................ผมเขียนเล่านิทานเซียงเหมี่ยงคำโคลงไปแล้ว 40 ตอน ก็ประมาณครึ่งหนึ่งของเรื่องที่เล่ากันสื่บ ๆ มา มีหลายสำนวน อันไหนเป็นต้นฉบับ อันไหนเป็นตัวคัดลอก อันนี้ตัดสินยาก มีคนเล่ากันมาก ลองค้นหาด้วยกูเกิลดู จะเห็นว่ามีหลากหลายสำนวน คล้ายกันบ้าง ต่างกันบ้าง ผมอ่านทุกสำนวนที่เจอ จำมาแต่เนื้อหา เพื่อใช้เป็นแนวการแต่งโคลง ฉบับที่เล่าต่อเนื่องได้ยืดยาวคือฉบับ นาโพธิ์ เรดิโอ สกลนคร มีเล่ายาวถึง 76 ตอน ส่วนฉบับอื่น ๆ ไม่ค่อยต่อเนื่อง แต่ก็คล้ายกัน วันนี้หยิบตอนที่ 41 มาเขียนต่อ เสร็จก็จะเอามาโพสไว้ ตั้งใจจะเขียนไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะเหนื่อย อ้อนับโคลงต่อจากเดิม ชุดที่ 3 ตอน 41-60 โคลงบทที่ 413-676
-----------------------
ตอนที่ 41 เซียงเหมี่ยง กินยาถ่าย
...............ตอน 40 เสนาเหมี่ยงโกรธหลวงพ่อ หวงหมากม่วง เลยหาเรื่องกลั่นแกล้ง เอาสีป้ายตูดและถีบหัวคะมำ สะใจ พอกลับบ้านมาก็เกิดวิตก กลัวหลวงพ่อจะไปฟ้องพ่อเมือง คิดหาวิธีเอาตัวรอด ไปหายาถ่ายมากิน ถ่ายทั้งคืน หน้าตาโหลเหล หลวงพ่อมาร้องเรียน เสนาอำมาตย์ถูกเรียกมาให้ชี้ตัว ไม่พบ สุดท้ายเซียงเหมี่ยง ถูกตามตัวมาในสภาพคนป่วย หลวงพ่อดูแล้วไม่แน่ใจ หน้าตาก็เพี้ยน เสียงแหบแห้ง ไม่กล้าชี้ตัว เลยรอดตัวไป โคลงกลบทอักษรโกศล
อักขรโกศล
| |||
โคลงกลบทอักษรโกศล
| |||
413
|
o=นิทานนิเทศอ้าง
|
ตำนาน
| |
สืบต่อสืบเติมการ
|
ที่ค้าง
| ||
บักเหมี่ยงบักหมอพาล..
|
หาเรื่อง แลนา
| ||
เขียนแต่งเขียนตูดสร้าง
|
กลั่นแกล้งหลวงตา
| ||
414
|
o=แถมตบแถมเตะให้
|
คะมำ
| |
หลวงพ่อหลวงพี่จำ
|
จดไว้
| ||
โกรธมากโกรธมายกรรม
|
เอาแน่
| ||
กูจักกูโจทย์ไซร้
|
พ่อเจ้าทราบคดี
| ||
415
|
o=บักเหมี่ยงบักหมอแก้
|
เก่งกล
| |
นอนตรึกนอนตรองจน
|
รุ่งเช้า
| ||
ถ่ายหยูกถ่ายยาตน
|
คงซูบ ผอมแล
| ||
ผิดรูปผิดร่างเจ้า
|
ยากแท้จักจำ
| ||
416
|
o=มันสืบมันเสาะได้
|
ยาระบาย
| |
กินเสร้จกินสรรพหาย
|
ห่วงแล้ว
| ||
ปวดหนักปวดหน่วงยาย
|
ไปทั่ว
| ||
หมดเรี่ยวหมดแรงแห้ว.
|
บอบช้ำตาโหล
| ||
417
|
o=กล่าวถึงกล่าวท่านเจ้า
|
วัดดัง
| |
เสียท่าเสียทียัง
|
เจ็บแท้
| ||
ต่อมาต่อมีพลัง
|
พบพ่อ เมืองแฮ
| ||
กล่าวโทษกล่าทัณฑ์แล้
|
ถูกแกล้งหมิ่นเชิง
| ||
418
|
o=ราชาราชิตให้
|
สืบสวน
| |
คนกล่าวคนก่อกวน
|
นี่นั้น
| ||
แต่งตนแต่งตัวควร
|
เป็นพวก วังแฮ
| ||
อำหมดอำมาตย์ชั้น
|
เช่นนี้จดจำ
| ||
419
|
o=รับสางรับสั่งให้
|
เสนา
| |
เกณฑ์หมู่เกณฑ์หมดมา
|
นั่งไว้
| ||
พ่อคุณพ่อครูหา
|
จนทั่ว
| ||
ดูนั่นดูนี่ไซร้
|
หมดแท้บ่เห็น
| ||
420
|
o=นี่มันนี่หมดแล้ว
|
หรือไร
| |
ยังหนึ่งยังหน่อนัย
|
ป่วยแล้ว
| ||
ท่านพ่อท่านเพียงไข
|
ตามเรียก เหมี่ยงแล
| ||
เออนั่นเออนี่แคล้ว
|
คลาดได้ฉันใด
| ||
421
|
o=เขาตามเขาติดต้อย
|
มันมา
| |
นอนนิ่งนอนแนบหนา
|
ยากดิ้น
| ||
พ่อหลวงพ่อลุงตา
|
สอดส่อง
| ||
มิใช่มิชอบสิ้น
|
ยากแท้หาโจร
| ||
422
|
o=วันวานวันว่าบ้า
|
ตบตี
| |
มันเก่งมันแกร่งดี
|
หุ่นห้าว
| ||
หุ่นผอมหุ่นเผดผี
|
ผอมซูบ แลนา
| ||
มิใช่มิเชิงกร้าว
|
แบบนี้แผกไป
| ||
423
|
o=รอดตัวรอดแต่นั้น
|
เพราะกล
| |
ทนถ่ายทนทุกข์จน
|
แทบบ้า
| ||
บาปกรรมบาปก่อมนต์
|
ตามติด มันแล
| ||
เจ็บปวดเจ็บปานล้า
|
เหนื่อยแล้วหมดแรง
| ||
424
|
o=มิควรมิคิดแค้น
|
ข่มใคร
| |
บาปก่อบาปกรรมไว
|
ส่งสิ้น
| ||
ติดต่อติดตามใคร
|
คนก่อ
| ||
มิผิดมิพลาดดิ้น
|
ยากได้หลุดกรรม
| ||
......ตอน 42 แข่งมวยปล้ำ
เมืองธานี มีนักมวยปล้ำแข็งแรงมาก ขนาดชักคะเย่อเอาชนะคนหนุ่ม 10 คน ได้สบาย ๆ ชื่อท้าวพาโล
ได้เป็นทูตพ่อเมืองไปแข่งเอาชนะนักมวยเมืองต่าง ๆ ได้เดิมพันมากมาย คราวหนึ่งมีหนังสือท้าทาย
ไปยังเมืองทะวาลี เขาคัดเลือกนักมวย เก่งที่สุด ให้ลองแข่งชักคะเย่อ 5 คนก็ไม่รอด เลยท้อแท้คิดว่า
แข่งไป ก็แพ้ท้าวพาโล ที่สุดก็มาลงเสนาเหมี่ยง เช่นเคย อุบายเสนาเหมี่ยงทำเอาท้าวพาโลที่เดินทาง
จะมาแข่งรีบกลับเมืองธานี โดยที่ยังไม่ได้แข่งเลย กลัวแพ้
โคลงกลบทฉบัง
โคลงกลบทฉบัง
| |||
ถอดเป็นโคลงสี่สุภาพ
| |||
โคลงสี่สุภาพ 18 บท
| |||
425
|
O=ธานีเมืองใหญ่กว้าง
|
รวยเจริญ
| |
ขันแข่งมวยชวนเชิญ
|
ต่อสู้
| ||
ชาติชายแข่งกันเพลิน
|
คงแข่งหลายพ่อ
| ||
ชนะผ่านพ่ายออกรู้
|
ต่อสู้เชิญชวน
| ||
426
|
O=พาโลนามหนึ่งเข้า
|
ควรลอง
| |
เขาแกร่งกวนต่อยครอง
|
ชนะได้
| ||
หลายคราล่มมือทอง
|
เก่งยิ่งพาใจ
| ||
อีกด่านหนาชนะไซร้
|
จักได้เป็นแชมป์
| ||
427
|
O=นับสิบรอบผ่านแล้ว
|
แถมเงิน
| |
ขันต่อแกมแอบเพลิน
|
เพื่อนพ้อง
| ||
ยินดีลาภรวยเกิน
|
ชอบยิ่งพี่ลง
| ||
แข่งอย่างมีเงินจ้อง
|
จ่ายให้ดีงาม
| ||
428
|
O=กำลังมันมากแท้
|
ตามเห็น
| |
คนสิบยามลากเข็น
|
ต่อสู้
| ||
ยากใยบ่อาจเป็น
|
ฉุดลากไปแล
| ||
มันกลับไสลากรู้
|
ยากต้านต่อแรง
| ||
429
|
O=ราชาจัดส่งให้
|
แข่งขัน
| |
ชนะทั่วแปลงเดิมพัน
|
มากล้น
| ||
ท้าวพาชนะเขาสรรพ์
|
ทุกที่นาพ่อ
| ||
ตราบเมื่อมามิพ้น
|
ถิ่นนี้ทวาลี
| ||
430
|
O=ส่งคนไปยื่นท้า
|
มีสาร
| |
หลายหมื่นพลีหากพาล
|
พ่ายแพ้
| ||
เรารอหนึ่งเดือนนาน
|
ฤๅหากขอยอม
| ||
มิแข่งพอจักแก้
|
จ่ายได้ครึงเดียว
| ||
431
|
O=ทะวาละทราบแล้ว
|
เขียวคืน
| |
รีบด่วนเทียวเต็มกลืน
|
ถูกท้า
| ||
มนตรีไม่อยากฝืน
|
มากร่วมดีแล
| ||
ตลอดวันที่เมื่อยล้า
|
บ่ได้การใด
| ||
432
|
O=มาลงคุณเหมี่ยงต้อง
|
ไปทำ
| |
ทางออกไหนจงจำ
|
จัดจ้าน
| ||
ธานีเมื่อมากรรม
|
มึงแข่งดีควร
| ||
แกต่อยตีมันคร้าน
|
พ่ายแพ้กลับเมือง
| ||
433
|
O=หนักใจคุณเหมี่ยงให้
|
เรื่องหา
| |
คนหนุ่มเคืองตีบตา
|
ต่ำต้อย
| ||
โกนผมมีจุกทา
|
ประแป้งชมงาม
| ||
ดังเด็กห่มชุดน้อย
|
ดั่งได้กุมาร
| ||
434
|
O=เท่าแขนเชือกคร่าวใช้
|
ป่านปอ
| |
กระดาษสานรอยต่อ
|
แต่งไว้
| ||
หกอันสั่งทำพอ
|
จึงง่ายกันแล
| ||
คุณเหมี่ยงมันจัดให้
|
อวดอ้างทรงพลัง
| ||
435
|
O=โข่โหล่นามเด็กน้อย
|
ขังกรง
| |
ยามปล่อยยังผูกวง
|
หกเส้น
| ||
ตามควรคร่าวใหญ่คง
|
ตรึงอยู่ฉนวน นา
| ||
รอกลุ่มป่วนมาเร้น
|
หลบไว้คอยรอ
| ||
436
|
O=ธานีมากลุ่มนี้
|
ขอพนัน
| |
คุยเก่งพอดังลั่น
|
ข่มห้าว
| ||
มินานเร่งมากัน
|
เทียวท่องบ้านนา
| ||
แลตลาดย่านแดนด้าว
|
ใคร่รู้ดูเมือง
| ||
437
|
O=บักเซียงมันสั่งแล้ว
|
เรื่องงาน
| |
มานั่นเคืองพวกมาร
|
อย่าช้า
| ||
เสียงจาลั่นปากขาน
|
หลบหน่อยนาแม่
| ||
ขู่หลู่พาดึงล้า
|
หลุดได้หลบลุง
| ||
438
|
O=พาโลมาหยุดยั้ง
|
มุงดู
| |
หมายเด็กยุ่งใยสู
|
ปล่อยด้วย
| ||
ขอวอนนั่นพวกตู
|
ช่วยพ่อตอนหลู่
| ||
มันแง่งอนไปห้วย
|
อาบน้ำบ่ไป
| ||
439
|
O=เขาดันเชือกหกเส้น
|
ใยผึง
| |
บักหลู่ไวหนีดึง
|
บ่หยั้น
| ||
สิบไผวิ่งตามถึง
|
งงแน่ใครกัน
| ||
เขาว่านัยโหล่นั้น
|
ลูกท้าวนักมวย
| ||
440
|
O=พ่อมันไปเข้าค่าย
|
อวยแข่ง
| |
หวังจักช่วยเพราะแรง
|
เลิศล้ำ
| ||
เพียงเยาว์บุตรกำแหง
|
ยากอาบเขาแล
| ||
นับสิบเจ้าสองก้ำ
|
ลากแล้วบ่ไป
| ||
441
|
O=พาโลเห็นสุดอึ้ง
|
ใยเก่ง
| |
เกินยิ่งใครจักเส็ง
|
เด็กน้อย
| ||
ตัวใหญ่พ่อมันเล็ง
|
คงแกร่งเกินแล
| ||
ขืนแข่งเพลินเรียบร้อย
|
ดับดินแน่นอ
| ||
442
|
O=ชุมกันเสร็จจึ่งเฝ้า
|
พ่อเมือง
| |
กิจยุ่งรออาจเคือง
|
ท่านท้าว
| ||
จำไปก่อนคงเปลือง
|
การท่านไท้แล
| ||
เลิกแข่งไปกลับด้าว
|
ต่อหน้าค่อยลอง
| ||
ตอนที่ 43 พระราชาต้องตายในเจ็ดวัน
..........พระราชาประชวรหนักมาหลายวันแล้ว แม้หมอจะพยายามอย่างมากก็ยังไม่ดีขึ้น จึงให้หาโหรมา
ทำนายดวงชะตา โหรว่าช่วงนี้พระชะตามิค่อยดี พระอาทิตย์ พระจันทร์ ยุ่งวุ่นวาย พระราหูก็เข้า พระเสาร์
ก็ไม่หยุด เสนาเหมี่ยงคันปาก เลยทะลุกลางปล้องไปว่า แล้วทำไมไม่บอกพระองค์ไปตามจริงล่ะ ว่าระองค์ต้องตายภายในเจ็ดวันนี้ ทุกคนหันมาด่าเสนาเหมี่ยงว่าปากเสีย พระราชาก็โกรธลุกมานั่งด่ากะเขา เหมี่ยงไม่ยอมหลบ ยืนยันไม่พ้นเจ็ดวัน พระราชาจึงว่าถ้ากูไม่ตายในเจ็ดวัน มึงคอขาด เหมี่ยงรับคำท้าทาย พระราชาตั้งใจกินยา ไม่นานก็หาย เรียกประชุมเอาโทษเสนาเหมี่ยง มันแก้ตัวว่า พระราชาก็คนเดินดินธรรมดา ไม่ใช่ผู้วิเศษ ไม่ตายวันอาทิตย์ก็วันจันทร์ วันอังคาร...จนวันเสาร์ วนเวียนในเจ็ดวันนี้ไม่พ้นจาก 7 วันนี้หรอก อึ้งกันทั้งห้องประชุม ที่เอาผิดมันไม่ได้ เพราะมันพูดถูก
โคลงกลบทตะเข็บไต่ขอน ที่กำนดให้แต่งมีละหุ ครุ สลับกันไปตลอดจนจบแต่ละบาท
ตอนที่ 43 พระราชาตายภายใน เจ็ดมื้อ
| ||||
443
|
O=แถลงธิราชประสบสะท้อน
|
เพราะทรงประชวร
| ||
กมลก็หม่นวิตกบควร
|
สลดก็เศร้า
| |||
ดำริพระตรัสสติก็ป่วน
|
มิหลับมินอน ก็ยากก็เย็น
| |||
ฤว่าจะสู่สวรรค์นะเจ้า
|
จะสิ้นลิขิตวิลัยน่ะนา
| |||
444
|
O=คำโหรคำนวณพินิจก็อ้าง
|
พระมิ่งพระขวัญ
| ||
ก็ยั่งก็ยืนพระชนม์อนันต์
|
พระก่อพระเกื้อ
| |||
กุศลผลาก็ส่งพระชันษ์
|
ก็ยงก็ยิ่ง อสังขยา
| |||
ขณะประสบพระเคราะห์ก็เอื้อ
|
จะพ้นภยันตรายนะนา
| |||
445
|
O=ชตาพระองค์สุเทพก็ค้ำ
|
เสมอบดี
| ||
มินานก็ผ่านสบายบมี
|
วิตกฤเศร้า
| |||
ผิดูโฉลกพระโรคจะลี
|
จะลาก็ห่าง ก็หายและแล
| |||
ก็ดวงพระเด่นพระสุขจะเข้า
|
พระเศร้าจะห่างพระองค์ละไป
| |||
446
|
O=ธเหมี่ยงสดับยะยับก็อ้า
|
ก็เอ่ยมิควร
| ||
มิแน่จะดับก็แต่ประชวร
|
จะใคร่พระรู้
| |||
มิเกินจะเจ็ดทิวาจะทวน
|
พินิจก็ใช่ จะจริงละแล
| |||
พระยาพิโรธพิฆาตจะกู้
|
จะให้จะขาดนะคอนะมึง
| |||
447
|
O=อำมาตย์บังอาจนะเหมี่ยงจะกล้า
|
จะทูลวะจี จะหยาบละแล
| ||
ก็เหมี่ยงมิหลบก็ยันพระมี
