คำชี้แจง ครั้งแรก
...................ผมแต่งนิราศเมืองเหนือไว้เมื่อปี 2533 ขณะเป็นครูที่โรงเรียนศรีสงครามวิทยา อำเภอ วังสะพุงจังหวัดเลย ต้นฉบับหายหมด เหลือแต่ที่นำขึ้นเวบไซท์ ซึ่งเป็นไฟล์ภาพสกุล .jpg กำลัง
จะนำมาปรับปรุงแก้ไขและพิมพ์ใหม่ คงใช้เวลาหลายวัน เพราะเขียนไว้ยาว เลยขอพื้นที่เวบบลอก
คุณยายธนัญธรว่า ถ้าพิมพ์ได้ยาวหน่อย จะเอามาโพสให้อ่านเล่น จบแล้วก็เอาออก อ้อนิราศเรื่อง
นี้แต่งด้วยโคลงดั้นวิวิธีมาลีช่วงนั้นกำลังฝึกแต่งโคลง มีข้อสังเกตคือ
...............รูปแบบแผนผังเหมือนโคลงสี่สุภาพ ตัดจำนวนคำวรรคสุดท้ายบทออก 2 คำ บังคับเอก
เจ็ด โทสี่ เหมือนเดิม โคลงสุภาพวรรคสุดท้ายบทมี 4 คำ วิวิธมาลีจะตัดออกสองคำ และให้ย้ายคำโท
ไปไว้วรรคหน้า ทำให้มีคำโทคู่ในบาทที่ 4 วรรคแรก โคลงดั้นบาทกุญชร และโคลงกลบทต่าง ๆ ที่
วรรคสุดท้ายบทมี 2 คำ จะมีคำโทคู่ลักษณะเช่นนี้ด้วย ข้อสังเกตอีกอย่างคือการส่งสัมผัสคำโทจาก
บาทที่สองไปบาทที่ 4 ปกติรับด้วยคำที่ 5 โคลงที่มีคำโทคู่มักจะรับด้วยคำโทคำที่ 4
ขุนทอง ศรีประจง
(13-ก.ค.-59 คำนำครั้งแรก)
คำชี้แจงครั้งที่ 2
............หลังจากพยายามแกะโคลงนิราศเมืองเหนือ ที่เหลือแต่ภาพสแกน ก็ทำเสร็จ 380 คำโคลง
ตรวจทานดูอีกครั้งพบว่า มีข้อบกพร่องมากมายในเรื่องแผนผังบังคับ เพราะริแต่งโคลงวิวิธิมาลี เลย
ส่งสัมผัสคำโทไปคำที่ 5 บาทที่ 4 เรื่อยเลย นั่นเป็นผังโคลงสี่สุภาพธรรมดา เลยเอาผนผังของโคลง
วิวิธมาลีมากาง ตรวจทานทุกบท ก็คิดว่าตรวจครบ เป็นโคลงวิวิธิมาลี้ทั้ง 380 บท ใช้เวลากว่าสอง
สัปดาห์ครับทั้งพิมพ์ใหม่และตรวจทาน เสร็จเมื่อ 18 มกราคม 2561 เอาลงบลอก 21 มกราคม
2561 บลอกเดิม จะลบออก จึงบันทึกช่วยจำไว้ครับ
ขุนทอง ศรีประจง
21 มกราคม 2561
...........กระผมมึนกับแผนผังโคลงดั้น จำสับสนกันบ่อย ยิ่งไปเจอตัวอย่างที่ลอกผิด ๆ มาเสนอในอินเตอร์เนต ยิ่งทำให้ น่าเวียนหัว เลยไปจับเอาแผนผังจากเอกสารหลักภาษาไทย มาทั้ง 4 แบบ มากางเทียบกันไว้ จะได้เห็นข้อแตกต่างกัน โคลงนิราศเมืองเหนือ กระผมตั้งใจให้เป็นโคลงดั้นวิวิธมาลี แต่ตอนตรวจทานพบว่า เป็น บาทกุญชรปนอยู่จำนวนมาก เลยเอาแผนผังมากางแล้วปรับแก้ไข แผนผังนี้เอามาช่วยเวลาสงสัยครับ
โคลงนิราศเมืองเหนือ เพจที่ 2 (125-265)
| 125..เราไปถึงแม่จี้ | จอดรอ | ||
| พบด่านถามเร็วไว | บอกบ้าง | ||
| ตำรวจท่านรีบวอ | วายวุ่น | ||
| หายเงียบสุดอ้างว้าง | หวาดกลัว | ||
| 126..รถเอยหายจากห้วง | โลกา แลฤๅ | ||
| ถามไถ่ใยมืดมัว | หมดสิ้น | ||
| ฤๅใครแอบลักพา | เพียรซ่อน | ||
| ฤๅพวกโจรปลิ้นปล้น | ปลดทอง | ||
| 127..ลูกหมูเขาตื่นแล้ว | ส่งเสียง | ||
| ปวดฉี่แม่ไวว่อง | วิ่งแล้ว | ||
| จูงกันสู่ไพรเพียง | ลมกรด | ||
| สองแม่ลูกแจ้วแจ้ว | แจ่มเสียง | ||
| 128..นับนานจึ่งเคลื่อนคล้อย | ครรไล | ||
| หมายมุ่งจอมทองเพียง | เพื่อยั้ง | ||
| คอยตรงแม่กลางไป | น้ำตก | ||
| รถเลื่อนบ่รั้งแล้ว | ลิ่วลา | ||
| 129..สบสายสว่างแจ้ง | รัศมี | ||
| ทิวทุ่งเรือกสวนนา | สุดแล้ง | ||
| พฤกพันธุ์เหี่ยวเฉามี | มวลมาก | ||
| ฤๅเทพพรหมแกล้งให้ | โหดเหลือ | ||
| 130..เฉาตายเต็มทุ่งกล้า | ไกลฝน | ||
| พริกผักถั่วมะเขือ | สุดสิ้น | ||
| ลำใยต่างติดผล | พูนเพียบ | ||
| ดกดื่นยามลิ้นลิ้ม | อร่อยหวาน | ||
