(ถ่ายกับลูกสาวคนเล็ก คนนี้แหละที่เพื่อนแม่เขาเห็นเราคุยกันบนรถเก๋งที่พาไปเชียงคาน เราคุยกันด้วยกาพย์ยานี ลูกสาวก็ตอบด้วยบาทที่เป็นกาพย์ยานี ตอนนั้นอยู่อนุบาล 3 เอง เพื่อแม่เป็นศอนอ ชวนไปออกรายการเด็กอัฉริยะทางทีวี นึกว่าเป็นเด็กอัจฉริยะ เราก็ไม่ให้ไป เพราะรู้ว่าไม่ใช่ เป็นแค่คุยกันบ่อย ๆ เด็กไม่รู้หรอกว่า ที่เขาพูดมันเป็นกาพย์ยานี )
.......31 ธันวาคม 2560 กระผมอยากเขียนบทร้อยกรองสั้น ๆเป็นที่ระลึกถึงวันสิ้นปีเก่า และต้อนรับปีใหม่ ก่อนนิยมเขียนบท อวยพรสั้น ๆ เขียนแล้วก็ลืมไป เลยอยากเขียนยาว ๆ หน่อยจะ ได้เก็บบันทึกไว้ เลือกนิทานพื้นบ้านเรื่องปลาบู่ทอง ชอบเนื้อเรื่องไม่ยาวนัก พอจะเขียนให้จบได้ภายใน 1 วัน ตอนนึกจะเขียนก็สามโมงเช้าแล้ว ลองเลือกเขียนใช้ ร้อยกรองหลายชนิด แรกก็ไหว้ครูก่อนด้วยโคลง ต่อด้วยกาพย์ และฉันท์ จบเรื่องเมื่อ เกือบหกโมงเย็น อ่านทบทวนดู คล้ายเล่านิทานประเภทคำฉันท์..เลยแก้บทไหว้ครูจาก โคลงเป็นฉันท์ ก็เรียบร้อย เป็นปลาบู่ทอง คำฉันท์ไป (ท้ายเรื่อง เอาบทไหว้ครูคำโคลงมาลงไว้ ด้วยเผื่ออยากรู้ เขียนว่าอย่างไร )
ขุนทอง ศรีประจง
2-ม.ค.-61
| วสันตดิลกฉันท์ 14 | |||
| ๏..ขอไหว้พระไตรสรณะคุณ | อธิปุนสุปรัชญา | ||
| กราบคุณพระธรรมะพระตถา | ทิสนาประจักษ์ญาณ | ||
| ๏..กราบตรงพระสงฆ์สุปฏิบัติ | วรหัตถ์นมัสการ | ||
| ขอพรและวอนขณะจะจาร | กลกลอนมิขัดคำ | ||
| ๏..จักขานนิทานปุรพบท | อธิพจน์ก็จับจำ | ||
| ปลาบู่ก็ดูกลจะล้ำ | ดุจทองพิไลพรรณ | ||
| ๏..เรื่องราวเสนอกุศลผล | นิรมลพิเศษสรรค์ | ||
| ผลบาปก็ทราบขณะจะทัน | ผลส่งเพราะบาปกรรม | ||
| ๏..ขอพรสฤษดิ์พจนพากย์ | บมิยากจะลองทำ | ||
| เสร็จสมภิรมย์มนจะนำ | แหละกุศละไพบูลย์ ฯ | ||
| ยานี 11 | |||
| ๏..สามสิบเอ็นธันวา | มาสิ้นศกปีหกศุนย์ | ||
| นึกไปใจอาดูร | เดินทางมาครบหนึ่งปี | ||
| ๏..ขอบคุณนะเพื่อนเก่า | อยู่ด้วยเราก็สุขี | ||
| กิจการงานก็ดี | สุขภาพสบายสบาย | ||
| ๏..เพื่อนผองและญาติมิตร | ไมตรีจิตก็เหลือหลาย | ||
| อบอุ่นมิวุ่นวาย | นับเป็นปีมีมงคล | ||
| ๏..ปีใหม่สวัสดี | หกหนึ่งมีบุญกุศล | ||
| พบแต่พรเทพดล | ศิริสวัสดิ์วิวัฒนา | ||
| ๏..อายุมั่นขวัญยืน | สุขสดชื่นสบหรรษา | ||
| ผ่องพรรณดุจจันทรา | พลาแกร่งกล้ากำยำ | ||