|
พระชาติฉะนั้น
| |||
จะตรวจจะตายจะดับนะที่
|
ทิวาจะเจ็ด นะวันคะเน
| |||
มิผิดมิพลาดจะคาดจะคั้น
|
บได้จะพลิกจะผันนะเออ
| |||
448
|
O=พระราชดำริมะเหมี่ยงก็กล้า
|
จะทูลจะยืน จะยันนะแล
| ||
ก็ลองจะอยู่จะดูจะฝืน
|
ละล่วงละแล้ว
| |||
จะผ่านผิล่วงลุเจ็ดมิคืน
|
จะฆาตนะเหมี่ยง จะตายละแล
| |||
คะรับก็ทราบมิคลาดมิแคล้ว
|
มิเลิกมิแล้วขะน้อยก็ยืน
| |||
449
|
O=ลุเจ็ดก็แปดก็ผ่านก็พ้น
|
มิตายนะมึง
| ||
มะเหมี่ยงจะดับเพราะฆาตจะถึง
|
มิคลาดมิแคล้ว
| |||
อมาตย์ก็ขำมะเหมี่ยงตะลึง
|
จะตายนะเหมี่ยง
| |||
ประหลาดก็นิ่งก็เฉยและแล้ว
|
ก็กราบก็แก้กระบวนคดี
| |||
450
|
O=พระองค์ก็คนมิได้จะเว้น
|
จะดับจะตาย
| ||
มิทิตย์ก็จันทร์ฤพุธมิวาย
|
ก็เจ็ดแหละนี้
| |||
ก็คนแหละดับก็มากก็มาย
|
ณ วันนะนี่ แหละแล ละนา
| |||
ก็ใครแหละล่วงมิอาจมิชี้
|
จะแผกจะอ้างมิมีละนา
| |||
451
|
O=พระฟังก็ขำบะห่าก็แก้
|
ก็เก่งก็จริง
| ||
ละเล่ยปะปล่อยมิโทษมิติง
|
พระย่อมจะรู้
| |||
จะจับจะโทษมิควรจะกลิ้ง
|
จะลอยจะหลุด ละแลละนา
| |||
จะรอจะเผลอจะจับมิสู้
|
ปละปล่อยละให้ลำพองละแล
| |||
452
|
O=ระวังระไวนะเหมี่ยงจะพลั้ง
|
จะพลาดมิควร
| ||
ประมาทจะขาดนะหัวจะชวน
|
จะปวดจะร้าว
| |||
ละปล่อยมิผิดมิเจ็บมิจวน
|
เพราะโชคมิห่าง
| |||
ก็เมื่อประมาทและพลาดมิห้าว
|
นะเหมี่ยงจะร้าวจะรานระทม
|
ตอน 44 ตั๋วพระราชาลงน้ำ (ตั๋ว คือ โกหก หลอก ลวง นั่นแหละ อีสานเรียก ตั๋ว)พระราชาเสด็จประพาสอุทยาน แต่เช้าจนสาย ให้หยุดพักที่ศาลากลางน้ำ รับประทานอาหารกัน เสร็จก็ฟังเสนาอำมาตย์สนทนา มันพากันคุยชื่นชมเสนาเหมี่ยง ฉลาด เก่ง กลโกงมาก จับไม่ค่อยได้ หลอกใครไม่มีทางจับ ได้ พระราชาหมั่นไส้มาก ให้หยุด เรียกเสนาเหมี่ยงที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาใกล้ๆ แล้วรับสั่งว่า มีโกหกเก่งจริงหรือ ลองหลอกกูลงสระดูสิ เสนาเหมี่ยงกราบขอโทษ ติงว่าพวกนั้น มันพูดมากเกินไป ไม่เคยหลอกใครลงน้ำได้หรอก เก่งคือหลอกให้ขึ้นจากน้ำ พระราชาไม่ทันคิด โดดลงน้ำทั้งชุดทรง แล้วบอกว่า เอ้าเก่งแน่หลอกข้าขึ้นจากน้ำสิ เสนาเหมี่ยงกราบทูลว่า ก็ให้หลอกลงสระ ก็หลอกให้แล้ว ไง จะขึ้นไม่ขึ้นไม่มีใครห้ามหรอก พระราชาเจ็บใจเสียรู้บักเหมี่ยงแต่งด้วยโคลงกลบาทสาลีนี คือกำหนดให้แต่งสาลินีฉันท์ 11 ก่อน แล้วจับมาเรียงเป็นโคลงสี่สุภาพ คนโบราณท่านเล่นยากจริง ๆ แต่งฉันท์ยากอยู่แล้ว ยังต้องจับมาเรียงเป็นโคลงอีกทำให้จัดคำ ให้สละสลวยยาก มี บาทที่ 3 และ 4 คำเกิน ต้องบีบเอาคำลหุมาใช้ คำสร้อย
เลยเป็นสร้อยเจตนังไม่มีทางเลียง (นี่ก็นับแยกจากโคลง)
ตอนที่ 44 ตั๋วพระราชาลงน้ำ
| ||||
โคลงกลบท สาลินีฉันท์
| ||||
โคลงสี่สุภาพ
| ||||
453
|
O=ปางเมื่อองค์พ่อเจ้า
|
ดำเนิน
| ||
เข้าพระอุทยานเพลิน
|
ดอกแก้ว
| |||
เบ่งบานก็หอมเกิน
|
พิลาสยิ่ง
| |||
จากเช้าจนสายแล้ว
|
สนุกแผ้วพิลาสจริง
| |||
454
|
O=สมควรพักผ่อนทิ้ง
|
ประสงค์
| ||
ข้างสระบัวบานพวก
|
คนต้าน
| |||
ต่อคงฉะลาดตรง
|
มะเหมี่ยงท่าน
| |||
หลอกคนมากเคืองค้าน
|
ก็ล้วนรอดสบายมัน
| |||
455
|
O=ราชาชักเบื่อถ้อย
|
อำมาตย์
| ||
คอยจะอวดสรรพ์วาด
|
เหมี่ยงให้
| |||
เก่งกันจะเกินคาด
|
สหายนี่
| |||
เก่งมากหลอกกูไซร้
|
จะได้ลงสนานถี
| |||
456
|
O=บักเหมี่ยงอย่าช้าซี
|
จะดู
| ||
มึงจะหลอกลวงสู
|
อย่าท้วง
| |||
เหมี่ยงวอนอภัยตู
|
สลัดห่วง
| |||
หลอกลงแลลับล้วง
|
จะง่ายล้วนสลับทาง
| |||
457
|
O=จากสระหลอกขึ้นฝั่ง
|
กระผม
| ||
ยังฉลาดสางสม
|
อยู่แล้ว
| |||
ขอทางจะง่ายชม
|
พระองค์ท่าน
| |||
ฮึดฮัดมากไปแล้ว
|
มิแคล้วลงสระชลขาน
| |||
458
|
O=เออมึงคุยโตพาล
|
จะนำ
| ||
เลี่ยงประตูใดกรรม
|
หลอกให้
| |||
ขึ้นน้ำฉลาดทำ
|
คะนองไล่
| |||
เร็วหน่อยหนาวจับไข้
|
จะลุกแล้วจะเตะมึง
| |||
459
|
O=ฮาฮ่าคุณพ่อเจ้า
|
กระผม
| ||
เอาวจีถึงลม
|
หลอกอ้าง
| |||
ท่านจึงกระโดดจม
|
ชลานั่น
| |||
หลอกลงนี่ง่ายบ้าง
|
มิขึ้นช่างบ่หนาวขัน
| |||
460
|
O=อยากหนาวตายสะบั้น
|
ขะน้อย
| ||
ฝันจะหนาวตายคอย
|
ชมคล้าย
| |||
ลงมามินึกว่า
|
จะเลือนง่าย
| |||
พ่อท่านเหน็บหนาวร้าย
|
บ่ขึ้นมาก็ตามเคย
| |||
461
|
O=ราชาถูกหลอกได้
|
จะลง
| ||
ไปก็เย็นเฉยคง
|
อีกแล้ว
| |||
ยากเอ่ยมิอาจตรง
|
วิตกการ
| |||
กลับขึ้นฝั่งใจแป้ว
|
พิโรธแล้วจะเจ็บขาน
| |||
462
|
O=หมากเหมี่ยงมันหลอกต้าน
|
ก็มอง
| ||
พานพิเคราะห์เป็นสอง
|
รอบเร้น
| |||
เจ็บจอง กระบวนตรอง
|
พิกลเล่น
| |||
ปรับโทษเอาอย่างเฟ้น
|
มิให้ผ่อนมิจำรูญ
| |||
463
|
O=กราบคุณพ่อท่านเจ้า
|
ก็ตรง
| ||
เค้าธบันฑูรย์จง
|
ล่อให้
| |||
ลุยปูนสระน้ำลง
|
ก็ล่อไล่
| |||
ลงมาว่าหลอกได้
|
จะลงห้วยฉงนไข
| |||
464
|
O=หลอกฉันจงขึ้นไป
|
ก็รับ
| ||
ควรพระสั่งมีจับ
|
ผิดนี้
| |||
ขอรับพระคุณครับ
|
สำแดงถี
| |||
ทำตามทุกช่องชี้
|
จะคาดโทษเพราะเหตุใด
| |||
465
|
O=เออเออจริงแท้โทษ
|
ก็คง
| ||
โกรธณภายในจง
|
ผูกอ้าง
| |||
เอาใจสะดวกตรง
|
คดีการ
| |||
คงมีค่อยจัดให้
|
จะทำใหญ่มะเหมี่ยงมาร
| |||
466
|
O=หลบเลี่ยงกลจัดจ้าน
|
จะลอง
| ||
ดูกะกูมึงจอง
|
เวรอึ้ง
| |||
มันมองทะลุคลอง
|
ฉลาดกึ่ง
| |||
หากพลาดคงเจ็บซึ้ง
|
จะม้วยมรณ์ตลอดไป
|
ตอนที่ 45 เสนาเหมี่ยงกินไก่โค่ง
............พ่อเมืองแค้นเสนาเหมี่ยง หักหน้า หลอกลงน้ำ ขึ้นน้ำ ต่อหน้าข้าราชบริพาร ทั้งที่ตนสั่งมันให้หลอกตนเองแต่ก็โกรธแค้นมัน หาเรื่องจะเอาคืน ให้คนไปจับอีแร้งมาทำแกงอ่อม กับหมักทำย่าง แล้วให้ทำหนังสือเชิญเสนาเหมี่ยงมาร่วมโต๊ะเลี้ยงอาหารกลางวัน เขาเสิร์ฟอาหารเหมือนกัน แต่ของพญา
ใช้ไก่จริง ของเสนาเหมี่ยงใช้ไก่โค่ง ไม่กินก็ไม่ได้ เดี๋ยวจะหาว่ารังเกียจ ทนกินทั้งหยาบทั้งเหม็นคาว
อิ่มแล้วพญาค่อยเยาะเย้ยว่าหลอกบักเหมี่ยงกินไก่โค่งได้ ปรบมือหัวเราะชอบใจ แล้วเฉลยว่าไก่โค่คือ อีแร้ง เหมี่ยงเจ็บใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ตอนที่ 45 เซียงเหมี่ยงกินไก่โข่ง
| ||||
โคลงกลบทอักษรสลับ
| ||||
467
|
จำเดิมจากได้เจ็บ
|
ด้านจน ขุ่นแล
| ||
มันหลอกมันลวงมน
|
ล่อแม้น
| |||
สองเที่ยวสะเทือนสนธ์
|
ธิสู่ ทุกข์แฮ
| |||
หลอกจัดลวงแจกล้าน
|
เจ็บแล้วจักลอง
| |||
468
|
ราชาเรียกช่วยแร้ง
|
ชำแหระ แลนา
| ||
อำมาตย์อาจมีแอะ
|
ไหม่อ้าง
| |||
ทำแกงที่กลิ่นแทะ
|
กลบทับ กรุ่นแล
| |||
หมักปิ้งหมายปักม้าง
|
ปล่อยไม้ปลดมัน
| |||
469
|
หนังสือนายเหมี่ยงนั้น
|
หมายนัด แลนา
| ||
เชิญร่วมชิดเรียงชัด
|
เรื่องช้อง
| |||
ควรกินเครื่องกับคัด
|
เกินค่า
| |||
พระราชภิรมย์พ้อง
|
เรื่องผี้รวมพลัง
| |||
470
|
สองเครื่องสาวครบสร้าง
|
คำสั่ง
| ||
พระเหมี่ยงแผกมีพลัง
|
ไม่พ้อง
| |||
คัดกรองใคร่กวนขัง
|
ไก่โค่ง เหมี่ยง แล
| |||
ไก่อวบแกงอ่อมก้อง
|
แอบใกล้องค์ไกร
| |||
471
|
พ่อเมืองพาเหมี่ยงพ้อง
|
มิตรพันธ์
| ||
กินคู่กองครบกัน
|
เครื่องใกล้
| |||
ย่างแกงยิ่งกินยัน
|
กรอบยิ่ง แลนา
| |||
เสวยส่องวานเซ่นไว้
|
ซอกเวิ้งสมหวัง
| |||
472
|
กินหนากินหน่อยกล้า
|
นักแก
| ||
ฉันหมดชามมีแฉ
|
หมดช้อน
| |||
รีบมึงเริ่มมากแร
|
มึงเริ่ม กินแล
| |||
รอเนิ่นรอนานร้อน
|
น่าร้องรีบนา
| |||
473
|
คุณเหมี่ยงคำเมื่อคล้าย
|
หมดคำ
| ||
แกงเหนียวกัดหนึบกรรม
|
นึกแกล้ง
| |||
เหนียวตุ่ยหนึบตามนำ
|
ตายแน่
| |||
ย่างไก่หยาบกินแย้ง
|
ก่อนแย้งกินใย
| |||
474
|
สำรับสำเร็จสร้อย
|
ราศี
| ||
พระราชภิรมย์ผี
|
รุ่มพ้อง
| |||
ปอเหมี่ยงไป่หมายปี
|
หมดป่น มึงเป็น
| |||
ไก่โค่งกินขาดก้อง
|
ค่อยกู้แค้นกู
| |||
475
|
บักเหมี่ยงบหมดบ้า
|
มันบอ
| ||
ยามข่อยหย่ำคือยอ
|
ข่องย้อย
| |||
โพดเหนียวผ่องหนาพอ
|
หนาผ่าน เหม็นแฮ
| |||
แกงย่างกินยากก้อย
|
หย่ำก้อนหยาบเกิน
| |||
476
|
ไก่โค่งกินเข้าก่อน
|
ครือกัน
| ||
ซากเน่าเสาะเนาว์สรร
|
แน่ไซร้
| |||
แย่งกินอยู่แก่งยัน
|
กินอยู่ นั่นแล
| |||
คือกับคุณกินไข้
|
ก่อนข้องกินเคือง
| |||
477
|
นารวยณ์นกแร้งนั่น
|
ฤๅหนา
| ||
เจ็บยิ่งเจ็บยากจา
|
หยุดจ้อง
| |||
คืนแน่ข่อยนึกคา
|
นัยน์ขื่น เหลือแล
| |||
คิดก่นเคืองกลข้อง
|
ก่นแค้นแก้เคือง
| |||
478
|
บักเหมี่ยงบ่นเมื่อยบ้า
|
มันบอ
| ||
หลอกข่อยลวงคงหลอ
|
คลั่งล้วน
| |||
จำคืนเจ็บคิดจ่อ
|
คืนจ่อง เวรแล
| |||
หาเรื่องหากแรงห้วน
|
เรื่องฮ้อนรุ่มหาย
|
ตอนที่ 46 หลอกพญาให้กินขี้แร้ง
............เสียท่าพญาหลอกกินแกงอ่อมอีแร้ง เจ็บใจไม่หาย วันหนึ่งเสนาเหมี่ยง ไปดูข้าวในนา มีคนเอา
สุนัขตายไปทิ้งปลายนา อีแร้งลงกินซากมากมาย นึกถึงกินแกงอีแร้ง โกรธมาก เดินไปไล่ เห็นกองขี้แร้ง
เต็มไปหมด นึกได้ เก็บเอาก้อนขี้ที่สีขาว ๆ ไปตากแห้ง แล้วบดผสมน้ำปั้นเป็นแท่งอย่างดีสีขาวยังกะ
ดินสอปูนขาว รอโอกาสมาถึงจนได้ พญาเรียกประชุมทำแผนพัฒนาถนนคูคลอง เขียนแผนกันเท่าไร
ไม่ถูกใจพระราชา คว้ากระดาดานและดินสอมาเขียนเอง แปบเดียวดินสอหมด เรียกหา ไม่มีใครเหลือ
เสนาเหมี่ยงจำใจให้ไปสามแท่ง บอกเหลือแค่นี้ มันแห้งอาจเขียนไม่ดีให้อมบ่อย ๆ ใช่จริง ดินสอมัน
อมแล้วเขียนออกดี แต่มีรสขม ๆ นิด หน่อย จนเขียนหมดไปสามแท่งงานก็เสร็จ พญา สงสัยว่าทำไม
ดินสอมันขม ๆ เหมี่ยงมันว่าทำมาจากขี้นกแร้ง อยากให้พญาได้ชิมรสขี้มันบ้าง เพราะมันเคยกินเนื้อ
มาแล้ว พญาโกรธมาก จะประหารมัน แต่เห็นแห่มันเคยช่วยแก้ปัญหาต่าง ๆที่ไม่มีใครแก้ได้ ก็ใจอ่อน
ลงโทษให้หนีไกลอย่าให้เห็นหน้า หากแผ่นดินยังไม่พลิกกลับด้าน อย่ามาให้เห็น
ตอนที่ 46 พระราชากินขี้แฮ้ง
| ||||
อักษรสลับล้วน
| ||||
479
|
