อ่านบทกลอน

บันทึกการเจ็บป่วย ๑๔ สิงหาคม ๒๕๖๒

ขุนทอง ศรีประจง

..................ช่วงวันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๖๒ เป็นต้นมา ผมเจ็บป่วย ด้วยมีอาการไข้สูง จนประกาศงดแต่งกลอน จนกว่าจะดีขึ้น ไปพบแพทย์พบว่าไม่ใช่ไข้ธรรมดา หมอพบปอดมีจุดดำ ๆ มิน่าร้อนยังกะไฟลน หมอให้ยามาทาน และนัดไปพบหลังทานยาครบห้าวัน ไม่ได้แต่งกลอนโพสประจำวัน แต่ก็เขียนบันทึก ทุกวันแหละครับเป็นการพักผ่อนฆ่าเวลา  เขียนไปเขียนมามันยาวขึ้น ๆ เลยเอามาเก็บที่นี .....จนได้

	ทักกันวันที่ ๑๔ กันยายน ๒๕๖๒
	กาพย์ยานี ๑๑
	เป็นไข้ยังมิหาย....................ใครทำร้ายเราหรือหนอ
	เจ้ากรรมคงมารอ..................หวังกระทำคอยซ้ำเอา
	เหนื่อยอ่อนเฝ้านอนแบบ........ดังไปแลบลามลนเผา
	รุ่มร้อนมิทุเลา......................สามวันแล้วอนิจจา
	เชิญเชิญใครเจ้ากรรม.............อ่านลำนำกาพย์นี่หนา
	เขียนเล่าถึงโรคา....................ขยันมาคอยเบียดเบียน
	สิบเอ็ดสิงหาคม.....................เริ่มนอนซมหวัดแวะเวียน
	ไปพบหมอเขาเขียน.................รายการยาล้วนวาดี
	กลับบ้านนอนพักผ่อน.............นอนมิหลับตัวร้อนจี๋
	ไข้สูงดังอัคคี........................มันโรมรันทั้งวันคืน
	อาการไอเกินพิกัด..................โรคมันจัดจนยากฝีน
	เจ็บอกก๋เต็มกลืน....................เจ็บหน้าท้องต้องเกร็งไอ
	จิบยาน้ำดำดำ........................ยังไอซ้ำนึกสงสัย
	โรคเรานี่ยังไง........................เหตุไฉนมิกลัวยา
	หมดไปตั้งสามขวด.................ยังเจ็บปวดเหมือนเดิมหนา
	การไอยิ่งก้าวหน้า...................น้ำตาเล็ดแทบขาดใจ
	ยายชวนพบหมอบ้าง................มีหลายอย่างน่าสงสัย
	หลายวันมามีไข้......................เขาตรวจดูร้ายฤๅดี
	ตกลงไปก็ไป.........................พักเอาไว้ตามวิถี
	ตรวจหมอกลับมานี่..................ค่อยเขียนต่อกันต่อไป
	สิบห้ากลับมาบ้าน...................มิเบิกบานอย่าสงสัย
	เจ็บป่วยนั่นยังไง.....................ไข้ตัวร้อนมันรุกรน
	หมอว่าผลจากปอด..................มีจุดสอดแทรกสับสน
	นอนพักอย่ากังวล...................ยาก็กินให้หมดซอง
	กินยาก็ง่วงหลับ.......................คออ่อนพับหมดผยอง
	มึนราวกินยาดอง.....................ถึงนอนเสื่อเลยหรือเรา
	หลบไปได้หลายยก.................ตกใจตื่นค่อยคลายเหงา
	อาการค่อยทุเลา.....................หายใจโล่งก็ยังดี
	เดินดูพวกต้นไม้......................ถูกฝนได้งามสดสี
	เหมือนได้สารเคมี....................มากับฝนชุ่มฉ่ำงาม
	ฉันชื่อสับปะรสสี.....................มีเพื่อนมากไหมอย่าถาม
	ปลูกเล่นกันทุกยาม.................จะเต็มบ้านแล้วคะคุณ
	ผมว่านนาคราช.......................มิประหลาดนายเกื้อหนุน
	หัวงูนั่นและบุญ.......................ได้มาอยู่คู่เคียงกัน
	เพื่อนผองร่วมสามสิบ...............ยายชอบหยิบปุ่ยแจกสรร
	ชอบมากอยากดูมัน..................ยามแตกหน่อน่าเอ็นดู
	พวกฉันคือพวกเดฟ.................สวยแบบเทพเลยนะหนู
	ใบงามเลื้อยดังงู......................เป็นพวงพุ่มใบงดงาม
	กระดุมแบบหัวใจ.....................คือรูปใบน่าติดตาม