| ๏..ลูกหลานเขามาเยือน | ถึงเรือนชานก็นึกขำ | ||
| อยากฟังนิทานธรรม | เล่าสักเรื่องสิคุณตา | ||
| ๏..เอาเรื่องนางผมหอม | หนูมิยอมอีกเรื่องหนา | ||
| ผาแดงฟังอีดครา | เอ้าตกลงเล่าให้ฟัง | ||
| ๏..อตีเตกาเล | หนุ่มเสน่ห์มีมนต์ขลัง | ||
| เมียสองก้องชื่อดัง | ขนิษฐาเมียเอกนาย | ||
| ๏..แรกเริ่มก็สวยพริ้ง | งามแม่หญิงเจ้าโฉมฉาย | ||
| มินานก็กับกลาย | เป็นหญิงแก่แม่ลูกโต | ||
| ๏..เจ้าหนุ่มทารกะ | ชักเบื่อนะน่าโมโห | ||
| ปล่อยตัวนักพาโล | แม่อีเอื้อยปละปล่อยตัว | ||
| ๏..ได้เมียขนิษฐี | สาวผู้ดีชอบแย้มหัว | ||
| เสน่ห์มากมึนมัว | ได้ลูกสาวอีกสองคน | ||
| ๏..นังอ้ายกับนังอี | ร้ายดังผีอย่างแม่ตน | ||
| ปากจัดชอบพร่ำบ่น | จนใครใครไม่ชอบกัน | ||
| ฉบัง 16 | |||
| ๏..อันนางขนิษฐางามสรรพ์ | รูปงามสำคัญ | ||
| อีกทั้งงดงามน้ำใจ | |||
| ๏..เสียดายเมื่อมีลูกได้ | นางเอื้อยทรามวัย | ||
| กลับปละปล่อยตัวโทงเทง | |||
| ๏..ผัวหนุ่มชักเบื่อมิเกรง | ทำเรื่องข่มเหง | ||
| หาใหม่ขนิษฐีเมียรอง | |||
| ๏..เมียน้อยลือนามรูปทอง | พูดจาแคล่วคล่อง | ||
| เจ้าเล่ห์เจ้ากลสำคัญ | |||
| ๏..เอาอกเอาใจเก่งสรรพ์ | มินานก็พลัน | ||
| ได้สองลูกสาวอ้ายอี่ | |||
| ๏..อาชีพประมงเขามี | ล่องเรือนที | ||
| ได้เมียคัดท้ายนาวา | |||
| ๏..ท้าวทาระกะจับปลา | ได้มากเอามา | ||
| แลกเปลี่ยนเป็นเงินเป็นทอง | |||
| ๏..เลี้ยงลูกเลี้ยงเมียทั้งผอง | ครอบครัวครอบครอง | ||
| เป็นสุขสมควรเรื่อยมา | |||
| ๏..คราวหนึ่งเกิดเหตุพาลมา | ยามออกจับปลา | ||
| เรียกคุณเมียหลวงมาไว | |||
| ๏..วันนี้จับปลาแปลกใจ | ปลาหนีหรือไร | ||
| ปลาบู่ติดแหตัวเดียว | |||
| ๏..ขนิษฐาหวาดเสียว | สงสารนักเชียว | ||
| แอบปล่อยลงน้ำรีบไป | |||
| ๏..กลับมาจักขึ้นฝั่งไซร้ | ถามปลาอยู่ไหน | ||
| ขนิษฐาบอกน้องปล่อยปลา | |||
| ๏..ทาระกะก็โกรธา | พายฟาดกนิษฐา | ||
| หนักหน่อยเธอตกน้ำไป | |||
| ๏..เพราะเธอว่ายน้ำมิได้ | จมน้ำตายไป | ||
| คงเพราะเวรกรรมนำมา | |||
| ๏..กลับบ้านลูกถามมารดา | พ่อบอกเพียงว่า | ||
| แม่หนีตามชายอืนไป | |||
| ๏...หนูเอื้อยสุดแสนเสียใจ | รันทดนักไซร้ | ||
| มิอยากจักเชื่อสำคัญ | |||
| ๏..ขนิษฐีทราบเรื่องเร็วพลัน | เมียหลวงตายนั่น | ||
