รำพึงรำพันตอนที่ ๔

	กลอนแปด
	ที่สิบสี่มีนาน่าตระหนก	เฟซหยิบยกโพสเราเขาสอบสวน
	มิรู้เรื่องสงสัยในกระบวน	มีสิ่งชวนกังขาหรือว่าไร
	รอมินานโพสดูรู้ผ่านลง	ก็ยังงงสอบเห็นเป็นไฉน
	นามศรีทองแสงทองนี่คือใคร	ก็ขอไขออกแสดงแจ้งข้อมูล
	ตัวจริงชื่อขุนทองศรีประจง	บ้านเกิดคงกมลาไสยไม่สิ้นศูนย์
	เมืองคนดีกาฬสินธุ์ถิ่นไพบูลย์a	เจิดจำรูญบ้านแกแดนธัญญา
	จบประถมบ้านแกส่งเสริมวิทย์a	มิอยากคิดสองสี่เก้าแปดหนา
	จบมอต้นโนนสังวิทยาa	ย้ายเขตมาสังกัดเมืองอุดร
	เดียวนี้เป็นหนองบัวลำถูอ้าง	ปีนั้นช่างวุ่นวายให้ทอดถอน
	เป็นไทครัวแปลกถิ่นเราแรมรอน	ครอบครัวจรอพยพมาอยู่ไกล
	หนองลุมพุกนามบ้านย่านหนองเรือ	ดังดงเสือป่าทึบทึมไฉน
	ป่าเต็งรังแดงดู่เรียงรายไป	เรียกพงไพรเหมาะดีมีเรื่องราว
	ทางทิศเหนือภูเก้าเราเพิ่งเห็น	ใยมิเป็นอย่างที่เรียนนึกสืบสาว
	ภูมิศาสตร์แผนที่บอกเรื่องยาว	สีดำราวตัวบุ้งภูเขามี
	เพิ่งเคยเห็นของจริงเป็นครั้งแรก	ยังแปลกจิตคิดฉงนจ้องดูสี
	ออกดังฟ้าทึมเทายืดยาวดี	ทอดยาวทีทางเหนือคงมิไกล
	จากหมู่บ้านเดินไปสองชั่วโมง	หากทางโล่งหน้าแล้งมิสงสัย
	หากหน้าฝนเพิ่มอีกหนึ่งคงได้	ว่างค่อยไปชมดูภูเก้ากัน
	อพยพมาอยู่ป่าภูเขา	นานนักเราค่อยปรับได้ให้นึกขัน
	ต้องศึกษาปรับตัวเอาให้ทัน	เพื่อนบ้านมันหลายคนคอยเอาใจ
	ตื่นเช้ามากันแล้วจะเที่ยวป่า	เขาสั่งว่าห่อข้าวมัดเอวไหน
	พลุหนึ่งลำกำลูกดอกสักสิบได้	มาไวไวลงป่าไปหาสัตว์กัน
	เจ้าทองใสทองใบสามกับเรา	หมาพรานเขาสองตัวออกเดินนำ
	ออกเขตบ้านเป็นป่าดูรกชัฏ	ทางเดินลัดเลาะไปให้นึกขำ
	ทางเกวียนเดินเป็นร่องน้ำเซาะกรรม	ร่องดินซ้ำเรียกโสกก็เข้าใจ
	เสียงหมาเห่าสองสหายวิ่งนำก่อน	เสียงรุ่มร้อนตามมาชักสงสัย
	พากันล้อมต้นรังเห็นแต่ใบ	หมาเห่าใหญ่จ้องดูบนต้นรัง
	ตามไปทันมันว่าหมาไล่บ่าง	แลไม้ต่างสูงใหญ่ใบมุงบัง
	คงยากไล่ตามทันมันระวัง	เงียบเสียงดังถอดใจเลิกไล่กัน
	เพื่อนพาเดินไปต่อฝ่าพงรก	สักครูตกใจตื่นเพื่อนขบขัน
	ได้เวลาแมลงส่งเสียงพลัน	จั๊กจั่นนับหมื่นตื่นตกใจ
	แถมเยี่ยวรดหูหัวน่ากลัวมาก	แต่ลำบากจักหนีณที่ไหน
	เสียงมันอยู่รอบตัวน่ากลัวกระไร	เพื่อนบอกให้จั๊กจั่นมิต้องกล้ว
	เป็นแมลงกินได้ให้ลองจับ	เคี้ยวหยับหยับแปลกใจจึงได้หัว
	ลองดูบ้างรสแปลกลองหนึ่งตัว	หลับตามั่วกินดูอร่อยดี
	เหมือนกุ้งสดรสอร่อยเพื่อยค่อยบอก	ใช่จะหลอกลาบอร่อยแท้ดีหลี