	สัมผัสสบายยาม......................พิศพวงห้อยงามรูปทรง
	ทรงกลมก็น่ารัก.......................ดังวงพักตร์นวลหงส์
	แรกแย้มนวงอนงค์...................ชวนถตอมกล่อมฤดี
	พวกเราสับปะสรสสี..................ร่วมร้อยมีปลูกเหลือหลาย
	คงเพราะคุณผู้ชาย...................ขยายพันธ์จนมันมือ
	ห้อยแขวนแลระเบียบ................ดูเรียบร้อยสบายตา
	ทอดกิ่งนาคราช.......................งามผุดผาดชวนสเนหา
	อวบอิ่มพิมพ์ประภา..................แลสล้างช่างงดงาม
	มอสเฟิร์นเขียวชะอุ่ม...............แลทรงพุ่มคนมักถาม
	ชื่อไรพุ่มต่อตาม......................ทรงสวดสดงดงามจริง
	บอกไปหลายหลากชื่อ..............น่านับถือพวกผู้หญิง
	อยากรู้มิประวิง........................บอกทุกสิ่งที่รู้มา
	มอหกจบเกษตร.......................พอรู้เลศพวกพฤกษา
	ไม้ดอกแลงามตา.....................ไม้ประดับนานาพรรณ
	บอกเล่าพอเข้าใจ.....................พวกแมกไม้งามสีสรร
	งดงามผิดแผกกัน......................บอกให้ฟังนวลลออ
	สิบหกกันยายน........................เป็นคนไข้ลำบากหนอ
	ไอมากจนเจ็บคอ.....................เจ็บหน้าอกไม่สบาย
	ข้าวปลาก็เบื่อเบื่อ...................แล้วเมื่อไรจึงจักหาย
	กินยาก็มากมาย.....................ยังมิคลายเลยหนอเรา
	ยายบอกไปโรงบาล.................นารำคาญพบหมอเขา
	คนไข้มากมิเบา.......................ไปเข้าคืวครึ่งค่อนวัน
	ทานข้าวเช้าเสร็จสรรพ............รอยายครับไปด้วยกัน
	โรงบาลใหญ่คนมาก................ล้วนลำบากเจ็บป่วยสรรพ์
	ต้องมาหาหมอกัน....................บ้างลูกหลานนำพามา
	คุณยายเขารู้จัก......................ไปทักทายสืบเสาะหา
	ข้อมูลเร่งรัดพา.......................ผ่านขั้นตอนดำเนินการ
	มินานก็ได้ช่อง........................จองพบหมอเขาเรียกขาน
	ตรวจเสร็จมิช้านาน....................รอบรับยากลับบ้านกัน
	ไปเองคงช้ามาก.......................เพราะลำบากจนนึกขัน
	ทำเองต่อทั้งวัน........................คงมิเสร็จคนเยอะเกิน
	มาบ้านว่าพักผ่อน.....................ให้นอนนิ่งยังนึกเขิน
	เปิดคอมเล่นเพลินเพลิน.............เขียนกลอนเล่นสบายสบาย
	ทักกันพักไว้ก่อน.......................สิบสี่ย้อนตอนสายสาย
	ลาหยุดเพื่อผ่อนคลาย.................มิวุ่นวายแต่อ่อนแรง
	เป็นไข้ไอมิหยุด.........................มันแสนสุดชักกำแหง
	โรคภัยมันเล่นแรง.......................กินมิได้หลับมิลง
	นานเข้ามันก็เพลีย.......................ใจละเหียชักลืมหลง
	วันเวลาก็ไม่ตรง..........................นึกว่าเช้าอยู่ร่ำไป
	ต้องเปิดคอมมาเชค......................เลขยืนยันหายสงสัย
	เราบ้าแล้วหรือไร.......................นอนจนลืมวันเวลา
	สวดมนต์เล่นคงดี........................สติมีรำลึกหา
	อรหังพระสัมมา...........................สัมพุทโธอภิวันทน์
	สวากขาตธํมม.............................คำที่สอนงามพร้อมสรรพ์
	ละชั่วทำดีกัน..............................ชำระใจหมดจดงาม
	จักถือสีลสิกขา.............................เว้นปาณามิต้องถาม
	เว้นลักทรัพย์เว้นกาม.....................สุมิจฉามิสมควร
