...............ผมฝึกเขียนกาพย์และฉันท์ชนิดต่าง ๆ แทนกลอน จนคิดเข้าข้างตัวเองว่า เขียนได้พอ ๆ กับเขียนกลอนแปดนั่นแหละ เลยอยากลองเขียนเล่าเรื่องยาว ๆจะไหวไหม ลองเล่านิทานก่อนแล้วกัน ที่สุดมาลงนิทานพื้นบ้าน ปลาบู่ทอง แต่งวันเดียวจบ แล้วมาลองท้าวก่ำกาดำ นี่หลายวันหน่อย แต่ก็เขียนจนจบเรื่อแหละน่า ก็คงจะพัฒนาฝีมือไปเรื่อย ๆ แหละครับ
ขุนทอง ศรีประจง
15 มค.61
| ภุชงคประยาติฉันท์ 12 | |||
| ๏..นมัสการพระไตรรัตน์ | ประภัสสรอธิษฐาน | ||
| ประสงคุณขจัดมาร | กระทำกิจสฤษดิ์จง | ||
| ๏..จะขีดเขียนนิทานกลอน | และอักษรประสิทธิ์ตรง | ||
| มิลืมเลือนฤไหลหลง | ก็ลุล่วงแหละสมควร | ||
| ๏..ผิการใดจะข้องขัด | และขจัดมิผันผวน | ||
| พลังใจก็มากมวล | ขยันสู้ลุล่วงไป | ||
| ๏..จะจับเรื่องนิทานธรรม | บุราณจำและขอไข | ||
| จะกรองคำคะลองไทย | ประกอบฉันทลักษณ์มี | ||
| ๏..ก็จงรื่นและเลื่อนไหล | ประพันธ์ได้พิเศษศรี | ||
| เพราะกาดำแหละนามนี้ | ประหลาดใจตำนานควร | ||
| ๏..จะอ่านดูก็รู้เรื่อง | มิเปลืองใจจะสอบสวน | ||
| นิทานธรรมจำกระบวน | จะสอนใจก็น่าชม | ||
| ๏..จะขอพรคณาจารย์ | ประทานพลังพิเศษสม | ||
| กะเกริกแกร่งวิชาคม | ประกอบกิจสัมฤทธิ์เทอญ ฯ | ||
| อินทรวิเชียรฉันทร์ 11 | |||
| ๏..ครั้งหนึ่งก็นับนาน | ปุรกาลก็ผันมา | ||
| มีบ้านแหละประชา | ก็เจริญดำเนินมี | ||
| ๏..ขุนเขาก็รายรอบ | กลขอบกำแพงมี | ||
| ป่าดงและพงพี | ก็อุดมแหละสมบูรณ์ | ||
| ๏..ลำธารละหลั่งมา | ชลธามิเสื่อมสูญ | ||
| ไร่นาก็จำรูญ | เพราะประชาขยันการ | ||
| ๏.. เลิกนาเลาะแลทุ่ง | ปศุมุ่งกิจไพศาล | ||
| วัวควายสเริงราญ | ก็เลาะทุ่งแหละมากมาย | ||
| ๏..ห้วยหนองแสวงหา | เพราะประชาแหละมากหลาย | ||
| จับปลาจะวุ่นวาย | แหละสะดวกเพราะไพบูลย์ | ||
| ๏..บ้านเมืองก็เรืองรุ่ง | นรมุ่งจะพอกพูน | ||
| ค้าขายก็จำรูญ | กสิกิจก็งอกงาม | ||
| ๏..หนทางก็ดูดี | ก็จะมีอะไรตาม | ||
| ล้อเกวียนก็ทุกยาม | จะประทุกประดามี | ||
| ๏..ข้าวเกลือแหละฟักแฟง | ก็จะแย่งและแลกดี | ||
| ของแกจะแลกชี้ | นะจะให้ก็หนึ่งอัน | ||
| ๏..เกลือแลกกะข้าวสาร | ก็ประมาณจะเลือกสรร | ||
| พริกผักก็แลกกัน | เพราะมิมีจะใช้เงิน | ||
| ๏..สุขสันต์ประชาชน | นิรมลมิขาดเขีน | ||
| ร่มเย็นก็ดำเนิน | จิรกาลก็ผ่านไป | ||
| ฉบัง 16 | |||
| ๏..กล่าวถึงผัวเมียสูงวัย | ครองรักกันได้ | ||
| นับนานสุขสันต์เปรมปรีดิ์ | |||
| ๏..เสียดายลูกเต้ามิมี | หันหน้าพาที | ||
| ช่วยคิดหน่อยน่าคุณตา | |||
| ๏..ฉันอยากจักมีลูกมา | เลี้ยงดูบ้างหนา | ||
| แก่ตัวจักได้พึ่งมัน | |||
| ๏..เออยายพูดก็สำคัญ | ตาก็ขยัน | ||
| มิเคยขาดเวรประจำ | |||
| ๏..คงเป็นเพราะบุญไม่นำ | หรือคงบาปกรรม | ||
| มันจึงมิมีโชคมา | |||
| ๏..มาลองเปลี่ยนบ้างหนา | มันอาจเข้าท่า | ||
| อาจได้ลูกน้อยสักคน | |||