หมากเหมี่ยงเทียวทุ่งท้อง
|
มันมา
| ||
ลองเล่นเหน็ดเหนื่อยหน้า
|
หลบแล้ว
| |||
ทิวทุ่งกลุ่มแกกา
|
ขวักไขว่
| |||
ยางย่องจดจ่อแจ้ว
|
ยืดยื้อจับจอง
| |||
480
|
ขาวขาวกองก่อใกล้
|
คันคู
| ||
ยองย่องดุ่มเดินดู
|
แย่ยี้
| |||
เหม็นมูลเกลี่ยดกับกู
|
เหม็นมากเกลียดเกิน
| |||
เอเอ่อคิดใคร่ขี้
|
ออกอ้างคิดครวญ
| |||
481
|
ขาวขาวแลเลือกล้วน
|
สะสม
| ||
ผองผึ่งตากตองตรม
|
เหือดแห้ง
| |||
บงบดแผกผงพรม
|
ชลชุ่ม
| |||
ทำแท่งสอสีแสร้ง
|
ที่แท้เสร็จสม
| |||
482
|
คอยคอยการกิจเกื้อ
|
คงควร
| ||
มีเมื่อทรงสอบสวน
|
หมดมื้อ
| |||
แผนผังหมู่มากมวล
|
แผกผิดมากมา
| |||
ทรงสอบแต่งตรงตื้อ
|
เสกสร้างแต่งเติม
| |||
483
|
สอสีมันหมดเมี้ยน
|
ข้าขอ
| ||
หมากเหมี่ยงลังเลหลอ
|
หมดแม้น
| |||
มึงมีผ่านเพียงพอ
|
มาหมด
| |||
สามเสร็จขอคืนแค้น
|
สบสิ้นคืนควร
| |||
484
|
ดมดูเขียนขีดข้าง
|
ดูดี
| ||
อมอ่อยมากมายมี
|
อวดอ้าง
| |||
ใยย่อยร่อยหรอรี
|
หยดหยาด
| |||
ขื่นขื่นจดจำจ้าง
|
ขีดค้างจารจำ
| |||
485
|
มันหมดเสร็จสรรพสิ้น
|
มวลมี
| ||
ขมขื่นสรรพสอสี
|
คิดค้าง
| |||
เป็นแปลกเหมี่ยงมันมี
|
ปนแปลก
| |||
สอสิ่งอวดอมอ้าง
|
สาบสิ้นเออเออ
| |||
486
|
ทุกแท่งคือขี้ขุ่น
|
ทำเทียม
| ||
แร้งราดในนาเนียม
|
เรียกร้อง
| |||
ขาวขาวเก็บกันเกรียม
|
เขียนคล่อง
| |||
ปลุกปั่นทำแท่งท้อง
|
แปลกปั้นแท่งทำ
| |||
487
|
เฮ้ยเฮ้ยหมากเหมี่ยงแม้น
|
หอกหัก
| ||
ขี้ขุ่นแร้งเร็วรัก
|
ใคร่ข้า
| |||
ดูดูดอีกอมอัก
|
แดดด่า
| |||
หลอล่อบักบอบ้า
|
หลอกแล้วบักบอ
| |||
488
|
ข่อยเคยกินไก่แกล้ง
|
คอคำ
| ||
เหม็นมากยากเย็นยำ
|
หม่นไหม้
| |||
ขบขี้ที่ท่านทำ
|
เคืองขุ่น
| |||
คราวข่อยกินแกงใกล้
|
ขื่นค้างเกรียมกรม
| |||
489
|
เจ็บจิตหมากเหมี้ยงม้าง
|
เจ็บใจ
| ||
เคืองขุ่นฟัดฟอนไฟ
|
คั่งแค้น
| |||
มึงมีงปล่อยปละไป
|
มึงม่วย
| |||
โกรธโกธรมรุกแร้น
|
โกรธกล้าโรมรัน
|
ตอนที่ 47 โก่งตูดใส่พญา
.............เสนาเหมี่ยงหลอกพญากินดินสอขี้นกแร้งหมดไปสามแท่ง พญาโกรธมากจะประหาร แต่ยังนึก
ถึงความกระล่อนของมัน เคยแก้ปัญหายุ่งยากให้บ้านเมืองได้หลายครั้ง เลยลงโทษแค่ขับออกจาก ราช
การ มิให้มาเห็นหน้า จนกว่าแผ่นดินจะพลิกกลับข้าง เรียก แผ่นดินปลิ้น เมื่อตกงาน ถูกถอดยศรู้สึก
อับอายเลยหนีไปอยู่บ้านนอก รับจ้างทำงานหาเงินเลี้ยงชีพไปวัน ๆ วันหนึ่งรับจ้างขุดลอกคูคลองข้าง
ถนนกับคนงานกว่า 50 คน ใกล้เที่ยงได้ยินประกาศ พญา เสด็จผ่านมาทางนี้ ให้หยุดพัก เข้าเฝ้า กราบ
พญาท่าน คนอื่นเขาทำตามโดยดี บักเหมี่ยงไม่ทำ ขบวนมาถึง มันเอาหัวมุดในโพรงดิน หันก้นให้ขบวน
พอพญาผ่านมาก็เห็น สงสัยเลยหยุดดู ทำไมมีคนกองดากให้ดู เขาไปดูใกล้ ๆ รู้เรื่องก็กลับมาทูลพญาว่า
เป็นบักเหมี่ยง มันกลัวพญาจะเห็นหน้า และเอาหน้ามุดซ่อนในหลุม พญาจำได้เคยลงโทษมันห้ามมิให้
เห็นหน้า เลยไม่เอาเรื่องผ่านไป
โคลงกลบทครอบจักรวาล
| ||||
๐ อัฒจันท์สามด้านก่อ....................เกอยอัฒ จันท์นา
| ||||
ชั้นลดคั่นเลอยลง............................ล่างชั้น
| ||||
เม็ดเสาฝ่ายปรัศโต..........................ต่างเม็ด ตั้งแฮ
| ||||
กลทิศวิหารนั้นเกื้อ...........................กอปถกล ฯ
| ||||
๐ ประทีปเกี้ยวสามชั้นแต่ง..............ตามประทีป ตั้งนา
| ||||
หน้าอัฒจันท์หนละโท......................ที่หน้า
| ||||
ทิศตกแลออกทวีป..........................ทเวทิศ ถวายฤๅ
| ||||
แสงขจ่างสี่เกี้ยวจ้า..........................แจ่มแสง ฯ
| ||||
จารึกวัดพระเชตุพน
| ||||
ตอนที่ 47 โก่งดากใส่พระราชา
| ||||
โคลงกลบทครอบจักรวาล
|
ตอนที่ 47 โก่งดากใส่พระราชา
| |||
โคลงกลบทครอบจักรวาล
| ||||
490
|
แรงราชพิโรธเรื้อง
|
รุนแรง
| ||
แท้เหมี่ยงดังหอกแทง
|
ทิ่มแท้
| |||
แย่ขี่นกมันแยง
|
ใจแย่
| |||
หายตัดคอแก้ให้
|
โกรธหาย
| |||
491
|
เคืองคนมันแต่สร้าง
|
โกรธเคือง
| ||
พ้นไล่มันไปตาย
|
ห่างพ้น
| |||
ยิ่งยศถอดทาสเปลือง
|
ใจมาก
| |||
เขาจัดตามล้นเกล้า
|
สั่งเขา
| |||
492
|
การงานยุ่งยากพ้น
|
ราชการ
| ||
ได้ว่างเสาะหาเอา
|
รับได้
| |||
ขุดดินถากกางลาน
|
บ่อขุด แลนา
| |||
ใจหดหู่ใกล้บ้า
|
เหนื่อยใจ
| |||
493
|
บางคนตามรุดจ้าง
|
เบาบาง
| ||
น้ำหาบเติมตุ่มไว
|
ตักน้ำ
| |||
อยากลองข่มเหมี่ยงชัย
|
เขาอยาก
| |||
ตามแต่ใครย้ำจ้าง
|
แต่งตาม
| |||
494
|
คลองหนึ่งเขาหากจ้าง
|
ขุดคลอง
| ||
แท้เหนื่อยขุดดินยาม
|
ยากแท้
| |||
แน่พักข่าวยินสอง
|
หูแน่
| |||
มีพ่อเมืองแล้ได้
|
เสด็จมี
| |||
495
|
รองานหยุดแต่ต้อง
|
ยืนรอ
| ||
ให้ผ่านทำต่อดี
|
จัดให้
| |||
เบื่อพวกยศหนักพอ
|
กูเบื่อ
| |||
เห็นมากโทษได้อ้าง
|
อย่าแล
| |||
496
|
เห็นสั่งโทษเมื่อได้
|
อย่าเห็น
| ||
หน้ามึงอย่ามาแถ
|
ออกหน้า
| |||
แลแผ่นดินพลิกเป็น
|
จึงค่อยมาแล
| |||
มามุดหลุมกล้าก้น
|
โผล่มา
| |||
497
|
ขบวนเดินมาหน่อยร้อง
|
ชมขบวน
| ||
ไท้อยู่ดีสบายสา
|
ท่านไท้
| |||
ยิ่งยามโห่ขมชวน
|
ยอดยิ่ง
| |||
เขาหยุดเสียงได้ท้วง
|
แปลกเขา
| |||
498
|
ใครกองตูดติ่งให้
|
นั่นใคร
| ||
แล้วพากอำมาย์เยาว์
|
แล่นแล้ว
| |||
ดากมันนั่นเองใย
|
หมากเหมี่ยงอวดดาก
| |||
มันหมิ่นเดชแก้วให้
|
โทษมัน
| |||
499
|
เขาว่ามิเกี่ยงด้วย
|
โทษเขา
| ||
ให้หลบหนีห่างกัน
|
สั่งให้
| |||
บ่อเห็นหัวหน้าเอา
|
ซุกบ่อ
| |||
เห็นแต่ดากได้เจ้า
|
จึ่งเห็น
| |||
500
|
ราชาอืมต่อนี้
|
สองรา
| ||
รู้กูสั่งมันเป็น
|
นั่นรู้
| |||
ช่างมันปล่อยไปมา
|
ก็ช่าง
| |||
มันเจ็บยากสู้ได้
|
เหลี่ยมมัน
| |||
501
|
เขาลือกันต่างต้าน
|
ด่าเขา
| ||
ร้ายเหมี่ยงอวดดากหัน
|
ช่างร้าย
| |||
แลกวนพ่อเมืองเอา
|
ดากก่อกวนแล
| |||
ถือเจ็บพ่อคล้ายแกล้ง
|
บ่ถือ
| |||
ตอนที่ 48 แผ่นดินปลิ้น
.........เดือนห้าสงกรานต์ผ่านไปไม่นาน ฝนเริ่มตก ชาวบ้านดีใจ พากันทำพิธีแรกนา ไถฮุดนากันทั่วไป
ก่อนทุ่งนามีแต่หญ้าเขียวขจี ตอนนี้กลายเป็นขี้ไถพลิกกลับทุกผืนนา บักเหมี่ยงผ่านไปมาทุกวันก็นึก
ขึ้นได้ว่า อ้อ แผ่นดินปลิ้นไปทั่วทุ่งนาเลย เรากลับไปเฝ้าพญาได้แล้ว มาบ้านจึงแต่งตัวหล่อมาก เดิน
ทางไปเข้าเฝ้า พญาถามมึงมาทำไป เหมี่ยงกราบทูลว่า ขะน้อยทำตามรับสั่งแล้ว ไม่ให้เห็นหน้า ก็ทำ
แล้ว บัดนี้ แผ่นดินปลิ้นไปทั่วแล้ว จึงกลับมาตามที่รับสั่ง พยาถามแผ่นดินที่ไหนปลิ้น มันบอกทุ่งนา
ทุกแห่งดินปลิ้นทั่วไปหมด ชาวบ้านเขาไถฮุดนากันหมดแล้ว พญานึกออกก็ขำ ๆ ความกระล่อนของ
มัน ประกอบกับมีเรื่องต้องใช้มัน จึงให้กลับเข้ารับราชการตามเดิม
ทัณฑีบท
ตอนที่ 48 ดินปี้น
| ||||
502
|
O=นับนานกาลไล่ให้
|
หนีมี
| ||
ลำบากยากชีวี
|
หม่นล้น
| |||
นึกถึงซึ่งวจีศรี
|
เยี่ยงเหมี่ยง
| |||
ตกผ่านงานต้นพ้น
|
หน่อยค้อยฝืนคืน
| |||
503
|
O=เดือนหกตกฝนล้น
|
นามา
| ||
คนใคร่ไถพาหา
|
ต่างอ้าง
| |||
ไถฮุดสุดตาครา
|
มองส่อง
| |||
พลิกกลับพับอย่างม้าง
|
ถิ่นปลิ้นต่างทาง
| |||
504
|
O=ดูเหมือนเคลื่อนต่างข้าง
|
ปลิ้นดิน
| ||
คงใช่ใครยินชิน
|
ที่นี้
| |||
คงถึงซึ่งอินทร์บิน
|
โปรดโลด
| |||
ควรกลับขยับชี้กี้
|
เพื่อเกื้อการงาน
| |||
505
|
O=กลับเรือนเหมือนค่อนร้อน
|
ใยไป
| ||
จักสู่ดูใครไว
|
เล่าเช้า
| |||
หมายยังวังนัยไผ
|
งงส่งตามา
| |||
เหมี่ยงนั่งยังเขาเฝ้า
|
อยู่สู้รอพอ
| |||
506
|
O=แลไปใครโล่งโค้ง
|
นบครบ
| ||
พระพ่อรอจบพบ
|
ใคร่ไหว้
| |||
ถามถึงซึ่งรบตบ
|
เคืองเรื่องว่ามา
| |||
เรียงกราบทราบให้ได้
|
สู่รู้กรานงาน
| |||
507
|
O=มาถึงมึงเหมี่ยงเลี้ยง
|
เย็นเข็น
| ||
เอ็งผ่อพอเป็นเห็น
|
เบื่อเบื้อ
| |||
มาเลาเล่าเซ็นเล่น
|
ดินปิ่นลับกลับ
| |||
มันดินปลิ้นเมื่อเอื้อ
|
ห่ามห้ามถึงมึง
| |||
508
|
O=หมากเหมี่ยงเลี่ยงอ่อนอ้อน
|
องค์ทรง
| ||
ดินแผ่นแน่นลงปลง
|
ป่วนล้วน
| |||
พลิกกลับพับคงงง
|
แผนแผ่นพ่อนอ
| |||
จึงข่อยค่อยควรถ้วน
|
เข่าเฝ้าแท้แล
| |||
509
|
O=หาเหวยเฮ้ยน่าบ้า
|
มดปด
| ||
ดินพลิกจิกจดคด
|
เว่าเข้า
| |||
หัวขาดปาดหมดหด
|
เหมี่ยงเงี่ยงแท้แล
| |||
มาหลอกกลอกเยาว์เย้า
|
ใช่ใกล้กลายตาย
| |||
510
|
O=บักเหมี่ยงเลี่ยงไม่ได้
|
บ้ามา
| ||
เขาพลิกจักหานา
|
ดื่นพื้น
| |||
ไถดะกะดาพา
|
เดิมเริ่มผูกปลูก
| |||
ทุกไร่ไถอื่นฟื้น
|
ร่วนล้วนปลิ้นดิน
| |||
511
|
O=เออใช่ไถดื่นพิ้น
|
พบกลบ
| ||
มานี่ดีลบกลบ
|
ก่อนร้อน
| |||
โทษหนักจักครบจบ
|
มาว่างานการ
| |||
ลืมเก่าเขาตอนต้อน
|
ใคร่ใช้เก่งเล็ง
| |||
512
|
O=พระคุณบุญเชื่อเกื้อ
|
การงาน
| ||
เหมี่ยงนี่ดีวานขาน
|
ใข่ได้
| |||
การยากอยากสานการ
|
ยุ่งมุ่งแชแล
| |||
จงจิตคิดใคร่ให้
|
ต่างสร้างฐานการ
|
ตอนที่ 49 แข่งขันวาดภาพสัตว์
............เมืองพาราเจริญรุ่งเรืองทุกด้าน ถนนหนทางไปมาสะดวก เศรษฐกิจดี การศึกษาเจริญมีปราชญ์
มากมายช่วงหนึ่งมีการแข่งขันวาดภาพ ท้าวเขียนได้รางวัลชนะเลิศ เขาเขียนภาพสัตว์สวยงามยังกะมัน
มีชีวิต ไปแข่งพนันต่างบ้านต่างเมือง ชนะเดิมพันมากมาย เป็นเหมือนตัวแทนพญาเมือง ส่งไปกวาดราง
วัลทั่วไป คราวหนึ่งส่งหนังสือท้าทายมายังเมืองทวาละ ให้เวลา 7 วันจะจัดแข่งขัน ทวาละคัดเลือกคนจน
หมดปัญญาจะหา ไม่ได้คนที่วาดาพสวยงามเลย ที่สุดก็มาลงเสนาเหมี่ยงอีกจนได้ เขารับปากจะจัดการ
ให้ในหนังสือแจ้งว่าต้องวาดรูปด้วยกระโดดครั้งเดียว เหมี่ยงนำไปคิดหาวิธรอยู่จนวันแข่งถึง ที่กำแพง
