ขุนทอง ศรีประจง
| ทักกันวันที่ ๑๔ กันยายน ๒๕๖๒ | |
| กาพย์ยานี ๑๑ | |
| เป็นไข้ยังมิหาย....................ใครทำร้ายเราหรือหนอ | |
| เจ้ากรรมคงมารอ..................หวังกระทำคอยซ้ำเอา | |
| เหนื่อยอ่อนเฝ้านอนแบบ........ดังไปแลบลามลนเผา | |
| รุ่มร้อนมิทุเลา......................สามวันแล้วอนิจจา | |
| เชิญเชิญใครเจ้ากรรม.............อ่านลำนำกาพย์นี่หนา | |
| เขียนเล่าถึงโรคา....................ขยันมาคอยเบียดเบียน | |
| สิบเอ็ดสิงหาคม.....................เริ่มนอนซมหวัดแวะเวียน | |
| ไปพบหมอเขาเขียน.................รายการยาล้วนวาดี | |
| กลับบ้านนอนพักผ่อน.............นอนมิหลับตัวร้อนจี๋ | |
| ไข้สูงดังอัคคี........................มันโรมรันทั้งวันคืน | |
| อาการไอเกินพิกัด..................โรคมันจัดจนยากฝีน | |
| เจ็บอกก๋เต็มกลืน....................เจ็บหน้าท้องต้องเกร็งไอ | |
| จิบยาน้ำดำดำ........................ยังไอซ้ำนึกสงสัย | |
| โรคเรานี่ยังไง........................เหตุไฉนมิกลัวยา | |
| หมดไปตั้งสามขวด.................ยังเจ็บปวดเหมือนเดิมหนา | |
| การไอยิ่งก้าวหน้า...................น้ำตาเล็ดแทบขาดใจ | |
| ยายชวนพบหมอบ้าง................มีหลายอย่างน่าสงสัย | |
| หลายวันมามีไข้......................เขาตรวจดูร้ายฤๅดี | |
| ตกลงไปก็ไป.........................พักเอาไว้ตามวิถี | |
| ตรวจหมอกลับมานี่..................ค่อยเขียนต่อกันต่อไป | |
| สิบห้ากลับมาบ้าน...................มิเบิกบานอย่าสงสัย | |
| เจ็บป่วยนั่นยังไง.....................ไข้ตัวร้อนมันรุกรน | |
| หมอว่าผลจากปอด..................มีจุดสอดแทรกสับสน | |
| นอนพักอย่ากังวล...................ยาก็กินให้หมดซอง | |
| กินยาก็ง่วงหลับ.......................คออ่อนพับหมดผยอง | |
| มึนราวกินยาดอง.....................ถึงนอนเสื่อเลยหรือเรา | |
| หลบไปได้หลายยก.................ตกใจตื่นค่อยคลายเหงา | |
| อาการค่อยทุเลา.....................หายใจโล่งก็ยังดี | |
| เดินดูพวกต้นไม้......................ถูกฝนได้งามสดสี | |
| เหมือนได้สารเคมี....................มากับฝนชุ่มฉ่ำงาม | |
| ฉันชื่อสับปะรสสี.....................มีเพื่อนมากไหมอย่าถาม | |
| ปลูกเล่นกันทุกยาม.................จะเต็มบ้านแล้วคะคุณ | |
| ผมว่านนาคราช.......................มิประหลาดนายเกื้อหนุน | |
| หัวงูนั่นและบุญ.......................ได้มาอยู่คู่เคียงกัน | |
| เพื่อนผองร่วมสามสิบ...............ยายชอบหยิบปุ่ยแจกสรร | |
| ชอบมากอยากดูมัน..................ยามแตกหน่อน่าเอ็นดู | |
| พวกฉันคือพวกเดฟ.................สวยแบบเทพเลยนะหนู | |
| ใบงามเลื้อยดังงู......................เป็นพวงพุ่มใบงดงาม | |
| กระดุมแบบหัวใจ.....................คือรูปใบน่าติดตาม | |
| สัมผัสสบายยาม......................พิศพวงห้อยงามรูปทรง | |
| ทรงกลมก็น่ารัก.......................ดังวงพักตร์นวลหงส์ | |
| แรกแย้มนวงอนงค์...................ชวนถตอมกล่อมฤดี | |
| พวกเราสับปะสรสสี..................ร่วมร้อยมีปลูกเหลือหลาย | |
| คงเพราะคุณผู้ชาย...................ขยายพันธ์จนมันมือ | |
| ห้อยแขวนแลระเบียบ................ดูเรียบร้อยสบายตา | |