| เป็นเรื่องดีงามของเธอ | |||
| ๏..หาเรื่องกลั่นแกล้งเสมอ | นังเอื้อยนะเธอ | ||
| จักต้องรับใช้ครอบครัว | |||
| ๏..ตักน้ำตำข้าวดูทั่ว | ถูบ้านอย่ามัว | ||
| นั่งเล่นหลบเลี่ยงการงาน | |||
| ๏..อ้ายอี่ลูกสาวคำหวาน | หนูดูจัดการ | ||
| อีเอื้อยใช้มันลงไป | |||
| ๏..หนูอ้ายจำทนช้ำใจ | แม่จ๋าอยู่ไหน | ||
| หนูอ้ายคิดถึงเหลือเกิน | |||
| สุรางคนาง 28 | |||
| ๏..รอยบุญบังเอิญ | |||
| เคยสร้างจำเริญ | พร่ำบ่นภาวนา | ||
| นำให้มาเกิด | ประเสริฐขนิษฐา | ||
| เจ้าเกิดเป็นปลา | บู่ทองงดงาม | ||
| ๏..คิดถึงลูกสาว | |||
| หนูอ้ายคงคราว | แรกรุ่นนงราม | ||
| แหวกว่ายชลธี | ที่ไหนใคร่ถาม | ||
| อยากเห็นทุกยาม | ลูกรักแม่นา | ||
| ๏..ลูกอ้ายเลี้ยงควาย | |||
| มิเคยวุ่นวาย | งานหนักก้มหน้า | ||
| ตั้งใจทำมา | เขาเกลี่ยดเหลือหลาย | ||
| เอื้อยอี่แสนง่าย | อยู่บ้านแต่งตัว | ||
| บ่ายเอื้อยลงน้ำ | |||
| ต้อนควายอ้ายคำ | ผุดดำเล่นหัว | ||
| มีปลาเคลียคลอ | ว่ายมาใกล้ตัว | ||
| ทักว่าอย่ากลัว | แม่หนูเป็นปลา | ||
| ๏..สองพูดคุยกัน | |||
| เยื่อใยสัมพันธ์ | แม่ลูกสนทนา | ||
| หนูอ้ายสุขนัก | รักแม่เป็นปลา | ||
| มาพบที่ท่า | ทุกวันสุขใจ | ||
| ๏..อ่ายอี่ประหลาด | |||
| อีเอื้อยผิดคาด | งานหนักเหตุไหน | ||
| ยิ้มรื่นแต่เช้า | ห่อข้าวสงสัย | ||
| เลียงควายทำไม | หน้ารื่นทุกวัน | ||
| ๏..แอบตามไปดู | |||
| ทราบเรื่องปลาบู่ | พอรู้สัมพันธ์ | ||
| ปลาบู่เป็นแม่ | จริงแน่น่าขัน | ||
| บอกแม่เร็วพลัน | ขนิษฐีจัดการ | ||
| ๏..หนูเอื้อยแม่สั่ง | |||
| ไปท่าน้ำนั่ง | เหมือนจักเรียกขาน | ||
| หน้าหนูเหมือนอ้าย | คล้ายมากนงคราญ | ||
| จับได้อย่านาน | เอามาทันที | ||
| ๏..เขาจับปลาบู่ | |||
| เอาให้แม่รู้ | ต้มยำขนิษฐี | ||
| ทารกะอร่อย | เรียบร้อยชีพพลี | ||
| ชดใช้กรรมหนี้ | บาปเดิมทำมา | ||
| ๏..เป็ดคาบเกล็ดของ | |||
| เจ้าปลาบู่ทอง | ฝากอ้ายกัญญา | ||
| เศร้าใจยิ่งนัก | แม่รักลูกหนา | ||
| ใยกรรมนำพา | ไม่สิ้นสักที | ||
| ๏..เอาเกล็ดไปฝัง | |||
| กราบไหว้ตรงนั่ง | ขอแม่พน้นหนี | ||
| บาปกรรมนำเผา | เบาบางลงชี้ | ||
| กรรมหนักราวี | แม่มากเหลือเกิน | ||
| อินทรวิเชียร 11 | |||