| ๏..ยายบอกตาแกสัปดน | ในหัวสับสน | ||
| คิดเรื่องลามกมิดี | |||
| ๏..ตาว่าฟังก่อนนวลศรี | ตาหมายอย่างนี้ | ||
| จักชวนบูชาเทพไท | |||
| ๏..เตรียมเครื่องสักการเอาไป | บูชาเซ่นไหว้ | ||
| ประทานลูกน้อยตายาย | |||
| ๏..อืมน่าสนใจดังหมาย | ตกลงวุ่นวาย | ||
| จัดเตรียมเครื่องยัญช์บูชา | |||
| ๏..วันเพ็ญกำหนดเวลา | ไปวัดมองหา | ||
| ต้นโพธิ์คงมีเทพไท | |||
| ๏..วางเครื่องสักการลงไป | ธูปเทียนติดไฟ | ||
| สวดมนต์อ้อนวอนบูชา | |||
| ๏..พวกเราสองคนปรารถนา | อยากมีบุตรา | ||
| ขอวอนเทพท่านปราณี | |||
| ๏..ประทานลูกน้อยสักที | อยูกันนานปี | ||
| ก็ยังมิได้สักคน | |||
| ๏..หมูเห็ดเป็ดไก่มาบน | เชิญรับเหลือล้น | ||
| รับแล้วอย่าลืมประทาน | |||
| ๏..สองคนกลับมาถึงบ้าน | สำเริงสำราญ | ||
| เทพคงช่วยเรานะยาย | |||
| ๏..ใช่แน่สองเราโฉมฉาย | รีบมาวุ่นวาย | ||
| ช่วยเทพพระไทรอีกแรง | |||
| ๏..หลายวันผ่านไปใช่แกล้ง | ท้องยายเปลี่ยนแปลง | ||
| เหมือนคนมีลูกนั่นแล | |||
| สาลินี 11 | |||
| ๏..ผัวเมียดีใจยิ่งนัก | ประจักษ์จริงวิเศษแท้ | ||
| มีลูกกันแล้วแก | เพราะอินทร์พรหมประทานมา | ||
| ๏..ยินดีกำหนดคลอด | เพราะดำปลอดประหลาดหนา | ||
| ตัวดำยิ่งอีกา | ก็ลือเล่าประหลาดคน | ||
| ๏..สงสัยมันมีชู้ | จะสู่สมกะกาปน | ||
| ลูกมันจึงแปลกกล | กะอีกานะพวกเธอ | ||
| ๏..กูว่าแต่ปางก่อน | นิสัยหล่อนก็แปลกเออ | ||
| ใจดำมากเกินเจอ | ประสบกรรมจะตามมา | ||
| ๏..ลูกดำดังก้อนถ่าน | เพราะมารมันสเน่หา | ||
| อวยพรให้อีกา | อุบัติคาดอุบาทว์มี | ||
| ๏..เสียงลือเสียงนินทา | ประชาชอบระบอบผี | ||
| คนแม่ยากทนชี้ | กลีกรรมและช้ำใจ | ||
| ๏..ปรึกษาอีตาเฒ่า | ก็พวกเขาน่ะขานไข | ||
| หมิ่นแคลนว่าจัญไร | กะลีแน่นะลูกเวร | ||
| ๏..ฆ่าเสียกลัวบาปกรรม | กระทำไรจะมิเห็น | ||
| ทิ้งเสียเถิดจำเป็น | มิเอาแล้วกะลีดำ | ||
| ๏..สามีไม่เห็นด้วย | ก็ช่วยปลอบนะงามขำ | ||
| แม่เฒ่าสองเราทำ | จะบาปกรรมก็ของเรา | ||
| ๏..ลูกหล่อหรือรูปชั่ว | ก็แค่ตัวเพราะกรรมเขา | ||
| มันยากเย็นเลยไม่เบา | จะได้มันนะคุณยาย | ||
| ๏..เที่ยวบนสิบต้นไม้ | และเปลืองไก่และเป็ดหาย | ||
| มาบ้านยุ่งวุ่นวาย | ก็อดหลับและอดนอน | ||
| ๏..ได้ลูกกลับอยากทิ้ง | นะแม่หญิงนะงามงอน | ||
| นินทาชาวนาคร | จะสนใจก็มิควร | ||
| ๏..ตามอุ้มเจ้าดำโอ๋ | พิโถดำมิเคยป่วน | ||
| เลี้ยงง่ายไม่เรรวน | ก็รีบโตนะลูกยา | ||
| ๏..ยายเฒ่าชักแน่ใจ | มิได้การนะบอกตา | ||
| หาเล่ห์หลอกดีกว่า | จะได้เชื่ออุบายมี | ||
| สุรางคนางค์ 32 | |||
| ๏..ยายเฒ่าเจ้าเล่ห์ | เที่ยวเตร่ฉันนี้ | ||
| จักไปเยี่ยมพี่ | อีกป้าน้าอา | ||
| สักคืนคงกลับ | เฝ้าทับไว้หนา | ||
| ดูแลลูกบ้า | ของแกนะคุณ | ||
| ๏..ตาเฒ่าอ้ำอึ้ง | เมียงจึงเสนอ | ||
| เลี้ยงลูกอยู่บ้าน | กุมารลูกบุญ | ||
| เทวาประทาน | เพราะท่านเกื้อหนุน | ||
