| วันนี้พูดมากหน่อยครับ | |||
| ๏..สองเก้ากอคอครับ | รับทราบว่าวันอาทิตย์ | ||
| ยินดีอยู่เนืองนิตย์ | วันเชิดชูภาษาไทย | ||
| ๏..คนที่สอนพูดจา | จนรู้ว่าสื่อสิ่งไหน | ||
| อยากรู้บอกออกไป | เมื่ออยากได้สื่อถึงกัน | ||
| ๏..พ่อแม่เรานั่นเอง | จนเราเก่งพูดสร้างสรรค์ | ||
| สงสัยบ้างไหมนั่น | ใครสอนท่านพูดไทยเป็น | ||
| ๏..เหมือนเราทุกคนแน่ | มีพ่อแม่อย่างที่เห็น | ||
| สอนพูดทุกเช้าเย็น | สี่ห้าปีพูดเก่งเกิน | ||
| ๏..รู้คิดรู้พูดไทย | กระทำได้น่าสรรเสริญ | ||
| ไปเรียนจึงเพลิดเพลิน | ครูสอนอ่านพัฒนา | ||
| ๏..เขียนด้วยช่วยให้คล่อง | พี่น้องเราเก่งภาษา | ||
| สื่อสารวันเวลา | เห็นคุณค่าอเนกอนันต์ | ||
| ๏..กินอยู่ยืนเดินนั่ง | เพราะยินฟังไทยสร้างสรรค์ | ||
| พัฒนาอยู่ทุกวัน | ล้วนอาศัยสื่อคำไทย | ||
| ๏..เริยกร้องเรื่องอาหาร | จะรับทานขายร้านไหน | ||
| พูดจารู้เรื่องไป | ค้าขายได้รู้เรื่องดี | ||
| ๏..เรื่องอยู่ดูสร้างบ้าน | เขาทำงานตามวิถี | ||
| สื่อสารสั่งงานมี | ภาษาไทยต้องชัดคำ | ||
| ๏..ถึงกับร่างสัญญา | ถ้อยพาทีมิถลำ | ||
| รัดกุมเมื่อกระทำ | ตามสัญญาภาษาไทย | ||
| ๏..ยืนเดินอยากจักสวย | ช่วยเดินแบบสอนยากไหม | ||
| แนะนำสอนกันได้ | ด้วยภาษาคนเป็นครู | ||
| ๏..งั้นยามเข้าโรงเรียน | หัดอ่านเขียนพวกคุณหนู | ||
| คนสอนให้เรียนรู้ | ภาษาไทยใช้มากมาย | ||
| ๏..จักสอนวิชาไหน | มิแปลกใจพูดมากหลาย | ||
| คำไทยอธิบาย | มิง่ายเลยนะอาจารย์ | ||
| ๏..เคยไปเรียนบาลี | ตำรามีครูไขขาน | ||
| พูดไทยตลอดกาล | หายากท่านพูดบาลี | ||
| ๏..ครุสอนคอร์สอังกฤษ | สอนลูกศิษย์ยากจักหนี | ||
| คำไทยใช้มากมี | มิฉะนั้นมิรู้ความ | ||
| ๏..เคยเห็นท่านหลวงตา | เทศน์บาลีลองสอบถาม | ||
| สวดมนต์ทุกทุกยาม | เทศน์บาลีคล่องมากมาย | ||
| ๏..รู้เรื่องบ้างไหมครับ | โดนท่านจับเจ็บเหลือหลาย | ||
| บิดหูยินคำอ้าย...? | ดิ้นหลุดก่อนรีบหลบไกล | ||
| ๏..กูสวดความบาลี | มิรู้ซีสวดอะไร | ||
| ท่องมาก็สวดไป | บอกมิได้มิเคยแปล | ||
| ๏..ภาษาที่สื่อกัน | ข้อสำคัญมุ่งหมายแท้ | ||
| สื่อรู้ถึงกันแล | จักมีค่าภาษาความ | ||
| ๏..เราใช้ภาษาไทย | สื่อกันได้มิต้องถาม | ||
| สบายมิใช้ล่าม | สื่อกันเองเก่งคนไทย | ||
| ๏..ขอเชิญชนในชาติ | มาประกาศด้วยกันไหม | ||
| นับแต่วันนี้ไป | พัฒนาภาษากัน | ||
| ๏..พูดไทยแบบพัฒนา | ถ้อยภาษาเชิงสร้างสรรค์ | ||
| ใจความสร้างสัมพันธ์ | ที่ดีงามเกิดแก่ใจ | ||
| ๏..พัฒนาภาษาเขียน | ขยันเรียนข้อสงสัย | ||
| ขจัดคลายออกไป | จักก้าวหน้าชวนชื่นชม | ||
| ๏..พัฒนากิจกรรมอ่าน | เกณท์ควรผ่านตามเหมาะสม | ||
| อ่านเก่งเขานิยม | อ่านกันมากวันเท่าใด | ||
| ๏..เคยบอกวันละร้อย | อ่านแล้วคอยนับถึงไหน | ||
| ร้อยหน้าก็พอใจ | เกณฑ์ขั้นต่ำนี่เกณฑ์เรา | ||
| ๏..ขยับเกณฑ์สองร้อย | มิใช่น้อยมิขลาดเขลา | ||
| สู้สู้ยากมิเบา | พออ่านครบจบตามเกณฑ์ | ||
| ๏..พัฒนามิเคยหยุด | สูงที่สุดตามที่เห็น | ||
| พันหน้าว่ายากเย็น | ก็ผ่านได้สบายสบาย | ||
| ๏..วิธีโกงนิดหน่อย | เพราะคอยหาหนังสือสาย | ||
| ชอบมากอ่านนิยาย | ปกชื่อเพชรพระอุมา | ||
| ๏..นับสี่สิบแปดเล่ม | อ่านแบบเข้มกันเชียวหนา | ||
| มากกว่าสิบรอบว่า | ทุกวันนี้ยังอ่านเลย | ||
| ๏..อีกกำลังภายใน | ชอบถูกใจยากเปิดเผย | ||
| ตาแก่อ่านตามเคย | หลายร้อยเล่มเช่าอ่านกัน | ||
| ๏..ผลพลอยทักษะอ่าน | เรียกชำนาญก็พอขัน | ||
| เล่นอ่านมากกว่าพัน | จำนวนหน้ามากสมควร | ||
| ๏..สี่เล่มจบวันหนึ่ง | ถึงได้รู้อ่านมากหวน | ||
| นึกถึงความหลังชวน | ขำเราบ้าอ่านจริงจริง | ||
| ๏..เล่าเล่นอุทาหรณ์ | เป็นแนวสอนเหล่าชายหญิง | ||
| เรื่องบ้าบางเรื่องนิ่ง | ถ้ามิดีก็เลิกไป | ||
| ๏..บ้าอ่านและบ้าเรียน | เพียรมากมากดีไฉน | ||
| ช่วยฝึกปัญญาไว | ฉลาดเชาวน์เจริญแลฯ | ||