| 131..เรียงรายเต็มท้องที่ | ทุกทาง | ||
| สวนป่าลำใยลาน | หลากต้น | ||
| ฝนหดแต่ปาซาง | ทนอด | ||
| จำหน่ายมิพ้นได้ | ยากไป | ||
| 132.. แม่กลางถึงแปลกแท้ | บังเอิญ | ||
| รถว่าหลงรอไฉน | รุดหน้า | ||
| จอดคอยอยู่เห็นเพลิน | พรรคพวก | ||
| ถึงแต่ตีห้าแล้ว | หลอกกัน | ||
| 133..เรามัวแต่ห่วงรั้ง | รีรอ | ||
| เขาลัทางมาพลัน | พรักพร้อม | ||
| ยังดีที่เพียงพอ | แตกตื่น | ||
| หาใช่เหตุล้อมร้าย | รัดรุม | ||
| 134..พวกเราจอดรถแล้ว | รีบลง | ||
| กิจส่วนตัวควบคุม | อย่าช้า | ||
| ทุกคนต่างตอบตรง | ตามสั่ง | ||
| สักครู่จบกล้าอ้าง | กล่าวชม | ||
| 135..เสร็จกิจชมน้ำตก | ตาดผา | ||
| สาวหนุ่มสุขภิรมย์ | ร่ำร้อง | ||
| ลางโลดเล่นธารา | ลองว่าย | ||
| ลางสระสนานน้องน้อย | น่าดู | ||
| 136ธาราไหลหลั่งล้น | หลากลง | ||
| ตกแต่ตีนผาภู | แผ่กว้าง | ||
| กระแสซ่านเซ็นงง | งามยิ่ง | ||
| สูรย์ส่แงแสงสล้างแล้ว | ดั่งเงิน | ||
| 137. มัตสยาแหวกว่ายต้าน | ต่อธาร | ||
| ชะโดดุดสลาดเพลิน | กระโดดพลิ้ว | ||
| แขยงข่มสลิดลาน | โลดหลบ | ||
| ปลากัดสีสิ้วส้ม | แสดแดง | ||
| 138. พงไพรมากหมู่ไม้ | มวลมี | ||
| โมกม่วงพลวงดู่แพง | เด่นแล้ว | ||
| มากมวลหมู่มาลี | แลลิ่ว | ||
| รวยรื่นหอมแต้วต้าง | ตื่นตา | ||
| 139. บานบุศฤๅเท่าเอื้อง | อรชร | ||
| อวบอิ่มพิมพ์สิเนหา | ห่างเศร้า | ||
| เพียงเยือนชั่วยามจร | จำพราก | ||
| เจ็บจิตจากเจ้าน้อง | จักไกล | ||
| 140. อยากถามเกรงท่านผู้ | กำกับ | ||
| สบเนตรปานแรงไฟ | เร่าร้อน | ||
| ขืนถามแน่หนุบหนับ | นวลหนีบ | ||
| เพียงแม่คุณค้อนขว้าง | หวาดเสียว | ||
| 141. อำลาจากเอื้องอ่อน | บังอร | ||
| คราโชคดุ่มเดินเดียว | ต่อแท้ | ||
| มากมิตรจอตเรียมจร | จำห่าง | ||
| ติดขัดยากแก้แล้ว | ร่ำลา | ||
| 142. เลยลับถิ่นนี้ชื่อ | จอมทอง | ||
| จำจากจอขวัญตา | ต่างบ้าน | ||
| จอมใจอย่ามนหมอง | หมกมุ่น | ||
| จอมจิตจงต้านต้าน | ต่อตรม | ||
| 143. รอนแรมรถแล่นเร้า | เริงใจ | ||
| เด็กเด็กเพลงระงม | เพราะพริ้ง | ||
| เดรียมเพียงเพ่งงไพร | พราวเพริศ | ||
| นาล่มคนทิ้งข้วาง | ขาดฝน | ||
| 144. มองไปแปลกทุ่งข้อง | คันนา | ||
| ทำเล็กนักทางคน | ถิ่นนี้ | ||
| แถวตรงต่อตามตา | แตกต่าง | ||
| แตกต่างนาผี้นั้น | ใหญ่โต | ||
| 145. คันนาเล็กใหญ่เกื้อ | ต่างกัน | ||
| คุณค่ามีอักโข | กิดกั้ง | ||
| ขอบเขตหนึ่งสำคัญ | คงที่ | ||
| กักอุทกทั้งสิ้น | เสกสรร | ||
| 146. คนเราผิดแผกผู้ | รูปทรง | ||
| เล็กใหญ่แผกผิวพรรณ | พิศเพี้ยน | ||
| ไตรลักษณ์กลับเกิดคง | ครบแน่ | ||
| อนิจจังเสี้ยนนี้ | ลุกลาม | ||
| 147. บากดีมีทุกข์ถ้วน | เศรษฐี | ||
| ปรับเปลี่ยนยากเป็นตาม | โลกตั้ง | ||
| ทุกข์กายหม่นจิตมี | มันแผด เผานา | ||
| อนัตตายั้งนั้น | ยากเย็น | ||
| 148. กาดหลวงรถเลี้ยบใกล้ | กาดมา | ||
| หลายสิ่งหากแลเห้น | หลากแล้ว | ||
| วุ่นวายหมู่ประชา | ชมเที่ยว | ||
| จับจ่ายเสียงแจ้วแจ้ว | แจ่มใส | ||
| 149. งดงามเตียงตั้งตู้ | โต๊ะมี | ||
| พราวแพรพรรณพิไล | ผ่อนผ้า | ||
| ขนมหวานยิ่งหลากสี | เสริมแต่ง งามแล | ||
| ของสดของค้าแห้ง | เอกอนันต์ | ||
| 150. คุณหมูเริงร่าร้อง | ชอบใจ | ||
| ชวนพ่อชมเขาสรร | เสกสร้าง | ||
| แกะสลักเสลาไฉน | งามยิ่ง | ||