| เจ้ามาค้ำจุน | ลูกแพงเพียงตา | ||
| ๏..ยายเทียวบ้านอื่น | ระรื่นในใจ | ||
| เสาะหาจนได้ | กะลีโหรา | ||
| สินบนตำลึง | มึงช่วยกลาวหา | ||
| บักดำลูข้า | เป็นเด็กกาลี | ||
| ๏..โหราพอใจ | ได้ได้รับคำ | ||
| ฉันเก่งบาปกรรม | เร่งทำมิหนี | ||
| รางวัลถืงมือ | เชื่อถือเลยพี่ | ||
| โหรชั่วกาลี | มิผิดหวังเลย | ||
| ๏..หลายวันผ่านไป | เริ่มใช้อุบาย | ||
| ยามหลับร้ายฝัน | มันมาเฉลย | ||
| ลูกแกกาลี | อัปปรีย์ทรามเลย | ||
| เลี้ยงไว้มึ่งเอ๋ย | แพ้ภัยถึงตาย | ||
| ๏..สามคินติดกัน | ฝันร้ายน่ากลัว | ||
| ปรึกษาหน่อยพี่ | ดีหรือเสียหาย | ||
| ตาบอกไม่รู้ | ไม่ดูทำนาย | ||
| จะดีหรือร้าย | อยู่ที่การทำ | ||
| ๏..ยายบอกตาแก่ | ฉันแย่หนานี่ | ||
| ช่วยฉันหน่อยซี | อาจมีบาปกรรม | ||
| พาไปดูหมอ | นะพ่อคมขำ | ||
| น่ารักน่านำ | พาไปหน่อยคุณ | ||
| ๏..สองคนตายาย | วุ่นวายเดินทาง | ||
| ไปหาดูหมอ | ท่านพ่อการุณ | ||
| ฝันร้ายทุกคืน | สุดฝืนหันหุน | ||
| อยากรู้บาปบุญ | อันใดส่งมา | ||
| ๏..ตาเฒ่าหมอดู | รู้กันอยู่ก่อน | ||
| วันเกิดงามงอน | ตอนปีไหนหนา | ||
| บวบลบคูณหาร | สมการออกว่า | ||
| มีสิ่งนำพา | เกิดเรื่องกาลี | ||
| ๏..เป็นสัตว์สองเท้า | เค้ากายสีดำ | ||
| อยู่ไหนเกิดกรรม | หนักเบามวลมี | ||
| อย่าเบาฝันร้าย | ถึงตายยากหนี | ||
| เยี่ยงยากกาลี | แบบนั้นแหละยาย | ||
| ๏..คิดมากตอนกลับ | จับความยากเย็น | ||
| หรือมันจักเป็น | อ้ายดำวุ่นวาย | ||
| นึกไปขนลุก | ขุกคิดโฉมฉาย | ||
| พูดจาหน่อยยาย | ตากลุ้มจริงจริง | ||
| ๏..ยายบอกเบาเบา | เดียวเขายินยล | ||
| เรื่องราวสับสน | กมลของหญิง | ||
| รักลูกผูกพัน | มั่นไว้แอบอิง | ||
| จักให้ทอดทิ้ง | ไม่ทำก็ตาย | ||
| ๏..ตกลงสองเฒ่า | จักเอาเจ้าดำ | ||
| คงเพราะบาปกรรม | ทำให้วุ่นวาย | ||
| จะจับลอยแพ | ไกลแน่ลับหาย | ||
| หมดเรื่องอับอาย | ตายายพอใจ | ||
| ยานี 11 | |||
| ๏..สองเฒ่าตกลงกัน | จะลอยมันที่ตรงไหน | ||
| ดึกดื่นเราค่อยไป | ที่ท่าน้ำคงจะดี | ||
| ๏..พ่อเฒ่ายังห่วงหา | จัดเสื้อผ้ากันหนาวถี | ||
| หากล่องคลุมเล่ห์นี้ | กันหมอกให้นอนบนแพ | ||
| ๏..สาธุพ่อเฒ่าไหว้ | ปวงเทพไทโปรดเหลียวแล | ||
| ลูกน้อยรักจริงแท้ | แต่เขาว่ามันกาลี | ||
| ๏..ขืนอยู่จักฉิบหาย | อาจวอดวายคงมิดี | ||
| จำปล่อยลอยวารี | เสียงชตาอย่าวายชนม์ | ||
| ๏..ขอให้หนูปลอดภัย | ได้พบผู้มีเวทย์มนต์ | ||
| ปัดเป่าเคราะห์กรรมพ้น | ประสบสุขพอสมควร | ||
| ๏..รีบหน่อยอีตาเฒ่า | ยายแย่งเอาเชือกผันผวน | ||
| มัดแน่นทุกปมล้วน | ผลักแพไปในชลธาร | ||
| ๏..สายน้ำพัดแพวน | หมุนเสียจนจะยากทาน | ||
| บิดาจ้องขอให้ผ่าน | อย่าพลิกคว่ำผ่านล่องไป | ||
| มาณวกฉันท์ 8 | |||
| ๏..แพก็ละล่อง | มองชละไหล | ||
| พาจระไป | ล่องณนที | ||
| จันทระแจ่ม | แนม ณ วิถี | ||