เมือง ท้าวเขียนแสดงฝีมือก่อน กระโดนครั้งเดียววาดภาพสิงโตงดงามมากอึ้งกันทั้งเมือง รอดูเสนาเหมี่ยงจะทำได้ไหม มันไม่ใช้พู่กัน มือจุ่มถังหมึกแล้วกระโดดลูบบนกำแพง ตกลงมาได้รอยนิ้วมือสีดำ ห้าเส้น คนดูหัวร่อ คณะท้าวเขียนเยาะเย้ยว่าเขียนรูปไม่เป็นยังม่ท้าทายเอาบ้านเมืองเป็นเดิมพัน เสนาเหมี่ยงว่า ดูไม่ออกเหรอว่าข้าวาดภาพใส้เดือน 5 ตัว กำลังไต่ไปเป็นหมู่ ทีนี้ก็ตะลึงกันดูใหม่ เออใช่ของมัน เหมี่ยงว่าเวลาวาดภาพเท่ากัน ท้าวเขียนวาดได้สัตว์ตัวเดียว แต่ข้าวาดได้ 5 ตัวจะว่ายังไงเสร็จท้าวเหมี่ยง เมืองพาราตกเป็นเมืองขึ้น ทวาละ ชาวเมืองโห่ร้องปิติยินดี
นาคบริพันธ์
ให้สองคำท้ายบาทกับสองคำแรกบาทถัดไปสัมผัสพยัญชนะกัน และให้คำแรกเป็นคำซ้ำ
| ||||
แต่งต่อเนื่องถึงบทถัดไปจนจบความ
| ||||
ตอนที่ 49 แข่งวาดรูปสัตว์ตอนที่ 49 แข่งวาดรูปสัตว์
| ||||
นาคบริพันธ์
| ||||
513
|
O=เมืองพาราได้นี่
|
รุ่งเรื่อง
| ||
รุ่งรายตึกคูเมือง
|
เฟื่องฟุ้ง
| |||
เฟื่องฟูหมู่ปราญ์เปลือง
|
ชุมช่วย
| |||
ชุมเช่นแผ่งานคุ้ง
|
แผ่ฟุ้งกำจาย
| |||
514
|
O=กำจรศิลปะสร้าง
|
งานเขียน
| ||
งานแข่งขันวนเวียน
|
บ่อยครั้ง
| |||
บ่อยคัดเลิศงานเพียร
|
ยอดยิ่ง
| |||
ยอดจ่ายรางวัลตั้ง
|
กว่าร้อยหมื่นพัน
| |||
515
|
O=หมื่นพวกขันแข่งแพ้
|
เลิศชัย
| ||
เลิศชื่อท้าวเขียนนัย
|
เก่งล้น
| |||
เก่งเลียนหมู่สัตว์ไว
|
เขียนเสร็จ
| |||
เขียนส่งเหมือนมากพ้น
|
จักสู้ท้าวแล
| |||
516
|
O=ท่าวเล่นขันแข่งได้
|
เดิมพัน
| ||
เดิมพวกเงินทองสรร
|
เบื่อแล้ว
| |||
เบื่อลองแข่งชิงกัน
|
เอาที่
| |||
เอาเที่ยวแข่งมิแคล้ว
|
ต่างบ้านต่างแดน
| |||
517
|
O=ต่างดีพระพ่อเจ้า
|
จัดการ
| ||
จัดกลุ่มเทียวแข่งสาร
|
ส่งท้า
| |||
ส่งทีข่มเขานาน
|
ทุกที่
| |||
ทุกถิ่นเกรงมิกล้า
|
จักท้าต่อกร
| |||
518
|
O=ต่อกาลสารส่งท้า
|
ถึงเมืองเหมี่ยงแล
| ||
ถึงเมื่อพญานึกเคือง
|
ขัดข้อง
| |||
ขัดขืนยุ่งชำเลือง
|
ครูเฒ่า
| |||
ครูท่านคัดคนจ้อง
|
เลือกให้ช่างเขียน
| |||
519
|
O=ช่างคัดเขียนภาพได้
|
พอดู
| ||
พอเด่นกลับยากสู
|
ยากแท้
| |||
ยากเย็นยิ่งพวกครู
|
ยังยาก แลนา
| |||
ยังหย่อนบักเหมี่ยงแล้
|
ช่วยด้วยเหมี่ยงแล
| |||
520
|
O=เหมี่ยงลองอ่านที่ท้า
|
แข่งเขียน
| ||
แข่งคล่องว่องไวเพียร
|
สัตว์นั้น
| |||
สัตว์นี่ข่อยเคยเรียน
|
นิดหน่อย
| |||
นิดหนึ่งยามกระชั้น
|
อาจต้องคิดการ
| |||
521
|
O=คิดก่อนเตรียมแข่งพร้อม
|
เหมี่ยงศรี
| ||
เหมี่ยงศักดิ์เตรียมฝึกมี
|
ค่ำเช้า
| |||
คำช่วยฝึกฝนดี
|
คงเก่ง
| |||
คงแกร่งท้าวเขียนเจ้า
|
เรียบร้อยมาถึง
| |||
522
|
O=มาที่เดิมเมื่อแจ้ง
|
เดิมพัน
| ||
เดิมพ่อเมืองพูดกัน
|
พ่ายแพ้
| |||
พ่ายเพียงยกเมืองพลัน
|
ออกต่อตามแล
| |||
ออกแต่เมืองใหญ่แก้
| ||||
523
|
O=จำยินชนมากล้วน
|
หนักใจ
| ||
หนักจักพ่ายเสียไป
|
ออกแพ้
| |||
ออกพ่ายหน่ายแหนงใคร
|
ทนอยู่
| |||
ทนแย่เหมี่ยงจักแก้
|
ผ่านพ้นฉันใด
| |||
524
|
O=ฉันเด่นสองฝ่ายพร้อม
|
แข่งลอง
| ||
แข่งเล่นกำแพงมอง
|
แผ่นนั้น
| |||
แผ่นนักวาดสัตว์จอง
|
เจนจัด
| |||
เจนจักไวชัดปั้น
|
ภาพได้สมจริง
| |||
525
|
O=สมจักตาเขียนท้าว
|
โดดที
| ||
โดดทำราชสีห์
|
เลิศล้วน
| |||
เลิศหลากดั่งมันมี
|
ชีพอยู่
| |||
ชีพอย่างตัวเป็นอ้วน
|
วบอ้วนน่าชัง
| |||
526
|
O=น่าชมเขาโห่ร้อง
|
ชมเชย
| ||
ชมชื่นเก่งเกินเลย
|
ท่านท้าว
| |||
ท่านที่วาดมิเคย
|
เห็นเก่งเท่าแล
| |||
เห็นก่อนเหมี่ยงอย่าฟ้าว
|
อย่าแพ้นะมึง
| |||
527
|
O=นะเหมี่ยงยืดอกจ้วง
|
กำมือ
| ||
กำหมัดจุ่มถังคือ
|
หมึกล้วน
| |||
หมึกลากแปะผนังถือ
|
ลากแกว่ง
| |||
ลากก่อเส้นคดถ้วน
|
นับห้าเส้นงาม
| |||
528
|
O=เส้นง่องแง่งคดเคี้ยว
|
ไปมา
| ||
ไปหมดเงียบเสียงครา
|
หนึ่งนั้น
| |||
หนึ่งนัยน์เฒ่าเขียนพา
|
ทีต่อ
| |||
ทีตอบภาพอย่างฝั้น
|
วาดได้สัตว์ใด
| |||
529
|
O=สัตว์เด่นงูนับห้า
|
เล่นกัน
| ||
เล่นกลุ่มทีเดียวฉัน
|
เสร็จแล้ว
| |||
เสร็จเล่นท่านวาดมัน
|
ตัวหนึ่ง
| |||
ตัวนี่คงมิแคล้ว
|
พ่ายให้ห้าตัว
| |||
530
|
O=ห้าต่อเดียวกึกก้อง
|
ขัยโย
| ||
ชัยยิ่งเหมี่ยงคุยโต
|
เก่งแท้
| |||
เก่งที่ว่องไวโว
|
เลยเหมี่ยง
| |||
เลยหมู่มากกว่าแล้
|
อย่างชี้ชนะจริง
| |||
531
|
O=ชนะแจ่มบักท้าวเขียน
|
นั่งงง
| ||
นั่งงึดเท่ากันตรง
|
โดดนั้น
| |||
โดดเขียนหนึ่งตัวคง
|
บักหม่นพ่อแล
| |||
บักเหมี่ยงเขียนงูปั้น
|
นับห้าหัวงู
| |||
532
|
O=หัวงึดบักเหมี่ยงกล้า
|
กลโกง
| ||
กลเก่งชำนะโยง
|
ที่ท้า
| |||
ที่ถูกนั่นจรรโลง
|
คิดเก่ง
| |||
คิดก่อเอาเมืองกล้า
|
เพิ่มได้ลูกหลวง
| |||
ตอนที่ 50 แข่งขันตอบปัญหาธรรม
............เมือง ธานี ท้าแข่งกิจกรรมต่าง ๆ แพ้เมืองทวาละ จนต้องส่งส่วยเป็นเมืองขึ้นมานาน รู้สึกไม่พอใจ
อยากแก้มือบ้าง เรียกประชุมนักปราชญ์เสนาอำมาตย์ หารือว่ามีอะไรจะเอาชนะเมืองทะวาละบ้าง เขาเล่า
ว่ากิจการศาสนาเมือทะวาละไม่เข้มแข็ง สังฆราชแก่ การศึกษาไม่เจริญ เทียบเมืองธานีไม่ได้ นักปราชญ์
ทางศาสนาเรามีมากมาย พญาตกลงให้เลือกพระเก่ง ๆสองรูป ไปท้าแข่ง มีคณะตามไปเป็นกำลังใจอีกจำนวนหนึ่ง ทางทะวาละทราบข่าวก็คัดเลือกพระบ้าง ปรากฏว่าไม่มีพระที่เก่งน่าไว้ใจ สุดท้ายไปลงเสนาเหมี่ยงให้ช่วยแก้ปัญหา
...........เสนาเหมี่ยงลงทุนบวช ได้นาม ธนัญชโยภิกขุ จำวัดที่วัดหลวงสัฃฆราชนั่นแหละ วันพระจากเมือง
ธานีมาถึง ไปคารวะสังฆราช พบสามเณรรูปเดียวทำหน้าท่รับรองช่วยสังฆราช จึงถามหาพระอื่น ๆ ทราบ
ว่าไปสอนหนังสือให้สำนักเรียนต่าง ๆ กันหมด อ้อ เหลือพระบวชใหม่รูปเดียว ท่องหนังสืออยู่ศาลากลางน้ำพระนักเทศจากเมืองธานีขอโอกาสเดินชมวัด ก็ไปพบพระบวชใหม่ นอนกลางศาลามีหนังสือใบลานกองเต็มไปหมดเสร็จก็ออกเดินชมวัด เห็นพระใหม่ นอนอ่านหนังสือ ก็แวะไปสนทนา ทราบว่าชื่อธนัญชโยภิกขุ บวชได้สองเดือน ถามถึงการเรียนธรรม พระใหม่ก็บอกเรียนธรรมดา ๆเหมือนกันทุกวัดคือเรียนกระไตรปิฎก อรรถกถา ฎีกา อนุฎีกา ท่องจำได้แล้วก็ฝึกปุจฉาวิสัชชนา พระแขกก็เลียบเคียงถามการ
ปุจฉา ยากไหม พระใหม่บอกว่าตนเองเพิ่งเรียนยังไม่ได้ฝึกปุจฉาวิสัชชนา แต่เคยไปฟังบ่อยเวลาฝึกกันก็
เอาพุทธประวัติมาเริ่มบิดาพระพุทธเจ้าชื่ออะไร......ปู่ชื่ออะไร...ปู่ของปุ่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ชื่ออะไรก็ถามประมาณ 9 ชั้น ถ้าตอบได้ก็ผ่านไปข้อ 2 พระแขกมึนมาก ขนาดพระบวชใหม่ยังเรียนหนัก
ขนาดนี้ ไปลงแข่งกับระดับอาจารย์จะไหวเหรอ เกิดถอดใจ ออกอุบายลกลับก่อนลงแข่ง
นาคพันธ์ สนธิอลงกฏ
| ||||
กำหนดให้ใช้สองคำท้ายบาท สลับตำแหน่งหน้าหลังแล้วใช้เป้นคำต้นบาทถัดไป ต่อเนื่องถึงบทถัด ๆไปจนจบความ
| ||||
ตอนที่ 50 แข่งตอบปัญหาธรรมะ
| ||||
533
|
O=เมืองธานี่พ่ายแพ้
|
บ่อยเกิน
| ||
เกินบ่อยเจ็บใจเขิน
|
ใช่น้อย
| |||
น้อยใช่ผูกเจ็บเชิญ
|
นักปราชญ์
| |||
ปราชญ์นักแข่งนับร้อย
|
เลือกสร้างกิจกรรม
| |||
534
|
O=กรรมกิจขันแข่งแพ้
|
บ่อยไป
| ||
ไปบ่อยพวกโยมใย
|
เปลี่ยนบ้าง
| |||
บ้างเปลี่ยนอย่างพระไข
|
ท่องธรรม
| |||
ธรรมท่องถามตอบอ้าง
|
แบบนี้เก่งเรา
| |||
535
|
O=เราเก่งปริยัติล้วน
|
เก่งกัน
| ||
กันเก่งเร่งเรียนสรรพ์
|
พระรู้
| |||
รู้พระคล่อองเณรยัน
|
พ่อท่าน
| |||
ท่านพ่อเทศน์เก่งสู่
|
ย่อมได้มากมี
| |||
536
|
O=มีมากฟังแล้วเลือก
|
ยกไป
| ||
ไปยกเลือกพระนัย
|
เก่งแล้ว
| |||
แล้วเก่งส่งสารไว
|
ว่าแข่ง
| |||
แข่งว่าตอบธรรมแผ้ว
|
บอกให้ทวาลี
| |||
537
|
O=ลีทวาละบ่นบ้า
|
แข่งดี
| ||
ดีแข่งพระธรรมมี
|
แปลกบ้าง
| |||
บ้างแปลกคัดพระที
|
แบบเก่ง
| |||
เก่งแบบปิฏกอ้าง
|
คล่องแท้เลือกมา
| |||
538
|
O=มาเลือกมันบ่ได้
|
อย่างหวัง
| ||
หวังอย่างเก่งยากยัง
|
หมดแล้ว
| |||
แล้วหมดถอดใจนั่ง
|
เข่ากอด
| |||
กอดเข่ามันมิแคล้ว
|
เหมี่ยงท้าวออกโรง
| |||
539
|
O=ออกเร่งพ่อเจ้าสั่ง
|
จักการ
| ||
จัดก่อนบวชพระปาน
|
รีบร้อน
| |||
รีบเร่งวัดหลวงวาน
|
จำอยู่
| |||
จำหย่อนพักโยมอ้อน
|
อยากให้พักจำ
| |||
540
|
O=พักจัดมิช้าพวก
|
ธานี
| ||
ธาเนศสองรูปมี
|
พักยิ้ง
| |||
พักอยู่กราบท่านที่
|
สังฆราช
| |||
สังฆะเรียกพระใหม่ตั้ง
|
เครื่องต้อนรับมวล
| |||
541
|
O=รับหมู่ชาเรียบร้อย
|
นำทาง
| ||
นำที่พักบอกพลาง
|
กลับแล้ว
| |||
กลับลาก่อนไปบาง
|
บอกหน่อย
| |||
บอกนี่หลวงพี่แก้ว
|
อยากรู้เรื่องราว
| |||
542
|
O=เรื่องเร่งนามท่านนี้
|
พรรษา
| ||
พันส่องบวชใหม่มา
|
เพิ่งรู้
| |||
เพ่งเรียกพระธนัญชยา
|
พระใหม่แลนา
| |||
พระหมู่เรียนยากสู้
|
ปิฎกถ้วนครบสาม
| |||
543
|
O=ครบส่วนกถาอรรถถ้วน
|
ฎีกา
| ||
ดีก่อนอนุยากพา
|
ท่องไว้
| |||
ท่องเวียนไถถามหา
|
คำตอบ
| |||
คำแต่เทศน์แตกได้
|
จึ้งพร้อมสั่งสอน
| |||
544
|
O=สั่งสอบพระใหม่บ้าง
|
ปุจฉา
| ||
ปุจฉิตะสอบธรรมมา
|
ช่วยสร้าง
| |||
ช่วยส่องอรรถกถา
|
นิดหน่อย
| |||
นึดหนึ่งพระใหม่อ้าง
|
แบบนี้ถามกัน
| |||
545
|
O=ถามก่อนนามพ่อนั้น
|
สุทโธ ธนะแล
| ||
สุทธะปิตโร
|
ชื่อชั้น
| |||
ชื่อชัดหนึ่งโคตรโต
|
หนึ่งระดับ
| |||
หนึ่งเร่งสูงกว่านั้น
|
ชื่อท้าวอันใด
| |||
546
|
O=อันดีบวชใหม่ให้
|
เก้าโคตร
| ||
เก้าคล่องพอจักโจทย์
|
สอบบ้าง
| |||
สอบบทเพื่อนสอนโลด
|
สองสี่ชั้นแล
| |||
ชั้นแหล่งเรียนสอนอ้าง
|
อย่างนี้เมืองเรา
| |||
547
|
O=เมืองไรเรียนยากแท้
|
รำพึง
| ||
รำพึ่งแข่งกันถึง
|
คับข้อง
| |||
คับข่องพ่ายแน่ตรึง
|
ใจอยู่
| |||
ใจอยากหยุดคงต้อง
|
เลิกล้มจึ่งควร
| |||
548
|
O=จึ่งคิดสองพระล้ม
|
เลิกรา
| ||
เลิกเร่งพบ พญา
|
ร่ำร้อง
| |||
ร่ำเรียนเจ็บป่วยพา
|
อาพาธ
| |||
อาเพทยากแข่งต้อง
|
กลับบ้านเสียดาย
| |||
549
|
O=เสียดอกกลับแล้วจัก
|