| ดุจชีพมีช้างม้า | เม่นหมี | ||
| 151. เสือสิงห์วางท่าจ้อง | จักโจน | ||
| กระต่ายหลากหลายสี | เสกได้ | ||
| ลิงค่าบ่างจักโผน | ผยองเผ่น | ||
| เชิงช่างแกะไว้ล้วน | งดงาม | ||
| 152. มีคุณแต่งค่าไม้ | มวลมี | ||
| คนแต่งรูปแลนาม | ค่านั้น | ||
| กุศลเครื่องขัดสี | เสริมส่ง | ||
| บุญสั่งสมชั้นต้น | ต่อเติม | ||
| 153. ปัญญาประดับได้ | เด่นเกิน | ||
| จริยะช่วยเสกเสริม | สฤษดิ์ได้ | ||
| สมรรถะส่งจำเริญ | เร็วยิ่ง | ||
| สามสิ่งมีไว้แล้ว | หลากงาม | ||
| 154. สันป่าตองแปลกแท้ | ตองใด | ||
| เขาแต่งตับติดตาม | เด่นแท้ | ||
| หลังคาตับตองไพร | แผกอื่น แลนา | ||
| สันรั่วคงแก้ได้ | ตับตอง | ||
| 155. ริมทางเห็นบ้านอยู่ | ชุมกัน | ||
| รายรอบผาตรงมอง | ตื่นเต้น | ||
| เจริญยิ่งเขาสรรค์ | เสริมแต่ง | ||
| คนเยี่ยมชมเหล้นได้ | ผ่อยล | ||
| 156. รถราขวักไขว่ผู้ | ผ่านมา | ||
| เศรษฐกิจนิยมชน | แข่งซื้อ | ||
| ทรัพย์สินเปลี่ยนเงินตรา | เต็มที่ | ||
| สันป่าตองหื้อค้า | แข่งขัน | ||
| 157. สาวป่าตองต่างต้อง | ติดใจ | ||
| ผิดแผกพบผิวพรรณ | ผ่องเนื้อ | ||
| ตรึงตาพี่สบนัยน์ | เนตรนิ่ม นุชแฮ | ||
| งามแม่งามเกื้อฟ้า | ฟากดิน | ||
| 158. เสียดายพบครูแล้ว | เลยลา | ||
| พอผ่านเรียมถวิล | จดไว้ | ||
| สาวเอยผ่านทางมา | เมืองแม่ | ||
| จำรูปงามได้น้อง | น่าชม | ||
| 159. โบกมือลาแล้วนุช | ป่าตอง | ||
| ลาก่อนแม่ขำคม | คิดใกล้ | ||
| ทักทายชั่วยามปอง | เป็นเพื่อน | ||
| มาดมั่นขอให้พ้อง | พบพา | ||
| 160. หางดงดงอยู่ด้าว | แดนใด | ||
| เห็นแต่ตึกลานตา | สลับสล้าง | ||
| นามดงแต่พงไพร | หายาก นักแล | ||
| ความรุ่งเรืองอ้างม้าง | หมู่ดง | ||
| 161. พงไพรคือต้นแหล่ง | ลำธาร | ||
| หมดพฤกษ์ขาดฝนคง | เหือดแห้ง | ||
| ทุกข์ยากส่ำสัตว์พาน | พบเคราะห์ | ||
| อดอยากเพราะแล้งฟ้า | ขาดฝน | ||
| 162มากพิษเพราะไม้ป่า | เปลี่ยนแปร | ||
| หมดป่าเสียหมากผล | ส่งให้ | ||
| หมอกควันเพิ่มเป็นแพ | ลอยล่อง | ||
| ลอยอยู่บนได้ฟ้า | ฟ่าฟาง | ||
| 163. นภาเป็นกระจกฝ้า | ฟั่นเฟือน | ||
| ไอแดดถูดกีดทาง | กีดแล้ว | ||
| โลกรุมอบไอเหมือน | เตาแดด แลนา | ||
| นานเนิ่นมิแคล้วร้อน | ล่มสลาย | ||
| 164. ผลกระทบจากป่าไม้ | มากมี | ||
| เราท่านพึงเตรียมกาย | จิตพร้อม | ||
| เพาะพืชแผ่พันธุ์พลี | เพาะป่า | ||
| เชิญก่อกิจน้อมไท้ | สักการ | ||
| 165. ดินอุดมเพราะป่าชื่น | ชุ่มเย็น | ||
| ฝนหลั่งหลากสรรค์ธาร | เสกสร้าง | ||
| กสิกิจบ่ลำเค็ญ | ควรยิ่ง | ||
| คุณค่ากว่ากว้างล้น | กว่าหลาย | ||
| 166. สามัคคีปลูกไว้ | ว่าควร | ||
| อนุชนจักสบาย | ภาคหน้า | ||
| เมืองไทยจักงามชวน | เทียวท่อง | ||
| ชนชืนชมฟ้าล้ำ | เลิศไพร | ||
| 167. อำลาเพียงผ่านพ้น | หางดง | ||
| เรื่องเรื่อยรถคลาไคล | เคลื่อนคล้อย | ||
| สบสายแดดจัดจง | จดจ่อ | ||
| เชียงใหม่หมูน้อยร้อย | เรียกหา | ||
| 168. มาถึงเชียงใหม่มื้อ | มงคล | ||
| แตกตื่นตรึงทรวงพา | สร่างเศร้า | ||
| ชมเมืองงดงามกล | เมืองเทพ แลนา | ||
| งามสง่าทุกเค้าด้าน | ต่อชม | ||
| 169. งดงามตึกบ้านช่อง | ชำเลือง | ||
| แบบสมัยคนนิยม | หลากล้น | ||
| กลมกลืนเก่าประเทือง | ทุกที่ | ||
| งามยิ่งงามพ้นถ้อย | จักแถลง | ||