| เงาก็จะมี | พ่อก็คะนึง | ||
| ๏..ไปซะนะลูก | ผูกปิยะจิต | ||
| พ่อก็จะคิด | นัยมนถึง | ||
| วอนศิวะป้อง | กรองภยะพึง | ||
| ห่างอุระจึง | เศร้าเพราะมิวาง | ||
| ๏..เทพธิดา | มาจะพิทักษ์ | ||
| เชื้อปิยะภักดิ์ | แม่บ่มิจาง | ||
| ลอยจรติด | ชิดก็จะถาง | ||
| ธารก็จะว่าง | แพละลุไป | ||
| ๏..ธารจะเลาะคด | ปลดและก็ปล่อย | ||
| หลุดขณะลอย | บุญบ่มิคา | ||
| บ้างก็จะพบ | สบณศิลา | ||
| โจนจรผา | แม่จะประคอง | ||
| ๏..รุ่งณอรุณ | บุญก็จะปก | ||
| ลอยณอุทก | ร่มและสนอง | ||
| เย็นขณะลอย | ค่อยและละล่อง | ||
| สีสุริย์ทอง | ล่วงลุบุรี | ||
| ๏..ท่าอุทยาน | ผ่านพระนคร | ||
| ยายก็จะจร | ท่าณนที | ||
| เห็นจะประหลาด | คาดมะลัยสี | ||
| แพก็เลาะมี | มาจะแตะดู | ||
| ๏..อ้าวเอ๊ะกุมาร | บ้านจรไกล | ||
| จากตะละไหน | ใครนะจะรู้ | ||
| เห็นขณะแรก | แปลกนะจ๊ะหนู | ||
| ดำกะละปู | ไม่กะละกา | ||
| ๏..ลูกกะบมี | ดีล่ะนะชอบ | ||
| ก้มและก็หอบ | ชอบหทยา | ||
| เลี้ยงกละบุตร | สุดปิติหนา | ||
| ชอบนะจ๊ะตา | ยายก็สราญ | ||
| วสันตดิลกฉันท์ 14 | |||
| ๏..เลี้ยงดูกุมารก็จะเจริญ | และดำเนินสุขารมย์ | ||
| ตาบอกจะตั้งวจนคมน์ | วรนามก็สมควร | ||
| ๏..เรียกก่ำและกาดำก็เหมาะนัก | ผิจะมักก็ดำหวน | ||
| สมนามจะเรียกและจำก็ชวน | และระลึกคะนึงมัน | ||
| ๏..คืนวันก็ผันอติกล่วง | ขณะดวงก็เสกสรรค์ | ||
| เติบใหญ่และวัยตรุณพรรณ | ก็สง่าและนิลดี | ||
| ๏..แข็งแร็งก็แกร่งและกิริยา | จะขยันแหละมากมี | ||
| ว่านอนและสอนวิริยะที่ | ก็จะชวนแหละชื่นชม | ||
| ๏..รดน้ำและทำกสิเกษตร | วนเขตก็สวยสม | ||
| ไม้ออกและดอกจะผลินิยม | ตะละสีตระการตา | ||
| ๏..จำปาลดามะลิพิกุล | ก็ละมุนสุคนธา | ||
| ลำดวนก็ชวนมนจะพา | ปิติชื่นและรื่นรมย์ | ||
| ๏..ชวนชมภิรมย์นะมะลิวัลย์ | เพราะสุคันธก็ฉุนฉม | ||
| สร้อยทองชะบาดนุนิยม | ประดับผมสง่างาม | ||
| ๏..ท้าวก่ำกระทำวิริยกิจ | ประสิทธิ์สวนพิเศษตาม | ||
| ชวนชื่นแลรื่นกลลุยาม | จะชมสวนสุนันทา | ||
| กมลฉันท์ 12 | |||
| ๏..ก็เพราะชอบจะกรองเล่น | ขณะเห็นจำปีมา | ||
| กะพิกุลสุคนธา | วิริยาสุมาลัย | ||
| ๏..ระยะรักและพุดซ้อน | กลตอนพิเศษไข | ||
| กะลำดวนปะจันได | และจะใช้ผกากรอง | ||
| ๏..ก็เพราะดำนะชอบร้อย | จะทำสร้อยพิเศษปอง | ||
| เพราะจำนงก็ลอบมอง | มะลิลาชบาบาน | ||
| ๏..ปะเสน่ห์ลำเจียกหอม | แหละพยอมก็สืบสาน | ||
| ก็จะเด็ดสะสมนาน | ตะละบานและตูมมี | ||
| ๏..จะจำปูนฤจำปา | ก็จะมาผสานสี | ||
| ก็สะสมแหละตูมจี | ดำก็ชื่นระรื่นใจ | ||
| ๏..จะผจงทำสายสร้อย | ก็จะร้อยพิเศษใส | ||
| และสลับฉลาดนัย | ระยะดอกก็ออกงาม | ||
| ๏..วิริยาแหละตาเห็น | กลเป็นประหลาดถาม | ||
| ก็จะชมพยายาม | แหละขยันก็เหลือเกิน ฯ | ||
| อินทวงศ์ฉันท์ 12 | |||
| ๏..เจ้าดำฉลาดเหลือ | ตะละเมื่อมิขัดมิเขิน | ||