| ทอดกิ่งนาคราช.......................งามผุดผาดชวนสเนหา | |
| อวบอิ่มพิมพ์ประภา..................แลสล้างช่างงดงาม | |
| มอสเฟิร์นเขียวชะอุ่ม...............แลทรงพุ่มคนมักถาม | |
| ชื่อไรพุ่มต่อตาม......................ทรงสวดสดงดงามจริง | |
| บอกไปหลายหลากชื่อ..............น่านับถือพวกผู้หญิง | |
| อยากรู้มิประวิง........................บอกทุกสิ่งที่รู้มา | |
| มอหกจบเกษตร.......................พอรู้เลศพวกพฤกษา | |
| ไม้ดอกแลงามตา.....................ไม้ประดับนานาพรรณ | |
| บอกเล่าพอเข้าใจ.....................พวกแมกไม้งามสีสรร | |
| งดงามผิดแผกกัน......................บอกให้ฟังนวลลออ | |
| สิบหกกันยายน........................เป็นคนไข้ลำบากหนอ | |
| ไอมากจนเจ็บคอ.....................เจ็บหน้าอกไม่สบาย | |
| ข้าวปลาก็เบื่อเบื่อ...................แล้วเมื่อไรจึงจักหาย | |
| กินยาก็มากมาย.....................ยังมิคลายเลยหนอเรา | |
| ยายบอกไปโรงบาล.................นารำคาญพบหมอเขา | |
| คนไข้มากมิเบา.......................ไปเข้าคืวครึ่งค่อนวัน | |
| ทานข้าวเช้าเสร็จสรรพ............รอยายครับไปด้วยกัน | |
| โรงบาลใหญ่คนมาก................ล้วนลำบากเจ็บป่วยสรรพ์ | |
| ต้องมาหาหมอกัน....................บ้างลูกหลานนำพามา | |
| คุณยายเขารู้จัก......................ไปทักทายสืบเสาะหา | |
| ข้อมูลเร่งรัดพา.......................ผ่านขั้นตอนดำเนินการ | |
| มินานก็ได้ช่อง........................จองพบหมอเขาเรียกขาน | |
| ตรวจเสร็จมิช้านาน....................รอบรับยากลับบ้านกัน | |
| ไปเองคงช้ามาก.......................เพราะลำบากจนนึกขัน | |
| ทำเองต่อทั้งวัน........................คงมิเสร็จคนเยอะเกิน | |
| มาบ้านว่าพักผ่อน.....................ให้นอนนิ่งยังนึกเขิน | |
| เปิดคอมเล่นเพลินเพลิน.............เขียนกลอนเล่นสบายสบาย | |
| ทักกันพักไว้ก่อน.......................สิบสี่ย้อนตอนสายสาย | |
| ลาหยุดเพื่อผ่อนคลาย.................มิวุ่นวายแต่อ่อนแรง | |
| เป็นไข้ไอมิหยุด.........................มันแสนสุดชักกำแหง | |
| โรคภัยมันเล่นแรง.......................กินมิได้หลับมิลง | |
| นานเข้ามันก็เพลีย.......................ใจละเหียชักลืมหลง | |
| วันเวลาก็ไม่ตรง..........................นึกว่าเช้าอยู่ร่ำไป | |
| ต้องเปิดคอมมาเชค......................เลขยืนยันหายสงสัย | |
| เราบ้าแล้วหรือไร.......................นอนจนลืมวันเวลา | |
| สวดมนต์เล่นคงดี........................สติมีรำลึกหา | |
| อรหังพระสัมมา...........................สัมพุทโธอภิวันทน์ | |
| สวากขาตธํมม.............................คำที่สอนงามพร้อมสรรพ์ | |
| ละชั่วทำดีกัน..............................ชำระใจหมดจดงาม | |
| จักถือสีลสิกขา.............................เว้นปาณามิต้องถาม | |
| เว้นลักทรัพย์เว้นกาม.....................สุมิจฉามิสมควร | |
| พูดจามีสัตย์ซื่อ. .........................ถือศีลห้าบาปอย่าหวน | |
| ภัยเวรอย่ารบกวน.........................สงบสันต์สถาพร | |
| สิบเจ็ดกันยายน..........................ยังกังวลเฝ้าทอดถอน | |