| 170. วัดวาอาวาสตั้ง | ติดทาง | ||
| งามดั่งองค์อินทร์แปลง | ปลูกให้ | ||
| พิศโบสภ์พิจิตรพลาง | เพียรเพ่ง | ||
| พระธาตุสืบไว้สร้าง | สื่องาม | ||
| 171. เจดีย์สูงเสียดฟ้า | เฟื่องฟู | ||
| ติรัตน์รังสรรค์สาม | ภพแก้ว | ||
| ชาวเวียงช่วยเชิดชู | ชนชื่น จิตแฮ | ||
| ผ่องจิตผองแผ้วล้วน | อาบธรรม | ||
| 172. งามถนนตัดต่อเต้า | ลีลา | ||
| ขวักไขว่รถประจำ | เรียบร้อย | ||
| คูคลองเลียบมรรคา | เคียงคู่ | ||
| ธารสะอาดสร้อยถ้อย | ถั่งชม | ||
| 173. คูเมืองคราเมื่อครั้ง | ก่อนกาล | ||
| เคียงคู่กำแพงสม | เสกสร้าง | ||
| ปวงปราชญ์เดล่าตำนาน | นับเนิ่น | ||
| เชียงใหม่เมืองอ้างนี้ | เอ่ยคำ | ||
| 174. แถลงปางพระเจ้าแห่ง | กุมกาม | ||
| นามทานเม็งรายจำ | จดอ้าง | ||
| ประพาสล่ามิคตาม | ชอบชื่น นักแล | ||
| พักอยู่อ้อยช้างยั้ง | ชุ่มใจ | ||
| 175. สามคืนสุเทพยั้ง | ดอยสบาย | ||
| คืนหนึ่งสุบินนัย | แปลกแท้ | ||
| เคงเพราะเทพทักทาย | จริงแน่ | ||
| บอกสถานแก้แล้ว | เลิศลอย | ||
| 176. บ้านแทนนามที่นั้น | หนึ่งนัย | ||
| จักรุ่งดังเพชรพลอย | ก่องแก้ว | ||
| คนครองก็เกริกไกร | เกินยิ่ง | ||
| ควรจักแปลงแล้วสร้าง | เสกเมือง | ||
| 177. เม็งรายจอมราชรู้ | เล็งญาณ | ||
| ควรที่จักประเทือง | เกียรติก้อง | ||
| แปลงเมืองก็ควรการ | กิจใหญ่ | ||
| หลายฝ่ายเห็นพ้องด้วย | จึ่งดี | ||
| 178. ลุกาลนานจึ่งได้ | เสด๋จมา | ||
| ถึงถิ่นเดิมพบมี | นิมิตฟ้า | ||
| สองฟานแม่ลูกครา | ครองถิ่น | ||
| วนแหล่งกอหญ้าแล้ว | ผ่องเย็น | ||
| 179. ยามเสือสุนัขต้อน | ติดตาม | ||
| สองแม่ลูกหลบเป็น | หลืบหญ้า | ||
| ศัตรูกลับถึงยาม | ยอมพ่าย | ||
| หวาดหวั่นมิกล้าต้อง | ต่อมัน | ||
| 180. ทรงเห็นเป้นเรื่องล้วน | มงคล | ||
| ควรจักแปลงเมืองกัน | ก่อสร้าง | ||
| สองฟานแม่ลูกตน | ประเสริฐ | ||
| โปรดจับไปอ้างเลี้ยง | ว่าดี | ||
| 181. เวียงฟานเหนือน้ำหยวก | ยังเฮือง | ||
| ยอดยิ่งมงคลมี | โลกรู้ | ||
| เจ็ดอย่างจักเสริมเรือง | รมย์รื่น | ||
| กวางเผือกแผกผู้ได | พักพิง | ||
| 182. ลุศกหกห้าสี่ | ศักราข | ||
| จุลศกอุดมจริง | เลิศแล้ว | ||
| กะเกณฑ์ไพร่พลมาด | หมายมุ่ง | ||
| จักเสกเมืองแก้วให้ | เพริศงาม | ||
| 183. อัญเชิญพระร่วงเจ้า | สุโขทัย | ||
| พระยาพเยาสาม | เพื่อนแก้ว | ||
| งำเมืองชื่อมีไม | ตรีจิต | ||
| เชิญปรึกษาแล้วล้วน | ฉลาดกล | ||
| 184. สองสหายเห็นพ้องต่าง | ตรองเดิม | ||
| หวังช่วยสหายตน | สฤษดิ์ได้ | ||
| รีบรุดเร่งเสาะเสริม | แสวงค่า | ||
| สองเพื่อนบอกให้รู้ | เรื่องงาม | ||
| 185. อันสถานที่ตั้ง | แต่งเมือง | ||
| งามยิ่งมงคลสาม | โลกรู้ | ||
| เจ็ดอย่างจักประเทือง | ทุกที่ | ||
| งามยิ่งทุกผู้ให้ | เสกสรรค์ | ||
| 186. อีกฟานแม่ลูกนั้น | เนาว์นอน | ||
| หลบหลีกภัยพาลพลัน | หยุดยั้ง | ||
| มงคลล่วงลบดอน | แดนอื่น | ||
| มุสิกขาวรั้งนั้น | อีกสถาน | ||
| 187. มงคลอีกหนึ่งนั้น | น้ำตก | ||
| ไหลหลั่งลงดอยธาร | คดเคี้ยว | ||
| ดังกอดรอบเมืองยก | ยออยู่ | ||
| แดนอื่นเท่าเสี้ยวนี้ | หนึ่งเลย | ||
| 188. เม็งรายจอมราชรู้ | เรื่องราว | ||
| ปิติสุดดังเคย | หลากล้น | ||
| แปลงเมืองใหม่อีกคราว | รีบเร่ง | ||