| เป่าแคนสิเพราะเพลิน | และเสนาะพินิจพินัย | ||
| ๏..ยายยินประหลาดยิ่ง | ก็เพราะพริ้งจะหลงจะไหล | ||
| เย็นเย็นและอุ่นใจ | และจะซ่านระรื่นฤดี | ||
| ๏..แผ่วพริ้วฤเสียงสน | เพราะกมลวิจิตรวิถี | ||
| ไก้แก้วก็แว่วมี | สกุณาระทึกคะนอง | ||
| ๏..เขาขันสวรรค์เสก | แหละเพราะเอกเสนอสนอง | ||
| นกกกและเขาทอง | กะดุเหว่าวิเวกวิวอน | ||
| ๏..ยูงทองกะโต้งโฮง | จะเกาะโพรงกระจิบสลอน | ||
| จิ๊บจิ๊บจะเว้าวอน | จะละเล่นระเริงภิรมย์ | ||
| ๏..เสียงฝนจะซัดมา | สกุณาแหละหลบก็สม | ||
| ไม้ไล่เอนลู่ลม | ก็มินานสงบและแล ฯ | ||
| ๏..จะกล่าวแสดงตอน | พระนครก็เปงจาล | ||
| จำเริญสเริงราญ | ผิจะชมภิรมย์ใจ | ||
| บ้านเรือนก็เรืองรุ่ง | ตะละคุ้งละเขตไหน | ||
| ปะคลองเลาะลัดไป | และสลับนิวาสน์ชน | ||
| ๏..มะพร้าวมะปรางหมาก… | ก็จะหลากพิไลหน | ||
| งอกงามและดกล้น | เพราะอุดมแหละดินดี | ||
| ชุมชนก็มั่งคั่ง | แหละพลังก็เศรษฐี | ||
| เพราะรวยแหละมากมี | ก็สราญแหละเริงรมย์ | ||
| ๏..เพราะราชธรรมทรง | แหละพระองค์ประทานสม | ||
| บ้านเมืองประชาชม | เจริญนักนะเปงจาล | ||
| เจ็ดนางธิดาสาว | ศิริพราวก็ลือขาน | ||
| ฤพรหมประสิทธิ์ทาน | ตะละนวลพิไลพรรณ | ||
| ๏..จะไปพนาสวน | ก็จะชวนแหละเจ็ดสรรพ์ | ||
| แห่แหนสนุกกัน | และจะไปอุทยาน | ||
| ลางชอบจะเล่นน้ำ | และจะทำและร้อยสาน | ||
| กำไลและสร้อยงาน | ก็สนุกละเล่นกัน | ||
| ๏..เลาะสวนสนุกนัก | ตะละพักตร์ก็อิ่มสรรพ์ | ||
| ยิ้มแย้มแหละแก้มนั้น | ละก็อิ่มประพิมพ์ใจ | ||
| เพลินยิ่งก่ำก็แอบ | และก็แทบจะตักษัย | ||
| เพราะลุนแอร่มไซร้ | ก็ตะลึงมิรู้ตัว | ||
| ๏..ก็น้องน่ะเล็กสุด | วรนุชจะแย้มหัว | ||
| ดังจันทร์กระจ่างทั่ว | ณนภาก็มิปาน | ||
| ข้อยฮักนะลุนน้อง | ก็จะปองและหมายสาน | ||
| พระพรหมและอินทร์ทาน | กรุณาประสาทพร | ||
| ๏..ละเมอพะวงหา | สุริยาละสิงขร | ||
| ดึกดื่นก็อาวร | ฤจะบ้าเพราะลุนนี | ||
| ตายายก็ตามหา | แน่ะจะบ้านะคนผี | ||
| ก็พอนะยายชี้ | นะก่ำเอ๋ยแหละเพราะกรรม ฯ | ||
| จิตรปทา 8 | |||
| ๏..โอ้มนดำ | อุระช้ำหนัก | ||
| ใจก็จะรัก | นะลุนีนาง | ||
| อกระอุยิ่ง | ทุรจริงสาง | ||
| เจ็บบมิจาง | เพราะคะนึงลุน | ||
| ๏..นอนก็มิหลับ | สติวับมา | ||
| นวลละจะหน้า | ก็จะเห็นบุญ | ||
| งามจะจับจิต | มนคิดหนุน | ||
| แอบกะละมุน | สุขะบำเทิง | ||
| ๏..จึงจะสะไม้ | ตะละใช้สอย | ||
| พวงอุบะร้อย | มุก็รื่นเริง | ||
| เก็บมะลิลา | และผกาเชิง | ||
| เด็ดบมิเหิง | เต็มแหละชะลอม | ||
| ๏..ดำก็จะร้อย | กลสร้อยสาร | ||
| รักพระกุมาร | วรก่ำดอม | ||
| โดยมนปุน | อนุลุนหอม | ||
| รักนะพะยอม | สะสุมาลี | ||
| วิชชุมาลาฉันท์ 8 | |||
| ๏..นีงามกรรณิการ์ | ฝันหานางลุน | ||
| ชวนชมฉมฉุน | ไออุ่นนวลศรี | ||
| จำปาจำปูน | ดอกคูณจำปี | ||
