วันเพ็ญเดือนสิบสอง

ถ่ายที่ประตูห้องทางออกระเบียงข้างโต๊ะทำงาน

กลอนยังไม่ได้จัดวรรคตอนอัพไว้ก่อน

ใกล้เพ็ญเดือนสิบสอง.............น้ำเจิ่งนองเต็มตลิ่ง

เห็นเขาเหล่าชายหญิง...........ชวนกันไปลอยกระทง

เราล่ะยายว่าไง......................อยากจะไปมิลืมหลง

ไปวัดแล้วก็ตรง......................ไปท่าน้ำมากผู้คน

กระทงลอยเต็มน้ำ...................ดูคลาคล่ำลอยเวียนสน

เราปล่อยมองตามจน................ปะปนหมู่ยากจะจำ

รำลึกครั้งยังเยาว์.....................เราไปงานยังนึกขำ

ในงานมีหมอลำ.......................มีรำวงสนุกดี

รำวงสาวเมืองเหนือ...............มองมิเบื่อนะโฉมศรี

ท่ารำช่างยวนยี......................จนพี่ชายต้องร่วมวง

รอบหนึ่งก็หนึ่งบาท...................มิยอมพลาดเจอนวลหงส์

น่ารักนวลอนงค์......................รำใกล้ใกล้ไม่เสียดาย

อดข้าวประหยัดไว้...................เอาไปใช้รำฉุยฉาย

ค่าบัตรรำวุ่นวาย......................ลืมหิวข้าวเจอสาวงาม

เงินหมดค่อยเลิกรา..................ไปที่ท่าเห็นสาวถาม

ลอยกระทรงยังนงราม...............ลอยไปแล้วเบื่อคอยรอ

ขอโทษสาวยังงอน..................ชวนบังอรเดินเที่ยวงาน

เซียมซีนวลก็ชอบ....................ตอบสนองได้ตาหวาน

หอบของให้นงคราญ................จนต้องฝากท่านหลวงตา

อ้อยขวั้นหน่อยนะพี่...................สองพวงนี่พอไหมหนา

สองสลึงจึงซื้อมา.....................กัดฟันซื้อมันแพงเกิน

ลูกโป่งหนูอยากได้....................เห็นเขาใช้นางงามเดิน

ประกวดถือชมเพลิน..................เต็มสองมือคนชื่นชม

ก็ได้ลูกสลึง..............................ดึงส่งให้คงสุขสม

เห็นเดินท่านิยม..........................แบบนางงามบนเวที

สวยครับสวยใช้ได้......................คงพอใจยิ้มตาหยี

หัวร่อเสียงดังดี.........................ชอบลูกโป่งตามใจนวล

สักครู่บอกหัวข้าว......................ตามใจสาวเจ้าเสสรวล

เดินรี่เรียกเราชวน......................พี่ทางนี้หิวส้มตำ

โถสาวงามบ้านนา......................มิวางท่าจนนึกขำ

แม่ค้าจ้าวประจำ.........................เห็นคุ้นเคยให้ทดลอง

ขอพริกห้าเม็ดค่า........................กระเทียมห้าเขาสนอง

มะนาวครึ่งซีกต้อง......................พอน้ำอ้อยนิดหน่อยตาม

ชูรสยังไม่เกิด.............................แค่นี้เลิศแล้วลองถาม

อร่อยไหมคนงาม........................ผักกระถินเด็ดยอดมา

ข้าวเหนียวขาดมิได้.....................สาวบอกให้นั่งนี้หนา

ก็เอาได้ขวัญตา...........................ทานส้มตำกับสาวงาม

มันเผ็ดน้ำตาไหล........................พี่ร้องไห้หรือสาวถาม

อร่อยเกินนงราม.........................น้ำตาไหลมันตื้นตัน

หัวร่อกันชอบใจ..........................บ่าวร้องไห้สาวเลยขัน

อิ่มแล้วรีบไปกัน..........................หาอมน้ำมันร้อนใน

หนูอยากดูหมอลำ.......................สาวเดินนำดูวงไหน

ลำกลอนน่าสนใจ........................แวะเข้าไปลองชมดู

ทำไมเรียกชิงกัน.........................เขาแข่งกันชายเป็นคู่

หนึ่งสาวให้ชิงชู้...........................ชายไหนเก่งคารมดี

กล้อนเกี้ยวต้องแพรวพราว............สาวหมอลำฟังคุณพี่

สุดท้ายตัดสินที............................ใครเก่งสาวเลือกคุณ

กลอนลำเกี้ยวสาวกัน....................คนฟังขันส่งเสียงหนุน

หมอลำชิงชู้ปุน.............................ทำเป็นแข่งแย่งสาวกัน

คนดูมีสองกลุ่ม............................พ่อหนุ่มกอลำสร้างสรรค์

ส่งเสียงเชียร์นี่นัน.........................สาวสำคัญตอบกลอนมา

หนุ่มขอกลอนเกี้ยวบ้าง..................ทั้งแก้ทางหนุ่มกอหนา

ทั้งเกี่ยวสาวกานดา.......................สาวหมอลำชัดอ่อนเอน

คนเชียร์ปรบมือให้.........................แก้กันไปตามเหลักเกณฑ์

สามคนนี่เขาเป็น............................ทีมเดียวกันยามออกงาน

ไปดูหมอลำหมู่...............................อยู่ห่างกันคณะหาญ

บันเทิงแสนสำราญ.........................ชื่อยาวดีพวกหมอลำ

กำลังเล่นพอดี................................สีทนท้าวตามงามขำ