มาเยือน
| ||
มายิ่งรอบหลังเหมือน
|
ใหม่นั้น
| |||
ใหม่นัดแข่งมิเลือน
|
สนุกยิ่ง
| |||
สนุกเยี่ยมกระชับชั้น
|
เชื่อมด้วยไม ตรี
| |||
550
|
O=ไมต่างขอเลื่อนรู้
|
เท่าทัน
| ||
เท่าที่เหมี่ยงบอกมัน
|
คาดแล้ว
| |||
คาดไล่กลับเร็วพลีน
|
มิขัดแลนา
| |||
มิขุ่นเคิองใจแผ้ว
|
ผ่องแผ้วปรีดี
| |||
551
|
O=ปรีดาคุณเหมี่ยงสร้าง
|
ผลงาน
| ||
ผลง่ายมิอยากขาน
|
ชื่นให้
| |||
ชื่นหากผ่านปมไป
|
หายห่วง
| |||
หายห่อนเหมี่ยงทำให้
|
ยากร้อยผ่านไป
| |||
ตอนที่ 51 ขอผู้สาว
...............พระธนัญชโย บวชหลายเดือนก็ลาสึกออกมาเป็น ทิดสึกใหม่ พญาเลือนยศให้เป็น ขุนศรีธนัญชัย มีบ้านช่องเป็นหลักแหล่ง ไปเห็นลูกสาวเศรษฐีมักหลาย เลยให้อำมาตย์ผู้ใหญ่สองสามคนไปเป็นเฒ่าแก่สู่ขอให้เศรษฐีรู้กิติศัพท์เสนาเหมี่ยงดี ว่ายากจน โกหก ตอแหล หลอกลวงเก่ง เจ้าเล่ก์เจ้ากล ไม่น่าไว้ใจ แต่เกรงใจอำมาตย์จึงแกล้งเรียกสินสอดเป็นทองพันชั่ง เงินพันหาบ ขุนศรีบอกว่าฮักหลายแพงขนาดไหน ก็ยอมหามาให้ได้ อ้างอำมาตย์เป็นพยานห้ามบิดพริ้ว วันสู่ขอขุนศรีจัดทองพันชั่ง 1 ต้น หาบใบเงินอีกพันหาบ เศรษฐีเจอไม้นี้ก็ไม่ยอม อำมาตย์ยืนยัน ตกลงกันอย่างนี้จริง ไม่งั้นก็ฟ้องร้องไปถึง
พ่อเมืองกันเอง เศรษฐีเห็นไม่มีทางสู้จำยอมยกลูกสาวให้ขุนศรี แต่งกันไป (แต่งด้วยโคลงกลบทนาคโสณฏิกะกำหนดให้แต่งเป้นกลอักษร 5 คำ แล้วอ่านย้อนให้ได้คำครบ 1 บาท 3บาทแรกอ่านย้อน 2 คำ ก้ได้ครบบาทส่วนบาทที่ 4 อ่านย้อนจนถึงคำแรกถึงได้ครบ 9 คำ คำกลอักษร 5 คำ วางไว้ด้านหน้า ถอดแล้วจัดเป็นโคลงอยู่ด้านขวามือ)
โคลงกลบทนาคโสณฎิกะ
| |||||
กลอักษร 5 คำ
|
ไขกลอักษร ได้ 1 บาท
| ||||
ลาสึกชโยธนแล้ว
|
552
|
O=ลาสึกชโยธนแล้ว
|
ธนชโย
| ||
ทิดใหม่ซ้อนรักโถ
|
ทิดใหม่ซ้อนรักโถ
|
รักซ้อน
| |||
สาวหมายมุ่งคุยโว
|
สาวหมายมุ่งคุยโว
|
คุยมุ่ง
| |||
ใจถูกเจ้ารักร้อน
|
ใจถูกเจ้ารักร้อน
|
รักเจ้าถูกใจ
| |||
นับแต่มีชัยแล้ว
|
553
|
O=นับแต่มีชัยแล้ว
|
ชัยมี
| ||
พ่อท่านให้ชื่อศรี
|
พ่อท่านให้ชื่อศรี
|
ชื่อให้
| |||
นำธนัญก่อนชัยดี
|
นำธนัญก่อนชัยดี
|
ชัยก่อน
| |||
นามยิ่งสร้างสง่าไซร้
|
นามยิ่งสร้างสง่าไซร้
|
สง่าสร้างยิ่งนาม
| |||
ขุนศรีเรือนพักสร้าง
|
554
|
O=ขุนศรีเรือนพักสร้าง
|
พักเรือน
| ||
ดูเด่นข้าเก่งเหมือน
|
ดูเด่นข้าเก่งเหมือน
|
เก่งข้า
| |||
ราชการนี่ดุจเดือน
|
ราชการนี่ดุจเดือน
|
ดุจนี่
| |||
เมียมีได้บ่บ้า
|
เมียมีได้บ่บ้า
|
บ่ได้มีเมีย
| |||
นักการมีใช้อยู่
|
555
|
O=นักการมีใช้อยู่
|
ใช้มี
| ||
ยังขาดบ้านแม่ที
|
ยังขาดบ้านแม่ที
|
แม่บ้าน
| |||
วานสื่บเก่งสาวศรี
|
วานสื่บเก่งสาวศรี
|
สาวเก่ง
| |||
เรือนอยู่ให้ต่อต้าน
|
เรือนอยู่ให้ต่อต้าน
|
ต่อให้อยู่เรือน
| |||
เขาหาไปแล้วทั่ว
|
556
|
O=เขาหาไปแล้วทั่ว
|
แล้วไป
| ||
ยังบ่พ้องพบใคร
|
ยังบ่พ้องพบใคร
|
พบพ้อง
| |||
หลายวันค่อยถึงใน
|
หลายวันค่อยถึงใน
|
ถึงค่อย
| |||
ดีดูบ้านหนึ่งต้อง
|
ดีดูบ้านหนึ่งต้อง
|
หนึ่งบ้านดูดี
| |||
เศรษฐีรวยยิ่งล้น
|
557
|
O=เศรษฐีรวยยิ่งล้น
|
ยิ่งรวย
| ||
ลูกหนึ่งแส้สาวสวย
|
ลูกหนึ่งแส้สาวสวย
|
สาวแส้
| |||
งามมากเยี่ยมยอดอวย
|
งามมากเยี่ยมยอดอวย
|
ยอดเยี่ยม
| |||
ควรคู่ให้แต่งแท้
|
ควรคู่ให้แต่งแท้
|
แต่งให้คู่ควร
| |||
ขุนชมทองมากล้วน
|
558
|
O=ขุนชมทองมากล้วน
|
มากทอง
| ||
ลูกหล่าแท้งามครอง
|
ลูกหล่าแท้งามครอง
|
งามแท้
| |||
แตกสาวยิ่งรักมอง
|
แตกสาวยิ่งรักมอง
|
รักยิ่ง
| |||
นายเหมี่ยงล้วนชอบแล้
|
นายเหมี่ยงล้วนชอบแล้
|
ชอบล้วนเหมี่ยงนาย
| |||
อำมาตย์วอนท่านให้
|
559
|
O=อำมาตย์วอนท่านให้
|
ท่านวอน
| ||
ขอแต่งได้อาจพร
|
ขอแต่งได้อาจพร
|
อาจได้
| |||
พะยานยิ่งขลังตอน
|
พะยานยิ่งขลังตอน
|
ขลังยิ่ง
| |||
ขอสู่ สร้างเมื่อให้
|
ขอสู่ สร้างเมื่อให้
|
เมื่อ สร้างสู่ขอ
| |||
เศรษฐีชอบไม่แท้
|
560
|
O=เศรษฐีชอบไม่แท้
|
ไม่ชอบ
| ||
คุณเหมี่ยงล้วนหลอกครอบ
|
คุณเหมี่ยงล้วนหลอกครอบ
|
หลอกล้วน
| |||
โกหกเก่งลวงลอบ
|
โกหกเก่งลวงลอบ
|
ลวงเก่ง
| |||
จนยากแท้ที่ถ้วน
|
จนยากแท้ที่ถ้วน
|
ที่แท้ยากจน
| |||
มิชอบลองแกล้งเรียก
|
561
|
O=มิชอบลองแกล้งเรียก
|
แกล้งลอง
| ||
แพงมากล้นค่าทอง
|
แพงมากล้นค่าทอง
|
ค่าล้น
| |||
พันชั่งหาบพันตรอง
|
พันชั่งหาบพันตรอง
|
พันหาบ
| |||
เงินหาบนั้นค่าพ้น
|
เงินหาบนั้นค่าพ้น
|
ค่านั้นหาบเงิน
| |||
เฒ่าแก่หนาวเหน็บล้วน
|
562
|
O=เฒ่าแก่หนาวเหน็บล้วน
|
เหน็บหนาว
| ||
เกินยิ่งข้างยากคราว
|
เกินยิ่งข้างยากคราว
|
ยากข้าง
| |||
ขุนศรีหน่อยนิดหาว
|
ขุนศรีหน่อยนิดหาว
|
นิดหน่อย
| |||
ลงตกได้ย่อมอ้าง
|
ลงตกได้ย่อมอ้าง
|
ย่อมได้ตกลง
| |||
เดือนหนึ่งวันแต่งได้
|
563
|
O=เดือนหนึ่งวันแต่งได้
|
แต่งวัน
| ||
ขันหมากพร้อมแห่กัน
|
ขันหมากพร้อมแห่กัน
|
แห่พร้อม
| |||
ถึงเรือนชั่งทองพัน
|
ถึงเรือนชั่งทองพัน
|
ทองชั่ง
| |||
เงินหาบด้วยนั่นล้อม
|
เงินหาบด้วยนั่นล้อม
|
นั่นด้วยหาบเงิน
| |||
ไหนทองคำชั่งอ้าง
|
564
|
O=ไหนทองคำชั่งอ้าง
|
ชั่งคำ
| ||
พันหนึ่งให้ว่าจำ
|
พันหนึ่งให้ว่าจำ
|
ว่าให้
| |||
หาบเงินหนึ่งพันกรรม
|
หาบเงินหนึ่งพันกรรม
|
พันหนึ่ง
| |||
ไหนอยู่ข้างแอบไว้
|
ไหนอยู่ข้างแอบไว้
|
แอบข้างอยู่ไหน
| |||
ขุนศรีกล่องเปิดแล้ว
|
565
|
O=ขุนศรีกล่องเปิดแล้ว
|
เปิดกล่อง
| ||
นี่ไงแล้วชั่งทอง
|
นี่ไงแล้วชั่งทอง
|
ชั่งแล้ว
| |||
ดูคำชั่งพันมอง
|
ดูคำชั่งพันมอง
|
พันชั่ง
| |||
บานเบ่งล้วนผ่องแผ้ว
|
บานเบ่งล้วนผ่องแผ้ว
|
ผ่องล้วนเบ่งบาน
| |||
ใบเงินเขาหาบโน้น
|
566
|
O=ใบเงินเขาหาบโน้น
|
หาบเขา
| ||
พันหาบแล้วครบเอา
|
พันหาบแล้วครบเอา
|
ครบแล้ว
| |||
ทองพันชั่งทองเรา
|
ทองพันชั่งทองเรา
|
ทองชั่ง
| |||
เงินหาบล้วนแต่งแห้ว
|
เงินหาบล้วนแต่งแห้ว
|
แต่งล้วนหาบเงิน
| |||
เศรษฐียอมบ่ได้
|
567
|
O=เศรษฐียอมบ่ได้
|
บ่ยอม
| ||
หลอกนี่ไม้นั่นดอม
|
หลอกนี่ไม้นั่นดอม
|
นั่นไม้
| |||
ใช่ทองนี่กันปลอม
|
ใช่ทองนี่กันปลอม
|
กันนี่
| |||
เงินใบต้นนั่นไซร้
|
เงินใบต้นนั่นไซร้
|
นั่นต้นใบเงิน
| |||
ขุนศรีอมาตย์สอบอ้าง
|
568
|
O=ขุนศรีอมาตย์สอบอ้าง
|
สอบอมาตย์
| ||
ยืนถูกต้องแต่งคาด
|
ยืนถูกต้องแต่งคาด
|
แต่งต้อง
| |||
ตรงตามที่บอกวาด
|
ตรงตามที่บอกวาด
|
บอกที่
| |||
ครันครบได้จัดพ้อง
|
ครันครบได้จัดพ้อง
|
จัดได้ครบครัน
| |||
เสียทีจำให้แต่ง
|
569
|
O=เสียทีจำให้แต่ง
|
ให้จำ
| ||
ยกลูกพร้อมแต่งนำ
|
ยกลูกพร้อมแต่งนำ
|
แต่งพร้อม
| |||
ทองพันชั่งกอกรรม
|
ทองพันชั่งกอกรรม
|
กอชั่ง
| |||
เงินใบต้นแต่งล้อม
|
เงินใบต้นแต่งล้อม
|
แต่งต้นใบเงิน
| |||
ตอนที่ 52 พนันฮู้ใจ
.............นับแต่มีเมีย ขุนศรีก็ฮักก็หลงเมียผู้งามหลาย เมียเป็นลูกเศรษฐี ใช้จ่ายมือ เติบ ไม่ทันนาน
เงินทองก็เริ่มไม่พอใช้ นางเลยบอกขุนศรีเป็นสามีให้รีบหาเงินทองมา ให้ได้ใช้จ่ายในบ้าน ขุนศรีไปทำ
งานที่วัง พูดคุยกับคนอื่น ๆ ถึงตอนหนึ่งคุยเรื่องการ คาดเดาใจคนอื่นเป็นเรื่องยาก ขุนศรีบอกว่า ต้อง
รู้ใจคนอื่นถึงจะดี เพื่อนเลยถามว่า โตฉู้ใจคนอื่นบ่อ ขุนศรีบอกว่าก็พอฮู้อยู่ เขาบ่เชื่อเถียงกันไปมาก็
ท้าพนันกัน ถ้าหลอก ให้ปรับ สองเท่า ไผสิพนันเท่าไรก็ได้ คนอยากแกล้งขุนศรี ลงพนันคนละห้าร้อย
ตำลึง พันตำลึง รวมแล้วหลายสิบหมื่นตำลึง ขุนศรีบอกไปเฝ้าพญา ขอให้ท่านเป็นพยาน ตกลงไปเฝ้า
พญากัน พญาฟังเรื่องราวก็หัวเราะ อยากดูขุนศรีทายใจคนอื่นได้อย่างไร ได้เวลาขุนศรียืนหน้าพระที่
นั่งประกาศว่ามีการท้าทายกัน ตกลงขุนศรีจะแจ้งให้ทราบว่า ข่อยฮู้ใจทุกคนที่นั่งอยู่ในที่นี้ มีใจคิดฮัก
และเคารพพ่อพญาหลายเท่าชีวิต บ่มีไผคิดคด คิดกบฎต่อพ่อพญา แม่นบ่อ ถ้าคำทายของข่อยบ่ถูก
ต้อง โปรดยกมือค้านได้ ประกาศ 3 เทื่อแล้วเด้อ ตกลงที่ข่อยประกาศไปนั่นถูกต้อง บ่มีผิดแม้แต่คนเ
ดียว ขุนศรีก็เลยได้เดิมพันไปให้เมียหลายหมื่นตำลึง(แต่งด้วยกลบทตลบนกกลางหาว เป็นกลบท
ประเภทกลอักษร แต่ง 2 บาท อ่านย้อนกลับได้ 4 บาท บาทที่ 1 อ่านย้อนได้บาทที่ 4 บาทที่ 2 อ่าน
ย้อนได้บาทที่ 3 ค่อนข้างเลือกคำมาใช้ยาก แต่งให้สละสลวยยากเอาการ)
ตอนที่ 53 ขอคนของหมู่มาเฮ็ดเสาเล้าไก่
เพื่อนชื่อขุนเกิ่ง เพื่อนกันตั้งแต่ยังเด็ก เคยแกล้งกันประจำ แต่ก็ยังคบหากันอยู่ คราวหนึ่งไปขอ
คนงนของเพื่อนมาทำเสาเล้าไก่12 คน พอ เอาแต่คนแข็งแรงหน่อย ขุนเกิ่งจัดคนให้ไป ขุนศรี
พามที่บ้านไปที่จะทำเล้าไก่ เห็นฝาปักรอบ ๆ สูงแค่อก หลังคา วางชั้นใน ขุนศรีให้ยกหลังคา
างบนบ่า กระจายกันยืนในจุดที่เขียนวงกลมจะขุดหลุม แต่ไม่ต้องแล้วใช้คนทำเสาแทน จนคำก็
ยังไม่ปล่อย ขุนกิ่งมาตามถึงรู้ไพร่ถูกขุนศรีแกล้ง ต้องขอโทษ นึกว่าจะให้มาเป้นช่างไม้ทำเสา
ไม่นึกจะให้ยืนเป็นเสา แล้วก็เอาคนกลับบ้านไปแต่งด้วยโคลงกลบทสักวา กำหนดให้แต่งสักวา 1 บท ในสักว่าบทนั้นซ่อนโคลงไว้ 1 บท แต่งยากเ
หมือนกัน แต่ก็พอแกะได้ สีเขียวคือโคลงที่ถอดออกมาจากบทสักวา
ตอนที่ 52 พนันฮู้ใจ
| ||||
โคลงกลบทตลบนกกลางหาว
| ||||
ตอนที่ 52 พนันฮู้ใจ
| ||||
โคลงกลบทตลบนกกลางหาว
| ||||
570
|
O=ขุนศรีได้แต่งเจ้า
|
ครองเรือน แต่งเมีย
| ||
เก่งจ่ายเตือนมิเหมือน
|
ก่อนนั้น
| |||
นั้นก่อนเหมือนมิเตือน
|
จ่ายเก่ง
| |||
เมียแต่งเรือนครองเจ้า
|
แต่งได้ศรีขุน
| |||
571
|
O=เคยรวยล้นจ่ายต้อง
|
เติบมือ นางแล
| ||
นั่นเงินถือขาดคือ
|
ขัดข้อง
| |||
ข้องขัดคือขาดถือ
|
เงินนั่น
| |||
แลนางมือเติบต้อง
|
จ่ายล้นรวยเคย
| |||
572
|
O=ยาพี่ได้หมดใช้
|
เงินทอง หน่อยแล