| ผกากรองมี | ยี่สุ่นคูณบาน | ||
| ๏..เหมือนหนุ่มแอบซ่อน | ตอนสาวอัปสร | ||
| เจ็ดนางเดินจร | เที่ยวชมอุทยาน | ||
| กุหลาบสดสี | ลุนนีสคราญ | ||
| ดอกผึ้งเปรียบปาน | พี่ชอบลุนนี | ||
| ๏..นั่นเล็บมือนาง | ช่อช่างอรชร | ||
| นางแย้มยิ่งแย้ม | ดั่งแก้มนงศรี | ||
| มาลัยฝากรัก | สลักมาลี | ||
| สอดความดูดี | เจ้าก่ำบรรจง | ||
| ๏..มาลัยงดงาม | ยามเสร็จเรียบร้อย | ||
| ฝากเป็นหนึ่งสร้อย | ให้นวลอนงค์ | ||
| เจ้านางลุนนี | คนที่ประสงค์ | ||
| วานยายเจาะจง | ให้ก่ำด้วยนา ฯ | ||
| ๏..วันหลังยามรุ่ง | ยายมุ่งเวียงวัง | ||
| ถวายดอกไม้ | มาลัยซ่อนมา | ||
| แอบไปปราสาท | พบราชธิดา | ||
| ลุนนีพบหน้า | มอบให้เธอไป | ||
| อุปัฏฐิตาฉันท์ 11 | |||
| ๏..ลุนนีปิตินัก | ก็เพราะรักและสงสัย | ||
| เออนี่ ฤ จะใคร | ริจะเกี้ยวนะแปลกจริง | ||
| ๏..ตรงนี้น่ะคล้ายซ่อน | ก็จะตอนประพาสหญิง | ||
| เจ็ดดอกก็สวยพริ้ง | และกุหลาบเสมือนลุน | ||
| ๏..ทุกดอกก็บอกรัก | ก็ประจักษ์และเฉียวฉุน | ||
| พรุ่งนี้จะไปปุน | และจะสอบกะตายาย | ||
| ๏..คงต้องจะมีคน | จะริกลและขวานขวาย | ||
| แต่งสารและวุ่นวาย | กระทำสร้อยสุมาลี | ||
| ๏..ตายายแหละตัวการ | ก็จะผ่านแหละแบบนี้ | ||
| คงรู้แหละตัวดี | นะจะเค้นเสาะความจริง | ||
| ๏..นึกไปก็โมโห | อภิโถนะใจหญิง | ||
| อยากทราบมิยอมนิ่ง | ก็มิหลับนะยากเย็น | ||
| ๏..พรุ่งนี้จะแต่ทรง | วรองค์ผิใครเห็น | ||
| ตรึงจิตพินิจเป็น | จะตะลึงกระนั้นเชียว | ||
| ๏..อยากรู้ผิปะหน้า | จะทำท่ามิอยากเหลียว | ||
| มิรู้มิเห็นเทียว | แหละจะแกล้งแสดงดู | ||
| ๏..เออเราก็แปลกคน | มนวนและอดสู | ||
| ใครเกี้ยวก็ไม่รู้ | ก็จะสนอะไรกัน | ||
| ๏..อมยิ้มก็เมื่อไร | นะจะได้สว่างพลัน | ||
| ไปสวนก็รู้กัน | นะขโมยจะจับแก ฯ | ||
| อุเปนทรวิเชียรฉันท์ 11 | |||
| ๏..จะหลับก็ยินเสียง | เสนาะเพียงนภาเพลง | ||
| ระทึกและครื้นเครง | ก็สลับเพราะจับใจ | ||
| ๏..เสียงเพลงก็เคลียคลอ | แหละพนอประชิดไข | ||
| โลมลูบละมุนไล้ | กละหนุ่มจะโลมนวล | ||
| ๏..อ้อนออดจะกอดน้อง | และประคองแหละเสสรวล | ||
| แย้มยั่วและยียวน | ฤจะเย้าและหยอกเอิน | ||
| ๏..จะจับจะจดจ้อง | กลมองก็จขัดเขิน | ||
| ละแล่นละแตร่นเพลิน | ยุวซึ้งแหละตรึงใจ | ||
| ๏..ก็งงนะเป่าแคน | เสนาะแสนจะสดใส | ||
| เพราะพริ้งประทับนัย | ณฤดีสุดาดวง | ||
| ๏..พิเคราะห์จะเหมาะไหม | เพราะกระไรนะพุ่มพวง | ||
| จะไปก็อายท้วง | บมิควรสงวนตัว | ||
| ๏..จะยั้งก่อนละอ่อนคิด | ก็เพราะติดสิน่าหัว | ||
| จะใคร่เห็นละยังกลัว | ก็ระงับซะยากเย็น | ||
| อินทรวงศ์ฉันท์ 12 | |||
| ๏.. ฝ่ายดำก็พอกัน | เพราะกระสันคะนึงจะเห็น | ||
| ลุนนีนะแทบเป็น | ก็จะบ้าระอานะใจ | ||
| ๏..หยิบแคนก็เป่าเพลง | และประเลงพิเศษพิสัย | ||
| บอกความระบายนัย | ระอุอกระทึกระทม | ||
