วันเด็กปี 2562 เขียนบทรำลึกถึงความหลัง กลายเป็นเล่าชีวประวัติ ปรากฏท่อนจบ ยังค้างจบแบบคลุมเคลือ เลยนำมาเขียนขยายความต่อ และเป็นอนุประวัติช่วงอุปสมบทถ้ายังไม่เคลียร์ค่อยเขียนต่ออีก 555 บอกแล้วนะ ว่าร้อยแก้วหรือร้อยกรอง เขียนได้คล่อง พอ ๆ กันแหละ แล้วแต่อยากเขียน
ปีสองห้าหนึ่งศูนย์พูนสวัสดิ์ | อัตคัตชีวิตที่ผิดหวัง | |
ถึงคราวเปลียนทางดีคงจีรัง | ได้ขึ้นฝั่งโลกธรรมบรรพขา | |
ได้เข้าบวชเป็นพระละเคหาสน์ | ฝึกฉลาดทางธรรมนำศึกษา | |
ตรีโทเอกเปรียญพากเพียรมา | เป็นมหาสี่ประโยคโชคชำนาญ | |
มีโอกาสช่วยศาสนกิจ | สั่งสอนศิษย์นักธรรมนำประสาน | |
สอนเปรียญสองสามกระทำการ | รักทำงานตอบแทนคุณธรรม | |
สืบเนื่องจากประวัติมิชัดแจ้ง | จักแสดงเพิ่มเติมเดิมฉนำ | |
ก่อนจะบวชอยู่บ้านการกิจกรรม | ดำเนินชีพเฉกเช่นชนทั่วไป | |
สอบบรรจุมิมีประกาศรับ | เลยต้องจับกิจบ้านการสิ่งไหน | |
ช่วยพ่อแม่กระทำประจำไป | คือทำไร่ทำนาประสาจน | |
ตื่นเช้าเข้านาสวนล้วนทำกิจ | จนประสิทธิ์ทุกงานการฝึกฝน | |
ตั้งใจทำให้ดีเกินผู้คน | ที่เคยบ่นหันหน้ามาชื่นชม | |
ฝึกกิจบ้านการเรือนเหมือนคนอื่น | มิยากฝืนอดทนกลเหมาะสม | |
ลงทำสวนทำไรใจนิยม | วิชาคมเกษตรกรรมเรียนสามปี | |
เอามาใช้ย่อมดีมีคุณค่า | พัฒนาไร่สวนมวลวิถี | |
เคนที่เคยดูหมิ่นกลับยินดี | บ้างก็มีคิดไกลใคร่ผูกพัน | |
ชวนรู้จักมักคุ้นก็มีมาก | ดูมิยากคิดอะไรให้นึกขัน | |
มิสนใจตั้งหน้าทำงานกัน | ผ่านเดือนวันยิ่งชำนาญการนานา | |
งานถักถอฟั่นเชือกเลือกทำได้ | ปอปลูกไว้เต็มสวนควรเสาะหา | |
เล็นเชือกป่านสานแห่ฝึกปรือมา | หนักหน่อยถ้าเชื่อกล่มผูกวัวควาย | |
ฟั่นเชือกคร่าวเส้นใหญ่ไถครากดึง | วัวลากตึงเหนี่ยวแน่นมิขาดหาย | |
ต้องฟั่นเองทั้วนั้นมันวุ่นวาย | ล้วนสบายฝึกได้ไม่ยากเย็น | |
งานจักสานสนุกเอาทุกอย่าง | พ่เป็นช่าวชั้นดีตามที่เห็น | |
พี่ชายยิ่งชอบช่างทุกอย่างเป็น | มาเคี่ยวเข็นให้ฝึกลองตรึกตรอง | |
แรกให้สานลายขัดตอกแข็งแข็ง | นี่มาแกล้งหรือไฉนได้ลายสอง | |
ท้ายก็เป็นตะแกรงร่อนรำกรอง | พี่สาวมองบอกเขิงไว้ร่อนรำ | |
สานกระด้งกระจ่อพอทำได้ | จะสายไซถักลอบชอบนึกขำ | |
งานไม้ไผ่มิง่ายหลายกิจกรรม | ฝึกกระทำมากมายสบายดี | |
หนักสานฝาลายคุบสี่ปล้องยั้ง | ห้าปล้องผังทางยาวตามวิถี | |
เปลี่ยนฝาบ้านของเก่านานหลายปี | ควรจักมีฝาใหม่ไว้เปลี่ยนกัน | |
เปลี่ยนสามด้านเจ็ดแผ่นช่วยกันทำ | จักตอกนำไม้ไผ่ลำใหญ่สรรพ์ | |
