลำดับอยู่ที่หนึ่งจึงนิ่งเฉย
	รายงานตัวเลือกโรงเรียนก็ตามเคย	เลือกก่อนเอ่ยออกนามตามพอใจ
	เลือกโรงเรียนศอสอวอพอประจักษ์	รู้สึกรักชื่นชมนิยมสมัย
	อยู่ทำการนานนักจนผ่านไป	ถึงคราวได้โยกย้ายเข้าเมืองเลย
	เขาก่อตั้งสำนักงานสามัญศึกษา	วิชาการศูนย์กลางต่างเปิดเผย
	อยากให้เราช่วยประสานการดังเคย	มีคนเอ่ยปากชวนก็ยินดี
	ได้ทำงานส่วนกลางกิจประสาน	วิชาการจังหวัดมิหน่ายหนี
	กระทำอยู่นับนานผ่านหลายปี	จนวันที่ครบเกษียณราชการ
	สามสิบกันยายนคนเกษียณ	นับจำเนียรสองห้าสี่เจ็ดขาน
	วันสิ้นสุดอำลามาจากงาน	กลับมาบ้านพักผ่อนสบายใจ
	ขอบพระคุณทุกท่านที่เกี่ยวข้อง	ตามครรลองหัวหน้าอัชฌาสัย
	มากพระคุณกูลเกื้อเอื้อเฟื้อนัย	ส่งเสริมให้ทำการงานจำเริญ
	ขอบพระคุณเพื่อนพ้องทั้งน้องพี่	ต่างก็มีน้ำใจใคร่สรรเสริญ
	เคยช่วยเหลือเกื้อกูลกิจดำเนิน	พระคุณเกินกล่าวอ้างขอขอบคุณ
	สาธคุณไตรรัตน์จรัสจรูญ	พึงเกื้อกูลอวยชัยได้นำหนุน
	ขอทุกท่านสมหวังพลังบุญ	กิจปองปุนพีงสัมฤทธิ์วิศิษฐเทอญฯ

ศาสนสุภาษิต นธ.ตรี

........เพื่อนกันตำหนิเราว่าเขียนแต่กลอนไร้สาระ เอาแบบมีเนื้อหาสาระบ้างสิ จะได้เอาไปสอนลูกหลานบ้าง แหมอยากได้หลักธรรมคำสอน ก็ไปเอาจากหนังสือธรรมวิภาคซีนะ เยอะแยะไป เขียนกลอนน่ะเรา เขียนเอาสนุก เขียนผ่อนคลายอารมณ์ สาระไม่ค่อยสนใจหรอก เอาเถอะอยากให้ใส่หลักคำสอนต่าง ๆ ก็ได้นะ ไปหาหนังสือพุทธศาสนสุภาษิต นักธรรมตรี มาอ่านดูแล้วเขียนกลอนไล่ลำดับมาแต่หน้าแรก ๆเลยแล้วกัน อย่าบ่นว่าสาระมากเกินไปแล้วกัน เขียนให้แล้วนะเออ