| ๏..เพียงพบประสบพักตร์ | ก็จะรักสิสุขสิสม | ||
| คิดถึงคะนึงชม | วรพักตร์จำรูญจำเริญ | ||
| ๏..ส่งใจกะเสียงแคน | ก็จะแล่นผะชิดผะเชิญ | ||
| สาวน้อยก็เพลิดเพลิน | แหละระเริงภิรมย์สราญ | ||
| ๏..ใครหนอเพราะเสียงเป่า | มนเรามิอาจจะหาญ | ||
| หักห้ามก็เปรียบปาน | ดุจะนั่งประจักษ์ประจัน | ||
| ๏..หยุดเสียงจะขาดใจ | เพราะจะใคร่จะฟังจะฝัน | ||
| อีกหน่อยจะคอยพลัน | ก็วะแว่ววิเวกวิวอน | ||
| ๏..แคนครวญแหละชวนเจ้า | ยุวเยาว์และออดนะอร | ||
| พี่รักมิหลับนอน | มนฝันลุนีลุนวล | ||
| ๏..จักใคร่สนิทน้อง | จะประคองจะเสกจะสรวล | ||
| เจ้าหนาวจะชักชวน | และจะกอดประทับประทม | ||
| ๏..ผิร้อนจะโลมไล้ | ก็จะใช้นะเย็นแหละลม | ||
| แผ่วพัดระบายพรม | ฉวินวลพิลาสพิไล | ||
| ๏..สองสมสนิทซึ้ง | แหละรำพึงพินิจพินัย | ||
| เสียงแคนก็บอกใจ | จะระลึกและรักฤดี | ||
| ๏..สาวฟังก็รู้สึก | และระทึกนิยมวิถี | ||
| ซาบซึ้งเพราะดนตรี | และชื่นชมนิยมนิยาย | ||
| ๏..สองชอบและพอใจ | และก็ใคร่จะสืบจะสาย | ||
| อกป่วนและวุ่นวาย | กลพรหมจะชักจะเชิญ ฯ | ||
| โตฏกฉันท์ 12 | |||
| ๏..เพราะสะดับและเพราะเพลง | ก่ำประเลงและเพราะเพลิน | ||
| พระบิดาก็จะเชิญ | จรมาณบุรี | ||
| ๏..บริการก็เพราะพริ้ง | มนยิ่งปิติมี | ||
| ก็ถวายธิบดี | กระทำเพลงสุมนา | ||
| ๏..ก็ถวายแหละพระเพลิน | ก็เพราะเกินจะนิทรา | ||
| พระก็หลับอิริยา | ธสบายก็สราญ | ||
| ๏..พระธิดาก็จะเชิญ | จรเดินแหละจะขาน | ||
| ณตำหนักบมินาน | มหเทพกรุณา | ||
| ๏..ก็จะเล็งยุวดำ | จะกระทำและจะหา | ||
| ปะพระลุนนะธิดา | เพราะอดีตก็จะเคย | ||
| ๏..ภริยานะดำคง | และประสงค์จะมิเผย | ||
| ก็สรีระดำเอย | มหเทพมุทุตา | ||
| ๏..ธก็เสกอธิมนต์ | แหละสกลสรพา | ||
| สละดำฉวิครา | กลทองและสะองค์ | ||
| ๏..ทิพบุตรก็จะปาน | บมินานแหละประสงค์ | ||
| จรพบยุพยงค์ | กะลุนีปิติเกิน | ||
| ฉบัง 16 | |||
| ๏..ค่ำคื่นเคลื่อนคล้อยค่อยเดิน | เสียงใช่ชวนเชิญ | ||
| นั่นน้องลุนนีนี่นา | |||
| ๏..ถอดคราบหล่อดังเทวา | คงเพราะอินทรา | ||
| สงสารเสกให้เป็นไป | |||
| ๏..พบพักตร์รักร้อนดังไฟ | แอบชิดทรามวัย | ||
| ดังคนคุ้นเคยนับนาน | |||
| ๏..อ้ำอึ้งตรึงใจซาบซ่าน | เพียสบตาหวาน | ||
| แลโล่งก้นบึ้งหัวใจ | |||
| ๏..โอนางคือยอดหทัย | พี่รักมากไซร้ | ||
| ขาดเจ้าคงขาดใจตาย | |||
| ๏..ลุนนีก็แทบวางวาย | อิงแอบอกชาย | ||
| สะอึกสะอื้นเปรมปรีดิ์ | |||
| ๏..นางบอกขอให้ท่านพี่ | สูขอน้องนี้ | ||
| อย่าได้ชักช้าพี่ยา | |||
| ๏..หนุ่มโอบรับขวัญโสภา | พี่รักเจ้ามา | ||
| แต่ชาติปางก่อนหน้ามน | |||
| ๏..ชาตินี้พี่ไม่สับสน | จักขอหน้ามน | ||
| สองเราสองสมยินดี | |||
| ๏..อิ่มเอมเปรมนักลุนนี | แอบอิงอกพี่ | ||
| ฉะอ้อนจำนรรจรรจา | |||
| ๏..จนรุ่งแสงทองส่องมา | หนุ่มค่อยอำลา | ||
| เสียดายสายจิตสายใจ | |||