| ๏..แรงบุญขนิษฐา | และก็พาจะจำเริญ | ||
| หมากเขือเปราะผุดเพลิน | ศิริสมเพราะบุญญา | ||
| ๏..หนูอ้ายสุขารมณ์ | มนชมดำเนินมา | ||
| รดน้ำและพูดจา | นะคะแม่จำเริญไว | ||
| ๏..สุขสันต์มินานวัน | ก็จะพลันวินาศภัย | ||
| เอื้อยอี่น่ะสงสัย | ก็สะกดและสอบความ | ||
| ๏..เอาเรื่องจะบอกแม่ | เพราะกระแสและเหยียดหยาม | ||
| ทำลายมะเขือตาม | และก็แหลกทำลายไป | ||
| ๏..หนูอ้ายระทมทุกข์ | ก็จะรุกและถึงไหน | ||
| เกิดเป็นมะเขือไซร้ | และจะร้ายทำลายกัน | ||
| ๏..เออนั่นมะเขือเหลือง | ก็มิเคืองหทัยฉัน | ||
| ลองปลูกแหละสำคัญ | เพราะระลึกถึงมารดา | ||
| ๏..นานวันแหละอีกนาน | ก็จะพานแหละพฤกษา | ||
| โพธิทองอร่ามตา | กุศลาเพราะบันดาล | ||
| ๏..งามทรงอร่ามต้น | ผิจะยลสขาขาน | ||
| ทองคำแหละแลลาน | ศิริใบและดอกดวง | ||
| ๏..งดงามแหละเหลือเชื่อ | ก็มิเบื่อแหละดังสรวง | ||
| ยอลงและปลูกปวง | ตะละเทพประทานมา | ||
| ๏..เพราะเสียงพระพายพัด | ก็ระบัดไพเราะหนา | ||
| เพียงเพลงสวรรค์พา | พิเคราะห์เพลินเจริญใจ | ||
| ๏..คนอื่นจะเข้าชม | ก็นิยมพิเศษไฉน | ||
| สุขยิ่งและจริงใจ | แหละพระโพธิ์ก็ชวนชม | ||
| ๏..หนูเอื้อยจะเข้าใกล้ | ก็จะได้สะดับสม | ||
| เป็นคำพิเคราะห์คม | กละลูกและแม่จา | ||
| ๏..สุขใจนะคุณแม่ | ก็จะแลเสาะสรรหา | ||
| ดินน้ำแหละนำมา | ทะนุให้บำรุงการ | ||
| ๏..เสียงลือและเล่าอ้าง | ก็มิจางกระจายขาน | ||
| ยินถึงพระภูบาล | พระราชาพระทรงธรรม์ | ||
| ๏..ทรงนามพระพรหมทัต | ธก็จัดประพาสสรรพ์ | ||
| ไปชมพระชอบพลัน | ก็ประภาษแหละของใคร | ||
| ๏..รับสั่งและให้เฝ้า | ยุวเยาว์สนองไท | ||
| ยกย่องนะเอื้อยเอก | อภิเษกพระรานี | ||
| ๏..โพธิทอง ธ ขอย้าย | บมิคลายเฉลิมศรี | ||
| ไปปลูก ณ กรุงมี | จะสง่านะงามงอน | ||
| ๏..หนูอ้ายก็ขอแม่ | และจะแลประกาศถอน | ||
| ปลูกใหม่วิจิตรพร | ก็สถิตนิรันดร์กาล | ||
| สาลินีฉันท์ 11 | |||
| ๏..กลาวถึงสองแม่ลูก | ก็ผูกเจ็บและเคืองขาน | ||
| อีเอื้อยองค์ภูบาล | ก็ตั้งเป็นพระรานี | ||
| ๏..มันควรเป็นของอ้าย | ก็มิวายประกอบมี | ||
| แผนชั่วตามราวี | จะปรึกษาพระหมอหมอ | ||
| ๏..ส่งข่าวถึงหนูอ้าย | จะวายชีพนะคุณพ่อ | ||
| ป่วยหนักอย่ารีรอ | จะกลับบ้านก็รีบมา | ||