| ปราสาทงามพ้นถ้อย | ถั่งชม | ||
| 189. วัดวาอาวาสสร้าง | เสกงาม | ||
| คูค่ายดุจดังพรหม | ประสาทให้ | ||
| กำแพงแกร่งอริตาม | ต่อยาก | ||
| นับสี่เดือนได้สิ้น | เสร็จเมือง | ||
| 190. นพบุรีศรีสง่าตั้ง | เติมนาม | ||
| นครพิงค์เชียงใหม่เฮือง | อยู่ยั้ง | ||
| เม็งรายราชเย็นยาม | ทรงราช | ||
| เชียงใหม่คราวตั้งนั้น | เนิ่นนาน | ||
| 191. ปีวันผันเปลี่ยนแล้ว | ล่วงไป | ||
| ยังอยู่เวียงวังปาน | ล่มฟ้า | ||
| งดง่มยิ่งเจริญไว | เวียงราช | ||
| ไทเทศมุ่งหน้าจ้อง | จ่อเยือน | ||
| 192. พอดีรถแล้นเขา | มอชอ | ||
| อุดมศึกษาเตือน | แต่ตั้ง | ||
| มากมวลหนุ่มนวลขอ | เพียรเพ่ง | ||
| เรียนร่ำแลยั้งได้ | ปริญญา | ||
| 193. งดงามชวนชื่นแท้ | ทุกภาย | ||
| งามพุ่มพฤกษ์มวลมา | มากล้น | ||
| ตัดทางท่องหลากหลาย | ลองเที่ยว | ||
| ตึกเด่นแลต้นตั้ง | แต่ใด | ||
| 194. รถจอดตรงตึกค้า | ของกิน | ||
| ครูสั่งหอดหิวใย | แต่เช้า | ||
| อาหารสั่งสงวนสิน | กันหน่อย | ||
| ถูกยิ่งสูเจ้าแล้ว | รีบไว | ||
| 195. เสร็จสรรพต่อนี้ป่า | ชมดอย | ||
| รถเล็กจักพาไป | อย่าช้า | ||
| สามโมงครึ่งจักคอย | ควรรีบ แลนา | ||
| เสร็จปล่อยหายล้าแล้ว | รุกรน | ||
| 196. สาวเล็กเด็กหนุ่มเหน้า | นานา | ||
| ยลแย่งทานกันจน | เรียบร้อย | ||
| สักครู่กลับคืนมา | เมียงม่าย | ||
| ครูว่าหนูน้อยน้อง | นั่งรอ | ||
| 197. ราชันติดต่อจ้าง | สองแถว | ||
| สุทธิว่าแพงพอ | จ่ายได้ | ||
| เสถียรถูกสาวแซว | ใจอ่อน | ||
| เขาสั่งสาวให้ขึ้น | ค่าแพง | ||
| 198. ลดาวัลย์จ้องจัก | จ่ายเงิน | ||
| คันหนึ่งสามใบแดง | ดั่งนั้น | ||
| แปดคันมิขาดเกิน | นวลจ่าย | ||
| เห็นบ่นนวลกลั้นแล้ว | จ่ายไว | ||
| 199. สองแถวพาวิ่งขึ้น | เขาสูง | ||
| ดอยสุเทพจักไป | บอกแล้ว | ||
| รถแล่นผ่านยางยูง | ยังยอด ดอยแฮ | ||
| ชันยิ่งแม่แก้วนั้น | นึกถึง | ||
| 200. พิศเพลินสองขอข้าง | เขาเขิน | ||
| ทางคดวกวนตรึง | ตื่นเต้น | ||
| เหวลึกล่วงลงชิญ | สวรรค์แน่ | ||
| ยังหวั่นยากเว้นได้ | กัดฟัน | ||
| 201..พิศไพรพราวเพริศพริ้ง | พรหมสรรค์ | ||
| แผกไผ่มากมองมี | ไม่สิ้น | ||
| ยูงยางยิ่งหลากพันธุ์ | ผิดพวก | ||
| ยอดเยี่ยมต่อร้อยลิ้น | หลั่งชม | ||
| 202..มาลีแลหลากล้วน | งดงาม | ||
| รวยกลิ่นชวนภิรมย์ | รื่นเร้า | ||
| ภุมรินทร์เที่ยวตอมตาม | ติดต่อ | ||
| เชยกลิ่นคลุกเคล้าลิ้ม | รสสุคนธ์ | ||
| 203..แลหินเห้นหากตั้ง | ตรึงตา | ||
| ปมปุ่มมากมายจน | จิตอ้าง | ||
| ยายยังทั่วพนา | เนาว์นิ่ง | ||
| งามดั่งเทพสร้างสิ้น | เสร็จสม | ||
| 204..นับนานปีนป่ายขึ้น | ขุนเขา | ||
| มัวมืดเมฆหมอกพรม | ค่ำแล้ว | ||
| เยือกเย็นยิ่งสั่นเทา | ทุกข์ยิ่ง | ||
| เด็กบ่นกันแจ้วแจ้ว | เจ็บระทม | ||
| 205..แลหาสัตว์ป่ายิ้ง | อยู่ไหน | ||
| หมูเม่นมีอยากชม | ชื่นชี้ | ||
| เสือสิงห์กระทิงไพร | พบยาก | ||
| เห็นแต่นกกี้ก้อง | กู่เสียง | ||
| 206..เสียดาบืมหยิบเสื้อ | ทรงหนา | ||
| มิคาดหนาวเหน็บเพียง | ดั่งนี้ | ||
| หนาวกายนั่นทรมา | ดหน่อย หนูเอย | ||
| หนาวจิตจักลี้ต้อง | หลบหนาว | ||
| 207..ทันถึงที่จอดแล้ว | ลงไป | ||
| หลากจิตมากมายสาว | ส่องหน้า | ||
| ชุมนุมเพื่อกิจใด | หนอนี่ | ||
| ขวักไขว่แม่ค้าร้อง | ร่ำขาย | ||