| ๏..ลุนนี้มาส่งรีบไป | ขันหมากมาไว | ||
| อย่าได้ชักช้าข้าคอย | |||
| ๏..บุพเพก่อนนั้นชรอย | คุ้นเคยใช่น้อย | ||
| เป็นคู่ครองกันก่อนมา | |||
| ๏..ชาตินี้เพียงได้พบหน้า | เข้าใจสเน่หา | ||
| สองจึงตกลงปลงใจ | |||
| สุรางคนางค์ 32 | |||
| ๏..ท้าวก่ำกาดำ | จดจำทุกความ | ||
| ลุนนีคนงาม | สั่งจัดไวไว | ||
| เขาหาตายาย | มิง่ายตาไข | ||
| สู่ขอลุนไซร์ | คอขาดนะแก | ||
| ๏..ยายจ๋าช่วยหน่อย | ตัวข้อยฮักนาง | ||
| ขาดนวลแนบข้าง | คงคงดับดวงแด | ||
| สินสอดทองหมั้น | บ่ยั่นจริงแท้ | ||
| ทูลท่านจริงแน่ | ข้าทำได้จริง | ||
| ๏..จำสองตายาย | วุ่นวายนะมึง | ||
| สองเฒ่าเข้าถึง | กราบทูลขอหญิง | ||
| หลานข้ามันฮัก | จักทำจริงจริง | ||
| สินสอดขอวิ่ง | เวียนหามาทูล | ||
| ๏..ราชาก็ขำ | บักดำน่าหัว | ||
| มันมิรู้ตัว | ยากจนตระกูล | ||
| งั้นกูกำหนด | จดจำอย่าสูญ | ||
| เงินทองเพิ่มพูน | อย่างละหนึ่งเกวียน | ||
| ๏..ขบวนขันหมาก | ลำบากเงินทอง | ||
| สะพานจากห้อง | ลุนนีพากเพียร | ||
| สองสายสร้างไว้ | เร็วไวรีบเขียน | ||
| จดสวนจำเนียร | ชักช้าเลิกกัน | ||
| ๏..กลับสวนบอกหลาน | มันขานแค่นี้ | ||
| ยกมือทันที | กราบเทพเสกสรรค์ | ||
| เงินทองสินสอด | จอดหน้าสวนพลัน | ||
| สะพานคู่นั้น | จดห้องลุนนี | ||
| ๏..ตายายตาค้าง | ต่างจำไปขอ | ||
| ลุนนีละออ | ราชาพาที | ||
| กูพูดเล่นเล่น | เป็นจริงหรือนี่ | ||
| คงบุญมากมี | ย่อมได้ตกลง | ||
| ๏..สองอภิเษก | เอกอัครรานี | ||
| นางลุนบุญมี | สมบัติมั่งคง | ||
| ท้าวก่ำรูปงาม | ยามชิดพิศวง | ||
| ใครใครงวยงง | รักใครเมตตา | ||
| ๏..บ้างเมืองขัดจน | ยากจนพลเมือง | ||
| ท้าวก่ำช่วยเปลื้อง | ปลดทุกข์เมตตา | ||
| พ่อเมืองรู้เห็น | เป็นเพราะบุญญา | ||
| ตั้งเป็นราชา | ปกครองบ้านเมือง | ||
| สัทธราฉันท์ 21 | |||
| ๏..ท้าวก่ำกาดำเถลิงราช | สกลศิริพระบาท | ||
| พระมุนีนาถ | บำเทิงบุญ | ||
| ๏..รำรึกเมตตาและการุณ | บุรพวิริยะหนุน | ||
| ตรึกและตรองคุณ | แหละตายาย | ||
| ๏..วอนเลิกงานนะคลาคลาย | บุรพบมิวาย | ||
| เข้าวังเถิดตามิให้หาย | จะดูแล | ||
| ๏..อีกเรื่องสอบหาบิดาแท้ | ปฐมะปิตุระแก | ||
| คงจะยังแท้ | กรุณณา | ||
| ๏..ส่งคนสอบสวนประมวลมา | วิริยะก็เพราะจะหา | ||
| พ่อและแม่มา | กตัญญู | ||
| ๏..ไม่นานพานพบประสบรู้ | สกละและคณะผู้ | ||
| หวังจะพบดู | จะพร้อมมวล | ||
| ๏..ลุนนีปรีเปรมเกษมสรวล | หทยะสุขุมะนวล | ||
| น้อมคำนับควร | พระญาติเธอ | ||
| ๏..พ่อแม่ตายายก็พบเจอ | สหปิติมนเสมอ | ||
| ราชวังเจอ | ภิรมณีย์ | ||
| ๏..สุขศานติ์นานมาก็เปรมปรีดิ์ | ปิติสุขะกะระณีย์ | ||
| ล่วงลุธานี | เพราะใบบุญ | ||
| ๏..ล่วงกาลนานมาก็เกิดตุณ | ชนปทพระจะหนุน | ||
| เรืองพระการุณ | ประทานชน |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น