| ๏..เอื้อยกลับตามลำพัง | ก็ให้ยั้งนะหล่อนหนา | ||
| เปลี่ยนชุดก่อนเขาว่า | แหละสรงน้ำมิร้อนรน | ||
| ๏..เรียบร้อยเปลื้องชุดทรง | เสด็จตรงมิรู้กล | ||
| ห้องน้ำดังมีมนต์ | กระดานหกก็ตกลง | ||
| ๏..หม้อใหญ่น้ำเดือดพล่าน | ก็ไม่นานแหละชีพปลง | ||
| เกิดเป็นนกแขกดง | เคราะห์กรรมหนักแหละชักนำ | ||
| ๏..ขนิษฐีฆ่าหนูเอื้อย | มิเคยเหนื่อยนะงามขำ | ||
| สั่งสมบาปกระทำ | จะเปลี่ยนตัวพระรานี | ||
| ๏..หนูอ้ายคล้ายหนูเอื้อย | ก็คิดเรื่อยจะต้องดี | ||
| สวมรอยแทนคนพี่ | พระราชามิรู้ทัน | ||
| ๏..จริงแท้แค่สงสัย | เพราะเหตุใดก็แผกสรรพ์ | ||
| พูดจามิเหมือนกัน | ก็ดูยากลำบากใจ | ||
| ๏..หนูอ้ายเป็นรานี | ก็สุขีมิสงสัย | ||
| มินานกรรมดังไฟ | ก็ติดตามและถามทัณฑ์ | ||
| ๏..นกแขกนามหนูเอื้อย | คะนึงเรื่อยแหละเรื่องสรรพ์ | ||
| จำได้เรื่องหลังนั้น | ก็บินเข้าพระราชวัง | ||
| ๏..ราชาชอบนกแขก | เพราะเห็นแปลกและเชื่อฟัง | ||
| ทรงเลี้ยงใกล้องค์ยัง | สนิทสานสราญรมย์ | ||
| ๏..รานีอ้ายเกลียดมาก | ลำบากคิดขจัดสม | ||
| อย่างนี้จับไปต้ม | อร่อยลิ้นจะสมควร | ||
| ๏..แม่ครัวจัดการให้ | ระวังไว้จะผันผวน | ||
| ถอนขนเสร็จท้องป่วน | จะวางนกเพราะกิจมี | ||
| ๏..โอกาสหลบหนีมา | เลาะหลบหานะหนูพี่ | ||
| ช่วยหน่อยหลบจงดี | และขนยาวจะจากไป | ||
| ๏..แม่ครัวทำนกหาย | มิวุ่นวายมิสงสัย | ||
| หาจับเอาตัวใหม่ | และแกงให้พระรานี | ||
| ภุชงประยาตฉันท์ 12 | |||
| ๏..จะกล่าวถึงพระแม่เอื้อย | และก็เหนื่อยจะหลบหนี | ||
| เพราะขนยาวก็พอดี | นะพี่หนูจะขอลา | ||
| ๏..เพราะบอกเสร็จก็โผผิน | จะบินสู่อรัญญา | ||
| จะกลับมองบุรีรมย์ | ก็ชวนตรมและอาวรณ์ | ||
| ๏..ก็เคยอยู่สบายจิต | ลิขิตกรรมจะแรมรอน | ||
| เลาะเรื่อยแหละตัดตอน | ลุเขาเขินและเนินไพร | ||
| ๏..เลาะหลายวันก็พลันล่วง | ณเขตข่วงอาศรมใคร | ||
| พระดาบสกะเกริกไกร | มหันต์เดชพิเศษคุณ | ||
| ๏..แวะกราบกรานและเคารพ | เพราะนกจบพระหัวหมุน | ||
| เพราะเล็งญาณก็เจือนจุน | นะนกน้อยจะเสกมนต์ | ||
| ๏..จะเป็นเอื้อยน่ะเหมือนเดิม | จะเติมสวยพิเศษคน | ||
| เรียบร้อยมิวุ่นวน | พระคาถาพระเยี่ยมจริง | ||
| ๏..กุมารน้อยจะดีมาก | มิลำบากนะแม่หญิง | ||
| จะเสกให้มิต้องติง | จะจ๋าจ้านะแม่คุณ | ||