	สักสามสิบทำลาบมะม่วงมี	ต่อมาที่เดินป่าเพื่อนพาลอง
	ไปเจอเห็นเต็มขอนท่อนไม้ใหญ่	เห็ดอะไรเพื่อนสั่งระวังของ
	ค่อยค่อยเก็บคอยดูกูรับรอง	เราจะต้องได้อิ่มลองชิมกัน
	ไปพักเถียงก่อไฟดืทำเห็ด	ล้างดีเสร็จใส่เกลือผักพร้อมสรรพ์
	ห่อให้แน่นปิ้งไฟไม่นานพลัน	สุกเพื่อนมันบอกชิมอร่อยดี
	ในป่าดงของกินมันมีมาก	มิยุ่งยากรู้จักริมวิถี
	พวกยอดไม้ใบไม้กินได้มี	เพื่อนมันชี้สอนให้ได้รู้ความ
	หน่อไม้ซางโผล่นดินสักสองสอก	ตัดไม่ปอกเผาไฟไม่ต้องถาม
	จนกาบดูมันไหม้ก็มิปาน	ราดน้ำผ่านปอกเปลือกเอาทิ้งไป
	เนื้อสุกเหลืองน่ากินรออีกหน่อย	ปล่อยเพื่อนล้างน้ำเย็นอย่าสงสัย
	ล้างรสขมออกบ้างดีกระไร	ชิมหน่อไม้หอมหวานอร่อยดี
	ขูดเขี่ยนเส้นเหลืองอร่ามช่างงามแท้	เพื่อนตัดมาเขาสับสลับสี
	แล้วทำก้อยหน่อไม้รสแซบมี	กลางป่ามีก้อยกินยินชอบใจ
	ได้เที่ยวป่าเดินดงฝ่าพงรก	ทางเดินวกเวียนวนจนสงสัย
	มีแต่ป่ามิหลงทางหรือไร	กูจำได้แถบนี้มาประจำ
	เพื่อนบอกเล่ารู้เรื่องมิเคืองขัด	เขาสันทัดแถบนี้ดีนึกขำ
	คงอีกนานกว่าตูจะรู้นำ	มากเรื่องพร่ำบ่นยากหลากวิธี
	หมดเวลาเที่ยวเล่นโรงเรียนเปิด	ช่างประเสริฐชอบใจไม่หลบหนี
	ได้เรียนต่อมัธยมสมใจดี	พ่อปรานีฝากฝังตั้งใจเรียน
	เข้าโรงเรียนโนนสังวิทยา	ปีต่อมาแปลกนามตามเขาเขียน
	ศิริภูธรวิทยามาพากเพียร	ปีสามเวียนคืนกลับไปชื่อเดิม
	สามปีจบมอสามตามคาดหวัง	แต่ก็ยังอยากเพียรเรียนต่อเสริม
	สองพันห้าชัยภูมิเรียนต่อเติม	เรียนเกษตรเมืองพ่อพญาแล
	เกษตรกรรมชัยภูมินามโดดเด่น	สอบคัดเฟ้นสี่สิบห้าว่ากระแส
	แข่งกันมากภาคอีสานเป็นตัวแปร	มาสอบแท้สักร้อยห้าสิบคน
	ทุนเรียนดีมีแล้วห้ารายครบ	เอามาลบเหลือสี่สิบชักฉงน
	รอดไม่รอดสอบแข่งแรงกังวล	ประกาศผลสามสิบเก้าแทบใจวาย
	เป็นนักเรียนกินนอนอยู่หอพัก	ได้รู้จักชาวหอก็หลายหลาย
	กิจกรรมเด็กเกษตรมีมากมาย	เช้ามืดคล้ายตีห้ารีบตื่นคุณ
	เพียงสามสิบนาทีกิจส่วนตัว	พร้อมกันทั่วเข้าแถวแทบหัวหมุน
	มีการงานฝึกฝนเป็นต้นทุน	ฝึกจนวุ่นหลายหลากกิจกรรม
	งานบุกเบิกเจ็ดวันค่อผัดเปลี่ยน	ครานี้เรียนเรื่องสวนก็ชวนขำ
	ต่อไปเรียนผลไม้สวนลองทำ	เปลี่ยนอีกนำเลี้ยงไก่อยู่เจ็ดวัน
	สนุกหน่วยเลี้ยงวัวเนื้อวัวนม	เลี้ยงหมูสมลุยคลองเด็ดผักขัน
	ยอดผักตบในคลองแย่งเด็ดกัน	เต็มถังนั้นล้างดีไปที่แปร
	เข้าเครื่องปั่นหั่นซอยเรียบร้อยแล้ว	ไปเทแถวโรงงานตามกระแส
	ภารโรงรอพอแล้วคลุกรำแล	เศษข้าวแน่ปนลงคลุกกันไป