มโนราหนีเจ้ากรรม..........................กลับบ้านเมืองหิมพานต์

ศรีธญก็ไปรบ..................................ยังมิจบศึกรุกราน

อยู่เมืองมีคนพาล............................หาเรืองสาวมโนราห์

เป็นคนกลีร้าย.................................บ้านวุ่นวายเคราะห์เข็นมา

สมควรจักต้องฆ่า............................นางขอรำก่อนจักตาย

ติดปีกและติดหาง............................ช่างรำสวยนักโฉมฉาย

มินานก็โยกย้าย..............................ร่อนบินบนลับหายไป

สาวฟังสงสารนัก............................ชักมิดีทนมิไหว

น้ำตาจักตกใน................................สงสารน้องมโนราห์

งั้นไปดูโรงหนัง...............................ปลัดตื้อเสียงดังหนา

บักแหมบแสบวาจา..........................มิรู้มันพูดอะไร

หันดูหัวเราะลั่น...............................คงชอบกันมิสงสัย

เขาเล่นเรืองอันใด............................อ้อที่แท้เรื่องสังข์ทอง

จับตอนรจนา....................................เลือกคู่มาตามสนอง

บิดาจัดคู่ครอง.................................ให้ธิดาทุ้งเจ็ดนาง

ประกาศเชิญชายหนุ่ม........................มาชุมนุมจากทุกทาง

จะเลือกเจ็ดเขยอ้าง..........................หนุ่หนุ่มต่างออกันมา

หกสาวเลือกไปแล้ว..........................เหลือน้องแก้วรจนา

เกณฑ์หนุ่มทุกพารา.........................เลือกมิได้มิพอใจ

จนท่านท้าวสามล.............................จงหาคนเหลืออีกไหม

เขาบอกเหลือบักใบ้...........................เจ้าเงาะป่าบ้าบอมัน

เวทีกำลังลำ.....................................นำเจ้าเงาะเข้าเมืองขัน

แกล้งเล่นสนุกกัน............................ท่านผู้ชมชอบเฮฮา

ถึงคราวแม่สาวน้อย............................ชะรอยบุญแต่กอนมา

เป็นคู่สิเนหา.....................................ได้มองเห็นรูปสังข์ทอง

นางเพิ่งพินิจดู...................................ก็ได้รู้จึงสนอง

มาลัยนำไปคล้อง...............................ให้เจ้าเงาะคนชอบใจ

ดึกแล้วไปส่งสาว...............................หมดเรื่องราวของนวลไข

ตัวเราก็กลับไป..................................ชมงานต่อหลายเรื่องราว

รำวงมืดขอรับ....................................จับตาอยู่แต่อายสาว

ตอนนี้คงถึงคราว..............................แอบไปดูให้รู้ดี

ล้อมผ้าคนห้าสิบ.............................หยิบส่งให้บาทหนึ่งถี

ทองมาสองสลึงนี่............................แค่ยืนชมภิรมย์ใจ

อยากรำกับสาวงาม..........................ตามราคาสามบาทไข

เวทีเขาส่องไฟ................................รำวนไปหลังเวที

ข้างในดับมืดมิด...............................คงติดขัดสาวอยากหนี

วีดว้ายเสียงตบตี..............................สักครู่โผล่รำออกมา

วนอยู่ครบสามรอบ............................หนุ่มหนุ่มชอบสิเนหา

เหมารอบชอบกานดา........................กระเป๋าฉีกไม่รู้ตัว

เที่ยวเบื่อทำบุญบ้าง..........................มีหลายอย่างซื้อดอกบัว

บูชาพระเดินทั่ว.................................กัลปพฤกษ์สอยลองดู

เสี่ยงทายพระให้ยก...........................น่าตระหนกนึดอดสู

ครั้งแรกยกขึ้นรู้.................................ยกอีกทีไม่เคลื่อนเลย

หยอดตู้บริจาค..................................มิมากดอกบาทเดียวเผย

ตอนนั้นมากค่าเคย............................ซื้อส้มตำครกหนึ่งเทียว

ได้บุญเสร็จก็กลับ..............................จบแหละครับพอแลเหลียว

คนอื่นกลับหมดเชียว..........................เหลือโด่เด่อยู่ทำไม

เล่าเรื่องก็สมควร...............................จบกระบวนที่ขานไข

นิดหน่อยพอเข้าใจ.............................ไว้คราวหลังค่อยว่ากัน

ขอบคุณที่ทนอ่าน...............................เรื่องเล่าขานมิค่อสรรค์

เล่าเล่นสาระพัน.................................ตามประสาผู้สูงวัย

ชอบนึกถึงความหลัง...........................จำเพาะครั้งหนุ่มสมัย

โลดแล่นตามเรื่องไป...........................ได้จดจำเล่าสืบมา ฯ