| ||
เพิ่มอีกมองหาทอง
|
เก็บไว้
| |||
ไว้เก็บทองหามอง
|
อีกเพิ่ม
| |||
แลหน่อยทองเงินใช้
|
หมดได้พี่ยา
| |||
573
|
O=ไฉนดีพ้องคิดจ้อง
|
หาเงิน ยากแล
| ||
นั่นยากเพลินคิดเดิน
|
ขุ่นข้อง
| |||
ข้องขุ่นเดินคิดเพลิน
|
ยากนั่น
| |||
แลยากเงินหาจ้อง
|
คิดพ้องดีไฉน
| |||
574
|
O=ถึงวังได้เพื่อนบ้าง
|
นั่งลง เพื่อนถาม
| ||
คิดใยคงคิดส่ง
|
ใคร่อ้าง
| |||
อ้างใคร่ส่งคิดคง
|
ใยคิด
| |||
ถามเพื่อนลงนั่งบ้าง
|
เพื่อนได้วังถึง
| |||
575
|
O=เขาคุยอ้างพบผู้
|
ทรงคุณ นั่นนา
| ||
ทายใจอุ่นในบุญ
|
ช่างรู้
| |||
รู้ช่างบุญในอุ่น
|
ใจทาย
| |||
นานั่นคุณทรงผู้
|
พบอ้างคุยเขา
| |||
576
|
O=ฉันว่าล้วนเก่งข้า
|
ทายใจ เพื่อนแล
| ||
นั่นทายใครลองใย
|
อย่าช้า
| |||
ช้าอย่าใยลองใคร
|
ทายนั่น
| |||
แลเพื่อนใจทายข้า
|
เก่งล้วนว่าฉัน
| |||
577
|
O=เสียงด่าบ้านั่นอ้าง
|
อวดดี ท่านขุน
| ||
นั่นพนันมีลองที
|
เก่งแท้
| |||
แท้เก่งทีลองมี
|
พนันนั่น
| |||
ขุนท่านดีอวดอ้าง
|
นั่นบ้าด่าเสียง
| |||
578
|
O=ศรีคุณอ้างว่ารู้
|
ใจคนนั่นฤา
| ||
ต่างพนันผลแปลกกล
|
ชอบสู้
| |||
สู้ชอบกลแปลกผล
|
พนันต่าง
| |||
ฤานั่นคนใจรู้
|
ว่าอ้างคุณศรี
| |||
579
|
O=หลายหมื่นได้นับแคล้ว
|
ลงพนัน บ่เชื่อ
| ||
แล้วอวดมันขบขัน
|
เถียงต่าง
| |||
เชื่อ บ่พนันลงแคล้ว
|
นับได้หมื่นหลาย
| |||
580
|
O=ขุนท่านรับที่ท้า
|
เขาลง ต่างแล
| ||
เร่งหาตรงพญาคง
|
สอบกล้า
| |||
แลต่างลงเขาท้า
|
ที่รับท่านขุน
| |||
581
|
O=รู้ท่านอ้างเรื่องล้วน
|
ในใจ คิดแล
| ||
เหมี่ยงท่านใยทายใคร่
|
คิดถ้วน
| |||
ถ้วนคิดใคร่ทายใย
|
ท่านเหมี่ยง
| |||
แลคิดใจในล้วน
|
เรื่องอ้างท่านรู้
| |||
582
|
O=สื่อสารแจ้งต่อร้อง
|
พ่อเมือง ช่วยพยาน
| ||
เหมี่ยงบอกเรื่องทุกเคือง
|
บ่ข้อง
| |||
ข้องบ่เคืองทุกเรื่อง
|
บอกเหมี่ยง
| |||
พยานช่วยเมืองพ่อร้อง
|
ต่อแจ้งสารสื่อ
| |||
583
|
O=ผองคนล้วนที่นี้
|
จิตใจ คิดแล
| ||
คิดรักในพ่อใจ
|
มากล้น
| |||
ล้นมากใจพ่อใน
|
รักคิด
| |||
แลคิดใจจิตนี้
|
ที่ล้วนคนผอง
| |||
584
|
O=มีไม่สร้างกบฏชี้
|
วุนวาย นอบแล
| ||
ชัดแจ่มหลายหากกลาย
|
จากนี้
| |||
นี้จากกลายหากหลาย
|
แจ่มชัด
| |||
แลนอบวายวุนชี้
|
กบฏสร้างไม่มี
| |||
585
|
O=มาบอกถ้าผิดจ้อง
|
จ่ายพนัน เช่นเชิญ
| ||
เป่าสากงันเงียบปั่น
|
ทั่วห้อง
| |||
ห้องทั่วปั่นเงียบงัน
|
สากเป่า
| |||
เชิญเช่นพนันจ่ายจ้อง
|
ผิดถ้าบอกมา
| |||
586
|
O=ใครเล่าบ้าบอกล้วน
|
เป็นกบฏ อยากตาย
| ||
หกหมื่นถึงเสียพึง
|
จ่ายถ้วน
| |||
ถ้วนจ่ายพึงเสียถึง
|
หมื่นหก
| |||
ตายอยากกบฏเป็นล้วน
|
บอกบ้าเล่าใคร
| |||
587
|
O=ขุนศรียิ้มแฉ่งได้
|
พนันเงิน มากแล
| ||
ฝากเมียเพลินบังเอิญ
|
ชนะไซร้
| |||
ไซร้ชนะเอิญบังเพลิน
|
เมียฝาก
| |||
แลมากเงินพนันได้
|
แฉ่งยิ้มศรีขุน
| |||
588
|
O=กลโกงอ้างท่านข้าง
|
เป็นพยาน ขุนศรี
| ||
เล่าใครหาญบอกขาน
|
บ่นบ้าง
| |||
บ้างบ่นขานบอกหาญ
|
ใครเล่า
| |||
ศรีขุนพยานเป็นข้าง
|
ท่านอ้างโกงกล
| |||
ตอนที่ 53 ขอคนของหมู่มาเฮ็ดเสาเล้าไก่
| ||||||
เพื่อนชื่อขุนกิ่ง เพื่อนกันตั้งแต่ยังเด็ก เคยแกล้งกันประจำ แต่ก็ยังคบหากันอยู่ คราวหนึ่งไปขอคนงานของเพื่อนมาทำเสาเล้าไก่
| ||||||
12 คน พอ เอาแต่คนแข็งแรงหน่อย ขุนเกิ่งจัดคนให้ไป ขุนศรีพามาที่บ้านไปที่จะทำเล้าไก่ เห็นฝาปักรอบ ๆ สูงแค่อก หลังคา
| ||||||
วางชั้นใน ขุนศรีให้ยกหลังคาวางบนบ่า กระจายกันยืนในจุดที่เขียนวงกลมจะขุดหลุม แต่ไม่ต้องแล้วใช้คนทำเสาแทน จนคำก็
| ||||||
ยังไม่ปล่อย ขุนกิ่งมาตามถึงรู้ไพร่ถูกขุนศรีแกล้ง ต้องขอโทษ นึกว่าจะให้มาเป้นช่างไม้ทำเสา ไม่นึกจะให้ยืนเป็นเสา แล้วก็เอาคน
| ||||||
กลับบ้านไป
| ||||||
โคลงกลบทสักวา
| ||||||
กำหนดให้แต่งสักวา 1 บท ซ่อนโคลงไว้ ถอดออกมาอ่านโคลง 1 บท
| ||||||
O=สักวาขุนจักสร้างคอกไก่ถาม
|
เพื่อนเกิ่งนามไกรที่อ้างวาน
| |||||
เขาช่วยจัดไพร่สิบสี่เขาหาญ
|
ต้านจงสร้างเริ่มสร้างดังประสงค์
| |||||
กลับมาเรื่อนเตรียมปักล้อม
|
สี่ด้านพร้อมปักแคร่ตาขายขง
| |||||
สานไม้ไผ่เรียบร้อยค่อยบรรจง
|
ปักตรึงลงรายรอบขอบเขตเลย ฯ
| |||||
589
|
O=สักวาขุนจักสร้าง
|
คอกไก่
| ||||
ถามเพื่อนเกิ่งนามไกร
|
ที่อ้าง
| |||||
วานเขาช่วยจัดไพร่
|
สิบสี่
| |||||
เขาหาญต้านจงสร้าง
|
เริ่มสร้างดังประสงค์
| |||||
O=สักวากลับมาบ้านเตรียมหลุมสิบ
|
สี่พอดีคุมทุกด้านหลัง
| |||||
คาแต่งรัดกุมมัดแน่นไพร่นั่ง
|
ลงหลุมต้านแบกไว้ยืนกระจาย
| |||||
คนละหลุมยึดคานหลังคาไว้
|
บ่าแบกใส่ยืนหลุมแลเป็นสาย
| |||||
ค่อยค่อยยืนเป็นเสาเราทุกนาย
|
ยอกเยี่ยมคล้ายยักษ์ใหญ่เกรียงไกรเอย ฯ
| |||||
590
|
O=สักวากลับมาบ้าน
|
เตรียมหลุม
| ||||
สิบสี่พอดีคุม
|
ทุกด้าน
| |||||
หลังคาแต่งรัดกุม
|
มัดแน่น
| |||||
ไพร่นั่งลงหลุมต้าน
|
แบกไว้ยืนเอย
| |||||
O=สักวาคานยึดไว้แทนเสาคอก
|
ไก่ชุนบอกเบาอยู่บ้างหน
| |||||
ไพร่แบกหนักเอายืนนิ่งค่ำบ่น
|
ยังบ่อ้างหลีกพ้นเลิกซะที
| |||||
ให้คนเอาข้าวน้ำแจกจนทั่ว
|
คงจะกลัวเป็นลมล้มหลบหนี
| |||||
สองทุ่มแล้วแกล้งเขาเจ้าตัวดี
|
ยังไม่มีสั่งหยุดสุดเหี้ยมเอย ฯ
| |||||
591
|
O=สักวาคานยึดไว้
|
แทนเสา
| ||||
คอกไก่ชุนบอกเบา
|
อยู่บ้าง
| |||||
คนงานแบกหนักเอา
|
ยืนนิ่ง
| |||||
ค่ำบ่นยังบ่อ้าง
|
หลีกพ้นเลิกซะที
| |||||
สักวาคอยมืดแล้วไพร่หายหา
|
บ่คืนมานายเงียบแท้ไป
| |||||
ตามหามจัวตายดับแน่หลอกไพร่
|
บาปใหญ่แล้วอย่าแกล้งหนักงาน
| |||||
เด็กคงเหนื่อยเมื่อยล้ามาทั้งวัน
|
โปรดผ่อนผันเมตตาน่าสงสาร
| |||||
เคืองขุนเกิ่งแกล้งไพร่ไม่เป็นการ
|
แน่จริงท่านลองกันกับฉันเลย ฯ
| |||||
592
|
O=สักวาคอยมืดแล้ว
|
ไพร่หาย
| ||||
หาบ่คืนมานาย
|
เงียบแท้
| |||||
ไปตามหามจัวตาย
|
ดับแน่
| |||||
หลอกไพร่บาปใหญ่แล้ว
|
อย่าแกล้งหนักงาน
| |||||
สักวาคอยมืดแล้วไพร่หายหา
|
บ่คืนมานายเงียบแท้ไป
| |||||
ตามหามจัวตายดับแน่หลอกไพร่
|
บาปใหญ่แล้วอย่าแกล้งหนักงาน
| |||||
เด็กคงเหนื่อยเมื่อยล้ามาทั้งวัน
|
โปรดผ่อนผันเมตตาน่าสงสาร
| |||||
เคืองขุนเกิ่งแกล้งไพร่ไม่เป็นการ
|
แน่จริงท่านลองกันกับฉันเลย ฯ
| |||||
593
|
O=สักวาคอยมืดแล้ว
|
ไพร่หาย
| ||||
หาบ่คืนมานาย
|
เงียบแท้
| |||||
ไปตามหามจัวตาย
|
ดับแน่
| |||||
หลอกไพร่บาปใหญ่แล้ว
|
อย่าแกล้งหนักงาน
| |||||
ตอนที่ 54 ไปกินเลี้ยงฉลองบัานขุนเกิ่ง
เพื่อนชื่อขุนเกิ่ง เพื่อนกันตั้งแต่ยังเด็ก เคยแกล้งกันประจำ แต่ก็ยังคบหากันอยู่ ขุนเกิ่งแกมีโชคลาภ
ค้าขายร่ำรวยเลยจัดเฉลอง เชิญขุนศรีไปกินเลี้ยง บอกเมนูอาหารพิเศษ ถ้ากลัวก็ไม่ต้องไป ขุนศรี
กลัวคนซะเมื่อไร แต่งตัวหล่อมากไปงานเลี้ยง ห้องพิศษ แขกคนเดียวสาวเสริพสอง บริการตักข้าว
ตักแกงให้ คะยั้นคะยอให้ทาน แต่กับแล้วข้าวมีก้อนกรวดปน กินยาก ต้องคอยเขี่ยออก ถามสาวงาม
ก็บอกไม่ทราบ ทางแม่ครัวจัดตามนายสั่ง ก่อนกลับขุนเกิ่งแวะมาถามว่า อาหารพิเศษเป็นไง ขุนศรี
บอกดี กินยากมาก
แต่งด้วยโคลงกลบทโคลงกลบทซ้อนดอก เป็นกลบทที่กำหนดไม่ยุ่งยาก เพียงแต่งโดยให้คำที่4-5
ทุกบาทสัมผัสพยัญชนะ เช่น บท180 ใชี ชช.........ผพ............ฉฉ และ กก เป็นต้น
โคลงกลบทซ้อนดอก
| ||||
โคลงกลบทซ้อนดอก
| ||||
594
|
O=ขุนกิ่งแกโชคชั้น
|
สูงเลื่อน
| ||
บอกจักชวนผอเพื่อน
|
จัดเลี้ยง
| |||
กับพิเศษฉับเฉือน
|
ชวนชื่น
| |||
สนุกแน่กินกับเกลี้ยง
|
บอกให้เพื่อนมา
| |||
595
|
O=ขุนศรีรับเชิญเช้า
|
ชื่นใจ
| ||
ดีเพื่อนมันว่องไว
|
เลื่อนขั้น
| |||
เตรียมตัวแต่งชุดไทย
|
ขุนเหมี่ยงหล่อแฮ
| |||
ไปที่งานเงียบงั้น
|
แขกข้าคนเดียว
| |||
596
|
O=ถามเกลอแปลกบอกบ้า
|
ขุนศรี
| ||
เขาเลื่อนทานเที่ยงที
|
หมดแล้ว
| |||
พิเศษเด่นเด็ดดี
|
โดดเดี่ยวแกนา
| |||
เชิญเพื่อนมิควรแคล้ว
|
จัดให้พิเศษสรร
| |||
597
|
O=สำรับวางเรียบร้อย
|
ท่านขุน
| ||
ละอ่อนเสริพอบอุ่น
|
อ่อนอ้อน
| |||
หมกฮวกแกงหอยหุน
|
หันหั่นพิคา
| |||
เพคะหรือปล่อยป้อน
|
ช่วนป้อนดีไหม
| |||
598
|
O=สองสาวงามประแป้ง
|
ผิวนวล
| ||
สไบแผ่นบางเกาะกวน
|
ยากแท้
| |||
หยิบข้าวจักขบควร
|
เนียนนุ่ม แลนา
| |||
กรุบกรับหินแห่แฮ้
|
หากเปื้อนปนเหลือ
| |||
599
|
O=เย็นเย็นอย่ารีบร้อน
|
จอมใจ
| ||
นายเกิ่งบอกเขี่ยไข
|
ขยะทิ้ง
| |||
ค่อยกินค่ะนวลใน
|
หมกฮวก
| |||
กรวดนิดหน่อยกวาดกลิ้ง
|
เก็บก้อนกรวดไป
| |||
600
|
O=เลือกกินเป็นเช่นชี
|
ท่านขา
| ||
แห่งนี่หอยขมค่า
|
อวบอ้วน
| |||
แคะหินหน่อยจูบจ้า
|
จุ๊บจุบดีแล
| |||
ขุนอิมมันหลอกล้วน
|
บอกให้เลือกกิน
| |||
601
|
O=เลือกหินออกก่อนกล้า
|
กลืนกิน
| ||
ละอ่อนอ้อนยลยิน
|
อุ่นบ้าง
| |||
ทนเอาจากดุ่มดิน
|
เดินเดี่ยวกลับแล
| |||
เจ็บจิตวันหลังล้าง
|
แน่แค้นเอาคืน
| |||
602
|
O=หลายวันผันผ่านแพ้
|
เล่ห์กล
| ||
ขุนเกิ่งพึงพลิกผล
|
ที่แท้
| |||
ฉลองกินอย่างเดียวดล
|
ดีเด่นนักแล
| |||
เชิญเก่งลองกรองแก้
|
จักแก้กลไฉน
| |||
ตอนที่ 55 ฉลองปีใหม่เชิญขุนเกิ่งมางานเลี้ยง
ปีใหม่จัดเลี้ยง เชิญขุนเกิ่งมากินเลี้ยง เมนูกับ 3 อย่าง กินกับหมู กินกับ ไก่ กินกับเป็ด กลัวก็ไม่
ต้องเลือกยอมแพ้แล้วกลับบ้านไป ขุนเกิ่งเลือก กินกับหมู บ่าวพาไปห้องรับรอง นั่งลง เสิร์อาหารบน
รางเลี้ยงหมู ถึงใหม่ ๆ สะอาด แต่มันคือรางหมู กับข้าว ผัดผักใส่รำอ่อน แค่นั้นยังมิพอ มันปล่อยลูก
หมูน่ารักน่าชังมาสิบกว่าตัว ขุนเก่ิงกินไม่ลง ลูกหมูลุยกระจุยกระจาย ขอเปลี่ยนไปกินกับไก่ ก็เจอ
แบบเดียวกันจนยอมแพ้ เพราะกินไม่ได้