| ๏..ก็ดีใจนะลูกรัก | และแม่จักจะอิ่มบุญ | ||
| เพราะตาน่ะการุณ | นะลูกแม่จำนรรจา | ||
| ๏..กุมารถามคดีความ | ก็บอกตามจำพรากมา | ||
| และเรื่องพระบิดา | กุมารน้อยก็ขุ่นใจ | ||
| ๏..เพราะเดชพระฤาษี | กุมารมีวิชาไกร | ||
| เหาะลิ่วลิ่วและปลิวไป | ณกรุงไกรมิช้านาน | ||
| ๏..ก็บอกเล่าพระบิดดร | และบทตอนพระแม่ขาน | ||
| เคราะห์กรรมกระทำการ | เพราะแม่อ้ายกระทำมา | ||
| ๏..เพราะจับแม่จะจุ่มน้ำ | ก็สุดช้ำดุเดือดหนา | ||
| ก็วางวายแหละชีวา | เพราะแม่อ้ายแหละตัวการ | ||
| ๏..พระราชาก็รันทด | ก็ทรงบทจรสาน | ||
| พระเชิญเอื้อยนิวัตรวาน | ก็เข้าเมืองประเทองใจ | ||
| ๏..มเหสีตำแหน่งเจ้า | พระถอดเยาว์กนิฐภัย | ||
| ก็ยังโทษมิทันให้ | นะอ้ายชิงพิฆาตตัว | ||
| ๏..เพราะชิงตายสบายก่อน | ก็มิร้อนนะน่าหัว | ||
| เพราะบาปกรรมนะน่ากลัว | จะตามติดตลอดไป | ||
| ๏..จะดูเอื้อยเคราะห์กรรมสร่าง | ก็พบทางพิสุทธิ์ใส | ||
| ตำแหน่งสูงก็กลับไป | พระแม่เอื้อยพระรานี | ||
| ๏..พระองค์พรหมทัตราช | ประกาศตั้งพระนวลศรี | ||
| สวัสดิ์สมกุศลดี | เสวยสุขนิรันดร ฯ |
| จบแหละเนาะ ทันใน 1 วัน ตามตั้งใจ 31 ธันวาคม 2560 | ||
| เริ่มแต่ง หลังอาหารเช้า 9.00 น. เพราะเพิ่งนึกได้ว่า จะเขียนอะไร | ||
| เป็นที่ระลึกวันสิ้นปี 2560 จบตอนนี้แหละ ยังไม่ได้โพสเลยบันทึกไว้ 17.50 น. | ||
| ๏..ไหว้..ครูจักกล่าวเกื้อ.................กลกานท์ | ||
| คุณ..สักการะวาน..........................ก่อเกื้อ | ||
| พระ..สรณะนาน............................นับเนื่อง แลนา | ||
| พุทธ..คุณโปรดเอื้อ......................แผ่คุ้มบารมี | ||
| ๏..ไหว้....สวากขตไท้...................เทิดธรรม | ||
| คุณ..ส่องแสงสว่างคำ...................จ่งแจ้ง | ||
| พระ...เดชช่วยจดจำ......................กลบท แบบนา | ||
| ธรรม...แผ่เสร็จสมแสร้ง.................เสกสร้างดังประสงค์ | ||
| ๏..ไหว้..วิสุทธิ์สาวกไท้.................ศาสด | ||
| คุณ..ยิ่งมากเมตตา....................... สืบไว้ | ||
| พระ...ศาสน์แผ่นานมา...................เพราะท่าน แลนา | ||
| สงฆ์...ก่อกิจเกริกไซร้....................โลกรู้สักการ | ||
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น