	พูดจามีสัตย์ซื่อ. .........................ถือศีลห้าบาปอย่าหวน
	ภัยเวรอย่ารบกวน.........................สงบสันต์สถาพร
	สิบเจ็ดกันยายน..........................ยังกังวลเฝ้าทอดถอน
	เจ็บไข้ได้แต่นอน.........................จนเวียนหัวน่ารำคาญ
	ร้อยคำเล้นดีกว่า...........................กินแวลาแต่สุขศานต์
	เจ็บอกดูอาการ.............................ทุเลาลงกว่าก่อนมา
	ช่วงนี้มีสองบุญ.............................เคยอบอุ่นก่อนนั้นหนา
	เดือนเก้าดับท่านว่า........................ประดับดินเป็นชื่อบุญ
	วันเดือนดับกำหนดงาน...................พวกชาวบ้านต่างเกื้อหนุน
	ตั้งใจให้เกิดคุณ............................แก่ญาติมิตรผู้จากไป
	พากันจัดหีบห่อ.............................เย็บตองพอกระทงไหน
	นี่ข้าวบรรจุไว้...............................อีกคาวหวานสามกระทง
	ยังขาดอีกเมี่ยงหมาก.....................ตาอยากดูดยาเส้นมี
	น้ำท่าบรรจุขวด.............................เอาไว้กรวดตามวิถี
	ก่อนแจ้งมิรอรี...............................ไปวางที่ริมกำแพง
	มีคนมาวางกัน...............................ต่างเลือกสรรไฟส่องแสง
	จุดธูปขอบอกแจ้ง..........................ญาติทั้งหลายมารับเอา
	เสร็จแล้วกลับไปบ้าน....................เตรียมอาหารงานบุญเขา
	สำคัญบุญบ้านเฮา........................ประดับดินชื่องานบุญ
	ความหวังเขาต้องการ....................พวกลูกหลานอยากเกื้อหนุน
	ตอบแทนผู้มีคุณ..........................ผู้ล่วงลับด้วยทำทาน
	แต่ใจยังเป็นห่วง..........................ท่านทั้งปวงจึงสืบสาน
	จัดของมาสักการ...........................วางตามพื้นริมกำแพง
	คาวหวานมีพร้อมสรรพ...................ล้วนสำรับเคยแสวง
	เคยชอบจึงแสดง...........................ให้ปรากฏเชิญรับเอา
	เสร็จสรรพกลับไปบ้าน....................เตรียมไทยทานวันพระเขา
	บุญใหญ่ไทยบ้านเฮา.....................ถวายทานวันพระดี
	เขาจัดสังฆทาน...............................พวกชาวบ้านขมันขมี
	พระช่วยจัดอีกที............................ภัตตาหารเพื่อแบ้งบุญ
	อุทิศห็ญาติมิตร.............................ตามที่คิดแต่แรกหนุน
	กุศลผลเป็นคุณ.............................อุทิศให้ได้ตามควร
	ทุกภพต่างใช้บุญ...........................เกิดแต่ทุนที่สงวน
	มนุษย์ทำได้ล้วน............................เลยได้เปรียบภพอื่นใด
	นรกอยากทำบุญ............................ยากพ่อคุณทำไฉน
	ดิรัจฉานเขลาเกินไป.......................ส่วนสวรรคกินแต่บุญ
	เมืองพรหมอุดมฌาน.......................จิตเบิกบานยากจะหนุน
	ถือศีลจำวัดคุณ...............................มิสะดวกคณาพรหม
	ดีสุดมนุษย์เรา................................สร้างกันเอาบุญเสกสม
	ทานศีลแลอบรม..............................ล้วนถนัดเชิญจัดการ
	เหมือนคนมีเงินทอง........................จับจ่ายคล่องดังเสกสาร
	บุญอยู่ธนาคาร...............................เก็บเอาไว้ในตัวเรา
	วันใดนึกอยากใช้............................สั่งจ่ายไปมิขาดเขลา
	มากมายหนอบุญเจ้า........................พ่อบุญหลายสบายใจ ฯ