| เจ็บไข้ได้แต่นอน.........................จนเวียนหัวน่ารำคาญ | |
| ร้อยคำเล้นดีกว่า...........................กินแวลาแต่สุขศานต์ | |
| เจ็บอกดูอาการ.............................ทุเลาลงกว่าก่อนมา | |
| ช่วงนี้มีสองบุญ.............................เคยอบอุ่นก่อนนั้นหนา | |
| เดือนเก้าดับท่านว่า........................ประดับดินเป็นชื่อบุญ | |
| วันเดือนดับกำหนดงาน...................พวกชาวบ้านต่างเกื้อหนุน | |
| ตั้งใจให้เกิดคุณ............................แก่ญาติมิตรผู้จากไป | |
| พากันจัดหีบห่อ.............................เย็บตองพอกระทงไหน | |
| นี่ข้าวบรรจุไว้...............................อีกคาวหวานสามกระทง | |
| ยังขาดอีกเมี่ยงหมาก.....................ตาอยากดูดยาเส้นมี | |
| น้ำท่าบรรจุขวด.............................เอาไว้กรวดตามวิถี | |
| ก่อนแจ้งมิรอรี...............................ไปวางที่ริมกำแพง | |
| มีคนมาวางกัน...............................ต่างเลือกสรรไฟส่องแสง | |
| จุดธูปขอบอกแจ้ง..........................ญาติทั้งหลายมารับเอา | |
| เสร็จแล้วกลับไปบ้าน....................เตรียมอาหารงานบุญเขา | |
| สำคัญบุญบ้านเฮา........................ประดับดินชื่องานบุญ | |
| ความหวังเขาต้องการ....................พวกลูกหลานอยากเกื้อหนุน | |
| ตอบแทนผู้มีคุณ..........................ผู้ล่วงลับด้วยทำทาน | |
| แต่ใจยังเป็นห่วง..........................ท่านทั้งปวงจึงสืบสาน | |
| จัดของมาสักการ...........................วางตามพื้นริมกำแพง | |
| คาวหวานมีพร้อมสรรพ...................ล้วนสำรับเคยแสวง | |
| เคยชอบจึงแสดง...........................ให้ปรากฏเชิญรับเอา | |
| เสร็จสรรพกลับไปบ้าน....................เตรียมไทยทานวันพระเขา | |
| บุญใหญ่ไทยบ้านเฮา.....................ถวายทานวันพระดี | |
| เขาจัดสังฆทาน...............................พวกชาวบ้านขมันขมี | |
| พระช่วยจัดอีกที............................ภัตตาหารเพื่อแบ้งบุญ | |
| อุทิศห็ญาติมิตร.............................ตามที่คิดแต่แรกหนุน | |
| กุศลผลเป็นคุณ.............................อุทิศให้ได้ตามควร | |
| ทุกภพต่างใช้บุญ...........................เกิดแต่ทุนที่สงวน | |
| มนุษย์ทำได้ล้วน............................เลยได้เปรียบภพอื่นใด | |
| นรกอยากทำบุญ............................ยากพ่อคุณทำไฉน | |
| ดิรัจฉานเขลาเกินไป.......................ส่วนสวรรคกินแต่บุญ | |
| เมืองพรหมอุดมฌาน.......................จิตเบิกบานยากจะหนุน | |
| ถือศีลจำวัดคุณ...............................มิสะดวกคณาพรหม | |
| ดีสุดมนุษย์เรา................................สร้างกันเอาบุญเสกสม | |
| ทานศีลแลอบรม..............................ล้วนถนัดเชิญจัดการ | |
| เหมือนคนมีเงินทอง........................จับจ่ายคล่องดังเสกสาร | |
| บุญอยู่ธนาคาร...............................เก็บเอาไว้ในตัวเรา | |
| วันใดนึกอยากใช้............................สั่งจ่ายไปมิขาดเขลา | |
| มากมายหนอบุญเจ้า........................พ่อบุญหลายสบายใจ ฯ | |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น