| 208..ภูภิงค์ราชนิเวศน์ | ตระหง่านงาม | ||
| ศรีสง่าบนภูพราย | เพริศแพร้ว | ||
| เวียงวังล่มโลกสาม | สวยสง่า | ||
| วังดั่งวังแก้วเก้า | ก่องงาม | ||
| 209..คุณหมูจูงแม่ร้อน | รุกรน | ||
| รีบเร่งสุขาถาม | ที่ตั้ง | ||
| หายากจักราดจน | เจ็บจิต | ||
| คนมากยากยั้งแท้ | อย่ารอ | ||
| 210..เสร็จชวนกันั้งแม่ | แลหมู | ||
| งามยิ่งนวลลออ | เอ่ยอ้าง | ||
| ชวนชมสรรพสิ่งดู | ดาดาษ | ||
| งามอุทยานสล้างล้วน | หลากสรร | ||
| 211..พิจิตรบุปผชาติขึ้น | ควรการ | ||
| กุหลาบพิศหลากพันธุ์ | แผกพ้อง | ||
| แดงเหลืองม่วงสราญ | รมย์รื่น | ||
| ภมรไต่ตอมจ้องจ้อง | จ่อชม | ||
| 212..เด็กเด็กรีบร่ำร้อง | เริงใจ | ||
| ชักรูปกันขำคม | เนตรเนื้อ | ||
| ลิงโลดแล่นเลียบไป | ปีนป่าย | ||
| รอยพระพรหมเกื้อสร้าง | สุดงาม | ||
| 213..เยือกเย็นอากาศชื้น | ชุ่มเย็น | ||
| เมฆต่ำลอยลมตาม | สั่นสะท้าน | ||
| มวลเมฆชุ่มหนายเป็น | ปานเหน็บ | ||
| สองแม่ลูกต้านต้าน | ต่อหนาว | ||
| 214..มินานอาพาธต้อง | ติดนวล | ||
| หอบหืดจับถึงคราว | ครั้นคร้าม | ||
| รุกรนเร่งรีบชวน | เชิญกลับ | ||
| รออยู่รถห้ามเจ้า | อย่ากลัว | ||
| 215..จัดยาเสร็จสรรพให้ | หนึ่งชุด | ||
| โรคหอบประจำตัว | แต่เค้า | ||
| มินานหอบหืดหยุด | สดชื่น | ||
| พักก่อนเถิดเจ้าแก้ว | จึ่งจร | ||
| 216..ประตูวังเที่ยงแล้ว | ปิดลง | ||
| จำจากชวนบังอร | อ่อนน้อย | ||
| คราหลังหากจิตจง | จักเที่ยว | ||
| มาใหม่แม่สร้อยแก้ว | อย่าตรม | ||
| 217..บารมีพระผู้ผ่าน | ผืนไผท | ||
| ก่อเกิดภูพิงค์พรหม | เสกสร้าง | ||
| จิตผจงพิไล | เลอเลิศ | ||
| งามสง่าชนอ้างล้วน | เอ่ยงาม | ||
| 218..ขอวอนทวยเทพไท้ | ทุกพิมาน | ||
| อวยจัตตุพรตาม | ตลอดครั้ง | ||
| ถวายแด่พระถุบาล | บพิตร | ||
| ช่นม์ยั่งยืนตั้งร้อย | ร่วมพัน | ||
| 219..กายาทรงผ่องเพี้ยง | ศศิธร | ||
| นิรทุกข์ประสบสันต์ | สร่างเสร้า | ||
| เพียบพลพลากร | กายจิต | ||
| อริพ่ายฤเข้าใกล้ | เข็ดขาม | ||
| 220..รถพาลงแล่นเข้า | เขตเขา | ||
| ดอยสุเทพอาราม | เลิศแล้ว | ||
| จอดรถพักหนึ่งเรา | เริงร่า | ||
| ถามไถ่ไม่แคล้วได้ | เรื่องราว | ||
| 221..นามเขาอ้อยช้างชื่อ | แต่เดิม | ||
| ปีหนึ่งเก้าสองหกสาว | สืบได้ | ||
| กือนาราชตริเติม | ตกแต่ง | ||
| ก่อพระธาตุไว้อ้าง | ว่ามา | ||
| 222..สุมนะเถระเจ้า | จอมสงฆ์ | ||
| จากสุโขทัยครา | หนึ่งนั้น | ||
| จาริกแผ่ธรรมคง | มาดมั่น | ||
| ฝากพระธาติชั้นให้ | สักการ | ||
| 223..กือนาจอมราชเจ้า | ศรัทธา | ||
| อวยก่อมณฑปปาน | ดั่งแก้ว | ||
| บนดอยสุเทพตรา | ตรึงจิต | ||
| ชนชื่นบุญแล้วล้วน | หลั่งชม | ||
| 224..เจดีย์สูงส่งห้า | นับวา | ||
| เสร็จสรรพทรงภิรมย์ | รื่นเร้า | ||
| จัดงานฉลองประชา | ชมชื่น | ||
| เดือนหกเพ็ญเต้าตั้ง | จักเฉลิม | ||
| 225..ต่อมาตกแต่งบ้าง | บางสมัย | ||
| สูงสิบเอ็ดวาเสริม | เสกสร้าง | ||
| พระเมืองเกศเสด็จไป | โปรดช่าง | ||
| ตกแต่งเติมอ้างไว้ | เอ่ยมา | ||
| 226..ลุสองพันหนึ่งร้อย | นับปี | ||
| พระมหาเถรครา | หนึ่งนั้น | ||
| พาก่อกระไดมี | มากค่า | ||
| หนึ่งเจ็ดสามขั้นได้ | นับดู | ||
| 227..สองสี่เจ็ดแปดครั้ง | กาวิละ | ||
| ทรงโปรดยกฉัตรชู | เชิดไว้ | ||