แต่งด้วยโคลงกลบทชื่อกลกลอน แต่โคลงสี่ แต่อ่านแบบกลอนแปด ได้ ใช้เลขตัวเดียวกัน โคลงวาง
ก่อน กลอนอ่านทีหลัง
โคลงกลอน กำหนดให้แต่ง โคลง 1 บท แล้วสามารถอ่านแบบกลอนได้ 1 บทเช่นกัน
| ||||
โคลงกลอน
| ||||
603
|
O=ขุนศรีคิดตกแล้ว
|
อยากชวน
| ||
เพื่อนมาถึงเรื่อนควร
|
จัดพร้อม
| |||
คัดสรรอรอ่อนนวล
|
ยลยิ่งยวนแล
| |||
พรรณคัดสาวกันล้อม
|
เลือกได้กระยา
| |||
O=ขุนศรีคิดตกแล้วอยากชวนเพื่อน
| ||||
มาถึงเรื่อนควรจัดพร้อมคัดสรร
| ||||
อรอ่อนนวลยลยิ่งยวนแลพรรณ
| ||||
คัดสาวกันล้อมเลือกได้กระยา
| ||||
604
|
O=ไปเยือนขุนเก่งแล้ว
|
เชิญชวน
| ||
หนาเราแวะมาเพราะ
|
คะนึงถึง
| |||
เพื่อนเราถึงปีใหม่
|
จัดฉลองสองคลาย
| |||
เหงาที่บ้านเฮาเต็ม
|
ที่อยากตอบนาย
| |||
O=ไปเยือนขุนเก่งแล้วเชิญชวนหนา
| ||||
เราแวะมาเพราะคะนึงถึงเพื่อนเรา
| ||||
ถึงปีใหม่จัดฉลองสองคลายเหงา
| ||||
ที่บ้านเฮาเต็มที่อยากตอบนาย
| ||||
605
|
O=กับหลายอย่างแต่งไว้
|
รอเพื่อน
| ||
หมายกับไก่คล้ายเตือน
|
อร่อยล้น
| |||
กับหมูกับกวางเพื่อน
|
กับเป็ดเยี่ยมแล
| |||
สูจักยังสู้พ้น
|
อยากแพ้ตามสบาย
| |||
O=กับหลายอย่างแต่งไว้รอเพื่อนหมาย
| ||||
กับไก่คล้ายเตือนอร่อยล้นกับหมู
| ||||
กับกวางเพื่อนกับเป็ดเยี่ยมแลสู
| ||||
จักยังสู้พ้นอยากแพ้ตามสบาย
| ||||
606
|
O=ขุนเก่งฟังย่อมรู้
|
เล่ห์กล
| ||
สหายขุนศรีนายคน
|
ไม่ท้อ
| |||
คับใจน่าแปลกปน
|
ปมหลอกอยู่แล
| |||
ไขจักจำไปข้อ
|
เรื่องแพ้บ่มี
| |||
O=ขุนเก่งฟังย่อมรู้เล่ห์กลสหาย
| ||||
ขุนศรีนายคนไม่ท้อคับใจ
| ||||
น่าแปลกปนปมหลอกอยู่แลไข
| ||||
จักจำไปข้อเรื่องแพ้บ่มี
| ||||
607
|
O=วันนัดขุนเก่งพร้อม
|
มันใน
| ||
ศรีเก่งพอดีใจ
|
ย้อมเช่น
| |||
เห็นมันรับมือไหว
|
ฤาห่อนกลัวแล
| |||
ขันมะเหมี่ยงวันพร้อม
|
อย่างนี้เอาเลย
| |||
O=วันนัดขุนเก่งพร้อมมันในศรี
| ||||
เก่งพอดีใจย้อมเช่นเห็นมัน
| ||||
รับมือไหวฤาห่อนกลัวแลขัน
| ||||
มะเหมี่ยงวันพร้อมอย่างนี้เอาเลย
| ||||
608
|
O=ขอบใจคุณเก่งกล้าม
|
สมนาม
| ||
เผยเริ่มตามเลยยาม
|
นั่งแล้ว
| |||
กับเชิญเพื่อนเลือกตาม
|
ที่อยากกินแล
| |||
เขินเลือกบังเอิญแก้ว
|
เก่งกล้ากับสุกร
| |||
O=ขอบใจคุณเก่งกล้ามสมนามเผย
| ||||
เริ่มตามเลยยามนั่งแล้วกับเชิญ
| ||||
เพื่อนเลือกตามที่อยากกินแลเขิน
| ||||
เลือกบังเอิญแก้วเก่งกล้ากับสุกร
| ||||
609
|
O=กับหมูยกพร้อมแต่ง
|
ครบครัน
| ||
สมรกับรำอ่อนสรร
|
เสกให้
| |||
สามคำมิอยากมัน
|
เจ็บจุกในแล
| |||
เปลี่ยนกับเป็ดย่อมได้
|
เปลือกข้าวปนปลา
| |||
O=กับหมูยกพร้อมแต่งครบครันสมร
| ||||
กับรำอ่อนสรรเสกให้สามคำ
| ||||
มิอยากมันเจ็บจุกในแลเปลี่ยน
| ||||
กับเป็ดย่อมได้เปลือกข้าวปนปลา
| ||||
610
|
O=สามคำกำหนดให้
|
รีบทาน
| ||
หนาเป็ดแย่งคราพาล
|
เลอะล้วน
| |||
แย่งของที่พอหาญ
|
ขบเคี้ยวนาพ่อ
| |||
ผองแย่งยากมองถ้วน
|
เป็ดยื้อแย่งไว
| |||
O=สามคำกำหนดให้รีบทานหนา
| ||||
เป็ดแย่งคราพาลเลอะล้วนแย่งของ
| ||||
ที่พอหาญขบเคี้ยวนาพ่อผอง
| ||||
แย่งยากมองถ้วนเป็ดยื้อแย่งไว
| ||||
611
|
O=มอมแมมสองด่านแล้ว
|
หนอตู
| ||
ไหนอีกด่านใจกู
|
ชักท้อ
| |||
จริงเชียวไก่กับหู
|
เสียงขับมาแล
| |||
เสียวมันจิกเกี่ยว อ้อ
|
ถั่วข้าวคลุกปน
| |||
O=มอมแมมสองด่านแล้วหนอตูไหน
| ||||
อีกด่านใจกูชักท้อจริงเชียว
| ||||
ไก่กับหูเสียงขับมาแลเสียว
| ||||
มันจิกเกี่ยว อ้อถั่วข้าวคลุกปน
| ||||
612
|
O=ครบสามขุนเก่งได้
|
ผ่านเกณฑ์
| ||
ขนของขมาผลเช่น
|
ดั่งบ้า
| |||
สองเราเพื่อนกันเป็น
|
คู่กัดแลนา
| |||
เขลาฉลาดหรือเยาว์กล้า
|
เล่นได้บ้าบอ
| |||
O=ครบสามขุนเก่งได้ผ่านเกณฑ์ขน
| ||||
ของขมาผลเช่นดั่งบ้าสองเรา
| ||||
เพื่อนกันเป็นคู่กัดแลนาเขลา
| ||||
ฉลาดหรือเยาว์กล้าเล่นได้บ้าบอ
| ||||
ตอนที่ 56 แข่งสานตะกร้าในน้ำ
ท้าวสานเมืองเซียง ถูกพญาส่งมาแข่งขันสานตะกร้าในน้ำกับเมืองทวาลี ให้เวลาเพียงเจ็ดวันจัดแข่งขัน
ที่ท่าน้ำหน้าเมือง พญาสั่งคัดคนสานตะกร้าเก่ง ๆ ทดลองดำน้ำสาน 10 ครั้งยังไม่เสร็จ ข่าวว่าท้าวสาน
ดำ 2-3 ครั้งเสร็จแล้ว เดือนดร้อนขุนศรี รับไปจัดการ เช่นเคยขุนศรีแกสามารถสานเสร็จโดยการดำน้ำ
สองครั้ง ท้าวสานยอมแพ้ กลับเมืองไป(แต่งด้วยโคลงกลบทชื่อตรีเพชรประดับ หรือเรียกอักษรสามหมู่
กำหนดให้มีคำซ้ำเสียงสามระดับวรรณยุกต์อยู่ทุกบาท ไม่จำกัดตำแหน่ง ในบทที่ 211 สาน-ส่าน-ส้าน
ทอ-ท่อ-ท้อ ยากเหมือนกัน)
ตอนที่ 56 แข่งสานกะต่าในน้ำ
| ||||
แข่งขันสานตะกร้าในน้ำ
| ||||
ตรีประดับ (อักษรสามหมู่)
| ||||
613
|
O=ตาสานส่านส้านเก่ง
|
จักสาน
| ||
ทอท่อท้อทำการ
|
เก่งล้วน
| |||
สานดงด่งด้งปาน
|
ปลุกเสกแลนา
| |||
ยำย่ำย้ำถี่ถ้วน
|
อีกทั้งรวดเร็ว
| |||
614
|
O=เชิญชวนสูสู่สู้
|
สานทอ
| ||
ขันขั่นขั้นแข่งพอ
|
เพื่อแพ้
| |||
แข่งเข็นเข่นเค้นหนอ
|
ยังพ่ายมันแล
| |||
เก็งเก่งเก้งจริงแล้
|
บักท้าวสานงาม
| |||
615
|
O=ส่งไปแข็งแข่งแข้ง
|
ต่างเมือง
| ||
ชัยใช่ใช้เขาเคือง
|
พ่ายแพ้
| |||
ใครแข็งแข่งแข้งเปลือง
|
หายากแข่งแล
| |||
เขาว่าแกแก่แก้
|
ส่องโน้นทวาลี
| |||
616
|
O=หมายไปโนนโน่นโน้น
|
ทวาลี
| ||
ทาท่าท้าคงดี
|
แข่งบ้าง
| |||
เขาวายว่ายว้ายมี
|
คัดเลือก คนแล
| |||
เกเก่งเก้งค่อนข้าง
|
ยากแท้จักสาน
| |||
617
|
O=ยากดำนำน่ำน้ำ
|
จักสาน
| ||
บบ่บ้อนับนาน
|
บ่ได้
| |||
หมดทาท่าท้าวาน
|
คุณเหมี่ยงอีกแล
| |||
ดูดู่ดู้รับไว้
|
อยากรู้อ่านสาร
| |||
618
|
O=แข่ง ขันสานซ่านซ้าน
|
ในชล
| ||
แนแน่แน้แปลกคน
|
ดั่งบ้า
| |||
หกทีที่ถี้กล
|
สานเสร็จไวแล
| |||
ชองช่องช้องจักท้า
|
แข่งท้าพวกมัน
| |||
619
|
O=ครบเจ็ดวารว่านหว้าน
|
ประลอง
| ||
แขงแข่งแข้งคนจอง
|
ที่ใกล้
| |||
ริมธารท่านถ้านมอง
|
ชัดหน่อย
| |||
สองส่องส้องหลักไม้
|
คู่นั้นกลางคลอง
| |||
620
|
O=เมืองเซียงขวาคั่วคว้า
|
ยืนรอ
| ||
เหมียงเหมี่ยงเหมี้ยงซ้ายหนอ
|
คู่สู้
| |||
เสียงเฮเห่เฮ้ขอ
|
เชียร์ลั่น
| |||
วาว่าว้าจงรู้
|
ทุกครั้งเสียงกลอง
| |||
621
|
O=สูดำด่ำด้ำดิ่ง
|
ลงสาน
| ||
โผโผล่โพล้หยุดการ
|
ย่ำไว้
| |||
ดำตอต่อต้องาน
|
ตีต่อกลองแล
| |||
เที่ยวเที่ยวเถี้ยวหกไซร์
|
เสร็จถ้วนผลงาน
| |||
622
|
O=รับฟังคำค่ำค้ำ
|
ตกลง
| ||
กลองก่องก้องดำตรง
|
เรียบร้อย
| |||
โผล่หยุดพักค่อยจง
|
สานส่านส้านแล
| |||
หาห่าห้าเหมี่ยงน้อย
|
เสร็จสิ้นงานสาน
| |||
623
|
O=หกเทียวเที่ยวเถี้ยวที่
|
ท้าวสารเสร้จแล
| ||
ผลพ่นพ้นแผกงาน
|
เยียมล้วน
| |||
เวลาล่าล้านาน
|
แตกต่าง
| |||
กรก่อนก้อนเห็นถ้วน
|
ยกให้ขุนศรี
| |||
624
|
O=ปัญหาห่าห้าผ่าน
|
พ้นไป
| ||
ยองย่องย้องฉลาดไว
|
มากแท้
| |||
ยศยงย่งย้งไกร
|
ขุนเก่งแลนา
| |||
ผองผ่องพ้องชื่นแล้ว
|
แซ่ซร้องสรรเสริญ
|
ตอนที่ 57 ให้รีบมาก่อนไก่
เกิดศึกเมืองธานี พ่อเมือขอความช่วยเหลือมายังทวาลี ที่เป็นเมืองเอก พญาจัดสองทัพไปช่วย ทัพ
หน้าให้ไปก่อน ส่วนทัพหลวงพญาจะคุมไปเอง จึงนัดหมายไพร่พลมนตรีทุกคนให้มาก่อนไก่พร้อมที่
สนามหลวง ขุนศรีตื่นสาย เลยจูงไก่มาด้วย พญาโกรธและขำมันหาเรื่องได้เสมอ (แต่งด้วยโคลงกลบท
จัตวาทัณฑีโท เป็นกลอักษรคำซ้ำ 4 บาท วางตรงกลาง คำที่อ่านต่อวางสี่มุมของคำซ้ำ มีรหัสเลข 1 2
3แะ 4 วางทิศตรงข้ามให้สังเกต ต้องเอาตารางกลอักษรมาแสดงด้วย ไม่งั้นก็ไม่เห็นภาพกลอักษรแบบไหน)
ตอนที่ 57 ให้มาก่อนไก่
| |||
โคลงกลบทจัตวาทัณฑี โท
| |||
625
|
เกิดศึก ๆรุกล้ำ
|
ธานี
| |
เกิดศึก ๆตีต่อ
|
ยากต้าน
| ||
เกิดศึก ๆไพรี
|
แข็งข่ม
| ||
เกิดศึก ๆยึดบ้าน
|
ยึดบ้านต่อกร
| ||
626
|
ขอช่วย ๆต่อต้าน
|
สงคราม
| |
ขอช่วย ๆยามเรา
|
ยากไร้
| ||
ขอช่วย ๆศึกลาาม
|
รุกแย่
| ||
ขอช่วย ๆปกไว้
|
ปกไว้ธานี
| ||
627
|
สารส่ง ๆต่อเจ้า
|
ทวาลี
| |
สารส่ง ๆไมตรี
|
ก่อนนั้น
| ||
สารส่ง ๆช่วยที
|
ยามศึก
| ||
สารส่ง ๆช่วยกั้น
|
ช่วยกั้นศึกราน
| ||
628
|
สองทัพ ๆใหญ่หน้า
|
พร้อมพล
| |
สองทัพ ๆจรดล
|
รีบเต้า
| ||
สองทัพ ๆนำคน
|
ไปก่อน
| ||
สองทัพ ๆใหญ่เจ้า
|
ใหญ่เจ้าคุมตาม
| ||
629
|
พญาท่านๆส่งให้
|
ทหารหาญ
| |
พญาท่านๆรีบวาน
|
อย่าช้า
| ||
พญาท่านๆนัดกาล
|
ก่อนไก่
| ||
พญาท่านๆทุกผู้
|
ทุกผู้นัดหมาย
| ||
630
|
คุณเหมี่ยง ๆ ตื่นเต้น
|
รำลา
| |
คุณเหมี่ยง ๆ ภรรยา
|
ชื่นชู้
| ||
คุณเหมี่ยง ๆ ดึกมา
|
หลับยาก
| ||
คุณเหมี่ยง ๆ บ่รู้
|
บ่รู้มันสาย
| ||
631
|
ตายแน่ ๆอาจต้อง
|
โทษทัณฑ์
| |
ตายแน่ ๆไก่มัน
|
เชือกคล้อง
| ||
ตายแน่ ๆจูงพลัน
|
ไก่ย่อง
| ||
ตายแน่ ๆจ่อจ้อง
|
จ่อจ้องจูงมา
| ||
632
|
โดนด่า ๆบักบ้า
|
มาสาย
| |
โดนด่า ๆจวบงาย
|
โผล่หน้า
| ||
โดนด่า ๆรอนาย
|
เขาเบื่อ
| ||
โดนด่า ๆโทษข้า
|
โทษข้าทำตาม
| ||
633
|
ก่อนไก่ ๆจดไว้
|
ยังจำ
| |
ก่อนไก่ ๆเดินนำ
|
แบบนี้
| ||
ก่อนไก่ ๆผมทำ
|
ตามสั่ง
| ||
ก่อนไก่ ๆเช่นชี้
|
เช่นชี้ก่อนเดิน
| ||
634
|
ญาพ่อ ๆห่าร้อย
|
กลโกง
| |
ญาพ่อ ๆยามโยง
|
รุ่งเช้า
| ||
ญาพ่อ ๆไก่โต้ง
|
ขันก่อน
| ||
ญาพ่อ ๆรุงเจ้า
|
รุ่งเจ้ารีบมา
| ||
635
|
ดีแน่ ๆไก่โจ้น
|
ของแก
| |
ดีแน่ ๆแกงแถ
|
ไก่อ้วน
| ||
ดีแน่ ๆอิ่มแล
|
แกงอ่อม
| ||
ดีแน่ ๆจัดล้วน
|
จัดล้วนไก่แกง
|
อนที่ 58 ให้เดินล่วงหน้า
พญาต้องการอาสาสมัครเดินล่วงหน้าคอยสอดแนมให้กองทัพ ขุนศรีอาสาด้วย แกเดินสักไม้เท้าทำ
หลังค่อม ๆ มืหนึ่งขัดหลัง มือหนึ่งสักไม้เท้าเดิน โดนพญาถีบเข้าให้ ถามว่ามึงทำอะไร ขุนศรีตอบ
เดินแบบเอาหน้าไปก่อน ตัวตามหลัง แบบนี้แหละ พญาหัวร่อมันแล้วสั่งเคลื่อนทัพ(แต่งด้วยโคลงกล