ไผ่ตงบ้านเหนียวดีนี่สำคัญ | พ่อตัดมันมาไว้ให้ฝึกปรือ | |
แจกมีดให้ลับคมเป็นหรือยัง | ลับระวังเบาเบาจับแน่นถือ | |
สักครูมองเห็นคมมันยังทือ | ลับต่อคือสองข้างลับเบาเบา | |
จนไม่เห็นสันคมแหละใช้ได้ | นำมาใช้จักตอกตัดผ่าเหลา | |
สะดวกงานระวังมือจะบาดเอา | โดนบากเราได้แผลเป็นประจำ | |
จักตอกเสร็จก็สานผ่านยากหน่อย | แต่เรียบร้อยคนขยันกิจกรรม | |
มีโอกาสฝึกงานจักสานทำ | ของใช้นำมาบอกเหมือนหลอกกัน | |
ชินแรกสานฝากแตะตกตั๊กแตน | อย่าดูแคลนมิง่ายขายหน้าสรรพ์ | |
หมดด้ามลองฝึกไปได้สามอัน | ก็น่าขันสานยากเอาเรื่องเชียว | |
สานพัดบ้างกระด้งแลกระจ่อ | ยังมิพองานละเอียดยากแหลเหลียว | |
สานกระเช้าครุตะกร้าเรียงมาเชียว | ทำงานเดี่ยวครูปล่อยไม่ลอยนวล | |
เสร็จนำส่งพ่อพี่มีคนตรวจ | ชอบมากกวดขันครุจนนึกสรวล | |
ตอกกลมกลมเหลี่ยมๆตามกระบวน | สานแล้วชวนชันยาทาให้ดี | |
ต้องขังน้ำไม่รั่วแหละใช้ได้ | เขาเอาไปตัดน้ำตามวิถี | |
ครุกะแป๋งมิรู้ยังมิมี | สังกะสีป๋องนมเพิ่งเกิดมา | |
เก่งมากขึ้นลอบไซให้ทำเป็น | มิยากเย็นครูฝึกท่านบิดา | |
เตรียมเครื่องมือมากมายจะจับปลา | ยากนักหนาจักสานมิขาดมือ | |
ลอบไซเผียกถักไว้มิได้ว่าง | ฝนมาช่างพอดียามนี้หรือ | |
จะทำต้อนทำต่งนั่นแหละคือ | มิต้องซื้อหาใครได้ใช้การ | |
------------ | ||
ไซ อุปกรณ์ดักปลา ทางน้ำไหล มีงาเข้าได้ออกไม่ได้ ต้องเปิดปากเทออก | ||
ลอบ ซี่ไม้ไผ่ขนาดดินสอยาว สอง-สามปล้อง ถักเป็นแผ่นม้วนเป็นวงกลม | ||
กั้นเป็นสองช่อง ปากติดงาเป็นทางเข้า ตรงกลาง มีงาผ่านไปช่อง | ||
ที่สอง ท้ายมีช่องเปิดเทเอาปลา วางดักทางปลายผ่านไปมา | ||
เผียก คล้ายเสื่อลำแพน ใช้ซี่ไม้ไผ่ เหลาค่อนข้างแข็ง เดิมใช้เครือไม้ | ||
ถักเป็นแผ่น เอาไว้กั้นทางน้ำไหล มิให้ปลาผ่าน ต้องว่ายเลาะไป | ||
จนถึงช่องที่เปิดไว้ ตรงนั้นจะมี ลอบ หรือ ไซ ดักไว้ | ||
ต้อน ที่ดักทางน้ำไหล มิให้ปลาผ่านโดยงาย ปลาจะถูกต้องให้ว่ายเลาะ | ||
ไปยังช่องที่กำหนด ใช้เผียกยาวสักเมตรเศษ กันทางน้ำให้ไหล | ||
ผ่านเผียก ตกเสียงดัง ทำให้ปลาได้ยินว่ายมา โดนดักด้วยลอบไซ | ||
ต่ง อุปกรณ์จับปลาสานด้วยเชือกเหนียวคล้ายตา แห แต่ทำเป็นถุงยาว | ||
3-4 เมตร ก้นต่งผูกไซติดไว้ดักปลา ปากต่ง กางตรงทางน้ำไหลที่ | ||
ทำคันกั้นไว้ บังคับให้น้ำไหลเป็นช่องที่จะดักด้วยต่ง ได้ปลาทุกขนาด | ||
ที่ว่ายลงตามน้ำ | ||
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น