| รายรอบเหล็กโดย ธ | ทำเสร็จ | ||
| ทรงศรัทธาให้เกื้อ | ศาสนา | ||
| 228..สองสี่เจ็ดแปดนั้น | นับนาน | ||
| ศรีวิชัยครูบา | สืบสร้าง | ||
| ถนนสู่ดอยปาน | เทวโลก | ||
| เสร็จสรรพควรอ้างไว้ | ว่าคุณ | ||
| 229..ปัจจุยบันนี่นั้น | พัฒนา | ||
| ทางราดยางรัฐหนุน | ก่อเกื้อ | ||
| งามวัดราษฏร์ศรัทธา | เติมแต่ง | ||
| โบสถ์วิหารเอื้อถ้วน | ทาบทอง | ||
| 230..รถรงเข็นช่วยขึ้น | คุงดอย | ||
| ลวดจ่องจูงไปมอง | แปลกแท้ | ||
| สองราคู่กันคอย | รับส่ง | ||
| ลงหนึ่งอีกขึ้นแก้ | กลับกัน | ||
| 231..สิบคนเศษขึ้นรถ | ครรไล | ||
| เซ็งแซ่เด็กสบสันต์ | แซ่ซร้อง | ||
| บางตนตื่นตกใจ | แตกต่าง | ||
| สักครู่ถึงจ้องแจ้ว | จักลง | ||
| 232..ยอดดอยแลหลากล้วน | งดงาม | ||
| บงโบสถ์พิหารจง | เจตน์สร้าง | ||
| สมสง่าดุจอาราม | เทพส่ง | ||
| นามสุเทพอ้างไว้ | ว่าควร | ||
| 233..พระประธานลักษณ์ล้ำ | เลิศงาม | ||
| สองแม่ลูกชักชวน | กราบไหว้ | ||
| อธิษฐานต่างตนตาม | แตกต่าง | ||
| คุแม่ว่าให้ข้า | หืดหาย | ||
| 234..คุณลูกวอนอยากได้ | ตุ๊กตา | ||
| อุกชุดงวามลวดลาย | หลากล้วน | ||
| ขนมหวานก็ปรารถนา | หลวงปู่ | ||
| อีกอื่นมิถ้วนไหว้ | ว่าวอน | ||
| 235..นักเรียนวอนว่าให้ | หายโศก | ||
| สดชื่นดั่งจันทร | แจ่มแจ้ง | ||
| ทุกข์ภัยห่างไกลโรค | รุ่มเร้า | ||
| เคราะห์สร่างสุดแสร้งสิ้น | เสียดใจ | ||
| 236..กราบพระเสร็จเรียบร้อย | ลองชม | ||
| บงโบสถ์ยายยังไป | แปลกแท้ | ||
| ระฆังหง่างลอยลม | ลองเคาะ | ||
| หลายสิบใบแส้ต้อง | ต่างดัง | ||
| 237..ระฆังเคาะจึ่งได้ | จำเรียง | ||
| เหง่งหง่างเองระวัง | ว่าไว้ | ||
| กลีท่านว่าเพียง | พัสดุ | ||
| ถคนที่ดังได้ด้วย | อวดตน | ||
| 238..คุณหมูเพลินต่อยต้อง | ตีระฆัง | ||
| เสียงคร่ำครวญดังคน | ร่ำร้อง | ||
| ลางใบส่งเสียงดัง | ดูแปลก | ||
| เสียงดั่งนวลน้องไห้ | ร่ำหา | ||
| 239..ลานโบสมวลนกกล้า | เก่งเกิน | ||
| เลียบเล่นเสาะภักษา | อยู่ใกล้ | ||
| โบยบินรอบคนเพลิน | ขอถั่ว | ||
| นกเก็บกินได้แล้ว | ชื่นบาน | ||
| 240..ยามมองลงต่ำใต้ | งวยงง | ||
| เชียงใหม่งามตระการ | กว่ากว้าง | ||
| รถราวิ่งเป้นวง | เวียนรอบ | ||
| ตึกเด่นแลสล้างล้วน | หลากหลาย | ||
| 241..ฤๅเรายืนอยู่เบื้อ | บนสวรรค์ | ||
| แลล่มโลกพิศพราย | เพริศแพร้ว | ||
| มองเมฆต่ำหลากพรรณ | พึงเพ่ง | ||
| เสียงวิหคแจ้วแจ้ว | ดั่งทิพย์ | ||
| 242..เพลินใจจนบ่ายคล้อย | ไคลคลา | ||
| บุญมากเชิญจำหยิบ | จักเต้า | ||
| ทางไกลจักไคลคลา | ลงเที่ยว | ||
| กราบพระเสร็จเจ้าแจ้ว | จึ่งจร | ||
| 243..ขาลงรถแล่นพริ้ว | ลงดอย | ||
| ไวสุดเสียวสมร | สั่นสะท้าน | ||
| หวาดหวั่นตกเหวคอย | เกร็งชั่วย | ||
| สักครู่ถึงต้านอ้าง | บ่กลัว | ||
| 244..รถใหญ่รออยู่พร้อม | พอดี | ||
| ครันครับทุกตนตัว | ตอบถ้อย | ||
| เดินทางเร่งจรลี | ลองเที่ยว | ||
| อาทิตย์เริ่มคล้อยคล้าย | บ่ายลง | ||
| 245..ผ่านเมืองเจียงใหม่แล้ว | เลยไป | ||
| กฤษฏาดอยผสงค์ | สืบเค้า | ||
| ลือกันว่าวิไล | เลอเลิศ | ||
| รถวิ่งถึงเจ้าจ้า | จอดคอย | ||
| 246..ตะลึงแลยิ่งล้ำ | เลิศงาม | ||
| รีสอร์กฤษฎาดอย | ดั่งอ้าง | ||
| เขาเขินอยู่หลังตาม | ติดต่อ | ||
| ตกแต่งปลูกสร้างโอ้ | อวดงาม | ||
