ธุดงควัตร

	ตอบคำถามที่ 1 พระเดินถนนท่านทำธุดงค์ใช่ไหม ?
	กลอนแปด
	คำถามว่าเห็นพระเดินถนน	มีบางคนบอกธุดงค์เลยสงสัย
	เคยอยู่วัดพอทราบเรื่องความนัย	เป็นไฉนธุดงค์ที่สงกา
	เป็นกิจพระที่ประสงค์ถือปฏิบัติ	เอาเคร่งครัดกว่าปกตินั่นแหละนา
	ที่นิยมสิบสามอย่างตามรู้มา	ปฏิญญาได้เองมิยากเย็น
	คนอื่นรู้มิรู้มิเป็นไร	เพียงตั้งใจมั่นคงแม้ยากเข็น
	จักประพฤติปฏิบัติทำให้เป็น	เหมือนดังเช่นปฏิญานนั้นแน่นอน
	ตัวอย่างท่านหลวงพี่พระจินดา	จักลองหาธุดงค์ตามครูสอน
	ทำวัตรเสร็จปฏิญญาณทุกบทตอน	จักแรมรอนบิณฑบาตรมิขาดเลย
	ข้อสองจักฉันในบาตรมิขาดกิจ	พึงสัมฤทธิ์ตามนี้มินิ่งเฉย
	นับแต่นั้นมิขาดบิณทบาตเคย	เพื่อนชมเชยขยันนี่หลวงพี่เรา
	ลำบากหน่อยข้อสองฉันในบาตร	บางวันขาดกับข้าวมิใช่เขลา
	ปฏิญาณธุดงค์ไว้ใช่แล้วเรา	ฉันข้าวเปล่าบางวันกับไม่มี
	ปฏิบัติเช่นนี้ไปตลอด	เรียกว่ายอดกิจธุดงค์ส่งเสริมศรี
	อีกสิบเอ็ดหัวข้อล้วนเรื่องดี	อาจารย์ชี้เลือกทำตามสมควร
	เช่นถือผ้าสามผืนคืนและวัน	ถือสำคัญติดตัวไว้อย่าได้สรวล
	แค่สบงสังฆาฏิจีวรชวน	ถือได้ล้วนลำบากยากอะไร
	มันยุ่งยากนุ่งห่มหลายวันเข้า	ผ้าหมองเศร้าพึงซักรู้จักไหม
	ซักสบงนุ่งจีวรรอก่อนไง	แห้งแล้วได้เปลี่ยนบ้างล้างสังฆา
	รออยู่นั่นจีวรแห้งได้เปลี่ยน	ต้องพากเพียรลำบากยากยุ่งหนา
	ปฏิญาณแล้วทำได้ตามวาจา	แบบนี้หนาธุดงค์ถือผ้าไตร
	บางท่านถือแต่ผ้าบังสุกุล	ยุ่งยากคุณจักหาจากที่ไหน
	มีงานศพรีบแจ้งพระท่านไป	อยากได้ผ้าบังสุกุลถือธุดงค์
	พระเข้าใจจัดให้มิยุ่งยาก	ถึงลำบากหาได้ดังประสงค์
	ปีละหนผัดเปลี่ยนผ้ามั่นคง	ค่อยมาปลงทำต่อก็ตามใจ
	หรือจะเปลี่ยนกิจต่างอย่างอื่นมี	สิบสามชี้เรื่องธุดงค์อย่างสงสัย
	หนึ่งถือผ้าสามผืนคือครบไตร	สองจักใช้แต่ผ้าบังสุกุล
	สามปิณฑปาฏิกังคะ	จะรับบาตรพอเพียงเลี้ยงชีพหนุน
	มิรับกิจนิมนต์ขอรับคุณ	อบอุ่นใจยากเข็ญเป็นธุดงค์
	สปาทานจาริกังคะครับ	ตามลำดับจาริกมิลืมหลง
	ละแวกเดิมบิณฑบาตรมุ่งมั่นตรง	ด้วยเจาะจงแผ่บุญกรุณณา
	ห้าเอกาสนิกังคะมั่น	นั่งลงฉันห้ามหมดเรื่องภักษา
	มิรับเพิ่มเติมให้ไม่รับมา	อาสนะนั่งแล้วจบไปเลย
	หกปัตตปิณฑิกังคะรับ	ฉันข้าวกับในบาตรท่านเฉลย
	มีอะไรก็ฉันตามที่เคย	มิยอมเอ่ยขออะไรไปเพิ่มเติม
	เจ็ดขลุปัจฉาภัตติกัง	นั่งฉันแล้วไม่รับของมาเพิ่ม
	มีเท่าไรฉันไปก็ตามเดิม	มิรับเสริมมาถวายก็ไม่เอา
	แปดอารัญญิกังคะ	สมาทานอยู่ป่าอยู่ขุนเขา
	เสนาสนะป่าประมาณเดา	คือเป้าหมายปักกลดพักกายา
	เก้ารุกขมูลิกังคะจัด	เพราะถนัดโคนไม้พอหลับหนา
	สิบอัพโภกาสิกังคะมา	หวังว่าอยู่กลางแจ้งกิจธุดงค์
	ไร้หลังคาร่มไม้ใช้พักผ่อน	ลำบากตอนปฏิบัติวัตรประสงค์
	สิบเอ็ดโสสาสนิกังตรง	ป่าช้าคงน่ากลัวต้องทำใจ
	จะอาศัยพักผ่อนหลับนอนตรง	คงมิกลัวผีหลอกบอกจริงไหม
	ยถาสันถติกังคะนัย	จะรับไว้ที่พักตามเกิดมี
	พอใจในสถานอยู่อาศัย	อยู่กันไปจำเพาะเหมาะวิถี
	เนสัชชิกังนั่งวัตรยินดี	ยืนเดินชี้แลนั่งมิรำคาญ
	ไม่นอนเลยฝึกฝนจนช่ำชอง	หลับก็ต้องท่ายืนหรือนั่งหาญ
	สู้มิถอยอดทนกระทำการ	ธุดงค์ผ่านเรื่องยากลำบากไป
	สิบสามข้อเรียกนามธุดงค์วัตร	ปฏิบัติเลือกเองแท้แน่ไฉน
	มิบังคับเลือกทำตามพอใจ	ขอเพียงให้มุ่งมั่นประพฤติธรรม
	ส่วนพระเดินมิใช่กิจธุดงค์	เพียงประสงค์ไปมานึกน่าขำ
	ชาวบ้านเห็นนึกว่ากิจกรรม	ธุดงค์นำมาเล่าไม่เข้าใจ
	อยากจะรู้ไปดูที่อาวาส	พระสามารถทำธุดงค์มิสงสัย
	อธิษฐานแล้วทำธุดงค์ไป	แบบที่ได้เลือกทำเท่านั้นแลฯ