                                                                          ขุนทอง ศรีประจง

                                                                                  คนเขียน

          โพส 12 มีนาคม 2562

	....หมวดประมาทฉลาดเรียนเพียรศึกษา	ปมาโท มัจจุโน ปทัง ผล
	ความประมาทเป็นบท มต ชน	คนประมาทดังชีพที่วางวาย
	ปมาทะความเห็นเป็นไฉน	เหตุใดท่านบอกมาน่ากลัวหลาย
	ยกมาเทียบถึงนับกับความตาย	ยังมิหายสงสัยโปรดไขความ
	สติคือตัวแปรแก้ความไข	หากหายไปขาดสติมิต้องถาม
	สถานะคือประมาทมันติดตาม	แทนที่ยามขาดสติมาทันที
	ดังคนขับรถอยู่ผู้โดยสาร	บริการเลือกใช้ไม่หน่ายหนี
	ขับรถเก่งแคล่วคล่องว่องไวดี	บางวันมีอาการเมาสุรา
	ปกติทันใจไวอยู่แล้ว	ดิ่มหลายแก้วดังจะไปในเวหา
	ที่สุดก็ไถลลงข้างมรรคา	ถึงป่าช้าทั้งคันเหวลึกเกิน
	เพราะสติขาดหายเมื่อเมาหนัก	ยากรักษาการงานมันพาลเพลิน
	ปมาโทมัจจุโนคือทางเดิน	วิบัติเชิญคนเขามารับกรรม
	อัปปมาทัง ปสังสันติ	เป็นศิริบัณฑิตสอนประจำ
	ชื่นชมนักนับถือควรกระทำ	งดงามล้ำมิประมาทฉลาดการ
	อัปปมัตตา น มิยันติ แน่	สมควรแท้มิประมาทช่างอาจหาญ
	ดำเนินชีพเหมาะควรชวนชื่นบาน	เกษมศานต์ชนม์ยืนชวนชื่นชม
	ปมาโท ครหิโต สทา	ประมาทมาการใดไม่เหมาะสม
	ทำการงานมิน้อยพลอยล่มจม	เพราะนิยมขาดสติมิมั่นคง
	เย ปมัตตา ยถา มตา	โบราณว่าคนประมาทมักลืมหลง
	ก็เหมือนคนตายแล้วท่านเจาะจง	ว่าตรงตรงน่ากลัวภัยมากมี
	ต่อไปขึ้นหมวดจิตพินิจสาร	โบราณว่ารักษ์จิตจักเป็นศรี
	จิตตัง รักขถะ เมธาวี	ผู้ปรีชา รักษ์จิต จึงสมควร
	ทำไฉนได้ชื่อรักษาจิต	เพราะชอบคิดทางต่ำพอนึกหวน
	ทำสิ่งชั่วมัวเมาเรื่องยั่วยวน	ก็ลองชวนดูหนังดูละคร
	ใจมักอยากตกลงมิยั้งคิด	เพราะเจ้าจิตไหลง่ายยากถ่ายถอน
	ลองชวนไปทำบุญอันสุนทร	มักผัดผ่อนยุ่งยากมิอยากไป
	ทางขึ้นสูงลำบากยากปีนป่าย	จึงมีง่ายชวนจิตอย่าสงสัย
	ธรรมชาติมักแพ้มาแต่ไร	เข้มแข็งไว้จับวางถูกทางดี
	จิตตัง ทันตัง สุขาวหัง	จิตสั่งสมอบรมไว้ได้เป็นศรี
	จะนำสุขมาสู่มากมวลมี	กรณีย์สมควรชวนกระทำ
	ต่อไปหมวดขันติตริศึกษา	อ่านตำรายากนัยให้นึกขำ
	คนโบราณชาญฉลาดปราญช์ชี้นำ	ล้วนลึกล้ำข้ออรรถปรัชญา
	ขันติ ปรมัง ตโป นั้น	ความสำคัญ ที่มี ตีติกขา
	ความอดทนเป็นตบะ ปรมา	พระคาถาบอกให้ได้ชัดเป็น
	ขันติ ตโป ตปัสสิโน	วิเสโส ขันติ มักจะเห็น
	คือตบะสำคัญผู้บำเพ็ญ	มิยากเข็ญมรรคเดินเจริญคุณ
	หมวดธรรมมีห้าข้อขอศึกษา	ปุพพังคมานำธรรมเกื้อหนุน
	มีมโนนำหน้าเรื่องบาปบุญ	จึงปองปุนกายวจีมีตามมา
	ธัมโม สุจิณโณ สุขังไซร้	ดำเนินไป อาวหัง มิกังขา
	ประพฤติธรรมนำสุขชวนปรีดา	คำปราชญ์ว่าจริงแท้ควรชื่นชม
	ธัมมปิติ สุขัง เสติ ได้	ใครปิติคุณธรรมนำเหมาะสม
	ไตรทวารยึดธรรมใจนิยม	จักภิรมย์หลับตื่นก็ชื่นบาน
	ธัมมจารี สุขัง เสติ แจ้ง	แสดงอรรถประพฤติธรรมนำกล้าหาญ
	ทำถูกต้องดีงามทุกประการ	จักพบพานสุคติอภิรมย์
	ธัมมัญ จเร สุจริตตัง	ระวังจิตกายใจให้เหมาะสม
	ช่องดีงามบาปกรรมคนนิยม	ติดกันจมสองช่องแตกต่างกัน
	เลือกทางดีเป็นบุญเป็นกุศล	เป็นมงคลควรทำเพราะสร้างสรรค์
	ทางมิดีเป็นบาปหยาบสำคัญ	ทำแล้วพลันเศร้าหมองมีราคี
	ต่อไปเป็นภาษิตในหมวดทุกข์	อ่านแล้วฉุกใจบ้างต่างวิถี
	ทุกโข ปาปัสส อุจจโย ชี้	ทำชั่วมีสั่งสมทุกข์ตามมา
	อะไรเรียกทำชั่วน่ากลัวไหม	จำแนกได้สามช่องลองศึกษา
	กายวจีมีมโนสามมรรคา	ทำชั่วว่าทุจริตเป็นบาปกรรม
	คือคิดชั่วพูดไม่งามความมัวหมอง	มิถูกต้องคิดชั่วมัวถลำ
	จะส่งผลไม่ดีดังสีดำ	เปื้อนแล้วนำให้หม่นคนไม่มอง
	นัตถิ ขันธสมา ทุกขา	ทุกข์ใดหนาเทียบขันธ์มิมีสอง
	เป็นทุกข์ใหญ่ยิ่งนักในครรลอง	สังสารต้องเวียนวนจีรกาล
	อริยะบุคคลพ้นกิเลส	ปฏิเสธขันธ์ยากลำบากหาญ
	ยังทรงขันธ์มีทุกข์คอยระราน	จวบถึงวารดับขันธ์ดับเชื้อไป
	ไม่มีเกิดตัณหาดับสนิท	ทุกข์อย่าคิดระรานสิ้นสงสัย
	มิเกิดขันธ์สังสาระก็ดับไว	ดับทุกข์ได้ดับขันธ์นิรันดร ฯ