| 247..ทวารบาลบอกให้เหิงคอย | เหิงคอย | ||
| ติดต่อขอชมตาม | ค่าตั้ง | ||
| สิบบาทต่อคนดอย | ดูยาก | ||
| เหมาเจ็ดร้อยยั้งได้ | ขาดตัว | ||
| 248..ตกลงตามที่ต้าน | ต่อรอง | ||
| รีบปล่อยเด็กมิมัว | เนิ่นช้า | ||
| คุณครูสั่งจงจอง | แถวก่อน | ||
| เสร็จสั่งแถวหน้าได้ | ดุ่มเดิน | ||
| 249..คุณหมูคุณแม่ด้วย | ดูสวน | ||
| พิศพุ่มผกาเพลิน | เพริศแพร้ว | ||
| หลากสีแผกพันธุ์ชวน | ชมชื่น | ||
| ตกแต่งดังแก้วเก้า | เก็จมณี | ||
| 250..คุณหมูดูน้ำตก | ตาดผา | ||
| เซ็นซ่านสายนที | หลั่งล้น | ||
| มากมวลมัตสยา | ยามว่าย | ||
| บานเบิงบัวล้นล้วน | เลิศงาม | ||
| 251..โรงเรือนออกแบบไว้ | แปลกดี | ||
| ชมเล่นเย็นใจยาม | เพื่อนพร้อม | ||
| ราชันหลบสตรี | ลงเล่น | ||
| ลอยเล่นธารอ้อมลี้ | แอ่งหิน | ||
| 252..เขาชวนเชิญขี่ช้าง | ชมไพร | ||
| คุณแม่พอฟังยิน | ย่างย้าย | ||
| รีบเดินล่วคงไป | ลองขี่ | ||
| ถึงหยุดยืนคล้ายคล้าย | จักกลัว | ||
| 253..เด็กเด็กไปนั่งร้าน | อาหาร | ||
| กินอิ่มหูตามัว | มืดหน้า | ||
| หกสิบบาทต่อจาน | เจ็บปวด | ||
| เห็นบ่นแพงหล้าน้อย | ปวดใจ | ||
| 254..เพลิดเพลินจนบ่ายคล้อย | คืนมา | ||
| เชียงใหม่หมายพักไป | หยุดยั้ง | ||
| เสาะแสวงวัดหลวงตา | ตอนค่ำ | ||
| พบท่านท่านรั้งไว้ | รื่นรมย์ | ||
| 255..ศาลาหลังหนึ่งให้ | หากนอน | ||
| เสื่อสาดอาสน์ผีนพรหม | เพียบพร้อม | ||
| แถมยุงหนึ่งฝูงตอน | ดึกดื่น | ||
| ตบไล่เราน้อมไว้ | รับเอา | ||
| 256..มากมีนักเที่ยวล้น | ลานวัด | ||
| เจ็ดกลุ่มรวมพวกเรา | เรียบร้อย | ||
| สุขาต่างแออัด | ออแน่น | ||
| ถึงทุ่มตัวน้อยน้อย | เสร็จสรรพ | ||
| 257..เสถียรชวนเพื่อนพ้อง | พาไป | ||
| เป็ดย่างมีหมูหัน | อร่อยลิ้น | ||
| ตลาดกลางช่างกระไร | รถแน้น | ||
| ทานเสร็จแทบดิ้นร้อง | สุดแพง | ||
| 258..เสร็จกินเชิญแยกย้าย | เยี่ยมชม | ||
| ตลาดค่ำคนแสวง | สิ่งซื้อ | ||
| ฝูงชนต่างภิรมย์ | เริงรื่น | ||
| หนุ่มหล่ออ่อนหื้ออ้อน | ฝากขวัญ | ||
| 259..งดงามสินท้องถิ่น | ทำขาย | ||
| หัตถกรรมงามสรรพ์ | ผ่อนผ้า | ||
| โถชามเครื่องเขินลาย | แลเลิศ | ||
| แขกฝรั่งผ่อหน้าซื้อ | สิ่งของ | ||
| 260..กาญจนาหนึ่งน้อย | นักเรียน | ||
| ทักฝรั่งเขาเมียงมอง | อยากรู้ | ||
| ฝรั่งถามแม่กลับเวียน | แอบหลบ | ||
| บอกมิทราบสู้ใบ้ | บ่ถาม | ||
| 261..มาจากเลยแน่ค้า | วังสะพุง | ||
| คือที่ซศรีสงคราม | ฝรั่งไฮ้ | ||
| สกูลออฟอาร์ยุง | ยังทราบ | ||
| ขอจับมือได้แล้ว | ชอบใจ | ||
| 262..หมูชมลายผ้าผ่อน | แพรวพราว | ||
| หลากรูปทองอุไร | แล่งริ้ว | ||
| คนขายเด่นดังดาว | ละอ่อน | ||
| ยามแม่โยกพริ้วพริ้ว | บาดตา | ||
| 263..ถามราคาแม่ร้อง | หมื่นสาม | ||
| ขนลุกอะไรหนา | นิ่มน้อง | ||
| แพรพรรณว่างดงาม | แพงค่า | ||
| ละอ่อนงามต้องอ้าง | ค่าหลาย | ||
| 264..เพลินชมเหน็ดเหนื่อยแล้ว | กลับกัน | ||
| มาวัดสระสรงกาย | สระล้าง | ||
| ชำระคราบไคลพลัน | สดชื่น | ||
| เตรียมจักนอนกว้างห้อง | กว่าเหลือ | ||
| 265..ยุงชุมเสียยิ่งแต้ | ตอมบิน | ||
| เสียงตบตายเป็นเบื่อ | บ่หยั้น | ||
| มากมายแห่มายิน | หึ่งหึ่ง | ||
| ยากบ่มีกั้นมุ้ง | กีดยุง |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น