บทกินนรเก็บบัว กำหนดให้มีคำซ้ำสองคำในแต่ละบาท เว้นบาทสุดท้าย เพิ่มอีก สอง คำ)
ตอนที่ 58 ให้เกิดนล่วงหน้า
| ||||
กินนรเก็บบัว
| ||||
636
|
O= รวมกลุ่มเรียกกลุ่มให้
|
รวมพลังทัพแล
| ||
ทัพใหญ่คนใหญ่ฟัง
|
อย่างนี้
| |||
ใครจักใคร่จรยัง
|
แดนศึก
| |||
ไปสอดไปส่องชี้
|
ปกสร้างปกศรี
| |||
637
|
O=เขาถีบช่วยถีบให้
|
เหมี่ยงคะมำ
| ||
ญาพ่อบอกพ่อจำ
|
เรียกเจ้า
| |||
เก่งมากเก่งยากทำ
|
เป็นอย่าง
| |||
ดีเหมี่ยงคุณเหมี่ยงเข้า
|
ล่วงหน้าล่วงเเขา
| |||
638
|
O=เจ็บกายเจ็บจิตด้วย
|
ถีบกู
| ||
รีบเร่งเขาเร่งตู
|
พวกบ้า
| |||
ออกเดินเร่งเดินชู
|
คันปักดินแล
| |||
ก้มแนบแก้มแนบช้า
|
ค่อยก้าวค่อยเดิน
| |||
639
|
O=มันเดินมันย่างก้าว
|
แบบเฒ่าเดินแล
| ||
หน้าคว่ำมุดคว่ำเอา
|
แบบนั้น
| |||
คนมองช่างมองเขา
|
เมินดุ่ม ไปแล
| |||
หัวร่อหัวเราะกลั้น
|
บักบ้าบักบอ
| |||
640
|
O=ที่พักหยุดพักแล้ว
|
ไต่ถาม
| ||
พ่เหมี่ยงพ่อหล่อยาม
|
เคลื่อนคล้อย
| |||
คว่ำตาคว่ำหน้าขาม
|
ใครเล่า
| |||
พูดบอกจงบอกถ้อย
|
แบบนั้นแบบไร
| |||
641
|
O= คุณเหมี่ยงท่านเหมี่ยงอ้าง
|
พ่อพญา
| ||
รับสั่งท่านสั่งมา
|
ถี่ถ้วน
| |||
เดินก่อนมาก่อนหน้า
|
ยากยิ่ง
| |||
หน้าตูดหน้าข่อยล้วน
|
ติดต้อยติดกัน
| |||
642
|
นี่ไงนี่แหละหน้า
|
ก่อนเดิน
| ||
ยากหน่อยยากก้าวเพลิน
|
ก่อมก้ม
| |||
จับนี่จับคว่ำเขิน
|
ยามย่าง แลนา
| |||
ทนหน่อยทนนิดล้ม
|
ลุกแล้วออกเดิน
| |||
พ่อเมืองพ่อด่าบ้า
|
บักเวร
| |||
644
|
หาเรื่องหาหลอกเกณฑ์
|
ดั่งนั้น
| ||
กี่วันกี่เดือนเห็น
|
ถึงเล่า
| |||
ไปศึกไปรบดั้น
|
กี่มื้อจักถึง
|
ตอนที่ 59 แข่งขันดำน้ำทน
เมืองชวามีเขตแดนติดทะเล เลยมีคนดำน้ำเก่งจำนวนมาก ท้าวคนที่ชนะเลิศดำน้ำได้ครึ่งวัน พญาเมือง
ชวาส่งไปแข่งเอาเดิมพันได้มากมาย วันหนึ่งมีหนังสือท้ามาถึงเมืองทะวาลี เมืองที่มีแต่ป่าล้อมเมือง จะ
หาคนดำน้ำเก่งจากไหน ลงท้ายก็ขุนศรีเช่นเคย วันแข่ง ให้คนเอาหลักไม้ไปตอกห่างฝั่งพอประมาณ
สองฝ่ายพร้อมว่ายไปเกาะหลัก สัญญาณเริ่มก็ดำสาวมือลงไปเกาะนิ่งอยู่ใต้น้ำ เที่ยงวันหนุ่มเมืองชวา
ก็โผล่ แต่ขุนศรียังเงียบอยู่ เสียงกองเชียร์ดังลั่น จนเกือบค่ำขุนศรีค่อยโผลมา ใคร ๆ ก็นึกว่าแกตาย
แล้ว หนุ่มเมืองชวายอมแพ้กลับไป(แต่งด้วยโคลงกลบทสารถีขัรถ(ชักรถ)แต่งบาทหนึ่งขาด 2 คำ เพื่อ
เลือกคำที่ 1-2 สลับตำแหน่งมาใช้เป็น สองคำท้ายบาท ในต้นแบบ บาทที่ 4 ท่านไม่ต้องเพิ่ม 2 คำ
เพราะท่าน ต้องการแค่ บาทละ 7 คำ ตามแบบโคลงดั้น ผมแต่งให้เป้นโคลงธรรมดา เลยเพิ่มคำเข้าไป
2 ไม่ได้แก้อย่างอื่น
ตอนที่ 59 เมืองชวาแข่งดำน้ำทน
| ||||
โคลงกลบทสารถีขับรถ
| ||||
645
|
O=ชวาเมืองเขาอยู่ใกล้
|
เมืองชวา
| ||
กว้างใหญ่กลางชลา
|
ใหญ่กว้าง
| |||
รุ่งเรื่องตึกรามพา
|
เรืองรุ่ง
| |||
ชนเที่ยวชมเอ่ยอ้าง
|
เลิศแท้เที่ยวชน
| |||
646
|
O=มวลหมู่คนเที่ยวค้า
|
หมู่มวล
| ||
ซื้อคล่องขายคล่องชวน
|
คล่องซื้อ
| |||
แข่งขันเล่าเรียนทวน
|
ขันแข่งแลนา
| |||
นักปราช์นักเทศน์อื้อ
|
มากแท้ปราชญ์นัก
| |||
647
|
O=ดำทนขันแข่งผู้
|
ดำทนแลนา
| ||
ผู้เก่งครึ่งวันกล
|
เก่งผู้
| |||
เหี่ยชื่อเก่งดำจน
|
ชื่อเหี่ย
| |||
วันครึ่งวันดำสู้
|
อดได้ครึ่งวัน
| |||
648
|
O=ขันแข่งชำนะล้วน
|
แข่งขัน
| ||
ได้ลาภเงินทองพนัน
|
ลาภได้
| |||
พ่อเมืองส่งไปกัน
|
เมืองพ่ออื่นแล
| |||
ไปทั่วชะนะไซร้
|
ขื่อก้องทั่วไป
| |||
649
|
O=นานมาถึงที่รู้
|
มานาน
| ||
ท้าแข่งทวาลีงาน
|
แข่งท้า
| |||
เลือกคนที่ดำปาน
|
คนเลือกแลนา
| |||
โมงหนึ่งพอมีกล้า
|
อึดได้หนึ่งโมง
| |||
650
|
O=เกินยากมากกว่านั้น
|
ยากเกิน
| ||
เจ้าเหี่ยครึ่งวันเขิน
|
เหี่ยเจ้า
| |||
แน่ยากต่อกรเชิญ
|
ยากแน่
| |||
นายเหมี่ยงจำเรียกเข้า
|
มอบให้เหมี่ยงนาย
| |||
651
|
O=วันนับเจ็ดถ้วนค่อย
|
นับวัน
| ||
แล้วตอบรับงานพนัน
|
ตอบแล้ว
| |||
แข่งนัดเหมี่ยงจัดสรรพ์
|
นัดแข่ง
| |||
สองฝ่ายมาครบแจ้ว
|
จึ่งแจ้งฝ่ายสอง
| |||
652
|
O=สองหลักยึดให้คู่
|
หลักสองแลนา
| ||
ไว้เกาะอึดจับจอง
|
เกาะไว้
| |||
เมื่อหยุดสุดทนลอง
|
หยุดเมื่อ
| |||
เชียร์ลั่นสองฝ่ายให้
|
เริ่มต้นลั่นเชียร์
| |||
653
|
O=สัญญาณเริ่มได้มุด
|
ญาณสรรพ์
| ||
ร้องส่งเชียร์สนุกกัน
|
ส่งร้อง
| |||
ฉิ่งฉับตุ่มตุมมัน
|
ฉับฉิ่ง
| |||
นานเที่ยงโผล่แซ่ซร้อง
|
เหี่ยท้าวเที่ยงนาน
| |||
654
|
O=เล่าไหนคุณเหมี่ยงแล้ว
|
ไหนเล่า
| ||
แล้วดับตายหรือเขา
|
ดับแล้ว
| |||
ค่ำถึงโผล่เหมี่ยงเรา
|
ถึงค่ำ
| |||
ยลเยี่ยมชนะลูกแก้ว
|
บักแก้วเยี่ยมยล
| |||
655
|
O=นายเหี่ยพ่ายแข่งให้
|
เหี่ยนาย
| ||
แพ้หมดรูปยากกลาย
|
หมดแพ้
| |||
ก่อนลาพ่อเมืองยาย
|
ลาก่อน
| |||
ขุนเหมี่ยงเก่งมากแล้
|
ลูกแก้วเหมี่ยงขุน
| |||
656
|
O=มาต่อวันรุ่งแล้ว
|
ยามเย็น
| ||
ท้าวท่านพญาคุมเข็น
|
ท่านท้าว
| |||
เหมี่ยงบักเก่งอยากเห็น
|
บักเหมี่ยง
| |||
ดูนั่งรอเก็บข้าว
|
เก็บสิ้นนังดู
| |||
657
|
O=เรือใหญ่ทำช่องให้
|
ใหญ่เรือ
| ||
แล้วคว่ำช่องลมเผื่อ
|
คว่ำแล้ว
| |||
ท่อสอดโผล่ลมเมือ
|
สอดท่อ
| |||
ลมถ่ายลงบ่แคล้ว
|
เรียบร้อยถ่ายลม
| |||
658
|
O=จมเรือดำน้ำปล่อย
|
เรือจม
| ||
ให้ห่างหลักหน่อยสม
|
ห่างให้
| |||
เริ่มดำรีบหลบลม
|
ดำเริ่ม
| |||
เรือหลบนอนเล่นได้
|
ซ่อนใช้หลบเรือ
| |||
659
|
O=ห่ามึงคิดได้อย่าง
|
มึงห่า
| ||
ข้างอยู่นานเวลา
|
อยู่ข้าง
| |||
แน่ตายนึกมึงท่า
|
ตายแน่
| |||
เกินมิดนานอวดอ้าง
|
อุดได้มิดเกิน
| |||
ตอนที่ 60 ช่วยแม่ครัวเช็ดก้น
พญาจัดชบวนประพาสทางน้ำชมบ้านเมือง ไปถึงจุดหนึ่งเป็นบ้านนางในที่เป็นเลขาส่วนตัวพญา มีคน
มาบอกว่าพ่อแกไม่สบาย เลยขอลาหยุดไปเยี่ยม และมอบหมายอีกคนทำหน้าที่เลขาแทน แต่เธอเป็น
แม่ครัว พญาบอกงานไม่ยากอะไร ไม่นานพญาท้องเสีย เข้าห้องน้ำเรียกหาเลขามาเช็ดตูดให้ สองครั้ง
จึงหยุด ไม่นานก็พักเที่ยง สั่งให้รีบทำอาหารเพราะหิวมาก เขายกสำรับมา กินจวนจะอิ่มนึกได้ถามว่า
ใครทำอาหาร พอรู้คนเช็ดก้นนั่นแหละทำ โกรธสั่งไล่ออก นางร้องไห้จะเดินกลับ พอดีพบขุนศรี จึงช่วย
ไว้ได้ไม่ต้องออก(แต่งด้วยโคลงกลบทซ่อนกล เป็นประเภทกลอักษร กำหนดให้บาทที่ 1 และ 3 แต่ง
ตามปกติ กลอักษรอยู่ที่บาท 2และ 4 ให้ใช้คำซ้ำคือคำที่ 1 2 3 4 และ 6 ที่เหลือตามปกติ ได้นำ
ตารางกลอักษรมาแสดงให้ดูด้วยแล้ว)
ตอนที่ 60 ซ่อยแม่ครัวเซ็ดก้น
| ||||
โคลงกลบทซ่อนกล
| ||||
660
|
O=พ่อเมืองประพาสด้าว
|
ชลธาร
| ||
พระใคร่เยี่ยมดูงาน
|
เขตกว้าง
| |||
เรื่อแล่นลิ่วไปนาน
|
นับเนิ่น
| |||
พระใคร่เยี่ยมดูอ้าง
|
เขตนั้นเสด็จไกล
| |||
661
|
O=เรือหลวงแล่นเลียบช้า
|
ตามคลอง
| ||
เสียงเห่กล่อมเพลงคะนอง
|
สนุกแท้
| |||
สาวหนุ่มสนุกสมปอง
|
ทุกที่
| |||
เสียงเห่กล่อมเพลงแก้
|
สนุกแก้ตอบกัน
| |||
662
|
O=จนบ่ายจึงค่อยย้อน
|
กลับมา
| ||
สนมหนึ่งกราบทูลลา
|
กลับบ้าน
| |||
พระสั่งแล่นนาวา
|
เริงเรื่อย
| |||
สนมหนึ่งกราบทูลขอ
|
กลับบ้างพระคุณ
| |||
663
|
O=บิดาเจ็บป้วยเจ้า
|
ญาพ่อ
| ||
บ้านอยู่ตรงนั่นขอ
|
เยี่ยมไซร้
| |||
นานเนิ่นมิกลับรอ
|
ไปเยี่ยม
| |||
บ้านอยู่ตรงนั่นได้
|
เยี่ยมด้วยเจ้าค่า
| |||
664
|
O=มาใกลถึงที่บ้าน
|
ของมัน
| ||
พ่อป่วยเหตุผลสรร
|
รับอ้าง
| |||
คงใคร่เยื่อนถิ่นยัน
|
ฟังชอบ
| |||
พ่อป่วยเหตุผลสร้าง
|
รับไว้ตกลง
| |||
665
|
O=นางในคนชิดใกล้
|
ลากลัว
| ||
คนที่แทนทำครัว
|
ก่อนนั้น
| |||
หาช่วยทำแทนตัว
|
ไปก่อน
| |||
คนที่แทนทำขั้น
|
ก่อนแล้วค่อยคืน
| |||
666
|
O=ถึงคราวท่านพ่อเข้า
|
สุขา
| ||
คนก่อนช่วยเช็ดลา
|
เยี่ยมบ้าน
| |||
คนใหม่ถูกเรียกมา
|
โดยด่วน
| |||
คนก่อนช่วยเช็ดด้าน
|
เยี่ยมเจ้าจัดการ
| |||
667
|
O=แม่ครัวรับฝากให้
|
ช่วยงาน
| ||
เธอช่วยพญาทำการ
|
เช็ดก้น
| |||
ก่อนกลับไปหั่นฝาน
|
แกงอ่อม
| |||
เธอช่วยพญาทำพ้น
|
เช็ดแล้วกลับไป
| |||
668
|
O=เสร็จยกสำรับเฝ้า
|
ราชา
| ||
พญาช่างจำเธอครา
|
เช็ดให้
| |||
มือกลับทำกับมา
|
แกงนี่
| |||
พญาช่างจำเธอได้
|
เช็ดก้นให้กู
| |||
669
|
O=มือเช็ดตูดอ่อมต้ม
|
อาหาร
| ||
กูนี่กินไปนาน
|
อิ่มท้อง
| |||
นางนี่เช็ดตูดหาญ
|
ทำอ่อม
| |||
กูนี่กินไปต้อง
|
อิ่มขี้กูแล
| |||
670
|
O=ไล่ออกไล่ออกบ้า
|
ออกไป
| ||
สาวเจ็บปวดนักไฉน
|
เช่นนี้
| |||
เธอร่ำโศกมีใคร
|
จักช่วย
| |||
สาวเจ็บปวดนักชี้
|
เช่นข้าผิดอะไร
| |||
671
|
O=ขุนศรีช่วยหน่อยจ้า
|
บาปกรรม
| ||
เช็ดตูกแกงอ่อมทำ
|
โทษข้า
| |||
ท่านพ่อขับข่อยจำ
|
บอกไล่
| |||
เช็ดตูกแกงอ่อมบ้า
|
โทษให้ขับหนี
| |||
672
|
O=ขุนศรีทราบแต่ต้น
|
ขำขัน
| ||
ไปพบพญาท่านยัน
|
กราบเท้า
| |||
มือนางไม่กลีมัน
|
มากค่า
| |||
ไปพบพญาท่านเจ้า
|
กราบได้ปรานี
| |||
673
|
O=เช็ดตูดเองลูกเต้า
|
มานาน
| ||
ของเน่าเหม็นตายพาน
|
หยิบได้
| |||
ปลาแดกคนตายหาญ
|
เธอจับ
| |||
ของเน่าเหม็นตายไซร้
|
หยิบได้ทำเอง
| |||
674
|
O=ทำกับแกงนับร้อย
|
พันหน
| ||
ทำบุญพระฉันคน
|
แซ่ซร้อง
| |||
ควรชื่นชมนางทน
|
ทำชอบ
| |||
ทำบุญพระฉันจ้อง
|
แซ่ซร้องสรรเสริญ
| |||
675
|
O=มือท่านจับเยี่ยวด้วย
|
จับเขา
| ||
หูแหย่เล่นชอบเอา
|
รุกล้ำ
| |||
ยังจับใส่ปากเรา
|
บอกอร่อย
| |||
หูแหย่เล่นชอบย้ำ
|
รุกย้ำเน่าเสีย
| |||
676
|
O=จริงของมันเรียกให้
|
คืนมา
| ||
ยกโทษคนเราหนา
|
เช่นนี้
| |||
เธอกลับแม่ครัวข้า
|
ทำต่อ
| |||
ยกโทษคนเราชี้
|
เช่นนั้นนั่นเอง
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น