	เสร็จแกตักลงถังส่งนักเรียน	เฝ้าพากเพียรหอบหิ้วจักไปไหน
	เลี้ยงคุณหมูเป็ดห่านย่านนั้นไง	เขาเรียกใช้แรงเด็กทำการงาน
	กะเช้าเย็นทำกันไร้วันหยุด	พืชสวนชุดรดน้ำครูเรียกขาน
	เสาร์อาทิตย์รดน้ำครูอาจารย์	มาตรวจผ่านมาดูครูตรวจตรา
	พวกพืชไร่ไม้ผลก็มีเวร	เด็กถูกเกณฑ์เข้างานเป็นกลุ่มหนา
	มีเจ็ดคนต่อกลุ่มครูบัญชา	เช้าตีห้ารับงานไปทำกัน
	หกโมงครึ่งเลิกงานพักกันได้	โมงครึ่งให้ทานข้าวมาพร้อมสรรพ์
	แปดโมงครึ่งเข้าแถวเสาธงพลัน	เก้าโมงนั้นเริ่มเข้าไปห้องเรียน
	สี่โมงเย็นเลิกเรียนเริ่มรับงาน	ไปทำการเรียนรู้ครูเกษียน
	มีคำสั่งกำกับให้พากเพียร	นับจำเนียรสามปีเกษตรกรรม
	จบมอหกมีฉลองกันถ้วนหน้า	ถึงเวลาออกบินยินแล้วขำ
	มีประกาศรับคนเข้าประจำ	ทุกตำบลเจ้าหน้าที่ชำนาญการ
	ทางเกษตรมอหกคือคุณวุฒิ	วิเศษสุดเพื่อนเราเขาบอกขาน
	ไปสอบกันบรรจุพนักงาน	ด้านเกษตรตำบลคนสำคัญ
	แต่กระผมเสียใจไม่มีสิทธิ์	อย่าเพิ่งคิดสอบเลยเพื่อนเขาขัน
	สิบหกขวบพอดีเลยอดกัน	สิบแปดนั้นเกณฑ์รับราชการ
	ต้องรออีกสองปีถึงจะได้	แต่ช้าไปสองปีมีคำขาน
	ยกเลิกหมดมอหกไม่รับงาน	เกณฑ์ต้องผ่านมอปลายจึงรับรอง
	ถึงคราวต้องตกงานมานานนัก	มันหักเหชีวิตเราทั้งผอง
	เริ่มต้นใหม่เรียนรู้ตามครรลอง	ชาวบ้านต้องทำการงานอันใด
	ใช้ชีวิตช่าวบ้านชนบท	เรียนรู้กฎชาวบ้านเป็นไฉน
	จะทำมาหากินกันอย่างไร	ทำนาไร่เริ่มเรียนพากเพียรไป
	ลูกผู้ชายต่อไปต้องออกเรือน	ยังเลอะเลือนมิรู้เรื่องอันไหน
	เริ่งศึกษาฝึกฝนจนแจ้งใจ	เริ่มงานไม้จักสานการถักทอ
	หัดถากไม้เสากลมแลเสาเหลี่ยม	งานยอดเยี่ยมแปรรูปไม้สิหนอ
	หัดดึงเลื่อยสองคนอดทนพอ	ผลงานต่อเติมบ้านการจำเป็น
	เครื่องมือทำนาไร่พวกไถคราด	พึงฉลาดทำได้ก็ได้เห็น
	ลูกผู้ชายหลายหลากงานยากเย็น	ถึงยากเข็ญมิท้อขอฝ่าฟัน
	สามปีผ่านงานมาทำนาไร	จนเจ้าใจงานยากลำบากสรรพ์
	ประเมินผ่านระดับดีนี่สำคัญ	เข้ารู้กันชาวนามัธยม
	จบมอหกเกษตรวิเศษนัก	ย่อมรู้จักพัฒนาไร่นาสม
	จนเพื่อนบ้านชอบใจได้ชื่นชม	เข้าสังคมชาวบ้านสราญใจ
	ชีวิตอยู่บ้านนอกก็ราบรื่น	ผ่านวันคืนเจ็ดปีมิสงสัย
	เป็นชาวบ้านแถมขยันการใดใด	ค่อยเป็นไปพัฒนาน่าชื่นชม
	ปีสองห้าหนึ่งศูนย์พูนสวัสดิ์	ชีวิตผัดเปลี่ยไปได้เหมาะสม
	อายุควรบวชเรียนเพียรภิรมย์	อุปสมบทเป็นพระขุนทอง
	ฉายาสุขุมาโลโหแปลกแปลก	เพราะแผกนิสัยไม่สนอง
	คนใจร้อนสุขุมได้คงไต่ตรอง	เราจักลองปรับตนให้พัฒนา ฯ